Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	SSO Andrzej Turliński
Protokolant –	sekretarz sądowy Iwona Hutnik

po rozpoznaniu 22 czerwca 2018 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania Wspólnoty Mieszkaniowej w R. przy ulicy (...)

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

zainteresowany: (...) Spółka Akcyjna w R.

o zawarcie umowy kompleksowej sprzedaży ciepła

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 8 kwietnia 2016r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od Wspólnoty Mieszkaniowej w R. przy ulicy (...) na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 1440 zł (jeden tysiąc czterysta czterdzieści złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Andrzej Turliński

Sygn. akt XVII AmE 76/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 kwietnia 2016 r. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE, pozwany) działając na podstawie art. 8 ust. 1 Prawa energetycznego orzekł zawarcie między Wspólnotą Mieszkaniową przy ul. (...) w R. (powoływaną dalej jako powód) a (...) S.A. w R. (dalej zainteresowany) umowy kompleksowej dotyczącej ciepła w oparciu o treść projektu „Umowy kompleksowej na dostawę ciepła Nr (...)” wraz z załącznikami Nr 1, Nr 2 i Nr 3.

Umowa kompleksowa na dostawę ciepła stanowi załącznik do wydanej w sprawie decyzji (K 7 – 10). Wymienione w części rozstrzygającej decyzji załączniki Nr 1, Nr 2 i Nr 3 są załącznikami do załącznika do decyzji – umowy kompleksowej na dostawę ciepła (por. K – 10).

Od wydanej w sprawie decyzji powód odwołał się do Sądu Okręgowego w Warszawie Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wnosząc o jej uchylenie ewentualnie o zmianę treści postanowienia § 6 ust. 4 załącznika – Umowy kompleksowej na dostawę ciepła Nr (...) przez wskazanie miejsca zainstalowania układu pomiarowego dla zużycia ciepłej wody użytkowej w budynku powoda oraz przez zmianę treści postanowienia § 6 ust. 14 umowy przez jego wykreślenie.

Zarzucił pozwanemu Prezesowi URE, że przy wydaniu zaskarżonej decyzji naruszył:

1.  art. 1 ust. 2 oraz art. 47 ust. 1 prawa energetycznego (PE) przez nieuwzględnienie słusznego interesu odbiorcy obciążonego dodatkową pozataryfową opłatą, która powinna stanowić koszt dostawcy, a nie koszt odbiorcy ciepła,

2.  art. 77 § 1 k.p.a. w związku z art. 30 ust. 1 PE przez brak ustaleń dowodowych w zakresie: czy dodatkowe koszty dzierżawy wchodzą w skład zatwierdzonych przez URE taryf oraz czy miejsce zainstalowania układu pomiarowego pozwala na obiektywne ustalenie parametrów dostawy ciepła i faktycznej ilości dostarczonego ciepła.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił co następuje.

Powód wydzielił się za struktury (...) Spółdzielni Mieszkaniowej począwszy od czerwca 2015 r. i niezwłocznie wystąpił do zainteresowanego z wnioskiem o zawarcie umowy na dostawę ciepła. Po analizie projektu umowy przedstawionego przez zainteresowanego powód odmówił jego podpisania z dwóch powodów.

Po pierwsze proponowana treść § 6.4 umowy nie zawierała wskazania gdzie zlokalizowany jest układ pomiarowy. Liczniki ciepła znajdują się w grupowym węźle cieplnym. Stan taki wynika z faktu, że dostawa ciepła odbywa się za pomocą instalacji odbiorczej w tym przez węzeł grupowy przy ul. (...), czyli tak jak przed wydzieleniem się powoda ze Spółdzielni. Instalacja i węzeł są własnością (...) Spółdzielni Mieszkaniowej. Zainteresowany nie zgodził się na propozycję zainstalowania układu pomiarowego w budynku Wspólnoty, co pozwoliłoby jej na ograniczenie strat na przesyle ciepła (vide pismo powoda (K 1 – 3 akt administracyjnych). Tymczasem powód domaga się, aby dostawy wody jako nośnika ciepła usytuowany był w jego budynku.

Drugim z powodów niepodpisania umowy była w ocenie powoda próba wprowadzenia przez zainteresowanego dodatkowej opłaty, poza systemem taryfowym, za dzierżawę pomieszczeń grupowego węzła cieplnego użytkowanego przez zainteresowanego (K 1 – 3 akt adm.). Z tego względu powód domagał się wykreślenia z projektu umowy postanowienia § 6 ust. 14 w brzmieniu: „W przypadku korzystania przez Sprzedawcę z pomieszczeń Odbiorcy lub innego podmiotu, w których usytuowane są węzły cieplne, koszty ponoszone z tego tytułu Sprzedawca rozlicza w opłacie, liczonej jako iloczyn zamówionej mocy cieplnej obiektów zasilanych z węzła cieplnego zlokalizowanego w dzierżawionym przez Sprzedawcę pomieszczeniu oraz stawki opłaty netto z tytułu ponoszonych przez Sprzedawcę kosztów dzierżawy pomieszczenia węzła cieplnego (…)” (K 17 akt adm.).

Dokładne położenie miejsca dostawy ciepła proponowanego przez zainteresowanego określone zostało w formularzu „Wniosku odbiorcy ciepła” załączniku Nr 1 do Umowy kompleksowej na dostawę ciepła nr (...) (K 51 akt adm.), w którym jako granicę dostawy określono drugie kołnierze zaworów licząc od strony węzła odcinających węzeł cieplny od instalacji odbiorczej.

Jednocześnie w uwagach ww. wniosku potwierdzono, że zewnętrzna instalacja odbiorcza należy do (...) Spółdzielni Mieszkaniowej.

W tak ustalonym stanie faktycznym sprawy Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Odwołanie okazało się bezzasadne, a zaskarżona nim decyzja pozwanego prawidłowa.

Istotne dla rozstrzygnięcia sprawy jest, że od chwili wyodrębnienia się powoda z (...) Spółdzielni Mieszkaniowej dostawa ciepła do jego budynku nadal odbywa się jak przed wyodrębnieniem, za pomocą zewnętrznej instalacji odbiorczej centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej stanowiącej własność Spółdzielni. Miejscem dostawy jest grupowy węzeł cieplny przy ul. (...). Poprzez ten węzeł ciepło w wodzie przesyłane jest do budynków Spółdzielni oraz do powoda.

Intencją powoda jest zainstalowanie układu pomiarowo rozliczeniowego w jego budynku zamiast w węźle cieplnym.

Jak słusznie wyjaśnił to Prezes URE w odpowiedzi na odwołanie, miejsce zainstalowania układu pomiarowo – rozliczeniowego jest określone przez przedsiębiorstwo energetyczne na etapie wydania odbiorcy ciepła warunków przyłączenia do sieci ciepłowniczej, co wynika wprost z treści § 7 ust. 3 pkt 4b tiret 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 15 stycznia 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemów ciepłowniczych (Dz.U. Nr 16, poz. 92).

Powód nie przygotowuje ani nie realizuje własnej inwestycji o przyłączenie budynku przy ul. (...) w R. do sieci zainteresowanego korzystając z przyłączenia przez węzeł grupowy i instalację odbiorczą Spółdzielni.

Taki stan faktyczny daje mu możliwość zawarcia umowy sprzedaży ciepła, nie daje natomiast uprawnienia do domagania się zmiany miejsca dostawy z punktu w węźle cieplnym na punkt odbioru w jego budynku, gdyż uprawnienie to musi wynikać z wydanych uprzednio warunków przyłączenia oraz z umowy o przyłączenie do sieci zawartej z zainteresowanym, a określonej w art. 7 ust. 1 i 2 Prawa energetycznego ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm. powoływanej dalej jako PE). Po przyłączeniu do sieci zawierana jest umowa sprzedaży energii i umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji energii, o której mowa w art. 5 PE. W przypadku powoda chodzi tu o typ umowy określony w art. 5 ust. 3 PE jako umowa kompleksowa.

Ofertę zawarcia umowy kompleksowej złożył powodowi zainteresowany. Z braku odrębnego przyłączenia pomijającego grupowy węzeł cieplny, nie mógł być uwzględniony w zaskarżonej decyzji postulat powoda zmiany dotychczas funkcjonującego miejsca zainstalowania układu pomiarowo – rozliczeniowego.

Niezależnie od tego doprecyzowanie treści § 6 ust. 4 Umowy kompleksowej na dostawę ciepła – załącznika do decyzji w sposób podany w odwołaniu nie było w ocenie Sądu konieczne, ponieważ określenie miejsca zainstalowania układu pomiarowego nie stanowi obligatoryjnego elementu umowy kompleksowej. Nie jest bowiem wymienione wśród tego rodzaju elementów w art. 5 ust. 2 PE.

Przesyłanie energii za pomocą grupowego węzła cieplnego Spółdzielni implikuje w niniejszej sprawie potrzebę rozliczenia przez zainteresowanego z odbiorcami korzystającymi z węzła, a więc również z powodem, kosztów ponoszonych z tytułu korzystania z pomieszczenia węzła. Zgodnie bowiem z brzmieniem § 18 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz.U. z 2010 r. poz. 1291) w przypadku gdy odbiorca lub inny podmiot udostępnia przedsiębiorstwu energetycznemu pomieszczenie, w którym są zainstalowane urządzenia należące od tego przedsiębiorstwa lub przez nie eksploatowane, służące do wytwarzania lub przesyłania, lub dystrybucji ciepła, koszty ponoszone z tego tytułu przedsiębiorstwo energetyczne uwzględnia w rozliczeniach tylko z tymi odbiorcami, do których ciepło jest dostarczane za pomocą tych urządzeń, na zasadach ustalonych w taryfie lub w umowie sprzedaży ciepła, lub w umowie o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji ciepła, lub w umowie kompleksowej albo w odrębnej umowie. Z cytowanego przepisu wynika, że Prezes URE miał prawo wprowadzić § 6 ust. 4 umowy kompleksowej na dostawę ciepła – załącznika do decyzji możliwość przyjęcia do rozliczenia z powodem kosztów korzystania z pomieszczenia węzła cieplnego według jednego z wariantów dopuszczonych w treści § 18 ww. rozporządzenia taryfowego. Oczywistym jest przy tym, że jeśli wydatki z powyższego tytułu uwzględnione zostały w taryfie zainteresowanego, to nie może on skorzystać z wariantu rozliczenia wskazanego w § 18 rozporządzenia, który przewiduje wprowadzenie do taryfy kosztów korzystania z pomieszczenia węzła.

W tym stanie rzeczy nie doszło do naruszenia przez Prezesa URE słusznego interesu strony w sposób podany w odwołaniu, a ustalony w decyzji stan faktyczny był wystarczający do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy.

Z tych wszystkich powodów odwołanie okazało się bezzasadne i podlegało oddaleniu na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł stosownie do jego wyniku na podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 99 i art. 108 § 1 k.p.c. oraz § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804).