Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

XXIII S 95/19 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2019-08-23

Sygn. akt XXIII 95/19

POSTANOWIENIE

Dnia 23 sierpnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Skalska (spr.)

Sędziowie: SSO Paweł Kieta

SSO Wiktor Piber

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2019 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

skargi R. K.

z udziałem Skarbu Państwa - Prezesa Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki

w sprawie toczącej się przed Sądem Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie, o sygn. akt XIX GUp 732/19 (dawniej: X GUp 1046/18)

w postępowaniu upadłościowym R. K.- osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej

w przedmiocie umorzenia zobowiązań bez ustalania planu spłat

postanawia:

odrzucić skargę.

SSO Paweł Kieta SSO Monika Skalska SSO Wiktor Piber

Sygn. akt XXIII S 95/19

UZASADNIENIE

R. K. w dniu 22 lipca 2019 r. wniósł skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawie toczącej się przed Sądem Rejonowym dla m. st. Warszawy pod sygnaturą XIX GUp 732/19 (dawniej: X GUp 1046/18), domagając się stwierdzenia przewlekłości postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga podlegała odrzuceniu.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. 2018, poz. 75 ze zm.) skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego (ust. 1), a ponadto powinna zawierać:

1.  żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy;

2.  przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie (ust. 2).

Z kolei zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 przedmiotowej ustawy, skargę niespełniającą wymagań przewidzianych w art. 6 ust. 2 sąd właściwy do jej rozpoznania odrzuca bez wzywania do uzupełnienia braków.

W ocenie Sądu Okręgowego, mając na uwadze treść powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż skarga wniesiona przez R. K. nie spełnia wymogów określonych w art. 6 ust. 2 ustawy o skardze. Jak bowiem wynika z analizy treści skargi, brak jest w niej żądania stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy. Należy dodać, że żądanie stwierdzenia przewlekłości w sprawie jest żądaniem procesowym, a więc postulatywnym oświadczeniem woli strony. Postępowanie w sprawie przewlekłości jest postępowaniem skargowym i znaczenie żądania stwierdzenia przewlekłości wyraża się w inicjowaniu postępowania przed sądem stwierdzającym przewlekłość, ma zatem charakter koniecznego impulsu procesowego. Brak tego elementu skutkuje uznaniem niedopuszczalności orzekania w sprawie przewlekłości (tak: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 30 września 2009 r. II S 24/09, niepubl.). Należy jeszcze zaznaczyć, że twierdzenia strony o zaistnieniu przewlekłości nie mogą być utożsamiane z żądaniem stwierdzenia przewlekłości przez sąd (por. postanowienie SN z dnia 5 czerwca 2007 r., III SPP 16/07, niepubl.).

Niezależnie od powyższego skarżący nie wniósł również opłaty sądowej od przedmiotowej skargi w wysokości 200 zł, a także nie złożył odpisu skargi. Mając jednakże na uwadze powyższe, za zbędne należy uznać wezwanie skarżącego do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez uiszczenie właściwej kwoty oraz złożenie odpisu skargi.

Skutki uchybienia art. 6 ust. 2 ustawy o skardze określa art. 9 ust. 1 tej ustawy, który wprost wskazuje, że konsekwencją złożenia skargi niespełniającej wymagań oznaczonych w art. 6 ust. 2 ustawy, a zatem nie zawierającej elementów obligatoryjnych skargi na przewlekłość postępowania, decydujących o możliwości przypisania pismu procesowemu strony tego właśnie charakteru, jest to, że sąd właściwy do rozpoznania skargi odrzuca ją bez wzywania o uzupełnienie braków.

W takiej sytuacji skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 9 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 2 w/w ustawy o skardze.

Paweł Kieta Monika Skalska Wiktor Piber

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Wioleta Żochowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację:  Monika Skalska,  Paweł Kieta ,  Wiktor Piber
Data wytworzenia informacji: