Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Anna Zawadka

protokolant: sekretarz sądowy Monika Suwalska

przy udziale prokuratora Wojciecha Groszyka

po rozpoznaniu dnia 8 września 2017 r.

sprawy S. K. syna J. i S. ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 20 stycznia 2017 r. sygn. akt III K 449/16

uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 66 § 1 kk i 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie karne wobec S. K. oskarżonego o czyn z art. 178a § 1 kk na okres próby 2 (dwóch) lat; na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat; na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego zakazu zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 14 listopada 2015 r. do dnia 8 września 2017 r.; na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 3.000 (trzy tysiące) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej; na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę za obie instancje w kwocie 60 (sześćdziesiąt) zł oraz obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w sprawie.

Sygn. akt VI Ka 496/17

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja obrońcy oskarżonego zasługuje na uwzględnienie jedynie w tym zakresie, w jakim spowodowała zmianę na korzyść oskarżonego S. K. poprzez warunkowe umorzenie postępowania i złagodzenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz świadczenia pieniężnego.

Na wstępie niniejszych rozważań należy wskazać, że Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie. Ustalenia faktyczne oparte zostały na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób prawidłowy z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Sąd podzielił również ustalenia sądu I instancji co do winy S. K., która nie była kwestionowana przez skarżącego.

Na wstępie podnieść należy, że w myśl art. 66 § 1 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Dokonując oceny materiału dowodowego Sąd odwoławczy doszedł do wniosku o istnieniu podstaw do zastosowania wobec oskarżonego powyższej instytucji wbrew ustaleniom poczynionym przez Sąd Rejonowy, który wskazał, że w realiach rozpoznawanej sprawy nie można przyjąć, iż społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie jest znaczna. Jednakże prześledzenie wywodów w tym przedmiocie przy uwzględnieniu zasady wartościowania poszczególnych okoliczności w oparciu o konkretną sprawę prowadzi do odmiennego stanowiska, niż zajęte przez Sąd Rejonowy. Faktem, nie budzącym wątpliwości jest, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, który przekroczył w niewielkim stopniu dolny ustawowy próg stanu nietrzeźwości. Częściowo zgodzić się należy ze skarżącym, że w miejscu zatrzymania oskarżonego w godzinach porannych w sobotę natężenie ruchu nie jest duże. Nie można jednak podzielić argumentu, że oskarżony przejechał zaledwie odcinek drogi mający ok. 2 km, albowiem symulacja odległości pokonanej przez oskarżonego przy zastosowaniu strony internetowej (...) pokazuje odległość ok. 7 km od miejsca zamieszkania do miejsca zatrzymania oskarżonego (k.181). Zasygnalizować jednak należy, iż sposób poruszania się pojazdu prowadzonego przez oskarżonego nie wzbudził podejrzeń po stronie funkcjonariuszy Policji, powodem zatrzymania oskarżonego była rutynowa kontrola. W tym stanie rzeczy wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, zwłaszcza, iż on sam przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Spełniona tym samym jest pierwsza z podstawowych przesłanek do warunkowego umorzenia postępowania. W kontekście powyższych wywodów stwierdzić jednocześnie należy, iż społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna. Nie deprecjonując istoty naruszonego dobra, bowiem Sąd Okręgowy dostrzega, iż stwierdzony u oskarżonego stan nietrzeźwości (0,40 mg/l) z całą pewnością powodował zaburzenie sprawności psychomotorycznej i w każdej chwili mógł stać się przyczyną wypadku lub kolizji drogowej, to jednak w realiach niniejszej sprawy należy odnotować, iż nie doszło do wyrządzenia żadnej szkody. Analiza pozostałych elementów wymienionych w treści art. 115 § 2 k.k. pozwala sformułować wniosek o spełnieniu kolejnej już przesłanki warunkującej dopuszczalność zastosowania instytucji z art. 66 § 1 k.k.

Uzasadnionym jest także przyjęcie pozytywnej prognozy kryminologicznej wobec oskarżonego S. K., co znajduje potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym, w szczególności w sporządzonym wywiadzie środowiskowym. Składa się na nią łączna ocena postawy oskarżonego, jej właściwości, dotychczasowego sposobu życia jak i zachowania po naruszeniu normy prawnej. Oskarżony jest osobą niekaraną, prowadzi ustabilizowany tryb życia, okazał skruchę i dobrowolnie jeszcze przed rozpoznaniem sprawy wpłacił kwotę 300 zł na cele społeczne związane z ochroną osób pokrzywdzonych w ruchu drogowym (k.81-83). Jak słusznie wskazał obrońca na szczególną uwagę zasługuje sytuacja zdrowotna i rodzinna oskarżonego, który jest osobą schorowaną, cierpiącą na dolegliwości bólowe związane z niesprawnością stawu kolanowego prawego oraz innymi dolegliwościami ortopedycznymi. Jak wynika z wywiadu środowiskowego oskarżony przeszedł kilka zabiegów operacyjnych i ma trudności w poruszaniu się bez kuli. Ponadto pomaga żonie w prowadzeniu działalności gospodarczej w postaci sklepu z pieczywem (k.173-175). Należy także mieć na względzie to, że oskarżony posiada pozytywną opinię w miejscu zamieszkania i nie są prowadzone wobec niego żadne inne postępowania karne. W ocenę postawy oskarżonego S. K. jako zasługującej na zastosowanie wobec niego warunkowego umorzenia postępowania wpisuje się także jego postawa procesowa: przyznał się do popełnienia czynu, wyraził skruchę i wielokrotnie w toku postępowania podkreślał, że żałuje swojego nieodpowiedzialnego zachowania. Oczywistym jest, iż przyznanie się do winy jest prawem oskarżonego, ale jest także i niewątpliwie wyrazem rzeczywistego zrozumienia nieprawidłowości swego postępowania. Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności podzielić należy argumentację obrońcy, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania oskarżony będzie przestrzegać porządku prawnego, tj. w szczególności nie popełni nowego przestępstwa, a to zaistniałe miało faktycznie w jego życiu charakter całkowicie incydentalnego. Warto podkreślić, iż dotychczas oskarżony również jako kierowca zachowywał się poprawnie. Jak wynika z aktualnych informacji o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego podsądny dopuścił się tylko jednego wykroczenia (k.169). Miało ono miejsce prawie dwa lata temu, co pozwala na przyjęcie, iż ówczesne ukaranie odniosło pożądany skutek skoro po tamtej dacie nie odnotowano popełnienia przez niego innych wykroczeń drogowych.

Sąd Odwoławczy warunkowo umarzając postępowanie karne ustalił okres próby na okres 2 (dwóch) lat. Oskarżony w tym czasie pozostanie pod kontrolą organów wymiaru sprawiedliwości i będzie poddany weryfikacji trafności wystosowanej wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Na aprobatę nie zasługiwał jednak pogląd obrońcy odnośnie potrzeby orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres tylko 1 (jednego) roku. Natomiast za zasadne należy uznać orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat. Orzeczenie zakazu ma na celu ukształtowanie zarówno u sprawcy jak i w społeczeństwie świadomości, iż zachowanie kierowcy, który świadomie naruszył normę z art. 178a § 1 k.k. jest nieopłacalne i związane jest z konsekwencjami, które mogą mieć znaczący wpływ na codziennie funkcjonowanie, jak też utrwalenie prawidłowej postawy sprawcy.

Prawidłowo również Sąd I instancji doszedł do przekonania o zasadności orzeczenia wobec oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, natomiast należy podzielić argumentację obrońcy, że zważywszy na niewielki dochód oskarżonego, wystarczająca będzie kwota 3000 złotych. Orzeczona suma ma istotną wartość ekonomiczną dla oskarżonego, który pobiera niewysoką rentę, co też pozwala sądzić, iż przyczyni się do przestrzegania przez niego porządku prawnego w przyszłości. Te dwa elementy zastosowanej represji karnej, z których pierwszy będzie wymagał od oskarżonego zupełnie innej organizacji sposobu przemieszczania się, a drugi wzmożonego wysiłku finansowego, aby potrzebną sumę zgromadzić, są niewątpliwie realnymi i prawdziwymi dolegliwościami, które przemawiają za przyjęciem, iż wobec oskarżonego zastosowana została właściwa reakcja prawna: stanowiąca stosowną odpłatę, ale także dająca szansę na poprawę.

Reasumując, pomimo uwzględnienia większej części zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy, w kontroli instancyjnej nie dostrzeżono okoliczności uzasadniających aprobatę zarzutu odnośnie zaistnienia przesłanek do wymierzenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w najniższym wymiarze, a to skutkowało orzeczeniem tego środka karnego w wymiarze 2 lat z uwagi na stopień stanu nietrzeźwości, który przewyższał dolny ustawowy próg.

O kosztach sądowych w sprawie Sąd Okręgowy orzekł zgodnie z wnioskiem obrońcy obciążając oskarżonego opłatą w minimalnej wysokości za obie instancje oraz pozostałymi kosztami sądowymi, których wysokość nie przekracza jego możliwości majątkowych.

W tym stanie rzecz Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.