Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

XXVII Ca 2629/16 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2016-05-19

Sygn. akt XXVII Ca 2629/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział XXVII Cywilny - Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SO Joanna Machoń

po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2016 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa E. B.

przeciwko (...) Spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w W.

z dnia 30 listopada 2015 r., sygn. akt II C 2858/14

uchylić zaskarżony wyrok i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla m. st. Warszawy w W. pozostawiając temu Sądowi rozstrzygniecie o kosztach postępowania apelacyjnego.

SSO Joanna Machoń

Sygn. akt XXVII Ca 2629/16

UZASADNIENIE

Rozpoznając sprawę w granicach apelacji, Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym stosownie do art. 505 13 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Apelacja powódki zasługuje na uwzględnienie w zakresie w jakim zmierza do uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, albowiem Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy.

Nierozpoznanie istoty sprawy w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c. oznacza niewyjaśnienie i pozostawienie poza oceną okoliczności faktycznych, stanowiących przesłanki zastosowania normy prawa materialnego, będącej podstawą roszczenia, jak również oznacza zaniechanie przez Sąd I instancji zbadania materialnej podstawy żądania pozwu albo pominięcie merytorycznych zarzutów pozwanego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1998 r., II CKN 897/97, Lex Polonica nr 333025).

Powołując się na to orzecznictwo Sąd Okręgowy stwierdza, że prawidłowe rozstrzygnięcie każdej sprawy uzależnione jest od spełnienia przez Sąd orzekający dwóch naczelnych obowiązków procesowych, tj. przeprowadzenia postępowania dowodowego w sposób określony przepisami kodeksu postępowania cywilnego oraz dokonania wszechstronnej oceny całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Rozstrzygnięcie to winno również znajdować oparcie w przepisach prawa materialnego adekwatnych do poczynionych ustaleń faktycznych. Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia ma natomiast na celu ustalenie, czy w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania Sąd I instancji sprostał tym wymogom. Istotą postępowania apelacyjnego jest bowiem zbadanie zasadności zarzutów skierowanych przeciwko orzeczeniu sądu pierwszej instancji. Sąd odwoławczy jako Sąd merytoryczny, bazując na tym samym materiale dowodowym, co Sąd I instancji, może czynić własne, odmienne ustalenia. W sytuacji jednak, gdy wydanie wyroku przez Sąd odwoławczy wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości, Sąd ten, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c., uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Przenosząc powyższe zważania prawne, wskazać wypada, że w okolicznościach sprawy, Sąd I instancji zaniechał zbadania materialnej podstawy powództwa.

W ocenie Sądu odwoławczego, Sąd meriti niezasadnie przyjął, iż w niniejszej sprawie zarzut braku legitymacji biernej do występowania w sprawie zgłoszony przez pozwaną zasługiwał na uwzględnienie.

Zauważyć bowiem należy, że powódka - wbrew stanowisku Sądu Rejonowego – uczyniła zadość obowiązkowi wynikającemu z treści art. 6 k.c. i przedstawiła dowody na to, że przedmiotowy rejs obsługiwała pozwana spółka. Do pozwu załączyła bowiem dokument podróży nr (...) datowany na 4 sierpnia 2014 r. (k. 13) oraz program lotów na lato 2014 r. stanowiący załącznik nr 1 do umowy (...) S.A. zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. i (...) S.A., z których to dokumentów bezsprzecznie wynika, że trasę 29: (...) w okresie 25 maja 2014 r. – 19 października 2014 r., w tym obowiązujący w okresie od 8 czerwca 2014 r. do 5 października 2014 r. lot (...) z miejscowości (...) o godz. 00:01 – 2:00 (...) obsługiwała strona pozwana (k. 58-59). Ponadto, w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty powódki z dnia 26 sierpnia 2014 r. pozwana – (...) nie kwestionowała tego, że przedmiotowy lot obsługiwała, podnosząc jedynie, że opóźnienie rejsu nr (...) w dniu 8 czerwca 2014 r. było spowodowane wystąpieniem niespodziewanej usterki technicznej.

Nie należy też zapominać, w ocenie Sądu II instancji, że choć z mocy art. 6 k.c. do osoby występującej z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo, to jednak do przeciwnika należy wykazanie okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie. Takiego zabiegu zaś pozwanej nie udało się wykonać. Nie zdołała bowiem podważyć stanowiska powódki odnośnie rozstrzyganej kwestii i wykazać, że przedmiotowy rejs obsługiwał inny przewoźnik.

Oddalając powództwo z uwagi na to, że pozwana nie posiadała legitymacji biernej do występowania w sprawie, Sąd Rejonowy nie zbadał zatem zasadności roszczenia powódki, tj. czy w realiach przedmiotowego postępowania zaszły warunki do przyznania powódce odszkodowania za opóźniony lot.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. orzekł jak na wstępie, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w instancji odwoławczej w oparciu o art. 108 § 2 k.p.c.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Iwona Lubańska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację:  Joanna Machoń
Data wytworzenia informacji: