Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie – XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bogdan Gierzyński

Protokolant: sekretarz sądowy Wioleta Donoch

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2018 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania Z. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w R.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o zmianę decyzji

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 15 kwietnia 2016 r., znak: (...)

1.  uchyla zaskarżoną decyzję;

2.  zasądza od pozwanego Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz powoda Z. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w R. kwotę 1.540 zł (jeden tysiąc pięćset czterdzieści złotych) tytułem kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Bogdan Gierzyński

Sygn. akt XVII AmE 123/16

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 15 kwietnia 2016 r., znak: (...), na podstawie art. 67b § 1 pkt 2 w zw. z art. 67a § 1 pkt 2 i art. 57 § 1 - 4 oraz art. 2 § 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz w zw. z art. 104 oraz art. 132 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23) i art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r., poz. 1059 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania z dnia 17 marca 2016 r., Przedsiębiorcy: (...)(NIP: (...)) z siedzibą w R. od decyzji z dnia 29 lutego 2016 r. nr (...), zmienił swoją decyzję w ten sposób, że uzupełniam uzasadnienie decyzji z dnia 29 lutego 2016 r. zgodnie z żądaniem Strony zawartym we wniosku z dnia 17 marca 2016 r.

Od powyższej decyzji Z. K. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w R. złożył odwołanie zaskarżając ją w całości i wnosząc o:

1. jej uchylenie;

2. rozpoznanie odwołania od decyzji z dnia 29 lutego 2016r., sygn. (...), opartego o zarzuty podniesione w niniejszym piśmie jak i w odwołaniu z dnia 17.03.2016r.;

3. wstrzymanie wykonania decyzji;

4. zasądzenie kosztów postępowania od organu na rzecz skarżącego wg norm przepisanych.

Odwołujący zarzucił zaskarżonej decyzji:

1. naruszenie art. 15 w zw. z art. 132 kpa poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie przejawiające się uznaniem, iż uzupełnienie wadliwego uzasadnienia decyzji w całości wyczerpywało żądanie skarżącego - w sytuacji gdy skarżący w swym odwołaniu wnosił nie o uzupełnienie uzasadnienia decyzji, a o wydanie decyzji zgodnej z pierwotnym wnioskiem skarżącego, tj. przede wszystkim całkowicie lub częściowo umarzającej zaległość podatkową.

2. naruszenie art. 67a ordynacji podatkowej poprzez jego wadliwą wykładnią przejawiającą się przyjęciem, iż przesłanki „ważnego interesu podatnika" lub „interesu publicznego" uzasadniające umorzenie zaległości podatkowej spełnione zostaną tylko w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych, wyjątkowych okoliczności losowych i przypadków siły wyższej związanych wyłącznie z sytuacją ekonomiczną podatnika - w sytuacji gdy istotne są wszelkie okoliczności faktyczne sprawy, w tym chociażby przyczyny nałożenia kary na skarżącego, brak możliwości uprzedniego miarkowania nałożonej kary etc.

3. naruszenie art. 7, art. 77, art. 78 oraz 107 kpa poprzez brak przeprowadzenia wszechstronnego postępowania dowodowego - w tym przejawiającego się brakiem przesłuchania wnioskodawcy zgodnie ze zgłoszonym wnioskiem dowodowym, czy przesłuchaniem J. M. - na okoliczności dotyczące przyczyn powstania zobowiązania podatkowego/ zaległości podatkowej jak i samego jego charakteru, tj. okoliczności istotnych z perspektywy art. 67a Ordynacji podatkowej.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o:

1) oddalenie odwołania,

2) przeprowadzenie dowodu z dokumentów zgromadzonych przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w przedmiotowym postępowaniu administracyjnym - na okoliczność prawidłowości zaskarżonej decyzji,

3) zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 marca 2016 r. - data wpływu do URE 30 marca 2016 r. - Pan Z. K., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w R. przy ul. (...), (...)-(...) R., NIP: (...), - dalej Strona -reprezentowany przez adwokata A. D. z Kancelarii (...) sp. j. z siedzibą Z., ul. (...), wniósł odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 29 lutego 2016 r. znak: (...) do Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów za pośrednictwem Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. /k. 49-52 akt adm./

W odwołaniu Strona wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji stosownie do wniosku z dnia 6 października 2015 r. w zakresie uzupełnienia uzasadnienia decyzji oraz o wstrzymanie zaskarżonej decyzji do czasu rozstrzygnięcia sprawy. /k. 54-57, k. 59 akt adm./

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki działając na podstawie art. 132 Kpa postanowił zmienić decyzję z dnia 29 lutego 2016 r. nr (...), stosownie do wniosku Strony poprzez uzupełnienie uzasadnienia decyzji w brzmieniu określonym w uzasadnieniu do niniejszej decyzji. /k. 70-75 akt adm./

Decyzją z dnia 12 lipca 2012 r., znak: (...), Prezes Urzędu Regulacji Energetyki nałożył karę pieniężna na Wnioskodawcę w wysokości 278 446, 09 zł. Wnioskodawca od tej decyzji wniósł odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Wymierzona kara została podtrzymana wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 15 lipca 2014 r. (sygn. akt XVII AmE 117/12), który uprawomocnił się po dniu 16 września 2015 r. /k. 83-90 akt adm./

Wnioskodawca nie wniósł wyżej wymienionej kary pieniężnej, natomiast pismem z dnia 6 października 2015 r. (data wpływu do Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 14 października 2015 r.), wystąpił z alternatywnym wnioskiem o:

1) umorzenie w całości lub

2) umorzenie w zakresie 220 000,00 zł i rozłożenie pozostałej kwoty 48 446,09 zł na 10 równych miesięcznych rat po 4 844,61 zł lub

3) rozłożenie na 60 równych miesięcznych rat kary pieniężnej w wysokości 278 446,09 zł, wymierzonej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 12 lipca 2012 r., znak:(...). /k. 1 – 4 akt adm./

Wnioskodawca umotywował swój wniosek trudną sytuacją finansową tj. znacznym stratami w osiągniętym przychodzie w 2012 r. - strata rzędu 506 384,51 zł i w 2013 r. -181 850,82 zł. Wnioskodawca wskazał na stratę rzędu 869 718,40 zł, poniesioną w tym czasie w związku z wadliwym wykonaniem stacji paliw. Wnioskodawca podkreśla, że do tej chwili odrabia straty powstałe wskutek zdarzeń z 2010 r. które uzasadniły wymierzenie kary. jednorazowa wpłata należności z tytułu wymierzonej kary przyczyniłaby się do dodatkowego pogorszenia sytuacji finansowej Wnioskodawcy. Na poparcie okoliczności przytoczonych we wniosku o rozłożenie na raty kary pieniężnej Wnioskodawca dołączył zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2012 i 2013. /k. 3 akt adm./

Pismem z dnia 18 grudnia 2015 r. wezwano Wnioskodawcę do nadesłania dokumentów niezbędnych do rozpatrzenia wniosku tj.: dowodu uiszczenia opłaty skarbowej od wniosku, dokumentów z Urzędu Skarbowego o zaległościach podatkowych oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o zadłużeniu z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Ponadto, stosownie do treści art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej {Dz. U. z 2007 r. Nr 59 poz. 404, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej" zwrócono się do Wnioskodawcy o przedstawienie:

1) wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis, jakie otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc, oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat, albo oświadczenia o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie, albo oświadczenia o nieotrzymaniu takiej pomocy w tym okresie, oraz

2) informacji niezbędnych do udzielenia pomocy de minimis, dotyczących w szczególności Wnioskodawcy i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz wielkości i przeznaczenia pomocy publicznej otrzymanej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, na pokrycie których ma być przeznaczona pomoc de minimis. /k. 5-6 akt adm./

W dniach 11 i 14 stycznia br. do Urzędu Regulacji Energetyki wpłynęły dokumenty Wnioskodawcy niezbędne do rozpatrzenia wniosku o rozłożenie na raty kary pieniężnej. Wnioskodawca nadesłał potwierdzenie wpłaty opłaty skarbowej, zaświadczenie z Urzędu Skarbowego oraz zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, aktualne sprawozdania finansowe oraz formularz informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de minimis. Wnioskodawca nadesłał również zaświadczenia bankowe o prowadzonych rachunkach Wnioskodawcy oraz dwa zaświadczenia dotyczące pomocy de minimis na łączną kwotę 14 095 zł. /k. 8-34v, k. 35-37, k. 29-30, k. 31-32, k. 33-34v akt adm./

Z przesłanego zaświadczenia z Urzędu Skarbowego wynika, że Wnioskodawca nie posiada zaległości podatkowych a także z zaświadczenia ZUS-u wynika, iż nie posiada on zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. /k. 11, k. 36-36v akt adm./

Z nadesłanego formularza informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de minimis wynika, że Wnioskodawca nie spełnia kryteriów kwalifikujących go do objęcia postępowaniem naprawczym lub upadłościowym, nie maleją obroty Wnioskodawcy i nie zmniejszają się przepływy środków finansowych, nie zwiększa się suma zadłużenia. /k. 21-23, k. 24-26, k. 27-28 akt adm./

Wnioskodawca nie odnotowuje rosnących strat, nie rosną kwoty odsetek od zobowiązań Wnioskodawcy. Wnioskodawca przesłał także zaświadczenia z banków, w których prowadzone są rachunki Wnioskodawcy wraz z informacją o nie korzystaniu z produktów kredytowych, o nie posiadaniu przeterminowanych zobowiązań oraz o braku zajęć egzekucyjnych i zabezpieczających. /k. 13, k. 14, k. 37 akt adm./

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym oraz sądowym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje.

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Trafny jest w szczególności zarzut nieprawidłowego uznania, że pismo powoda z 17 marca 2016 r. było wnioskiem o uzupełnienie uzasadnienia Decyzji z 29.02.2016 r., mimo, że podana postawa prawna była niewłaściwa. Zgodnie bowiem z art. 30 ust. 1ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.) do postępowania przed Prezesem URE stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2-4, przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Przepis ust.2 tego artykułu stanowi zaś, że od decyzji Prezesa URE służy odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu antymonopolowego w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji. Wyłącza to zastosowanie art. 15 w zw. z art. 132 k.p.a., gdyż w tym zakresie zastosowanie ma art. 479 ⁴⁸ k.p.c. wadliwe powołanie podstawy prawnej nie ma jednak znaczenia dla oceny merytorycznej trafności zarzutu.

Pismo powoda z dnia 17 marca 2016 r. zostało zatytułowane „odwołanie od decyzji”, której sygnatura została w sposób wyraźny podana i zawierało wyraźną intencję- „zaskarżam decyzję”.

Korespondowała z nią intencją cześć postulatywna, w której powód domagał się zmiany zaskarżonej decyzji.

W ocenie Sądu nie było zatem żadnych podstaw do uznania, że pismo pozwanego zawiera wniosek o zmianę decyzji poprzez uzupełnienie uzasadnienia decyzji z dnia 29 lutego 2016 r.

Podkreślić w tym miejscu należy, że pismo powoda z dnia 17 marca 2016 r. nie zawierało żadnych żądań co do treści uzasadnienia.

Zważyć ponadto należało, że zgodnie z art. 111 § 1 k.p.a., strona może w terminie czternastu dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji zażądać jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia bądź co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach.

Strona może żądać uzupełnienia lub sprostowania wyłącznie tych składników decyzji, które zostały wskazane w komentowanym przepisie. W wyroku NSA z 8 stycznia 1988 r. (IV SA 806/87, ONSA 1988, nr 1, poz. 24) oraz w wyroku NSA z 8 września 1989 r. (II SA 390/89, OSP 1991, nr 6, nr 140), wyrażony został pogląd podzielany przez Sąd, że analiza dowodów i ocena materiału dowodowego powinny być dokonane nie później niż w momencie wydania decyzji rozstrzygającej sprawę, a motywy rozstrzygnięcia mają wynikać z uzasadnienia decyzji jako jej integralnej części. Nie jest zatem możliwe żądanie uzupełnienia uzasadnienia decyzji (wyrok NSA z 2 czerwca 1999 r., I SA/Kr 30/98, LEX nr 39697), a w konsekwencji nie jest dopuszczalne jej uzupełnienie obejmującej jedynie uzasadnienie.

Przepis art. 479 ⁴⁸ § 2 k.p.c. stanowi, że jeżeli Prezes Urzędu uzna odwołanie za słuszne, może - nie przekazując akt sądowi - uchylić albo zmienić swoją decyzję w całości lub w części, o czym bezzwłocznie powiadamia stronę, przesyłając jej nową decyzję, od której stronie służy odwołanie. Zaskarżona Decyzja nie została jednak wydana w powyższym trybie i nie jest nową decyzją w rozumieniu powyższego przepisu.

W konsekwencji powyższego należało uznać, że brak było podstaw do wydania zaskarżonej decyzji i w związku z tym należało ją uchylić na podstawie art.479 ⁵³§ 2 k.p.c.

Uwzględnienie powyższego zarzutu powoduje bezprzedmiotowość pozostałych zarzutów odwołania odnoszących się przebiegu postępowania oraz zastosowania art. 67a ordynacji podatkowej.

O kosztach postępowania orzeczono stosowanie do wyniku sporu zasądzając na rzecz pozwanego koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych (art.98 § 1 k.p.c.)