Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 1 sierpnia 2013 r. powód P. G. prowadzący działalność gospodarcza pod nazwą (...) P. G. wniósł o zasądzenie od pozwanego Česka P. S. z siedzibą w P. (Czechy) działającej przez Česka (...) Spółkę akcyjną Oddział w Polsce z siedzibą w W. kwoty 7 404,60 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że na podstawie cesji wierzytelności dochodzi zaspokojenia roszczenia o zwrot kosztów wynajmu samochodu zastępczego, które pozostają w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 11 października 2012 r. Powód wskazał, że sprawca szkody posiadał ubezpieczenie OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń.

Pozwany w odpowiedzi na pozew, wniósł o oddalenie powództwa w całości, a także o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że poszkodowana nie wykorzystywała uszkodzonego samochodu dla swoich potrzeb tylko udostępniała go osobom trzecim – M. M. i P. S.. Zakwestionował też czas trwania umowy najmu samochodu zastępczego oraz wysokość stawki dziennej.

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 października 2012 r w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ pojazd marki M. (...) o nr rejestracyjnym (...) stanowiący własność J. K.. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w Česka P. S. z siedzibą w P. (Czechy) działającej przez Česka (...) Spółkę akcyjną Oddział w Polsce z siedzibą w W.. J. K. użyczała samochód marki M. (...) szwagrowi M. M.. Wynajęty samochód zastępczy J. K. używała dla własnych potrzeb oraz udostępniała szwagrom P. S. i M. M.. J. K. w czasie trwania umowy wynajmu pojazdu zastępczego nie była właścicielkom innego samochodu. (okoliczności bezsporne, ponadto oświadczenia J. K. k. 17v i 22, zeznania J. K. k. 350v.)

Poszkodowana oddała uszkodzony pojazd do naprawy w dniu 10 października 2012 roku. Informacja o uznaniu szkody za całkowitą została przekazana w dniu 13 listopada 2012 roku. Pojazd pozostawał w warsztacie naprawczym do dnia 19 listopada 2012 roku. W związku ze stwierdzeniem szkody całkowitej samochód nie został naprawiony. (okoliczność bezsporna, dowód: karta naprawy pojazdu – k. 16)

W dniu 11 października 2012 roku J. K. zawarła z P. G. umowę najmu samochodu zastępczego marki N. (...). Umowa obowiązywała w okresie od 11 października 2012 r. do dnia 13 października 2012 r. Strony przewidziały dzienny czynsz najmu w wysokości 150 złotych netto. ( dowód: umowa najmu k – 11, protokół przejęcia samochodu k. 12, protokół zdania pojazdu k. 12v.)

W dniu 11 października 2012 roku J. K. zawarła z P. G. umowę cesji wierzytelności, przelewając na jego rzecz swoją wierzytelność, obejmującą prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu samochodu zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 9 października 2012 roku, likwidowaną przez Towarzystwo ubezpieczeń. ( dowód: umowa cesji k – 10)

W dniu 13 października 2012 roku J. K. zawarła z P. G. umowę najmu samochodu zastępczego marki S. (...). Umowa obowiązywała w okresie od 13 października 2012 roku do dnia 19 listopada 2012 roku. Strony przewidziały dzienny czynsz najmu w wysokości 150 złotych netto. ( dowód: umowa najmu k – 13, protokół przejęcia samochodu k. 14, protokół zdania pojazdu k. 14v)

Za wynajem pojazdu zastępczego, P. G. wystawił w dniu 17 stycznia 2013 roku poszkodowanemu fakturę VAT opiewającą na kwotę 7 404,60 złotych brutto. (dowód: faktura VAT – k. 15).

W dniu 19 listopada 2012 roku J. K. zwróciła się do zakładu ubezpieczeń o zwrot kosztów wynajmu pojazdu zastępczego ( dowód: pismo z dnia 19 listopada 2012 r. k.16v.-17)

J. K. nie była płatnikiem podatku VAT i nie miała możliwości rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego. ( dowód: oświadczenie k. 24)

Pozwany odmówił wypłaty odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego. (dowód: pismo z dnia 30 kwietnia 2013 r. - k.20)

Konieczny i niezbędny czas naprawy samochodu marki M. (...) w przypadku gdyby doszło do jego naprawy wynosił 51 dni kalendarzowych. Średnia stawka czynszu najmu samochodu zastępczego klasy D w przypadku umowy trwającej od 35 do 51 dni wynosiła 160 złotych netto. (dowód: pisemna opinia biegłego wraz z załącznikami – k. 112-129, opinia uzupełniająca k. 154-157).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zebranych w aktach sprawy i w aktach szkody dokumentów, którym dał wiarę w pełni wobec braku podstaw do zakwestionowania ich prawdziwości przez Sąd z urzędu, oraz nie kwestionowania ich przez strony.

Sąd oparł się również na opinii biegłego sądowego. Opinia i opinia uzupełniająca są spójne, logiczne i w sposób wyczerpujący udzielają odpowiedzi na zadane pytania. Biegły w przekonujący sposób wskazał również, na jakiej podstawie wyciągnął konkretne wnioski. Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka J. K., która potwierdziła, że samochód M. (...) był wykorzystywany również przez szwagrów M. M. i P. S.. Sąd pominął dowód z przesłuchania świadków M. M. i P. S.. Świadkowie ci byli kilkukrotnie wzywani na rozprawę oraz zarządzane było ich przymusowe doprowadzenie. Policja nie zastała jednak świadków pod wskazanymi adresami. Sąd miał również na względzie, że przesłuchana świadek J. K. nie kwestionowała, że samochód był przez nią użyczany szwagrom – w./wym. świadkom.

S ąd Rejonowy zważył, co następuje:

Roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Stosownie do treści art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony. Natomiast zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.), poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

W niniejszej sprawie powód dochodził należności z tytułu odszkodowania za szkodę powstałą w wyniki kolizji drogowej w części obejmującej koszt najmu przez poszkodowaną pojazdu zastępczego. Pozwany zakwestionował zasadność zawarcia umowy najmu samochodu zastępczego z uwagi na okoliczność, że samochód był wykorzystywany również przez osoby trzecie.

W myśl art. 659 § 1 k.c., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Umowa najmu jest umową konsensualną, dwustronnie zobowiązującą, wzajemną i odpłatną (art. 487 § 2 k.c.). Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego w postaci oddania rzeczy do używania jest zapłata czynszu przez najemcę. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki ( essentialia negotii), do których należą: przedmiot najmu i czynsz.

Powód wykazał skuteczne zawarcie umów najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowaną, przedłożona umowa zawierała bowiem wszystkie niezbędne dla umowy najmu elementy.

Legitymację do wystąpienia z przedmiotowym powództwem powód wywodził z umowy cesji wierzytelności zawartej z poszkodowaną.

Według art. 509 § 1 i 2 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania, a wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Treścią umowy przelewu jest przeniesienie przez wierzyciela swojej wierzytelności na osobę trzecią, a skutkiem tej umowy jest wyłączenie dotychczasowego wierzyciela ze stosunku zobowiązaniowego i zajęcie jego miejsca przez nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Ważność umowy cesji zależy m.in. od skonkretyzowania przez strony wierzytelności będącej jej przedmiotem, przy czym przedmiotem przelewu może być także dostatecznie oznaczona wierzytelność przyszła (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 września 1997 r., sygn. akt III CZP 45/97, opubl. OSP 1998, nr 7-8, poz. 137). Zindywidualizowanie przenoszonej wierzytelności dotyczy przede wszystkim wyraźnego określenia stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność, a zatem oznaczania stron tego stosunku, świadczenia oraz przedmiotu świadczenia. Te trzy elementy muszą być wyraźnie oznaczone bądź przynajmniej możliwe do oznaczenia w momencie zawierania umowy przenoszącej wierzytelność. Przedmiotowa umowa została zawarta przez uprawnione do tego osoby, nadto zbywana wierzytelność nią objęta została oznaczona na podstawie analizy stosunku obligacyjnego, z którego wynikała, tj. na podstawie umowy najmu. Skoro zatem wierzytelność, będąca przedmiotem obu umów cesji istniała, tym samym została skutecznie przeniesiona na powoda.

Mając na uwadze powyższe rozważania, należy stwierdzić, że powód, na podstawie załączonej do pozwu umowy cesji wierzytelności, wstąpił w prawa poszkodowanej.

Należy podkreślić, że koszty najmu samochodu zastępczego na czas trwania naprawy samochodu uszkodzonego podczas kolizji mieszczą się w zakresie normalnych następstw szkody (wyrok Sądu Najwyższego z 26 listopada 2002 r., V CKN 1397/2000 oraz wyrok Sądu Najwyższego z 5 listopada 2004 r., II CK 494/03). Pozbawienie poszkodowanego możliwości korzystania z pojazdu przez czas jego naprawy skutkuje tym, że ma on prawo wynająć pojazd zastępczy i pozostaje to w związku przyczynowym z kolizją – w rozumieniu powyższego przepisu. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek konieczności jej naprawy stanowi szkodę majątkową, bez względu na rodzaj działalności, lub cel, dla którego poszkodowany wykorzystuje pojazd. Normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego w sytuacji jego uszkodzenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty na najem pojazdu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków zdarzenia podlegających wyrównaniu. Mając na uwadze powyższe, bez znaczenia dla zasadności wynajmu pojazdu zastępczego pozostawało, że poszkodowana udostępniała swój samochód oraz samochód zastępczy członkom rodziny. Jako właścicielka samochodu była do tego uprawniona. Celem dla którego poszkodowana posiadała samochód mogło być udostępnianie go członkom rodziny.

Pozwany zakwestionował długość czasu najmu pojazdu zastępczego oraz ustaloną przez strony umowy najmu stawkę dzienną najmu. Zarzuty pozwanego okazały się nieuzasadnione.

Jak bowiem wynika z opinii biegłego sądowego konieczny i niezbędny czas naprawy samochodu marki M. (...) w przypadku gdyby doszło do jego naprawy wynosił 51 dni kalendarzowych. Średnia stawka czynszu najmu samochodu zastępczego klasy D w przypadku umowy trwającej od 35 do 51 dni wynosiła 160 złotych netto. Mając na uwadze powyższe uznać należało, że czas trwania umowy najmu pozostawał w związku przyczyno-skutkowym ze zdarzeniem z dnia 9 października 2012 r. Szkoda w samochodzie M. (...) została określona jako szkoda całkowita i samochód nie został naprawiony. Informacja o uznaniu szkody za całkowitą została przekazana w dniu 13 listopada 2012 roku. Poszkodowana po tym dniu nadal nie mogła korzystać ze swojego samochodu, dlatego Sąd uznał za uzasadniony okres najmu również czas do odbioru pozostałości samochodu marki M. (...). Przyjęta przez strony umowy najmu dzienna stawka najmu jest niższa niż średnia stawka ustalona przez biegłego sądowego i dlatego Sąd uznał, że brak jest podstaw do jej kwestionowania.

Odnosząc się do zarzutu pozwanego, że faktura VAT została wystawiona wyłącznie w związku z umową najmu samochodu N. (...), Sąd wskazuje, że istotnie faktura jest opisana nieprecyzyjnie. Jest w niej jednak wskazane, że została wystawiona w związku z wynajmem pojazdu zastępczego na czas naprawy samochodu marki M. (...). Ponadto z pozostałych dokumentów znajdujących się w aktach sprawy wynika, że kwota wskazana w fakturze VAT odpowiada stawkom wynikającym z obydwu umów najmu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził roszczenie główne w całości.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W przedmiotowej szkoda została zgłoszona w dniu 19 listopada 2012 r.

O kosztach Sąd orzekł w pkt 2 sentencji wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z art. 108 § 1 k.p.c., zgodnie z którym Sąd może rozstrzygnąć jedynie o zasadach poniesienia przez strony kosztów procesu, pozostawiając szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu. W tej sytuacji, po uprawomocnieniu się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, referendarz sądowy w sądzie pierwszej instancji wydaje postanowienie, w którym dokonuje szczegółowego wyliczenia kosztów obciążających strony. Jednocześnie Sąd uznał, że powód wygrał sprawę w całości.

Z powyższych względów i na podstawie powołanych przepisów prawa Sąd orzekł, jak w wyroku.

W., dnia 7 maja 2018 r.

SSR Monika Chmielewska

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikom stron.

W., dnia 7 maja 2018 r.

SSR Monika Chmielewska