Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 28 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2013 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko (...) S.A w W., (...) w E. (Niemcy)

o zapłatę

postanawia:

zasądzić od powoda (...) Sp. z o.o. w W. solidarnie na rzecz pozwanych (...) S.A w W. i (...) w E. (Niemcy) kwotę 7.217 zł (siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych i 00/100 groszy) tytułem kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Maciej Kruszyński

UZASADNIENIE

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla (...)w W. z dnia 21 sierpnia 2012 r. sygn. VIII GC 1815/12, Sąd ten uznał się za niewłaściwy i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Warszawie. (postanowienie k. 362-365)

Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2013 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie sygn. XX GC 800/12, umorzył postępowanie w sprawie z uwagi na cofnięcie pozwu przez powoda. (postanowienie k. 528)

Pismem z dnia 29 sierpnia 2013 r. pozwani wnieśli o zasądzenie na rzecz każdego ze współuczestników, kosztów umorzonego postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, a także o nałożenie na powoda obowiązku uiszczenia brakującej opłaty od pozwu. (pismo k. 537-539)

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego, wniosek powoda w zakresie w jakim dotyczył zasadzenia na jego rzecz kosztów postępowania, jest jedynie częściowo zasadny.

W myśl art. 108 ¹ k.p.c., jeżeli w toku postępowania sąd nie orzekł o obowiązku poniesienia kosztów sądowych lub orzeczeniem nie objął całej kwoty należnej z tego tytułu, postanowienie w tym przedmiocie wydaje na posiedzeniu niejawnym sąd, przed którym sprawa toczyła się w pierwszej instancji.

O kosztach procesu należało rozstrzygnąć zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i kosztów celowych tj. na podstawie art. 98 § 1 i 3 k. p. c. w zw. z art. 99 k. p. c. w zw. z art. 108(1) k. p. c.. Postępowanie zostało umorzone na skutek cofnięcia powództwa przez stronę powodową. Decyzja na nie była spowodowana spełnieniem roszczenia przez pozwanego. Z uwagi na to, to powoda należy uznać za stronę przegrywającą niniejszą sprawę. Bezsprzecznym jest również, iż strona pozwana reprezentowana była w toku sprawy przez profesjonalnego pełnomocnika, którego to zastępstwa koszty poniosła. Zgodnie z § 6 pkt 7) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013 r. , poz. 490 – t.j.) stawki minimalne przy wartości przedmiotu sporu powyżej 200.000 zł – 7.200 zł. Wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie została określona przez powoda na 581.467,00 zł. Co za tym idzie, na wysokość kosztów należnych pozwanemu składa się kwota 7.200 zł tytułem kosztów zastępstwa oraz 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, tj. łącznie 7.217 zł – o czym orzeczono jak w pkt. 1 sentencji postanowienia.

W zakresie w jakim wniosek strony pozwanej przekraczał wskazane wyżej koszty, tj. wskazywał na podstawy do zasądzenia kosztów postępowania na rzecz każdego ze współuczestników występujących po stronie pozwanej, wniosek ten nie zasługiwał na uwzględnienie. W tym miejscu należy przytoczyć stanowisko zawarte w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2007 r. sygn. III CZP 130/06, zgodnie z którym ” wygrywającym proces współuczestnikom, o których mowa w art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c., reprezentowanym przez tego samego radcę prawnego, sąd przyznaje zwrot kosztów w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego pełnomocnika”. W myśl art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c., kilka osób może w jednej sprawie występować w roli powodów lub pozwanych, jeżeli przedmiot sporu stanowią prawa lub obowiązki im wspólne lub oparte na tej samej podstawie faktycznej i prawnej (współuczestnictwo materialne). Charakter współuczestnictwa pozwanych nie budzi wątpliwości Sądu. Obaj pozwani byli członkami konsorcjum i wspólnie złożyli ofertę na wykonanie prac, których dotyczyło roszczenie powoda. Ewentualne naruszenie posiadania, o którym była mowa w pozwie, miało być zatem wynikiem działań obu pozwanych podmiotów, co prowadzi do wniosku, że ich obowiązki wywodzone przez powoda wynikały w istocie z tej samej podstawy zarówno faktycznej jak i prawnej. Bezspornym jest również to, iż obaj pozwani byli reprezentowani przez tego samego profesjonalnego pełnomocnika – r. pr. K. Ł.. Podzielając przedstawiony wyżej pogląd sądownictwa – jako zasadny – Sąd uznał, iż w niniejszej spawie brak jest podstaw do zasądzenia kosztów sądowych na rzecz każdego z pozwanych w pełnej wysokości – co skutkowało oddaleniem wniosku pozwanych jak w pkt 2 sentencji postanowienia.

Na mocy art. 102 k.p.c., nie obciążono powoda nie uiszczoną opłatą od pozwu.

SSO Maciej Kruszyński

(...)

(...)