Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	SSO Ewa Malinowska
Protokolant –	Protokolant sądowy Joanna Nande

po rozpoznaniu 17 kwietnia 2018 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania M. M. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą M. M. (1) Firma (...) z siedzibą w B.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania M. M. (1) (...) od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 24 listopada 2016 r. Nr (...)

1.  uchyla zaskarżoną decyzję;

2.  zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz M. M. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą M. M. (1) Firma (...) z siedzibą w B. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Ewa Malinowska

XVII AmE 7/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 listopada 2016 r. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 56 ust. 2-4 oraz ust. 6 w związku z art. 28 ust. 1 i art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.) oraz w związku z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 z późn. zm.) po przeprowadzeniu postępowania dowodowego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej M. M. (1), prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą M. M. (1) Firma (...) z siedzibą w B., w związku z ujawnieniem w prowadzonej przez tego Przedsiębiorcę działalności - nieprawidłowości, polegającej na odmowie udzielenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informacji, o których mowa w art. 28 ust. 1 ustawy -Prawo energetyczne,

orzekł, że:

1.  Przedsiębiorca - Pan M. M. (1) prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą M. M. (1) Firma (...) z siedzibą w B. (zwany dalej „Przedsiębiorcą"), naruszył art. 28 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne w ten sposób, że odmówił udzielenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (zwanemu dalej „Prezesem URE"), informacji określonych w art. 28 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne, dotyczących prowadzonej przez niego działalności koncesjonowanej,.

2.  za działanie opisane w punkcie 1, tj. praktyki określone w art. 56 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy wymierzam Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości

2 000 zł (słownie: „dwa tysiące złotych").

Podstawą wydania przedmiotowej decyzji był fakt, że Przedsiębiorca nie przedstawił na żądanie Prezesa URE informacji i dokumentów, do przedstawienia których był zobowiązany na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne, czym wypełnił dyspozycję art. 56 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, co skutkowało wymierzeniem kary pieniężnej w wysokości określonej w sentencji niniejszej decyzji.

(decyzja k. 3-10)

W dniu 7 grudnia 2016 r. M. M. (1) prowadzący działalność gospodarczą po nazwą M. M. (1) Firma (...) z siedzibą w B. złożył odwołanie od tej decyzji zaskarżając ją w całości zarzucając naruszenie art. 28 ust. 1 i art. 56 ust. 1 pkt 7 i 7a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne przez bezzasadne uznanie, że skarżący nie odbierając dwóch przesyłek kierowanych do niego przez organ odmówił udzielenia żądanych informacji, podczas gdy skarżący nie miał wiedzy co do kierowanych do niego przesyłek oraz świadomości, że przesyłki te pochodzą od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania, ewentualnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Prezesowi URE.

(odwołanie k. 8-10)

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

M. M. (1) prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą M. M. (1) Firma (...) z siedzibą w B. prowadzi koncesjonowaną działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw. Koncesję na obrót paliwami ciekłymi otrzymał decyzją z dnia 11 października 2013 r. nr (...).

(okoliczności niekwestionowane, koncesja k. 11akt adm. )

Prezes URE działając na podstawie art. 28 ust. 1 Prawa energetycznego pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. wezwał Przedsiębiorcę do przedstawienia aktualnego opisu sposobu prowadzenia koncesjonowanej działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi wraz ze wskazaniem miejsc i środków technicznych zaangażowanych w tę działalność.

W wezwaniu powyższym pouczono Przedsiębiorcę, iż stosownie do treści art. 56 ust. 1 pkt 7 i 7a ustawy - Prawo energetyczne karze pieniężnej podlega ten kto odmawia udzielenia informacji, o których mowa w art. 28 oraz świadomie lub w wyniku niedbalstwa wprowadza w błąd Prezesa URE w zakresie przedstawianych na jego żądanie informacji, o których mowa w art. 28 ww. ustawy.

( pismo k. 1 akt adm.)

Pismo to wysłano Przedsiębiorcy na adres głównego miejsca wykonywania działalności będący jednocześnie adresem do doręczeń Przedsiębiorcy, wskazany w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej (CEIDG), tj. B., ul. (...).

W dniu 20 lipca 2016 r. ww. pismo Prezesa URE zostało zwrócone przez (...) S.A. z adnotacją „nie podjęto w terminie" . Koperta w której znajdowała się korespondencja zawiera adnotację „30.06.2016 awizo drzwi zamk.” Oraz stemple „zwrot nie podjęto w terminie” i pieczęć okrągłą (...) z datownikiem: „B. 15 lipca 2016” Brak jest informacji o tym, że przesyłka była dwukrotnie awizowana i w jakiej dacie miała miejsce druga awizacja. Brak jest w tym zakresie adnotacji i stempla poczty.

(koperta k. 4, informacja z CIDG k. 2)

W związku z brakiem odpowiedzi na ww. wezwanie i uznając je za prawidłowo doręczone, Prezes URE, pismem z dnia 22 lipca 2016 r. przesłał przedsiębiorcy na adres dodatkowego miejsca wykonywania działalności ponowne wezwanie zakreślając przy tym siedmiodniowy termin na wskazanie aktualnego opisu sposobu prowadzenia przez niego działalności koncesjonowanej. Koperta zawierająca korespondencję zawiera pieczątki : „Mieszkanie zamknięte awizowano dnia 26 lipca 2016 „ Ponadto na kopercie znajduje się stempel „zwrot nie podjęto w terminie” oraz okrągły datownik poczty „B. 10.08.2016”. Brak jest adnotacji o powtórnej awizacji i daty tej awizacji.

( pismo k. 5, koperta k. 8 akt adm.).

Wobec nieotrzymania odpowiedzi na wezwanie i uznając korespondencje za prawidłowo doręczoną Prezes URE w dniu 20 września 2016 r. wszczął postępowanie administracyjne w sprawie wymierzenia Przedsiębiorcy kary pieniężnej w związku z ujawnieniem w prowadzonej przez niego działalności -nieprawidłowości, polegającej na odmowie udzielenia Prezesowi URE informacji, o których mowa w art. 28 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne.

O fakcie powyższym zawiadomiono Przedsiębiorcę pismem z dnia 20 września 2016 r., wzywając go jednocześnie do przedstawienia szczegółowych wyjaśnień w sprawie odmowy udzielenia Prezesowi URE pełnych odpowiedzi na wspomniane wyżej wezwania zawarte w pismach z dnia 28 czerwca 2016 r. i z dnia 22 lipca 2016 r., a także do przedstawienia informacji i dokumentów dotyczących przychodów osiągniętych w poprzednim roku kalendarzowym z tytułu prowadzenia koncesjonowanej działalności gospodarczej.

(zawiadomienie k. 14)

W odpowiedzi na powyższe wezwanie, Przedsiębiorca w piśmie z dnia 7 października 2016 r. wskazał, iż powodem zaniechań w zakresie udzielania odpowiedzi na wezwania Prezesa URE był fakt nieodebrania przez niego ww. korespondencji. Zgodnie z wyjaśnieniami, powodem niepodjęcia przez Przedsiębiorcę ww. korespondencji był błąd operatora pocztowego, tj. (...) S.A., poprzez niedostarczenie ww. korespondencji oraz niepozostawienie powiadomienia o przesyłkach (awizo).

W piśmie powyższym Przedsiębiorca przedstawił także dokumenty i informacje, które były przedmiotem ww. wezwań. Ponadto w załączeniu do ww. pisma Przedsiębiorca przedstawił dokumenty pozwalające ustalić jego przychody osiągane z działalności gospodarczej (w tym z koncesjonowanej), z których wynika, iż w roku 2015 osiągnął przychody z działalności koncesjonowanej w wysokości (...) zł. Przedsiębiorca przedstawił także swoją korespondencję z (...).

(pismo k. 17-20, dokumenty finansowe 22-5, 52-54 akt adm.)

W dniu 24 listopada 2016 r. wydana została decyzja objęta niniejszym postępowaniem.

(decyzja k. 3-7)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych dokumentów znajdujących się w aktach sądowych i administracyjnych, które nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron niniejszego postępowania. Okoliczności faktyczne tej sprawy nie były między stronami sporne. Spór dotyczy natomiast interpretacji przepisów dotyczących doręczania korespondencji w toku postępowania administracyjnego.

W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie powoda jest zasadne, podniesione zarzuty dotyczące kwestii doręczania korespondencji okazały się trafne, choć nie wszystkie Sąd podziela. Powód jest przedsiębiorcą prowadzącym koncesjonowaną działalność gospodarczą zaś głównym miejscem wykonywania działalności będącym jednocześnie adresem do doręczeń wskazanym w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej (CEIDG), jest B., ul. (...).

Jedną z podstawowych zasad odnoszących się do prowadzenia koncesjonowanej działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi jest przewidziany w art. 28 ustawy - Prawo energetyczne obowiązek udzielania stosownych informacji będących odpowiedzią na kierowane w przewidzianym przez ten przepis trybie wezwania Prezesa URE.

Rację ma pozwany twierdząc, że uprawnienie Prezesa URE wynikające z dyspozycji art. 28 ustawy - Prawo energetyczne służy zapewnieniu organowi regulacyjnemu możliwości sprawnej realizacji jego ustawowych zadań, a z drugiej strony rodzi po stronie przedsiębiorstw energetycznych obowiązek udzielania wszelkich informacji będących przedmiotem żądania, dotyczących prowadzonej przez nie działalności gospodarczej w zakresie określonym przepisami ww. ustawy. Ponadto, jak wynika z treści art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829), organ koncesyjny jest uprawniony do kontroli działalności gospodarczej m.in. w zakresie przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej. Jednak to uprawnienie Prezesa musi być realizowane w zgodzie z przepisami prawa. W niniejszej sprawie nieprawidłowo uznano, że wezwania skierowane do powoda były prawidłowo doręczone w toku postępowania administracyjnego.

Kwestię doręczeń w postępowaniu administracyjnym reguluje rozdział 8 kodeksu postępowania administracyjnego. Powód jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności gospodarczej, a zatem stosuje się do niego reguły doręczenia wynikające z art. 42 k.p.a. W niniejszej sprawie pismo do powoda nie zostało doręczone w sposób wskazany w tym przepisie, bowiem pod adresem prowadzenia działalności gospodarczej, a zatem w miejscu pracy adresata nie zastano. W związku z tym znajdują zastosowanie przepisy ar. 44 k.p.a. regulujące kwestię doręczenia zastępczego. Przepis ten przewiduje, że

„§ 1. W razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43:

1)  poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej

-

w przypadku doręczania pisma przez pocztę,

2)  pismo składa się na okres czternastu dni w urzędzie właściwej gminy (miasta)

-

w przypadku doręczania pisma przez pracownika urzędu gminy (miasta) lub upoważnioną osobę lub organ.

§ 2. Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

§3. W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w §2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia.

§ 4. Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1,a pismo pozostawia się w aktach sprawy".

W niniejszej sprawie należy przyjąć, że miała miejsce tylko pierwsza awizacja, brak jest natomiast podstaw do przyjęcia, że spełnione zostały wymogi § 3 i że pozostawiono powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia, a zatem brak jest podstaw do przyjęcia, że doszło do doręczenia zastępczego w trybie art. 44 § 4 k.p.a.

Z realizacją doręczenia zastępczego wiążą się również konkretne obowiązki organów korzystających z pośrednictwa poczty. Jak wskazał NSA w postanowieniu z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie I OSK 405/09, konieczne jest precyzyjne realizowanie obowiązków wynikających z art. 44 Kodeksu postępowania administracyjnego. Osoba doręczająca przesyłkę powinna dokonać właściwej adnotacji na druku potwierdzenia jej odbioru. Powinny z niej wynikać nie tylko daty związane z doręczeniem, lecz również przyczyna niedoręczenia przesyłki oraz dokładne informacje o dokonanym awizowaniu korespondencji. W niniejszej sprawie w aktach postępowania administracyjnego na k. 64 i 65 znajdują się wydruki ze strony internetowej (...) ( (...) z których wynika, że w przypadku pierwszej przesyłki miała miejsce dwukrotna awizacja: 30 czerwca 2016 r. i 8 sierpnia 2016 r., zaś w przypadku drugiej przesyłki w dniu 26 lipca 2016 r. i 3 sierpnia 2016 r. jednak to koperty zawierające druk odbioru są dokumentem potwierdzającym prawidłowość doręczenia, a na nich brak stosownych adnotacji, o czym była mowa wyżej.

Wskazać należy za Prezesem URE, że przedsiębiorca jako podmiot profesjonalny jest zobowiązany do zorganizowania funkcjonowania swojego przedsiębiorstwa w taki sposób, aby jego nieobecność w miejscach wskazanych w CEIDG (w tym wskazanym adresie do doręczeń), nie powodowała zakłóceń w zakresie bieżącej wymiany informacji pomiędzy Przedsiębiorcą, a poszczególnymi organami administracji publicznej, w tym Prezesem URE. A zatem do przedsiębiorcy należy dopilnowanie, aby korespondencja kierowana do niego była odbierana w sposób skuteczny i nie można odpowiedzialności za uchybienie temu obowiązkowi przerzucać na organ administracji. Z drugiej strony jednak organ administracji działa w granicach prawa, a zatem reguły dotyczące doręczania korespondencji muszą być przestrzegane w toku postępowania administracyjnego, gdyż ich naruszenia godzi w prawa przedsiębiorcy.

Pamiętać należy o tym, że zgodnie z art. 39 k.p.a. organ administracji publicznej doręcza pisma za pokwitowaniem przez operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz.U. z 2016 r. poz. 1113, 1250, 1823 i 1948), przez swoich pracowników lub przez inne upoważnione osoby lub organy. Takie uregulowanie oznacza, że Kodeks postępowania administracyjnego nie wprowadza w tym zakresie jakichkolwiek ograniczeń podmiotowych. Dokonując wyboru sposobu doręczenia pisma, organ administracji publicznej obowiązany jest uwzględnić, że jest to czynność wywołująca skutki prawne, a zatem to organ obciążają następstwa wadliwości doręczenia pisma. Należy podzielić stanowisko wyrażone przez NSA w wyroku z 30.5.2014 r., II GSK 512/13 (Legalis).

Wskazać ponadto należy, że zgodnie z § 31 ust 1 Rozporządzenia Ministra Administracji i cyfryzacji w sprawie warunków wykonywania usług powszechnych przez operatora wyznaczonego z dnia 29 kwietnia 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 545) to nadawca przesyłki w chwili jej wysyłania przedstawia wypełniony formularz opatrzony napisem „Potwierdzenie odbioru”. Na organie ciąży więc obowiązek dołączenia do pisma odpowiedniego druku, który będzie umożliwiał prawidłowe udokumentowanie sposobu doręczenia, tak aby można było zastosować regulację z art. 44 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że odwołanie jest zasadne i na podstawie art. 479 ⁵³ § 2 k.p.c. uchylił zaskarżoną decyzję.

Sąd orzekł o kosztach na podstawie art. 98 k.p.c. Na koszty sądowe składa się zwrot opłaty od odwołania w wysokości 100 zł.