Treść orzeczenia II K 513/17 - Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

II K 513/17 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim z 2018-02-01

Sygn. akt II K 513 / 17

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Anna Zajączkowska

Protokolant – Anna Kopeć

w obecności prokuratora Prokuratury Rejonowej w Nowym Dworze Mazowieckim M. K. (1)

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2018 roku

w przedmiocie wyroku łącznego

z urzędu

w sprawie M. K. (2)

urodzonego (...)

w L.

syna G. i M. z d. W.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1. Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 13 lutego 2002r w sprawie II K 510/01 za czyny z art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 24.04.1997r o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniach 19 czerwca 2001r oraz w dniu 26 czerwca 2001r na kary po 6 miesięcy pozbawienia wolności, z wymierzeniem kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej na okres 3 lat próby; postanowieniem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 22 stycznia 2004r, sygn. akt II Ko 571/03 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności; kara pozbawienia wolności została wykonana;

2. Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 11 października 2004r w sprawie II K 273/04 za czyn z art. 279 § 1 kk popełniony w dniu 25 marca 2004r na karę 1 roku pozbawienia wolności; kara pozbawienia wolności została wykonana;

3. Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 7 stycznia 2010r w sprawie II K 539/09 za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z 29.07.2005r o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 4 listopada 2008r na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 178a § 2 kk popełniony w dniu 4 listopada 2008r na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, z wymierzeniem kary łącznej 10 miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej na okres 3 lat próby; postanowieniem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 24 maja 2012r sygn. akt II Ko 627/12 zarządzono wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności; postanowieniem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 27 marca 2014r sygn. akt II Ko 155/14 rozwiązano karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności, stwierdzono, że czyn z art. 178a § 2 kk stał się wykroczeniem z art. 87 § 1a kw i zamieniono karę 4 miesięcy pozbawienia wolności na karę 30 dni aresztu, której wykonanie umorzono oraz zarządzono wykonanie kary 6 miesięcy pozbawienia wolności; kara 6 miesięcy pozbawienia wolności została wykonana;

4. Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 30 stycznia 2012r w sprawie II K 857/11 za czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w nocy 22/23 lipca 2011r na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby oraz karę grzywny na podstawie art. 33 § 2 i 3 kk 50 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 10 złotych; postanowieniem z dnia 26 listopada 2012r Sąd Rejonowy w Legionowie zarządził wykonanie kary 2 lat pozbawienia wolności oraz zamienił karę 50 stawek dziennych grzywny na karę zastępczą 25 dni pozbawienia wolności; wyrokiem łącznym z dnia 8 kwietnia 2014r w sprawie II K 1156/13 kara 2 lat pozbawienia wolności została objęta karą łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności; kara zastępcza 25 dni pozbawienia wolności nie została wykonana;

5. Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 3 lipca 2012r w sprawie II K 59/12 za czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 282 kk w zw. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w dniu 26 września 2011r na karę 1 roku pozbawienia wolności; wyrokiem łącznym z dnia 8 kwietnia 2014r w sprawie II K 1156/13 kara 1 roku pozbawienia wolności została objęta karą łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

6. Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 12 listopada 2012r w sprawie II K 145/12 za trzy czyny z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnione: w nocy z 3/4 lub 4/5 czerwca 2011r, w okresie od 4 kwietnia 2011r do 5 kwietnia 2011r, w okresie od 25 listopada 2011r do 26 listopada 2011r na kary po 10 miesięcy pozbawienia wolności, za 14 czynów z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnionych: w okresie od 30.03.2011r do dnia 04.04.2011r., w okresie od 18 marca 2001r do 20 marca 2011r, w bliżej nieustalonym dniu kwietnia 2011r, w bliżej nieustalonym dniu maja 2011r, w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 1 kwietnia 2011r do dnia 31 maja 2011r, w okresie od 4 kwietnia 2011 roku do 5 kwietnia 2011r, w okresie od 20 kwietnia 2011r do 21 kwietnia 2011r, w bliżej nieustalonym dniu lipca 2011r, w okresie od 1 kwietnia 2011r do 31 maja 2011r, w okresie od 14 marca 2011r do 15 marca 2011r, w okresie od 10 marca 2011r do 15 marca 2011r, w okresie od 15 lutego 2011r do dnia 26 lutego 2011r, w bliżej nieustalonym dniu kwietnia 2011r, w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 1 marca 2011r do dnia 30 kwietnia 2011r na kary po 1 roku pozbawienia wolności; za dwa czyny z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnione: w dniu 18 czerwca 2011r, w okresie od 14 marca 2011r do dnia 15 marca 2011r na kary po 1 roku pozbawienia wolności, za czyn z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w okresie od 1 stycznia 2011r do dnia 15 czerwca 2011r na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, z wymierzeniem kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności; wyrokiem łącznym wydanym przez Sąd Rejonowy w Legionowie w dniu 8 kwietnia 2014r w sprawie II K 1156/13 kary pozbawienia wolności zostały objęte karą łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

7. Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 23 listopada 2012r w sprawie II K 1092/12 za czyn z art. 158 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w dniu 24 lipca 2012r na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 263 § 2 kk w zb. z art. 160 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, z wymierzeniem kary łącznej 10 miesięcy pozbawienia wolności; wyrokiem łącznym wydanym przez Sąd Rejonowy w Legionowie w dniu 8 kwietnia 2014 roku w sprawie II K 1156/13 kary pozbawienia wolności zostały objęte karą łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

8. wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 8 kwietnia 2014r w sprawie II K 1156/13 obejmującym kary pozbawienia wolności wymierzone wyrokami w sprawach II K 857/11 i II K 59/12 na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary pozbawienia wolności wymierzone w sprawach II K 145/12 i II K 1092/12 na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności; kary łączne pozbawienia wolności zostały wykonane;

9. Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 13 stycznia 2014r w sprawie II K 291/13 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w nocy 16/17 listopada 2011r na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby;

10. Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 5 lutego 2016r w sprawie II K 790/15 za czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w dniu 8 września 2010r na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 kk kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 20 złotych; kary te nie zostały dotychczas wykonane;

11. Sądu Rejonowego Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 30 czerwca 2016r w sprawie II K 238/16 za czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony bliżej nieustalonej daty nie później niż do dnia 7 września 2010r na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; kara ta nie została wykonana;

- o r z e k a -

I. na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 86 § 1 kk oraz art. 89 § 1a i § 1b kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec skazanego M. K. (2) wyrokami opisanymi w pkt 9 (sygn. akt II K 291/13), 10 (sygn. akt II K 790/15) i 11 (sygn. akt II K 238/16) części wstępnej wyroku i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk oraz art. 86 § 1 i 2 kk łączy kary grzywny orzeczone wobec skazanego M. K. (2) wyrokami opisanymi w pkt 4 (sygn. akt II K 857/11) i 10 (sygn. akt II K 790/15) części wstępnej wyroku i wymierza mu karę łączną grzywny w wymiarze 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł (dziesięciu złotych);

III. ustala, że w pozostałym zakresie połączone wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV. na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej w pkt I kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 790/15 od dnia 10 stycznia 2018 roku do dnia 1 lutego 2018 roku;

V. na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie w zakresie objęcia wyrokiem łącznym kar pozbawienia wolności wymierzonych w sprawach II K 510/01, II K 273/04, II K 539/09 i II K 1156/13;

VI. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. K. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) + VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu;

VII. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia skazanego od obowiązku uiszczenia kosztów postępowania przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 513/17

UZASADNIENIE

M. K. (2) został skazany następującymi, prawomocnymi wyrokami:

M. K. (2) ma 34 lata, jest żonaty, ma dwoje dzieci: syna z poprzedniego związku oraz córkę ze związku małżeńskiego zawartego w dniu 19 listopada 2016 roku. Młodsza córka skazanego wymaga rehabilitacji. Jak wynika z opinii o skazanym, M. K. (2) stara się przestrzegać przepisów dotyczących wykonywania kary pozbawienia wolności oraz obowiązującego w jednostce porządku wewnętrznego. Był raz karany dyscyplinarnie, wielokrotnie nagradzany. Skazany odbywa karę pozbawienia wolności w systemie programowanego oddziaływania. Z zadań wynikających z indywidualnego programu oddziaływania skazany wywiązuje się wybiórczo. Rozpoczął pracę w warunkach izolacji penitencjarnej, jednak nie podjął starań zmierzających do spłaty ciążących na nim zobowiązań finansowych. Wielokrotnie korzystał z zezwoleń na opuszczenie zakładu karnego. W trakcie odbywania kary pozbawienia wolności był zatrudniony jako pracownik fizyczny w systemie bez konwojenta. Wycofany z zatrudnienia dyscyplinarnie w związku z przekroczeniem dyscyplinarnym. Obecnie nie jest zatrudniony. Stały i regularny kontakt w postaci rozmów telefonicznych, korespondencji oraz widzeń skazany utrzymuje z żoną i córką oraz synem z poprzedniego związku. Skazany nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Nie przejawia szczególnych zainteresowań, czas wolny spędza głównie na oglądaniu programów TV, czytaniu prasy oraz książek. Wielokrotnie korzystał z zajęć kulturalno - oświatowych odbywających się poza terenem jednostki organizacyjnej. Deklaruje krytyczny stosunek wobec popełnionych przestępstw.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie:

Karty przebiegu ciąży (k. 17), opinii o skazanym (k. 13-14, 78), informacji o pobytach i orzeczeniach (k. 15-23, 79-83), wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 30 czerwca 2016 roku, sygn. II K 238/16 (k. 48), karty karnej (k. 62, 99), zaświadczenia lekarskiego (k. 70), skierowania do poradni specjalistycznej (k. 71, 72), wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 8 kwietnia 2014 roku, sygn. II K 1156/13 (k. 92-93), postanowienia z dnia 8 maja 2014 roku, sygn. II K 1156/13 (k. 94), obliczenia kary (k. 95), wydruków z systemu NOE-SAD(k. 103-116), wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 13 lutego 2002 roku (k. 276-278 akt sprawy II K 510/01), postanowienia Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 22 stycznia 2004 roku (k. 9 akt sprawy II Ko 571/03), postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 2 marca 2004 roku (k. 17 akt sprawy II Ko 571/03), wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 11 października 2004 roku (k. 280-287 akt sprawy II K 273/04), postanowienia z dnia 16 lutego 2005 roku (k. 332 akt sprawy II K 273/04), wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 7 stycznia 2010 roku k. 204-205 akt sprawy II K 539/09), postanowienia z dnia 24 maja 2012 roku, sygn. II Ko 627/12 akt sprawy II K 539/09), postanowienie Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 14 listopada 2012 roku, sygn. VI Kzw 532/12 (k. 251-252 akt sprawy II K 539/09), postanowienia Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 27 marca 2014 roku (k. 271 akt sprawy II K 539/09), wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 30 stycznia 2012 roku (k. 177-179 akt sprawy II K 857/11), postanowienia Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 31 stycznia 2012 roku (k. 180 akt sprawy II K 857/11), postanowienia Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 26 listopada 2012 roku, sygn. II Ko 1429/12 (k. 231 akt sprawy II K 857/11), postanowienia Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2013 roku, sygn. VI Kzw 1070/12 (k. 248-249 akt sprawy II K 857/11), wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 3 lipca 2012 roku (k. 280-281 z akt sprawy II K 59/12), wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 23 listopada 2012 roku (k. 531-534 akt sprawy II K 1092/12), wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 12 listopada 2012 roku (k. 180-186 akt sprawy II K 145/12), wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 13 stycznia 2014 roku (k. 147-148 akt sprawy II K 291/13), wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 8 kwietnia 2014 roku (k. 90 akt sprawy II K 1156/13), wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 5 lutego 2016 roku (k. 123 akt sprawy II K 790/15 ), wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 30 czerwca 2016 roku (k. 109-110 akt sprawy II K 238/16).

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności należy rozważyć przepisy jakiej ustawy należy stosować
w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy
- Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego,
tj. zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych, w brzmieniu nadanym wyżej wskazaną ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy ( tj. przed dniem 1 lipca 2015 r.), chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Ponadto wskazać trzeba, że przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego zostały następnie zmienione przepisami ustawy z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw.

Odnosząc powyższe na realia przedmiotowej sprawy należy wskazać, że po dniu
1 lipca 2015 r. M. K. (2) był prawomocnie skazany wyrokami Sądu Rejonowego
w O. z dnia 5 lutego 2016 roku w sprawie II K 790/15 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 30 czerwca 2016 r. w sprawie II K 790/15, zatem wobec skazanego należało rozważyć zarówno zastosowanie przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych
w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r., następnie zmienionych ustawą z dnia
11 marca 2016 r., jak i w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r., albowiem orzekając po 1 lipca 2015 r. Sąd najpierw zobowiązany jest zbadać, czy przepisy art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie przepisów ustawy - Kodeks karny znajdują zastosowanie w sprawie skazanego, a jeśli tak, posługując się art. 4 § 1 kk - zbadać, które przepisy są w konkretnym postępowaniu względniejsze.

Sąd przeanalizował sytuację skazanego M. K. (2) pod kątem tego jakie przepisy są dla niego względniejsze i stwierdził, że w przypadku gdyby stosowano wobec skazanego przepisy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 r. możliwe byłoby orzeczenie kary łącznej co do kar pozbawienia wolności wymierzonych wyrokami w sprawach II K 857/11, II K 59/12, II K 145/12, II K 291/13, II K 790/15 i II K 238/16 z uwagi na występowanie między czynami objętymi powyższymi wyrokami realnego zbiegu przestępstw określonego w art. 85 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. Kara łączna pozbawienia wolności kształtowałyby się w rozmiarze od 2 lat do 10 lat i 4 miesięcy. Postępowanie w pozostałym zakresie na gruncie przepisów obowiązujących do 30 czerwca 2015 r. należałoby umorzyć.

Natomiast stosując przepisy w brzmieniu obowiązującym po 1 lipca 2015 r. istnieje możliwość połączenia kar pozbawienia wolności wymierzonych wyrokami w sprawach II K II K 790/50 i II K 238/16 albowiem wyrokami tymi wymierzono kary tego samego rodzaju, podlegają one wykonaniu oraz nie zostały jeszcze wykonane. Istnieje również możliwość połączenia z tymi karami pozbawienia wolności kary pozbawienia wolności wymierzonej w sprawie II K 291/13 z uwagi na treść art. 89 § 1 a k.k. Kara łączna pozbawienia wolności kształtowałyby się w rozmiarze od 7 miesięcy do 1 roku i 7 miesięcy.

Istnieje także konieczność połączenia kar grzywien wymierzonych wyrokami w sprawach II K 857/11 oraz II K 790/15 albowiem wyrokami tymi wymierzono kary tego samego rodzaju, podlegają one wykonaniu oraz nie zostały jeszcze wykonane. Postępowanie w pozostałym zakresie na gruncie przepisów obowiązujących po 1 lipca 2015 r. należałoby umorzyć.

W ocenie Sądu przepisy w brzmieniu obowiązującym po 1 lipca 2015 r. są korzystniejszymi dla skazanego. Z tego względu Sąd wyrokował w oparciu o nową ustawę.

Zgodnie z art. 85 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r., jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Według natomiast § 2 tego przepisu, podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu,
z zastrzeżeniem art. 89 kk, w całości lub części kary lub kary łączne za przestępstwa,
o których mowa w § 1. Art. 85 § 2 kk wymaga zatem, by kary stanowiące podstawę orzeczenia kary łącznej podlegały wykonaniu, choćby w części, przy czym dopuszcza on dodatkowo połączenie w karę łączną uprzednio orzeczonych kar łącznych, niezależnie od tego czy zostały one orzeczone wyrokiem skazującym czy wyrokiem łącznym. Zdaniem Sądu kary podlegające wykonaniu należy rozumieć jako kary, które mają zostać, a nie zostały jeszcze wykonane. Z tego tytułu karą podlegającą wykonaniu w rozumieniu art. 85 § 2 kk nie jest między innymi kara, którą skazany już faktycznie w całości odbył.

Zważywszy na powyższe stwierdzono, iż wymogi art. 85 § 2 kk w niniejszym stanie faktycznym spełniają jedynie kary pozbawienia wolności niewykonane w całości, a orzeczone w sprawach II K II K 790/50 i II K 238/16 (pkt 10 i 11 wyroku łącznego). Istnieje również konieczność połączenia kary pozbawienia wolności wymierzonej w sprawie II K 291/13 z uwagi na treść art. 89 § 1 a k.k. Pozostałe kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach II K 510/01, II K 273/04, IIK 539/09 i II K 1156/13 zostały wykonane w całości przez co nie mogą zostać wzięte pod uwagę przy wymiarze kary łącznej.

Należy także zauważyć, iż w brzmieniu kodeksu karnego obowiązującym od dnia
1 lipca 2015 r., po jego nowelizacji z dnia 11 marca 2016 r. ustawą o zmianie ustawy
– Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, ustawodawca wprowadził przepisy art. 85 § 3 i § 3a, które przewidują przesłanki, których spełnienie skutkuje wyłączeniem niektórych, orzeczonych kar spod możliwości objęcia ich węzłem kary łącznej. Art. 85 § 3 kk stanowi bowiem, że jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu. Biorąc jednakże pod uwagę daty popełnienia czynów, za które M. K. (2) został skazany oraz daty odbywania przez niego poszczególnych kar pozbawienia wolności, Sąd nie stwierdził zaistnienia ujemnej przesłanki przewidzianej
w art. 85 § 3 kk.

Zgodnie z regułami określonymi w art. 86 § 1 kk sąd wymierza karę łączną
w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo
20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Jak zostało powyżej wskazane w ramach kary łącznej w niniejszym postępowaniu obejmującej kary pozbawienia wolności wymierzone wyrokami w sprawach II K 291/13, II K 790/15 i II K 238/16 najniższą wymierzoną karą łączną mogła być kara 7 miesięcy pozbawienia wolności (wymierzona w sprawie II K 291/13, przeliczona zgodnie z treścią art. 89 § 1b k.k.), a najwyższą karą łączną suma kar w wymiarze 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności.

Przechodząc do wymiaru orzeczonej kary łącznej podnieść należy, że zgodnie
z dyrektywami wymiaru kary łącznej określonymi w przepisie art. 85a kk obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r., orzekając karę łączną, Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zgodnie z poglądem prezentowanym w doktrynie, a akceptowanym przez niniejszy Sąd, na gruncie tych przepisów zachowują znaczenie i funkcje zasady oraz dyrektywy wypracowane w doktrynie
i orzecznictwie wymiaru kary łącznej, do czasu tej nowelizacji (por. Nowelizacja prawa karnego 2015. Komentarz pod red. W. Wróbla, Krakowski Instytut Prawa Karnego Fundacja 2015, k. 649). Można odróżnić trzy odmienne reguły łączenia kar: zasadę absorpcji, kiedy kara łączna jest równa najniższej spośród kar jednostkowych, zasadę kumulacji - gdy kara łączna jest równa sumie kar jednostkowych oraz pośrednią zasadę asperacji (absorpcji częściowej). Wymierzając karę łączną, trzeba mieć na uwadze, że jest ona swego rodzaju podsumowaniem działalności przestępczej sprawcy w okresie czasu objętym wyrokiem łącznym), tym samym jej surowość powinna wzrastać wraz z liczbą popełnionych przez sprawcę przestępstw. Stanowi to wyraz potępienia w stosunku do postępowania sprawcy, jak również nieopłacalności przestępczej działalności (zob. M. S., Glosa do uchw. SN
z 20 stycznia 2005 r., I KZP 30/04, OSP 2005, Nr 9, poz. 102; zob. także wyrok SA
w W. z 12 lipca 2000 r., II AKA 171/00, OSA 2001, Nr 2, poz. 5; wyrok SA w Łodzi
z 20 września 2001 r., II AKA 154/01, KZS 2002, Nr 12, poz. 70). Sąd nie rozstrzyga ponownie o stopniu społecznej szkodliwości i winie skazanego w zakresie poszczególnych przestępstw, ale musi rozważyć przedmiotowo - podmiotowy związek między przestępstwami, w zakresie których kary podlegają łączeniu. Im bardziej jest on ścisły, w tym większym stopniu powinno się stosować zasadę absorpcji poszczególnych kar. Przez związek ten należy rozumieć podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację i czas popełnienia każdego z nich. Kara łączna nie jest jednak sposobem na premię dla sprawcy większej liczby przestępstw. Ma stanowić całościową ocenę jego zachowań, będąc właściwą, celową z punktu widzenia prewencyjnego, reakcją na popełnione czyny. Nie ma ona służyć ograniczeniu odpowiedzialności karnej, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów, jakich się dopuścił. Popełnienie większej liczby przestępstw zdecydowane uzasadnia odstępstwo od absorpcji kar. Wymierzenie kary przy zastosowaniu całkowitej absorpcji prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego więcej przestępstw i do praktycznej bezkarności niektórych zachowań zabronionych. Ta zasada, jak i kumulacja kar winny być stosowane wyjątkowo, zaś priorytet ma zasada asperacji, czyli absorpcji częściowej.

Między popełnionymi przez skazanego przestępstwami za które wymierzono mu kary pozbawienia wolności podlegające łączeniu zachodzi w ocenie Sądu związek przedmiotowy, bliskość czasowa. Przestępstwa w sprawach II K 790/15 i II K 238/16 były popełnione na przestrzeni września 2010 r., przestępstwo, za które orzeczono skazanemu karę w sprawie II K 291/13 popełnił on w listopadzie 2010 r. Przestępstwa jakie popełnił M. K. (3) godzą w dobro prawne jakim jest mienie i były kwalifikowane z art. 279 § 1 kk oraz z art. 286 § 1 kk, przy czym skazany popełnił czyny zabronione w warunkach recydywy podstawowej określonej w art. 64 § 1 kk. Zatem przestępstwa, za które wymierzone zostały kary podlegające łączeniu na pewno nie były incydentami w życiu skazanego. Wręcz przeciwnie, przejawiał się w nich tryb jego życia, trwałość lekceważenia norm prawnych i społecznych. Jest on sprawcą niepoprawnym, łatwo wchodzącym w konflikt z prawem, a dotychczasowe konsekwencje karnoprawne okazywały się nieskuteczne. Należy zauważyć, iż skazany popełniał kolejne przestępstwa nie wyciągając żadnych wniosków ze swojego postępowania czy z wymierzanych wobec niego kar, nie zmieniał swego nastawienia do dóbr chronionych prawem i nie wykazywał poprawy zachowania w warunkach wolnościowych. Wielokrotna karalność za przestępstwa przeciwko mieniu, która świadczy o uczynieniu przez skazanego drogi przestępczej źródłem zarobku, a także brak zdecydowanej zmiany postawy skazanego wskazuje na jego lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego. Skazanego cechuje zatem łatwość popełniania przestępstw, a popełnianie tychże stało się wręcz jego swoistym sposobem na życie. Za adekwatną Sąd uznał zatem karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Kara taka będzie odpowiednia z punktu zasad wyrażonych w przepisie art. 85a kk, spełni cele zarówno prewencji indywidualnej, jaki generalnej. Taka kara nie stanowi przy tym nieuprawnionego promowania skazanego jako niepoprawnego sprawcy wielu przestępstw.

Między popełnionymi przez skazanego przestępstwami za które wymierzono mu kary grzywny podlegające łączeniu zachodzi w ocenie Sądu związek przedmiotowy, brak jest bliskości czasowej. Przestępstwo w sprawie II K 875/11 było popełnione w dniu 22/23 lipca 2011 roku, zaś przestępstwo, za które orzeczono skazanemu karę grzywny w sprawie II K 790/15 popełnił on we wrześniu 2010 r. Przestępstwa jakie popełnił M. K. (3) godzą w dobro prawne jakim jest mienie i były kwalifikowane z art. 279 § 1 kk oraz z art. 286 § 1 kk, przy czym skazany popełnił czyny zabronione w warunkach recydywy podstawowej określonej w art. 64 § 1 kk. Za adekwatną Sąd uznał zatem karę łączną 120 stawek dziennych po 10 złotych każda. Kara taka będzie odpowiednia z punktu zasad wyrażonych w przepisie art. 85a kk, spełni cele zarówno prewencji indywidualnej, jaki generalnej.

Zgodnie z art. 576 § 1 kpk połączone wyroki w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym Sąd pozostawił do odrębnego wykonania.

W punkcie czwartym wyroku Sąd na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia skazanego wolności w sprawie II K 790/15 od dnia 10 stycznia 2018 roku do dnia 1 lutego 2018 roku.

Z przyczyn przywołanych powyżej, Sąd na podstawie art. 572 kpk w punkcie piątym wyroku umorzył postępowanie w zakresie objęcia wyrokiem łącznym kar pozbawienia wolności wymierzonych w sprawach II K 510/01, II K 273/04, IIK 539/09 i II K 1156/13.

W punkcie szóstym Sąd przyznał wynagrodzenie obrońcy skazanego adw. K. K., wyznaczonemu mu z urzędu, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

Wobec sytuacji materialnej skazanego, który na dzień wyrokowania pozostaje osadzony w Zakładzie Karnym i oczekuje na podjęcie pracy, Sąd uznał, że nie będzie on
w stanie bez uszczerbku dla swojego utrzymania uiścić kosztów postępowania i kosztami tymi obciążył Skarb Państwa.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku łącznym.

Dodano: 23 marca 2018, Opublikował(a): Anna Lewandowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim
Osoba, która wytworzyła informację: Anna Zajączkowska
Data wytworzenia informacji: 1 lutego 2018