Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Maciej Schulz

Sędziowie: SO Sebastian Mazurkiewicz

SR del. Justyna Dołhy (spr.)

protokolant: protokolant sądowy stażysta Paulina Sobota

przy udziale prokuratora Marka Traczyka

po rozpoznaniu dnia 31 stycznia 2018 r. w Warszawie

sprawy J. M., syna M. i W., ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zb. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku

z dnia 24 kwietnia 2017 r. sygn. akt II K 701/16

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Otwocku do ponownego rozpoznania; zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Otwocku kwotę 516,60 zł na rzecz adwokata A. K. tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu w instancji odwoławczej.

SSO Sebastian Mazurkiewicz SSO Maciej Schulz SSR del. Justyna Dołhy

Sygn. akt VI Ka 1085/17

UZASADNIENIE

J. M. został oskarżony o to, że w dniu 15 września 2013 r. w O., województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia karty bankomatowej banku (...) wystawionej na nazwisko B. K. oraz pieniędzy w kwocie 37 zł, a następnie przy użyciu przedmiotowej karty dokonali dwukrotnie wypłaty pieniędzy z konta bankowego B. K. w łącznej kwocie 450 zł, czym spowodowali stratę w wysokości 487 zł na szkodę B. K., tj. o czyn z art. 278 § 1 i 5 kk w zb. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 24 kwietnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt II K 701/16 oskarżony J. M. został uznany za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. Przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk Sąd wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby oraz oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora. Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej B. K. obowiązek częściowego naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę kwoty 162,33 zł.

Od powyższego wyroku apelację wywiódł prokurator, który w oparciu o art. 438 pkt 1 kpk zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonego zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 278 § 1 kk polegającą na zakwalifikowaniu czynu, którego dopuścił się oskarżony w części dotyczącej zaboru pieniędzy w kwocie 487 zł jako przestępstwa z art. 278 § 1 kk, podczas gdy czyn ten stanowi wykroczenie z art. 119 § 1 kw, co w konsekwencji powinno prowadzić do uznania zachowania oskarżonego za dwa odrębne czyny z art. 278 § 1 i 5 kk oraz z art. 119 § 1 kw. Prokurator wniósł o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Należy w pełni podzielić argumentację prokuratora zawartą w apelacji. Sąd Rejonowy w Otwocku wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2017 r. uznał oskarżonego za winnego popełnienia nie tylko czynu z art. 278 § 1 i 5 kk, ale również przestępstwa z art. 278 § 1 kk polegającego na kradzieży pieniędzy w łącznej kwocie 487 zł. Przestępstwo kradzieży jest przestępstwem przepołowionym i aby doszło do realizacji jego znamion wartość przedmiotu przestępstwa musi przekraczać ¼ minimalnego wynagrodzenia w rozumieniu ustawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. W przeciwnym razie kradzież rzeczy ruchomej jest wykroczeniem z art. 119 § 1 kw. W dacie orzekania przez Sąd Rejonowy minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło 2.000 zł tak więc wartość skradzionych pieniędzy powodowała konieczność sięgnięcia do przepisu art. 119 § 1 kw. Mając zaś na uwadze datę popełnienia czynu tj. 15 września 2013 r. należało uznać, że nastąpiło przedawnienie karalności czynu z art. 119 § 1 kw z dniem 15 września 2015 r. i postępowanie w tym zakresie umorzyć na podstawie art. 45 § 1 kw w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 kpw.

Biorąc pod uwagę powyższe, konieczne stało się uchylenie wyroku Sądu Rejonowego i przekazanie mu sprawy do ponownego rozpoznania ponieważ wyrok ten został wydany w trybie konsensualnym w oparciu o art. 387 kpk zaś z uwagi na nieobecność oskarżonego na rozprawie apelacyjnej niemożliwe było wydanie rozstrzygnięcia reformatoryjnego. Jak podkreśla się w orzecznictwie i judykaturze „dostrzeżenie przez Sąd II instancji obrazy prawa materialnego w części dotyczącej kary lub jej rażącej niewspółmierności, co do zasady eliminuje rozstrzygniecie reformatoryjne przez Sąd odwoławczy orzeczenia wydanego w trybie konsensualnym. Zmiana wyroku wydanego w trybie dobrowolnego poddania się odpowiedzialności przed Sądem odwoławczym determinowana jest ewentualną wyrażoną ponownie zgodą stron na wymierzenie kary - tym razem współmiernej - na nowych warunkach. Brak takiego porozumienia w sytuacji, gdy Sąd II instancji podzielił argumenty apelacji prokuratora winien skutkować uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania przed Sądem I instancji na zasadach ogólnych. W przeciwnym razie doszłoby do wydania wyroku w trybie konsensualnym, zmienionego następnie przez Sąd II instancji, pomimo braku porozumienia stron co do warunków skazania, a więc bez konstytutywnego elementu warunkującego w omawianym trybie” (vide wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 3 września 2015 r., w sprawie V KK 240/15 oraz wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 8 października 2009 r. w sprawie V KK 29/09).

Rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe, ponieważ ponowne zastosowanie rozwiązania z art. 387 § 1 i 2 kpk jest wykluczone z uwagi na to, że nie będzie już spełniony warunek „pierwszego przesłuchania oskarżonego” wskazany w § 1 tego przepisu. Konieczne jest również rozważenie, czy przepisy z daty czynu są względniejsze pod kątem możliwości orzeczenia wobec oskarżonego kary w oparciu o art. 37a kk, czy też wobec obecnego brzmienia art. 70 § 2 kk.

SSO Maciej Schulz SSO Sebastian Mazurkiewicz SSR del. Justyna Dołhy