Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Agnieszka Fronczak

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa P. L.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla M. St. Warszawy w Warszawie

z dnia 2 maja 2019 r. o sygn. akt I C 4847/18

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz P. L. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt XXVII Ca 2144/19

UZASADNIENIE

Apelacja pozwanego nie mogła zostać uwzględniona.

Zdaniem Sądu odwoławczego kwestionowane rozstrzygnięcie odpowiada prawu, a podniesione w omawianej apelacji zarzuty nie mogą doprowadzić skutecznie do jego podważenia.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd I instancji nie dopuścił się żadnego z zarzucanych mu uchybień, a kwestionowany wyrok opiera się na prawidłowej ocenie materiału dowodowego i poczynionych na tej podstawie trafnych ustaleniach stanu faktycznego, które zostały poddane właściwej analizie prawnej.

Sąd I instancji czyniąc ustalenia stanu faktycznego tej sprawy nie naruszył w żaden sposób norm art. 233 k.p.c. i art. 228 k.p.c., a decyzje procesowe tego Sądu w zakresie postępowania dowodowego należy uznać za prawidłowe i nie uchybiające przepisom powołanym w apelacji.

Sąd I instancji przeprowadził postępowanie dowodowe w odpowiednim zakresie, uwzględniając zachowanie stron; zgromadzone w toku postępowania dowody poddał wszechstronnej, wnikliwej ocenie prawidłowo ustalając stan faktyczny sprawy, stanowiący podstawę do rozważań nad stosowaniem przepisów prawa materialnego.

Ocena dowodów przeprowadzona przez Sąd Rejonowy nie nosi cech dowolności.

Tak przeprowadzona ocena dowodów jako odpowiadająca wymogom z art. 233 § 1 k.p.c. korzysta z ochrony tym przepisem przewidzianej i jest aprobowana przez Sąd Okręgowy.

Skarżący nie wykazał, by Sąd meriti uchybił zasadom logicznego rozumowania czy doświadczenia życiowego.

Zarzucana sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału zachodzi wówczas, gdy powstaje dysharmonia pomiędzy dowodami zgromadzonymi w sprawie a konkluzją, do jakiej doszedł sąd na podstawie materiału dowodowego i obejmuje także wszystkie wypadki wadliwości wynikające z naruszenia art. 233 § 1 k.p.c., a więc także błędy popełnione przy ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Skarżący - zdaniem Sądu odwoławczego - nie wykazał, że Sąd Rejonowy dokonał ustaleń sprzecznych ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd I instancji – w oparciu o przedstawiony materiał dowodowy – poczynił właściwe i poprawne i słusznie stwierdził, że istnieje podstawa do udzielenia ochrony prawnej stronie powodowej, a pozwany nie wykazał zaistnienia okoliczności nadzwyczajnych w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 3 Rozporządzenia nr 261/2004.

Sąd Rejonowy przeprowadził w tym przedmiocie w pisemnym uzasadnieniu swego orzeczenia wnikliwy wywód, przedstawiając rzeczową i poprawnie prawną argumentację takiego stanowiska – co Sąd Okręgowy w pełni podziela, nie znajdując potrzeby powtarzania tych samych motywów na obecnym etapie postępowania.

Należy też zauważyć, że zarzuty apelacji sprowadzają się w istocie do polemicznego, opozycyjnego w stosunku do Sądu Rejonowego, przywołania poglądu strony pozwanej prezentowanego w tym postępowaniu, bez poparcia ich podstawami natury merytorycznej, mogącymi skutecznie wykazać błąd w rozumowaniu Sądu I instancji.

Fakt, że pogląd Sądu nie pokrywa się z poglądem jednej ze stron procesu nie świadczy sam przez się (a taki przede wszystkim wydźwięk ma treść apelacji), że orzeczenie będące wyrazem stanowiska Sądu jest błędne i stanowi o uchybieniach wymienionych w zarzutach apelacji.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy oddalił omawianą apelację, działając na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach instancji odwoławczej orzeczono na podstawie art. 98 kpc.