Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód (...) (...) Sp.z o.o. W. wniósł odwołanie od decyzji Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nr (...) z dnia 11 marca 2011r.podnosząc naruszenie par2 pkt1 rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 04.11.2004r.w sprawi niższego udziału w programie telewizyjnym audycji wytworzonych pierwotnie w języku polskim i audycji europejskich oraz art.104 ustawy z 14 06.1960r.kpa na spółkę (...) (...) (...) Spółkę z o.o. rozpowszechniającą na podstawie koncesji nr (...)-T z dnia 21.12.2004r.program telewizyjny pn.P. –karę pieniężną w wysokości 70.000zl .Stawiając tak zarzut decyzji podniósł nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy oraz naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe jego zastosowanie. Stawiając ten zarzut wniósł o uchylenie skarżonej decyzji .

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości z zasądzeniem kosztów postępowania.

Sąd ustalił co następuje:

Decyzją (...)z dnia 11.03.11r.Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nałożył na spółkę powodową karę pieniężną w wysokości 70.000zł zobowiązując do jej uiszczenia w terminie 14 dni od otrzymania decyzji .W uzasadnieniu decyzji wskazał, że nadawca nie realizował wymagań określonych treścią art.15.ust.1 ustawy o radiofonii i telewizji ,bowiem nadawany program ma charakter wyspecjalizowany i Koncesjonariusz korzysta z możliwości obniżenia w tym programie udziału audycji wytworzonych pierwotnie w języku polskim ,który stanowić powinien jednak nie mniej niż 29,7 % .Krajowa Rada radiofonii i telewizji po przeprowadzonej kontroli kwartalnych wyciągów z ewidencji czasu nadawania audycji europejskich, audycji wytworzonych pierwotnie w języku polskim ,audycji europejskich wytworzonych przez producentów niezależnych oraz audycji europejskich wytworzonych przez producentów niezależnych w okresie 5 lat przed rozpowszechnianiem w programie ,nadawanych w programie P. w II i III kwartale 2010r.stwierdziła ,że powód nie realizował wymagań art.15 ust.1 ustawy o radiofonii i telewizji. W II kwartale 2010 r. w programie P. był niższy od wymaganego udział audycji wytworzonych pierwotnie w języku polskim i kategorie te stanowiły 7,8 % kwartalnego czasu nadawania ,a w III kwartale 2010r. 9% tego czasu. Podobne naruszenia dotyczyły lat ubiegłych .Przewodniczący dwukrotnie wystosował do powoda powiadomienie o zamiarze nałożenia kary oraz możliwości złożenia wyjaśnień i przedstawieniem planu działań zmierzających do osiągnięcia w programie wymaganego udziału audycji tej kategorii. Powód wyjaśniał powstałą sytuację i deklarował zmiany ,co jednak nie miało miejsca./dowód k-28 do 31 akt oraz k-33do 40 oraz k41do 89akt,okoliczności niesporne między stronami/.

Sąd oddalił wniosek dowodowy w postaci przesłuchania zawnioskowanego świadka J. P. ,bowiem zeznawać miała na okoliczności niesporne miedzy stronami oraz niekwestionowane przez pozwanego, a pozostające bez znaczenia dla przedmiotu sporu.

Sąd zważył co następuje:

Powód(...) (...) Sp.z o.o. W. wniósł odwołanie od decyzji Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nr (...) z dnia 11 marca 2011r. Nie kwestionując istnienia faktów potwierdzonych kontrolami pozwanego ,a znajdującymi odbicie w wydanej decyzji ,wskazuje wszakże na obiektywne trudności w osiągnięciu wartości nakreślonych przepisami prawa.

Stan faktyczny jest niesporny między stronami jak również nie jest sporny stan prawny i stosowanie obowiązujących przepisów, pozostaje do rozstrzygnięcia kwestia wyłomów w obowiązującym prawie ,których zastosowania domaga się powód .Powód domagając się uchylenia decyzji wskazuje na obiektywne trudności jakie wystąpiły na rynku produkcji filmów dokumentalnych, co miało przełożenia na zaistniały ,niesporny stan faktyczny. Wskazuje, że przyczyną zaistniałej sytuacji jest brak odpowiednich audycji na rynku filmów dokumentalnych , a powód podejmował starania w celu uzyskania licencji na emisję audycji dokumentalnych produkcji polskiej. Wskazał, że w Polsce nie istnieje niezależny rynek produkcji filmów dokumentalnych ,większość produkcji powstaje na zlecenie (...) S.A.i dla programu P. są one niedostępne jako premiery. Filmy dokumentalne powstają na zlecenie stacji telewizyjnych ,które nie chcą odsprzedawać praw licencyjnych innym stacjom .Powód starał się kupować filmy dokumentalne (...) S.A. do emisji powtórkowych jednak okazało się to bardzo trudne i bardzo kosztowne. Spółce pozostaje nadawanie filmów dokumentalnych innych producentów ,lecz tych powstaje zbyt mało. Powód sygnalizował to wielokrotnie. W konkluzji powód wskazuje ,że właściwe przepisy praw są niedostosowane do realiów i sytuacji rynkowej, a brak osiągnięcia wymaganych prawem wskaźników wynika z obiektywnych trudności ,niezależnych od powoda. Skarżący czyni starania, by zniwelować procentowe różnice ale jest to niewykonalne.

Wskazując na powyższe argumenty podnosi jednocześnie ,że wymierzona kara powinna być minimalna ,a kara 70.000zł jest nadmiernie dolegliwa.

Nie można podzielić argumentacji powoda w sporze. Przy niekwestionowanych okolicznościach sprawy i treści obowiązującego prawa należy wskazać na obowiązująca maksymę Dura Lex let Lex. Stan sporny między stronami trwał na przestrzeni kilku lat i obie strony miały świadomość działań pozwanego podejmowanych celem zmiany sytuacji powoda . Pozwany wykazywał cierpliwość i dobrą wolę wobec działań powoda ,które miały wyrównać procentowe dysproporcje w nadawanych programach i doprowadzić do satysfakcjonującej sytuacji prawnej powoda. Nie można zapominać jednak o treści obowiązującego prawa i obowiązku egzekwowania tego prawa przez pozwanego. Obiektywne trudności ,których istnienie nie zostało zakwestionowane, nie stanowią okoliczności wyłączającej obowiązek stosowania obowiązującego prawa .

Zgodnie z art.15 ust.1 ustawy z 29 .12.92r.o radiofonii i telewizji nadawcy programów przeznaczają co najmniej 33%kwartalnego czasu nadawania programów na audycje wytworzone pierwotnie w języku polskim z wyłączeniem serwisów informacyjnych ,reklam ,telesprzedaży, transmisji sportowych ,przekazów tekstowych i teleturniejów. Zgodnie z par.2pkt.1 rozporządzenia KRRiT z dnia 04.11.2004r. w sprawi niższego udziału w programie telewizyjnym audycji wytworzonych pierwotnie w języku polskim i audycji europejskich w programach wyspecjalizowanych dla których brak wystarczającej liczby audycji wytworzonych pierwotnie w języku polskim i audycji europejskich oraz w programach rozpowszechnianych wyłącznie w sposób satelitarny lub kablowy dostępnych za dopłata z wyłączeniem opłat określonych w rozdziale 7 ustawy z dnia 29.12.92r.o radiofonii i telewizji i podstawowych opłat pobieranych przez operatorów satelitarnych lub operatorów sieci kablowych w latach następnych po pierwszym roku rozpowszechniania ,nadawcy przeznaczą nie mniej niż 29,7%kwartalnego czasu nadawania programu na audycje wytworzone pierwotnie w języku polskim ,z wyłączeniem serwisów informacyjnych reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych ,przekazów tekstowych i teleturniejów.

Powód nie realizując wymaganego zgodnie z par.2 pkt.1 rozporządzenia z 04.11.2004r. udziału w programie wyspecjalizowanym ,audycji wytworzonych pierwotnie w języku polskim na poziomie 29,7% kwartalnego czasu nadawania dopuścił się naruszenia art.15 ust.1 ustawy o radiofonii i telewizji w zwz. z par.2 pkt1rozporzadzenia z 04.11.2004r. Słusznie zatem pozwany zastosował art.53ust.1 ustawy o radiofonii i telewizji nakładając na powoda karę będąca elementem sporu. Należy podkreślić ,że postępowanie powoda dotyczy czterech lat działalności w okresie, którym to ,uzyskiwał szansę korygowania bezprawnych działań.

Nie można podzielić także zarzutu powoda o zawyżonej wysokości nałożone kary .Przepis art.53 określa górną granicę kary .Kara nałożona na powoda jest odległa od dopuszczalnej granicy kary ,której wyliczenie wynika z przychodu nadawcy a niewątpliwie bierze pod uwagę długotrwałość działalności powoda i nieskuteczność innych środków dyscyplinujących. Uznać należy ,że nie jest nadmiernie wygórowana i mieści się w granicach prawa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w wyroku.

SSO Mirosława Kamińska