Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny – Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:

SSO Waldemar Beczek

po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2017 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. S., G. S., małoletniej A. S. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego G. S.

przeciwko

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 31 marca 2016 r., sygn. akt II C 3209/15 w zakresie dotyczącym Małoletniej A. S.

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że z punktów 1 i 2 eliminuje słowa (...), dodaje punkt 3 o treści : „oddala powództwo w pozostałym zakresie” , punktowi 3 nadaje numer 4 oraz dodaje punkt 5 o treści: „zasądza od A. S. na rzecz (...) a.s. w P. kwotę 617,00 (sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania,

2.  zasądza od A. S. na rzecz (...) a.s. w P. kwotę 210,00 (dwieście dziesięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania w instancji odwoławczej.

Sygn. akt XXVII Ca 4056/16

UZASADNIENIE

K. S., G. S. oraz A. S., reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego G. S. wnieśli o zasądzenie od (...) Spółki ograniczoną odpowiedzialnością z siedziba w P. kwot po 400 euro wraz odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania wskazując, że na dzień 20 czerwca 2013 r. godz. 18: 20 mieli zaplanowany lot na trasie T. do W., który był realizowany przez pozwaną spółkę, a nastąpił ze znacznym opóźnieniem dopiero o godz. 22:40.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasadzenie kosztów postępowania podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia oparty o art. 105 ust. 1 ustawy Prawo lotnicze. Pozwany wskazał również, że odszkodowania na podstawie Rozporządzenia nr 261/2004 mogą dochodzić jedynie pasażerowie lotów odwołanych nie zaś opóźnionych. Podkreślił także, że powódka A. S. podróżowała, jako tzw. infant, czyli dziecko do lat dwóch i nie miała przypisanego oddzielnego miejsca w samolocie, podróżując bezpłatnie, co oznacza, iż nie jest ona uprawniona do dochodzenia od pozwanej odszkodowania za zaistniałe opóźnienie.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy wyrokiem z dnia 4 lipca 2016 r. wydanym w sprawie sygn. akt II C 1664/15 zasądził od pozwanego (...) a.s. w P. na rzecz powodów K. S., G. S., A. S. kwoty po 400,00 euro wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od każdej kwoty 400.00 euro od dnia 8 maja 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od tych kwot dnia 1 stycznia do dnia zapłaty na rzecz każdej z tych osób oraz zasądził od pozwanego (...) a.s. w P. na rzecz każdego z powodów K. S., G. S., A. S. kwoty po 617,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwoty po 111,18 zł tytułem opłaty i wydatków oddalając w pozostałym zakresie wniosek o zasądzenie kosztów procesu.

Powyższy wyrok w części uwzględniającej powództwo, co do A. S. oraz rozstrzygnięcia o kosztach procesu w stosunku do ww. powódki zaskarżył apelacją pozwany zarzucając mu:

1)  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 3 ust. 3 Rozporządzenia, poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji uznanie, że Powódce ad. 3 należy się przewidziane w Rozporządzeniu odszkodowanie z tytułu opóźnienia skarżonego lotu, pomimo że Powódka ad. 3 podróżowała bezpłatnie;

2)  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 1 lit. c) Rozporządzenia, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i w konsekwencji uznanie, że zgodnie z Rozporządzeniem pasażerowie otrzymują odszkodowanie w wysokości 600 euro dla wszystkich lotów o długości powyżej 3.500 kilometrów, podczas gdy powołany przepis nie ma zastosowania do lotów wewnątrzwspólnotowych;

3)  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 1 lit. b) Rozporządzenia, poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji uznanie, że zgodnie z Rozporządzeniem pasażerowie otrzymują odszkodowanie w wysokości 600 euro dla wszystkich lotów o długości powyżej 3500 kilometrów, podczas gdy zgodnie z powołanym przepisem, pasażerowie otrzymują odszkodowanie w wysokości 400 euro dla wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych dłuższych niż 1.500 kilometrów.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w stosunku do A. S. oraz zasądzenie od niej na jego rzecz kosztów postępowania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości lub w części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie, bowiem podniesione w niej zarzuty okazały się zasadne, jak również zasadny okazał się podnoszony przed Sądem I Instancji zarzut przedawnienia. Sąd Okręgowy podkreśla, że zważywszy na zakres zaskarżenia zmiana orzeczenia mogła jedynie odnieść skutek w stosunku do powódki A. S..

Przede wszystkim Sąd Okręgowy wskazuje, że powództwo nie mogło być uwzględnione gdyż pozwany skutecznie podniósł zarzut przedawnienia. Sąd II instancji podkreśla, że Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 marca 2017 r. sygn. akt III CZP 111/16 stwierdził, że roszczenie o odszkodowanie przewidziane w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, przedawnia się w terminie rocznym na podstawie art. 778 k.c. ( zob. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 marca 2017 r. sygn. akt III CZP 111/16, Legalis nr 1576265) . Skoro powódka wystąpiła na podstawie ww. rozporządzenia z roszczeniem odszkodowawczym w związku z opóźnieniem lotu z dnia 20 czerwca 2013 r. dopiero w maju 2015 r. oraz wobec skutecznego podniesienia przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia powoda, bezpodstawne okazało się badanie powództwa w aspekcie jego merytorycznych podstaw.

Niezależnie od stwierdzenia skuteczności zarzutu przedawnienia zauważyć należy, że trafnie skarżący kwestionował zasadność roszczenia powódki zasadnie wskazując, iż podróżowała ona bezpłatnie. Sąd II instancji podkreśla, że z dołączonych do pozwu kart pokładowych wynika, iż A. S. została zakwalifikowana, jako pasażer tzw. infantes, czyli dziecko do lat dwóch, które podróżuje bezpłatnie, bez przydzielonego numerycznie miejsca na pokładzie samolotu. Słusznie podkreślił skarżący, że zgodnie z art. 3 ust. 3 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. rozporządzenie to nie ma zastosowania do pasażerów podróżujących bezpłatnie lub na podstawie taryfy zniżkowej, która nie jest bezpośrednio lub pośrednio dostępna powszechnie, jednakże ma ono zastosowanie do pasażerów posiadających bilety wydane przez przewoźnika lotniczego lub operatora wycieczki w ramach programu lojalnościowego lub innego programu komercyjnego. Oznacza to, że powódce A. S., w sytuacji nawet gdyby pozwany nie podniósł zarzutu przedawnienia roszczenia, nie przysługiwałoby roszczenie wynikające z Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r., bowiem z treści art. 3 ust. 3 ww. Rozporządzenia wynika, iż nie ma ono zastosowania do osoby podróżującej bezpłatnie, co niewątpliwie w sytuacji powódki miało miejsce. Ponadto Sąd Okręgowy nie dopatrzył się, aby posiadany przez powódkę bilet został zakupiony w ramach programu lojalnościowego, o którym mowa ww. przepisie, a tym samym powództwo A. S. podlegało oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżone orzeczenie i oddalił powództwo A. S. oraz na podstawie art. 98 k.p.c. obciążył ją kosztami postępowania. O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd II instancji orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. ustalając ich wysokość na podstawie § 2 pkt 2 w zw. z § 10 ust. 1 pkt Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800).

SSO Waldemar Beczek