Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kryńska - Mozolewska

Protokolant: protokolant sądowy Marzena Szablewska

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2016 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania E. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. z dnia (...)r. znak (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)w W.

o zasiłek chorobowy

oddala odwołanie.

Sygn. akt VI U 544/15

UZASADNIENIE

Wwnioskodawczyni E. S. złożyła odwołanie od decyzji ZUS w sprawie o numerze (...)- (...) z dnia (...)r wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez przyznanie zasiłku chorobowego, zasądzenie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, (...)w W., kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Ubezpieczona nie zgadzała się z decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w której to decyzji ZUS odmówił jej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 22-02-2015 r. i dalej. W uzasadnieniu decyzji ZUS uznał, że odwołująca była niezdolna do pracy w okresach: od 04-08-2014 r. do 12-01-2015 r, od 02-02-2015 r. do 15 -10-2015 r. Organ rentowy uznał, że ze względu na ten sam rodzaj schorzenia, niezdolność do pracy trwająca do dnia 12-01-2015 r. oraz niezdolność do pracy powstała po przerwie tj. od dnia 02-02-2015 r. podlega zaliczeniu w jeden okres zasiłkowy. ZUS ustalił na tej podstawie, że okres zasiłkowy 182 dni został wykorzystany z dniem 21-02-2015 r. i E. S. od dnia 22-02-2015 r nie ma prawa do zasiłku chorobowego.

Z powyższymi ustaleniami Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wnioskodawczyni się nie zgodziła i wywodziła, że od 04-08-2014 r do 12-01-2015 r była niezdolna do pracy z powodu rozpoznania przewlekłego zespołu bólowego korzeniowego prawostronnego z odcinka lędźwiowo- krzyżowego kręgosłupa z ograniczeniem jego ruchomości i przebywała z tego powodu na zwolnieniu lekarskim. E. S. została skierowana na rehabilitację stacjonarną w ramach prewencji ZUS do SPZOZ (...). Następnie w dniu 12 stycznia 2015 r. lekarz medycyny pracy uznał ją za zdolną do pracy, stąd w dniu 13 stycznia 2015 r. E. S. wróciła do pracy. W tym czasie E. S. nie uskarżała się na ból. nie miała problemów, co potwierdza wydane orzeczenie lekarza medycyny pracy. E. S. powróciła do pracy w sklepie spożywczym ((...)w Z.). Jednakże z uwagi na ponowne pojawienie się nagle bólu w plecach z promieniowaniem na prawą nogę, E. S. nie była w stanie wykonywać swoich obowiązków pracowniczych w tym momencie. Po ponownej wizycie u lekarza została stwierdzona u ubezpieczonej niezdolność do pracy oraz została skierowana na konsultację do neurologa oraz na zabiegi fizjoterapeutyczne, wówczas otrzymała zwolnienia lekarskie od neurologa. Ubezpieczona po wizycie kontrolnej u lekarza ginekologa dowiedziała się, że jest w ciąży. Po przeprowadzeniu badań lekarz ginekolog wyznaczył termin porodu na dzień 12-02-2016 r. Z przeprowadzonych badań wynikało również, że ciąża ubezpieczonej jest zagrożona poronieniem. Ze względu na fakt, iż rozpoznano zagrożenie poronieniem, lekarz ginekolog wystawił E. S. zwolnienie lekarskie na okres od 1 lipca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w swojej decyzji uznał, że na podstawie art. 8 i art. 9 ust 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa do okresów zasiłkowych, na których przebywała ubezpieczona, czyli zwolnienia lekarskiego z powodu ciąży zagrożonej poronieniem należy wliczyć okres poprzedniej niezdolności do pracy, czyli przebywania na zwolnieniu lekarskim z powodu występowania u niej zespołu bólowego LS z dyskopatią. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w swojej decyzji uznał, że wszystkie okresy niezdolności są spowodowane wystąpieniem tej samej choroby. Jednakże ubezpieczona nie może się z tym zgodzić. Niezrozumiałe jest w jej ocenie jak zespół bólowy LS z dyskopatią mógłby nie pojawić się przez dwa tygodnie, kiedy odwołująca pracowała bardzo ciężko fizycznie, nie rehabilitowała się, nie przyjmowała leków i lekarz uznał ją zdolną do pracy. Oczywistym jest, że przerwa blisko dwutygodniowa w pracy pozwala na przyjęcie, że ból powrócił, ale nie dotyczył on zespołu LS, więc to była nowa kategoria choroby. Ponadto nową kategorią chorobą jest też ciąża, która jest zagrożona poronieniem i nic można uznać jej za tą samą chorobę. Za tą samą chorobę zgodnie z panującym orzecznictwem Sądu Najwyższego należy uznać nie tylko wystąpienie identycznych objawów odpowiadających tym samym numerom statystycznym zgodnym z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych uznanie choroby za tą samą chorobę może wynikać z opisu stanu klinicznego konkretnego układu lub narządu, który- choć daje różne objawy, podpadające pod różne numery statystyczne- wciąż stanowi tę samą chorobę, skoro dotyczy tego samego narządu lub układu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2008 i\, sygn. akt II UK86/09). W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie - zdaniem odwołującej - nie można uznać, że okres niezdolności do pracy
był spowodowany tą samą chorobą. A to oznacza, że powinien zostać otwarty nowy okres zasiłkowy. W tej sytuacji niewłaściwe jest uznanie, że okres zasiłkowy został wykorzystany z dniem 21-02-2015 r. Zgodnie z przedstawionym stanem sprawy ubezpieczonej przysługuje zasiłek chorobowy w wymiarze 270 dni, liczony od dnia wystawienia zwolnienia lekarskiego przez lekarza ginekologa.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. wnosi o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu odwołania organ rentowy argumentował, że zaskarżoną decyzją z dnia 14.10.2015r. odmówił odwołującej prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 22.02.2015r. W ocenie organu rentowego zaskarżona decyzja jest zasadna. Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i (Dz. U. z 2014r poz. 159 t.j.) zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni. a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. Do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej "okresem zasiłkowym", wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (ari. 9 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy). Z posiadanej dokumentacji wynika, że ubezpieczona była niezdolna do pracy w okresie - od 04.08.2014r. do 12.01.2015r.-od 02.02.2015r. do 12.12.2015r. Niezdolność do pracy do 12.01.2015r. oraz od 02.02.2015r. spowodowane były tym samym rodzajem schorzenia, mimo zastosowania przez lekarzy innego nr statystycznego choroby. Przerwa między nimi nie przekroczyła 60 dni. Natomiast od dnia 01.07.2015r.- bez dnia przerwy od powstania niezdolności do pracy od dnia 02.02.2015r., odwołująca otrzymuje zaświadczenie lekarskie stwierdzające niezdolność do pracy w okresie ciąży. Tak, więc okresy te podlegają zliczeniu w jeden okres zasiłkowy. Zatem odwołującej nie przysługuje prawo do zasiłku chorobowego za okres od 22.02.2015r.

W piśmie procesowym z dnia 21 października 2016 r organ rentowy zajął stanowisko, że E. S. była niezdolna do pracy w okresie od 04-08-2014 r. do 12-01-2015 r. z powodu schorzenia o numerze statystycznym G-54. Kolejna niezdolność do pracy powstała po przerwie od 02-02-2015 r. do 06-07-2015 r. spowodowana była schorzeniem o numerze statystycznym M 51. W związku z tym, że powyższe oznaczenia schorzeń stosowane są zamiennie przez lekarzy i przerwa między niezdolnościami nie przekraczała 60 dni. zostały wliczone do jednego okresu zasiłkowego liczącego 182 dni ( art. 9 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa Dz. U. z 2016 poz. 372 z póź.zm.).

Pierwsza niezdolność do pracy w czasie ciąży powstała od dnia 01-07-2015 r. tj. w czasie niezdolności do pracy trwającej bez przerwy od 02-02-2015 r. tak, więc podlega zliczeniu w jeden okres zasiłkowy.

Podstawowy okres zasiłkowy 182 dni został wykorzystany w dniu 21 -02-2015 r. i od dnia 22.02.2015 r. E. S. nie miała prawa do zasiłku chorobowego, ponieważ na dzień wyczerpania okresu zasiłkowego nie spełniała warunków do okresu zasiłkowego w wymiarze 270 dni.

Zainteresowany nie przystąpił do udziału w sprawie.

Postanowieniem z dnia 28 grudnia 2015 roku sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza specjalisty neurochirurga i ginekologa celem ustalenia czy odwołująca się była niezdolna do pracy w okresach od 04.08.2014 do 12.01.2015 r i od 02.02.2015 r do 12.12.2015 r i od 22.02.2015 r z powodu tego samego schorzenia.

Sąd ustalił, co następuje:

W połowie 2014 roku pojawiły się u wnioskodawczyni bóle kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym i uporczywe drętwienia prawej kończyny dolnej. W dniu 29.12.2014 roku zostało wykonane badanie MRI kręgosłupa odcinka lędźwiowo-krzyżowego. Z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i drętwienia prawej kończyny dolnej odwołująca leczyła się u neurologa oraz konsultowana była przez neurochirurga bez propozycji leczenia operacyjnego. Odwołująca odbyła rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS w okresie od 30.11.2014 do 21.12.2014 roku. Rozpoznano dyskopatię. W badaniu neurologicznym opisywano obecność prawostronnego zespołu korzeniowego, ograniczenie ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym ze wzmożeniem napięcia mięśni przykręgosłupowych. Wnioskodawczyni zaszła w ciążę i w dniu (...) urodziła dziecko. W okresie ciąży nic odczuwała żadnych dolegliwości bólowych ze strony kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i prawej kończyny dolnej.

E. S. była niezdolna do pracy w okresie od 04-08-2014 r. do 12-01-2015 r. z powodu schorzenia o numerze statystycznym G-54. Kolejna niezdolność do pracy powstała po przerwie od 02-02-2015 r. do 06-07-2015 r. spowodowana była schorzeniem o numerze statystycznym M 51. Powyższe oznaczenia schorzeń stosowane są zamiennie przez lekarzy i przerwa między niezdolnościami nie przekraczała 60 dni - zatem nie zostały wliczone do jednego okresu zasiłkowego liczącego 182 dni. Natomiast od dnia 01.07.2015r.- bez dnia przerwy od powstania niezdolności odwołująca otrzymywała zwolnienie lekarskie stwierdzające niezdolność do pracy w okresie ciąży. Podstawowy okres zasiłkowy 182 dni został wykorzystany w dniu 21 -02-2015 r. zatem od dnia 22.02.2015 r. wnioskodawczyni nie miała prawa do zasiłku chorobowego, ponieważ na dzień wyczerpania okresu zasiłkowego nie spełniała warunków do okresu zasiłkowego w wymiarze 270 dni.

dowód: informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej k. 12-15 opinia biegłego z zakresu ginekologii k. 23-24, opinia biegłego z zakresu neurochirurgii k. 50-51, opinia uzupełniająca k.18, dokumentacja medyczna k. 6-11, akta organu rentowego.

Decyzją z dnia (...). Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. odmówił E. S. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 22.02.2015r. W dniu 19.11.2015 r. wpłynęło odwołanie od ww. decyzji.

Sąd zważył, co następuje:

Poza sporem pomiędzy stronami pozostaje to czy E. S. w/w okresach była niezdolna do pracy. Strony w niniejszej sprawie są zgodne w tym zakresie i podają, że odwołująca w tych okresach chorowała, przebywała na zasadnych zwolnieniach, a spór pomiędzy stronami w rzeczywiści dotyczy tego czy podczas tych zwolnień E. S. chorowała na tą samą czy inną chorobę i w związku z tym otworzył się nowy okres zasiłkowy.

Wnioskodawczyni przyznawano prawo do zasiłku chorobowego do dnia 21 -02-2015 r, kiedy to organ rentowy uznał, iż wyczerpała ona prawo do tego świadczenia w związku z zakończeniem 182 dni okresu zasiłkowego.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i (Dz. U. z 2014r poz. 159 t.j.) zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni.

Do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej "okresem zasiłkowym", wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (art. 9 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy).

Sumowanie następujących po sobie w krótkich odstępach czasu okresów niezdolności do pracy z powodu tej samej choroby służy do oddzielenia stanów przemijających od ustabilizowanych. Jeżeli bowiem ten sam proces chorobowy czyni pracownika wielokrotnie niezdolnym do pracy w dość krótkich odstępach czasu, to uzasadnione jest przypuszczenie, że wpływ stanu zdrowia na zdolność do pracy nie ma charakteru czasowego (przemijającego). Istotny jest tu czas trwania przerwy, która - jeżeli jest względnie długa - może wskazywać na zakończenie się procesu chorobowego, a nowa niezdolność do pracy z powodu tej samej choroby jest już traktowana, jako efekt nowego procesu chorobowego. Nowy okres zasiłkowy otwiera się, gdy przerwa w niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą była dłuższa od 60 dni /wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2008 r. sygn. akt II UK 86/09, OSNP 2010/9-10/124/.

W niniejszej sprawie okres niezdolności do pracy trwał od 04-08-2014 r. do 12-01-2015 r. z powodu schorzenia o numerze statystycznym G-54. Kolejna niezdolność od 02-02-2015 r. do 06-07-2015 r. spowodowana była schorzeniem o numerze statystycznym M 51. Niezdolność ową, zgodnie ze stanowiskiem judykatury, należało traktować, jako wywołaną tą samą chorobą. Pojęcia, bowiem "ta sama choroba" użytego w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 ze zm.) nie należy odnosić do tych samych numerów statystycznych, zgodnych z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych (...), gdyż nie chodzi o identyczne objawy odpowiadające numerom statystycznym, lecz o opis stanu klinicznego konkretnego układu lub narządu, który - choć daje różne objawy, podpadające pod różne numery statystyczne - stanowi tę samą chorobę, skoro dotyczy tego samego narządu lub układu /wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 r. sygn. akt . I BU 14/11, LEX 1215397, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2008 r. sygn. akt II UK 86/09, OSNP 2010/9-10/124/.

Przez określenie "nieprzerwana niezdolność do pracy" należy rozumieć jeden okres niezdolności do pracy, spowodowany tą samą chorobą lub różnymi chorobami, jeżeli nie występuje między nimi przerwa. Innymi słowy pracownik jest niezdolny do pracy "bez przerwy" i nie odzyskuje tej zdolności, nawet na jeden dzień. Natomiast, jeśli między poszczególnymi okresami niezdolności do pracy, spowodowanymi różnymi chorobami, wystąpi choćby jeden dzień przerwy, w którym ubezpieczony był zdolny do pracy, okres zasiłkowy liczy się od nowa. Jeśli niezdolność do pracy trwa bez przerwy (jest nieprzerwana) - to wszystkie dni tej niezdolności wlicza się w całości do jednego okresu zasiłkowego, bez względu na to, czy spowodowane zostały tą samą, czy inną chorobą.

Wobec powyższego do okresu zasiłkowego odwołującej wliczyć wszystkie okresy niezdolności do pracy wnioskodawcy od 04-08-2014 r. do 12-01-2015 r. i od 02-02-2015 r. do 06-07-2015 r.

Biegła z zakresu neurochirurgii A. M., która zapoznała się z dokumentacją medyczną okazaną przez odwołującą a zwłaszcza wynikiem badania MRI stwierdziła, że w przypadku schorzenia odwołującej można zastosować zamiennie oba numery chorób, bowiem stwierdzono zarówno patologię krążka międzykręgowego w postaci uwypuklenia pierścienia dysku L4-L5 z uciskiem na worek oponowy, w którym znajdują się korzenie nerwowe i uciskiem na otwory między kręgowe, przez które korzenie nerwowe opuszczają kanał kręgowy oraz torbiel synowialną lub korzeniową w obrębie otworu międzykręgowego L3-L4 po stronie prawej, która również uciskała na opuszczający kanał kręgowy korzeń nerwowy. Objawy kliniczne dotyczące choroby dyskowej i ucisku korzeni są podobne oraz choroba dyskowa i ucisk korzeni nerwowych istniały w obu okresach. W ocenie biegłej odwołująca się była niezdolna do pracy w okresach od 04.08.2014 roku do 12.01.2015 roku i od 02.02.2015 roku do 30.06.2015 roku z powodu tego samego schorzenia kręgosłupa lędźwiowego. Sąd uznał opinię biegłego A. M. za spójną, logiczną sporządzoną przez osobę dysponującą wysokimi kwalifikacjami zawodowymi, a zatem w ocenie sądu wiarygodną.

W związku z zarzutami odwołującej biegła w opinii uzupełniającej wyjaśniła, że można stosować zamiennie numery chorób G54 i M51. U E. S. stwierdzono zarówno patologię krążka międzykręgowego w postaci uwypuklenia pierścienia dysku L4-L5 z uciskiem na worek oponowy, w którym znajdują się korzenie nerwowe i uciskiem na otwory międzykręgowe, przez które korzenie nerwowe opuszczają kanał kręgowy oraz torbiel synowialną lub korzeniową w obrębie otworu międzykręgowego L3-L4 po stronie prawej, która również uciskała na opuszczający kanał kręgowy korzeń nerwowy. Objawy kliniczne dotyczące choroby dyskowej i ucisku korzeni są podobne oraz choroba dyskowa i ucisk korzeni nerwowych istniały w obu okresach.

Biegła wyjaśniła również, że lekarz internista nie dysponując diagnostyką obrazową rozpoznał schorzenie o symbolu G54, czyli zaburzenia korzeni i splotów nerwowych. Lekarz neurolog dysponując wynikiem badania MRI precyzyjnie ustalił, że przyczyną dolegliwości korzeniowych powódki i niezdolności do pracy jest patologia dyskowa. Zaawansowanie zmian w okazanej przez powódkę dokumentacji obrazowej MRI świadczy o tym, że choroba dyskowa i zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa istniały także w okresie, kiedy były wystawiane zwolnienia z numerem G54.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przerwa między niezdolnościami nie przekraczała 60 dni. Zostały one wliczone do jednego okresu zasiłkowego liczącego 182 dni. Pierwsza niezdolność do pracy w czasie ciąży powstała od dnia 01-07-2015 r. tj. w czasie niezdolności do pracy trwającej bez przerwy od 02-02-2015 r. tak, więc podlega zliczeniu w jeden okres zasiłkowy. Podstawowy okres zasiłkowy 182 dni został wykorzystany w dniu 21 -02-2015 r. i od dnia 22.02.2015 r. E. S. nie miała prawa do zasiłku chorobowego, ponieważ na dzień wyczerpania okresu zasiłkowego nie spełniała warunków do okresu zasiłkowego w wymiarze 270 dni.

Art. 9 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej nakazuje, zatem do jednego okresu zasiłkowego zliczać wszystkie następujące po sobie nieprzerwanie okresy niezdolności do pracy, choćby były spowodowane różnymi chorobami, oraz okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa między ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą nie przekraczała 60 dni.

Biegły z zakresu ginekologii R. D. w opinii z dnia 12 stycznia 2016 r stwierdził, że wymienionych w postanowieniu Sądu okresów niezdolności do pracy ocena położnicza dotyczy okresu od 01. 07. 2014. Pierwsze z udzielonych zwolnień było niewątpliwie zasadne.

Mając na uwadze powyższe sąd oddalił odwołanie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.

(...)