Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 622/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

J. S.

w dniu 30 kwietnia 2019 roku w W. na skrzyżowaniu ulic (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, przy zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu I. – 1,29 mg/l, II.- 1,19 mg/l, III. – 1,11 mg/l, IV. – 1,12 mg/l, V.- 1,10 mg/l, prowadził pojazd mechaniczny marki B. o nr. rej. (...) w ruchu lądowym i czyn ten kwalifikuje z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 30 kwietnia 2019 r. w godz. 13.30 – 21.30 funkcjonariusz Policji J. W. wspólnie z sierż. szt. D. A. pełnił służbę radiowozem oznakowanym na terenie dzielnicy P. w W.. W tym dniu o godz. 13.37 doszło do zdarzenia drogowego w obrębie skrzyżowania ulic (...) w W. z udziałem pojazdu marki B. o nr. rej. (...) kierowanego przez J. S. oraz pojazdu marki H. o nr. rej. (...) kierowanego przez J. M.. Około godz. 14.35 tego dnia w/w funkcjonariusze, działając na polecenie oficera dyżurnego, udali się na w/w skrzyżowanie celem udzielenia wsparcia innej załodze składającej się z funkcjonariuszy Policji i znajdującej się już na miejscu zdarzenia. Po dotarciu na miejsce do dyspozycji funkcjonariuszy Policji został przekazany J. S. jako osoba podejrzewana o spowodowanie wypadku drogowego i kierująca pojazdem mechanicznym marki B. o nr. rej. (...). Na miejscu zdarzenia J. S. został poddany badaniu na stan trzeźwości, w wyniku którego ustalono, że w/w znajduje się w stanie nietrzeźwości tj. z zawartością alkoholu w wydychanym powietrzu – 1,29 mg/l o godz. 14:10, II badanie - 1,19 mg/l o godz. 14:26. Po przewiezieniu zatrzymanego do (...) W. VI, został on poddany ponownie badaniu na stan trzeźwości, z wynikiem dotyczącym zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu – 1,11 mg/l o godz. 15:47, II badanie: 1,12 mg/l o godz. 15:52; III badanie:- 1,10 mg/l o godz. 16:18. Jednocześnie zatrzymano prawo jazdy należące do J. S. o nr. (...), blankiet (...).

1.Zeznania świadka J. W.;

2.Protokół użycia alkometru i alcosensora;

3. Protokół zatrzymania osoby;

4.Postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy;

4. notatka

k. 11-12,117;

k. 2-3, 17-17v

k. 5-7

k. 46;

k. 15-16;

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

2.

3.

4.

Wyjaśnienia oskarżonego J. S. (k. 100-101, 117, 40-41);

Zeznania świadka J. W. (k. 11-12, 117);

Zeznania świadków K. P. oraz R. B. (k. 101-102, 32v, k. 35-36,117);

k.135,93,131, 126-129;

Jako co do zasady wiarygodne należało uznać wyjaśnienia oskarżonego J. S., które dodatkowo znalazły swoje potwierdzenie w treści bezosobowego materiału dowodowego oraz w treści zeznań świadka J. W.. Nadto należy wskazać, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśniając, iż w dniu zatrzymania czuł się dobrze. Podał, że dnia poprzedniego do godz. 22.00 spożywał alkohol. Podniósł, że w dniu zdarzenia poruszał się z prędkością wynoszącą 20 km/h. Przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podkreślenia wymaga, że oskarżony w toku postępowania karnego kwestionował swoją odpowiedzialność za spowodowanie kolizji drogowej, jednakże ta okoliczność pozostaje poza przedmiotem rozważań sądu, albowiem nie pozostaje w związku treścią opisu czynu zarzucanego oskarżonemu w niniejszej sprawie.

Na danie im wiary zasługują zeznania funkcjonariusza Policji J. W. odnośnie okoliczności zatrzymania oskarżonego i przeprowadzenia badania stanu trzeźwości, albowiem depozycje świadka w pełni korespondują z treścią wyjaśnień oskarżonego oraz dołączonym do akt sprawy bezosobowym materiałem dowodowym. Nadto świadek to funkcjonariusz publiczny, osoba obca dla oskarżonego, a to oznacza, że w sprawie brak jest obiektywnych przesłanek, które podważałyby wiarygodność zeznań tego świadka.

Na uwzględnienie zasługują zeznania tego świadka odnośnie okoliczności zatrzymania oskarżonego i okoliczności zaistniałego zdarzenia drogowego, albowiem depozycje świadka korelują z zeznaniami świadka R. B. (k. 35-36, 117) oraz zeznaniami funkcjonariusza Policji J. W..

Dowody z dokumentów w postaci protokołu zatrzymania osoby, protokołu użycia alkometru i alcosensora, karta karna, wywiad środowiskowy. Ich rzetelność oraz prawidłowość sporządzenia nie budziła wątpliwości, a ponadto w toku postępowania strony nie kwestionowały wiarygodności tychże dokumentów.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1.

J. S.;

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Występku z art. 178a § 1 k.k. dopuszcza się ten kto prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym znajdując się w stanie nietrzeźwości. Przez prowadzenie pojazdu należy rozumieć wprawianie go w ruch, kierowanie nim, nadawanie prędkości i hamowanie w sposób zgodny z konstrukcją pojazdu. Przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. może być popełnione wszędzie tam gdzie odbywa się ruch pojazdów (drogi publiczne, osiedlowe, tereny budowlane itp.) „Dla przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. nie jest znamienne prowadzenie pojazdu mechanicznego po drodze publicznej. Wystarczające jest prowadzenie go w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w jakiejkolwiek strefie ruchu, to jest w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. (…)” (wyrok SA w Krakowie z dnia 7 VII 2004r., II AKa 131/04, KZS 2004r., z. 9, poz.35).

Nie ulega żadnej wątpliwości fakt, iż oskarżony w dniu 30 kwietnia 2019 roku w W. prowadził pojazd mechaniczny po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości. Świadczą o tym zebrane w sprawie dowody. Zarówno zeznania wiarygodnych świadków K. P. oraz R. B. precyzyjnie ukazujące przebieg całego zdarzenia z udziałem oskarżonego jak również potwierdzający te zeznania dokumenty w postaci protokołów zatrzymania osoby, użycia alkosensora i alkometru jak też wyjaśnienia oskarżonego złożone w trakcie postępowania karnego w sposób niezbity dowodzą, iż w dniu zatrzymania przez funkcjonariuszy Policji oskarżony kierował pojazdem marki B. o nr. rej. (...) w ruchu drogowym, gdy w jego organizmie znajdował się alkohol. Oskarżony zatem umyślnie naruszył zasady obowiązujące w ruchu lądowym. Powyższe zachowanie oskarżonego wypełnia znamiona występku określonego w art. 178a § 1 k.k. albowiem zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu wynosiła: I- 1,29 mg/l, II – 1,19 mg/l, III – 1,11 mg/l, IV – 1,12 mg/l, V – 1,10 mg/l, a więc przekraczała granicę stanu nietrzeźwości, która określona została w art. 115 § 16 k.k. i oznacza przekroczenie 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Występku z art. 178a § 4 k.k. dopuszcza się ten, kto jako sprawca czynu z art. 178a § 1 k.k. był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173 k.k., 174 k.k., 177 k.k. lub art. 355 § 2 k.k. popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu z art. 178a § 1 k.k. w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Oskarżony J. S. był uprzednio karany za prowadzenie pojazdu mechanicznego będąc pod wpływem alkoholu, prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego (...) w W. z dnia 18 listopada 2014 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 333/14. Wyrokiem tym wymierzono J. S. karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę wynoszącą 20 (dwadzieścia) złotych, orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku (zaliczając okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 20 maja 2014 r.). Wyrok stał się prawomocny z dniem 24 czerwca 2015 r. (k. 110-111).

Z analizy akt sprawy wynika, że oskarżony wykonywał środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w okresie od dnia 20 maja 2014 r. do dnia 20 maja 2015 r. Tym samym oskarżony popełnił zarzucany mu czyn w niniejszej sprawie w okresie, który nie był już objęty zakazem prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonym w związku ze skazaniem za wcześniejsze przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

Odpowiedzialność na podstawie art. 178a § 4 k.k. - ze względu na uprzednie skazanie za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. lub wymienione w art. 178a § 4 k.k. - sprawca czynu z art. 178a § 1 k.k. ponosi do momentu zatarcia wcześniejszego skazania w myśl zasad ogólnych, określonych przepisami rozdziału XII kodeksu karnego. Fakt zatarcia z mocy prawa wcześniejszego prawomocnego skazania za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. lub wymienione w art. 178a § 4 k.k., zaistniały w dacie wyrokowania co do popełnienia czynu określonego w art. 178a § 1 k.k., uniemożliwia przyjęcie odpowiedzialności sprawcy na podstawie unormowania art. 178a § 4 k.k. także wtedy, gdy do popełnienia tego czynu doszło przed upływem okresu niezbędnego do zatarcia wcześniejszego skazania.

Zgodnie z treścią art. 106 k.k. – skazanie uważa się za niebyłe z chwilą zatarcia, to oznacza to, iż z tym momentem nie dochodzi po prostu do wyeliminowania z mocą wsteczną z porządku prawnego wyroku, jako w ogóle niewydanego oraz do anulowania wywołanych skazaniem skutków (utraty lub ograniczenia praw), a wskazuje na to, że od omawianego momentu skutki te przestają działać na przyszłość, a więc, iż fakt skazania, z chwilą jego zatarcia, nie może rodzić dla skazanego żadnych negatywnych konsekwencji – wobec przywrócenia mu statusu osoby niekaranej (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21.08.2012r., IV KK 59/12 ).

Z danych o karalności oskarżonego J. S. z dnia 18 maja 2020 r. wynika, iż oskarżony nie jest obecnie karany (k. 131).

Wobec zaistniałego w dacie wyrokowania zatarcia wcześniejszego prawomocnego skazania za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. Sąd był zobligowany do wyeliminowania z kwalifikacji prawnej zarzuconego oskarżonemu czynu z art. 178a § 4 k.k. jak i wyeliminowania z opisu czynu informacji o wcześniejszym skazaniu J. S. prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego (...) w W., sygn. akt VIII K 333/14 za czyn z art. 178a § 1 k.k.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. S.

1.-3.

1.

2.1.

3.1.

Wymierzając oskarżonemu J. S. karę Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 k. k., zgodnie z którym, sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę Sąd był zobligowany wziąć pod uwagę, w myśl art. 53 § 2 k.k., przede wszystkim motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Na niekorzyść oskarżonego przemawia fakt, że przypisany mu czyn charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Oskarżony naruszył bowiem najbardziej elementarny i podstawowy obowiązek uczestnika ruchu drogowego jakim jest pozostawanie w stanie trzeźwości w czasie prowadzenia pojazdu. Oskarżony nie zważając na dyskwalifikujący go stan psychofizyczny determinowany spożytym wcześniej alkoholem poruszał się samochodem przejeżdżając przez ulice (...) w godzinach popołudniowych, w czasie wzmożonego ruchu kołowego. Jego postawa polegająca na ignorancji zagrożenia dla innych, której efektem było kierowanie samochodem znajdując się w stanie nietrzeźwości, wskazuje na lekceważący stosunek oskarżonego do przepisów prawa. Podkreślić należy, że oskarżony kierując pojazdem znajdując się w stanie nietrzeźwości stanowił realne zagrożenie dla bezpieczeństwa w postaci możliwości utraty zdrowia bądź życia innych uczestników ruchu. Oskarżony winien bowiem zdawać sobie sprawę z zagrożenia jakie na drogach stanowią kierowcy nietrzeźwi. Oskarżony swoim postępowaniem wykazał wprost rażący brak poszanowania dla prawa i obowiązujących reguł społecznych. Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że oskarżony w chwili zdarzenia drogowego nie znajdował się sam w pojeździe, co oznacza, że w sposób świadomy narażał on współpasażerów na zaistnienie ewentualnego wypadku komunikacyjnego i związane z tym konsekwencje zdrowotne.

Przesłanką działającą na korzyść oskarżonego jest jego niekaralność za przestępstwa i wykroczenia drogowe jak również okoliczność, że oskarżony w miesiącu styczniu 2020 r. poddał się medycznemu odtruwaniu organizmu.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy za przypisany oskarżonemu czyn opisany w pkt I. sentencji wyroku Sąd na podstawie art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. wymierzył oskarżonemu J. S. karę grzywny w wymiarze 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę wynoszącą 30 (trzydzieści) złotych.

Występek z art. 178a § 1 k.k. zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Sąd uznał, że w odniesieniu do przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. wymierzona za jego popełnienie kara grzywny w takim wymiarze jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, nie przekracza winy, a także czyni zadość celom w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Wymierzona w danym przypadku kara niewątpliwie będzie akcentowała jej wychowawczą rolę, co ma na celu uświadomienie oskarżonemu naganności jego postępowania i wzbudzeniu w nim refleksji o konieczności przestrzegania obowiązującego porządku prawnego. W zakresie prewencji ogólnej orzeczona kara winna uświadomić społeczeństwu, iż popełnienie omówionego przestępstwa wiąże się z reakcją wymiaru sprawiedliwości. Kara orzeczona względem oskarżonego wydaje się również potrzebną dla osiągnięcia celów kary, tak względem samego oskarżonego jak i tych wszystkich, którzy gotowi byliby go naśladować. Dla tych szczególnie ma stanowić dosadny sygnał braku pobłażania społeczeństwa dla wciąż nagminnych zachowań polegających na poważnych naruszeniach nakazu trzeźwości obowiązującego kierujących w ruchu lądowym. W ocenie Sądu wymierzona kara uświadomi oskarżonemu, który jest osobą stwarzającą poważne zagrożenie dla porządku prawnego oraz bezpieczeństwa innych osób, wagę naruszonych przez niego norm prawnych, skłoni do refleksji nad swoim dotychczasowym postępowaniem i zmobilizuje go do zmiany swojej postawy w przyszłości. Dlatego też, zdaniem Sądu, orzeczona wobec oskarżonego kara grzywny jest w pełni wyważona i sprawiedliwa w świetle powyższych okoliczności oraz uwzględnia przyjętą przez ustawodawcę gradację kar wolnościowych.

Konsekwencją skazania oskarżonego za popełnienie czynu stypizowanego w art. 178a § 1 k.k. jest orzeczenie wobec niego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6. lat, na zasadzie art. 42 § 2 k.k. w zw z art. 43 § 1 k.k. Ustalając czas trwania orzeczonego zakazu Sąd miał na uwadze zagrożenie jakie może stwarzać powrót sprawcy do ruchu, który to Sąd ustalił na podstawie okoliczności wskazujących na stosunek oskarżonego do zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz jego stopień poczucia odpowiedzialności, uwzględniając przy tym znaczny stopień stanu nietrzeźwości oskarżonego w dacie zdarzenia.

Nadto Sąd obligatoryjnie orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w najniższej możliwej wysokości wynoszącej 5 000 (pięciu tysięcy) złotych. Zgodnie z art. 43a § 2 k.k. w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. sąd orzeka bowiem świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7) k.k. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5 000 złotych.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. S.

4.-5.

4.1.

5.1.

Na mocy art. 63 § 1,4 i 5 k.k. Sąd zaliczył na poczet wymierzonej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie, tj. czas zatrzymania oraz okres zatrzymania prawa jazdy należącego do oskarżonego o nr. (...), blankiet (...), począwszy od dnia 30 kwietnia 2019 r.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.

Co do zasady każdy, kto przez swój czyn spowodował postępowanie karne zobowiązany jest do ponoszenia wszystkich wydatków związanych z tym postępowaniem (wyrok SN z dnia 30.10.1975r., OSNKW 1976/1/9).

W przedmiotowej sprawie, sytuacja materialna oskarżonego, prowadzenie własnej działalności gospodarczej, fakt reprezentacji oskarżonego przez obrońcę w wyboru, pozwala na uiszczenie powstałych w toku postępowania kosztów sądowych, stąd na podstawie art. 627 k.p.k., Sąd zasądził od oskarżonego J. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę wynoszącą 696,68 (sześćset dziewięćdziesiąt sześć 68/100) złotych, tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę wynoszącą 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych, tytułem opłaty,

6.  1Podpis

7.  1Podpis