Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 października 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Kinga Kubuj

Protokolant sekr. sąd. Przemysław Baranowski

po rozpoznaniu w dniu 09 października 2017 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego (...) w W.

przeciwko I. K.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 248/17

UZASADNIENIE

W pozwie, który do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie wpłynął w dniu 19 czerwca 2015 r. powód (...) Fundusz Inwestycyjny(...) z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej I. K. kwoty:

- 38.336,67 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od dnia 19 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty;

- 24.937,37 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 19 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty;

- 1348,13 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 19 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty;

- 9382,71 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 19 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty;

- 1411,63 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 19 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty;

tytułem zapłaty z umowy (...)z dnia 04 września 2008 roku zawartej przez pozwaną z (...) Bank S.A. będącym poprzednikiem prawnym (...) Bank S. A. będącym poprzednikiem prawnym powoda.

W dniu 25 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w sprawie o sygn akt VI Nc-e 1070293/15 wydał nakaz zapłaty (k.9 ). Pismem z dnia 09 listopada 2016 roku pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty( 15v-16) w którym zgłosiła zarzut przedawnienia (k.16).

Wobec powyższego sprawa została skierowana według właściwości do Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie (k. 20v), gdzie sprawę skierowano na rozprawę.

W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda powołał się na przerwanie biegu przedawnienia roszczenia wobec nadania klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu ( k. 79)

Na rozprawie w dniu 09 października 2017 roku stawiła się jedynie strona pozwana, która podtrzymała stanowisko zawarte w sprzeciwie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 04 września 2008 roku I. K. zawarła z (...) Bank S.A. w K. umowę kredytu nr (...) ( k. 72-73). Umowa została zawarta na 49 miesięcy i opiewała na kwotę 52.610,53 zł.

(...) Bank Spółka Akcyjna został przejęty przez spółkę (...)Bank S.A. w dniu 18 czerwca 2009 r. (k. 59v)

Pismem z dnia 20 stycznia 2010 roku (...) Bank S.A. wypowiedział I. K. umowę kredytu nr (...) z dnia 04.09.08 r. (k. 75). Kolejnym pismem z dnia 20 stycznia 2010 roku (...) Bank S.A. powiadomił I. K., że w związku z powstaniem zadłużenia dane pozwanej zostaną wprowadzone do rejestru.

W dniu 03 marca 2015 r. (...) Bank S.A. w W. wystawił zawiadomienie dla I. K. o dokonaniu przeniesienia wierzytelności z tytułu umowy (...) zawartej w dniu 04 września 2008 roku na rzecz (...)Fundusz Inwestycyjny (...) z siedzibą w W. ( k. 69).

W dniu 07 kwietnia 2015 roku (...) Fundusz Inwestycyjny (...) z siedzibą w W. wystawił wobec I. K. wezwanie do zapłaty kwoty 74.633,26 zł ( k. 70).

W dniu 19 czerwca 2015 roku fundusz (...) Fundusz Inwestycyjny (...) z siedzibą w W. wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej dotyczący wierzytelności I. K. na łączną kwotę 75.452,51 zł (k. 66).

Postanowieniem z dnia 16 maja 2013 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) wystawionemu przez (...) Bank S.A. w W. przeciwko I. K. (k. 96)

Sąd zważył, co następuje:

Oceniając zebrany materiał dowodowy Sąd dał wiarę dokumentom złożonym w oryginałach i fotokopiach przez strony do akt sprawy, uznając w ramach swobodnej oceny dowodów, że kopie dokumentów nie budzą wątpliwości, co do ich zgodności z oryginałem. Należy podkreślić, iż żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności dokumentów złożonych w oryginale oraz zgodności z oryginałem dokumentów złożonych w fotokopiach.

Roszczenie powoda należy oceniać w świetle art. 471 k.c., zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z nienależytego wykonania umowy.

Wskazać w tym miejscu należy, iż w procesie cywilnym strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności (faktów), które stosownie do art 227 k.p.c. mogą być przedmiotem dowodu. Kwestia ciężaru dowodu stanowi problematykę prawa materialnego cywilnego. Art. 6 kc. stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W postępowaniu cywilnym reguła ta została potwierdzona w art. 232 k.p.c. zgodnie, z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Przytoczone regulacje wskazują, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na twierdzącym a nie na przeczącym. Kontradyktoryjność procesu cywilnego wymaga, aby to strony wskazywały dowody dla wykazania swoich twierdzeń a bierność strony w tym zakresie nie nakłada na Sąd obowiązku przeprowadzenia dowodów z urzędu. Jeżeli zaś strona nie przedstawia dowodów, to uznać należy, iż dany fakt nie został wystarczająco przez stronę udowodniony. Co do zasady więc, obowiązek wskazania dowodów potrzebnych do rozstrzygnięcia sprawy obciąża strony. Sąd został wyposażony w uprawnienie (a nie w obowiązek) dopuszczenia dalszych jeszcze, niewskazanych przez żadną ze stron, dowodów, kierując się przy tym właściwą oceną, czy zebrany w sprawie materiał dowodowy jest – czy też nie jest – dostateczny do jej rozstrzygnięcia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 października 1996 roku, III CKN 6/96, OSNCP 1997 nr 3 poz 29). Zasadniczo, więc Sąd może dopuścić dowód z urzędu jedynie wyjątkowo, gdy zachodzi potrzeba ochrony szczególnego interesu społecznego.

Zgodnie z art. 118 kpc Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Nie może budzić wątpliwości, iż umowa kredytowa była zwarta w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez poprzednika powoda - jakim był bank, a zatem okres przedawnienia winien wynosić 3 lata.

Zgodnie z informacjami zawartymi w wypowiedzeniu kredytu - kredyt stał się wymagalny po upływie 30 dni od daty wypowiedzenia to jest z dniem 30 lutego 2010 roku.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 09 czerwca 2017 roku wydanej w sprawie III CZP 17/17 wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia objętego tym tytułem wobec cesjonariusza niebędącego bankiem.

Powód nie jest bankiem, a zatem postanowienie w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, zgodnie z przytoczoną wyżej uchwałą, nie mogło wobec tego podmiotu przerwać biegu przedawnienia.

Powód wniósł pozew w dniu 19 czerwca 2015 roku, a roszczenie uległo przedawnieniu z dniem21 lutego 2013 r.

Mając powyższe na uwadze Sąd zarzut przedawnienia uwzględnił i powództwo oddalił. Roszczenie powoda przedawniło się zatem w dniu 21 lutego 2013 roku

Poniesione przez powoda koszty procesu na podstawie art. 98 §1 i §3 kodeksu postępowania cywilnego obciążają powoda jako stronę przegrywającą proces.

Z (...)