Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy w następującym w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Maria Kowalik

Protokolant: Monika Głogowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2016 roku

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji w (...) (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

orzeka:

1.  zasądza od Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w (...) (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 117 495,10 zł (sto siedemnaście tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt pięć złotych dziesięć groszy) z ustawowymi odsetkami od 25 kwietnia 2012 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w (...) (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 14 417,00 zł (czternaście tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

3.  oddala powództwo w pozostałej części. SSO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVI GC 460/12

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 kwietnia 2012 roku (...) S.A. z siedzibą w G. ( dalej P.) wniósł o zasądzenie od Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w (...) (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 11 829 412,00 złotych tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z sieci wodociągowej i sanitarnej wybudowanej na terenie M. W. za okres od daty ich faktycznego wykorzystywania do 31 grudnia 2011 roku ( dalej urządzenia infrastruktury) ( pozew k.2-61).

W odpowiedzi na pozew Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w (...) (...) S.A. z siedzibą w W. ( dalej MPWiK) wniosło o oddalenie powództwa w całości. W uzasadniono podniesiono następujące zarzuty:

1.  Niewykazania przez powoda przysługującego mu prawa własności do urządzeń infrastruktury (k.1607).

2.  Istnienia umowy regulującej zasady bezpłatnego korzystania z urządzeń w postaci: Umowy Głównej z 23 kwietnia 1999 roku zawartej pomiędzy (...) sp. z o.o., R. K. a Gminą W. W.; Porozumienia z 12 kwietnia 2002 roku zawartego pomiędzy P., (...) sp. z o.o., Osiedlem (...) sp. z o.o., R. K. a Gminą W. W. oraz Umowy Wykonawczej z 28 grudnia 2004 roku zawartej pomiędzy (...) W. a P., MPWiK, R. K., (...) sp. z o.o. i Osiedlem (...) sp. z o.o. (k.1615-1623).

3.  Błędnej podstawy powództwa (k.1623-1626).

4.  Przedawnienia roszczeń jako związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (k.1626-1629).

5.  Niewykazania wysokości wynagrodzenia (k.1629-1633) ( odpowiedź na pozew k.1601-1635 TOM X).

Pismem z 30 grudnia 2013 roku pozwany wniósł o zawiadomienie o toczącym się postępowaniu (...) sp. z o.o., R. K., (...) S.A. i Osiedle (...) sp. z o.o. i wezwanie tych podmiotów do udziału w sprawie (k.1850-1855 TOM XI).

Zarządzeniem z dnia 4 lutego 2014 roku Sąd nakazał zawiadomić o toczącym się postępowaniu w/w podmioty oraz poinformować o możliwości wstąpienia do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego ( zarządzenie k.1881). Jednakże żaden z zawiadomionych podmiotów nie wyraził chęci wstąpienia do udziału w sprawie ( z.p.o. k.1886-1888 i 1899).

Pismem z dnia 22 listopada 2014 roku powód rozszerzył powództwo i wniósł o zasądzenie dodatkowo kwoty 8 315 795 zł tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z urządzeń infrastruktury za okres od 1 stycznia 2012 do 31 grudnia 2014 r. ( pismo z 20/11/2014 r. k.2176 TOM XII).

W odpowiedzi pozwany podniósł zarzut niedopuszczalności rozszerzenia powództwa w związku z treścią art. 479 ⁴ § 2 kpc (w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia powództwa) zgodnie z którym w toku postępowania nie można występować z nowymi roszczeniami zamiast lub obok dotychczasowych ( pismo z 8/12/2014 r. k.2237-2251 TOM XIII).

W dalszej części postępowania strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) S.A. z siedzibą w G. ( dalej P. ) jest firmą deweloperską, która była jednym z inwestorów budowy kompleksu budynków mieszkalnych pod zbiorczą nazwą M. W., które w chwili rozpoczęcia inwestycji znajdowało się na terenie Gminy W. W., a następnie po zmianie przepisów dotyczących samorządu terytorialnego, na terenie (...) W..

Na nieuzbrojonym terenie został wybudowany kompleks budynków wielorodzinnych. Na potrzeby tej inwestycji (...) S.A. z siedzibą w G. ( dalej P. ) oraz P. wybudowały z własnych środków infrastrukturę wodno-kanalizacyjną w tym sieć sanitarną i wodociągową, poza przyłączami do poszczególnych budynków.

Poniższa tabela zawiera wykaz urządzeń i odcinków kanalizacji sanitarnej wybudowanej przez P. i P.:

Lp	Nr decyzji pozwoleniu na budowę	Data wydania decyzji	Opis zakresu infrastruktury objętej decyzją o pozwoleniu na budowę	Data przejęcia w użytkowanie przez MPWiK	Uwagi/karty akt sprawy na których są dokumenty dotyczące danej decyzji
1	Nr 434/1/03	2003-11-04	kanalizacja sanitarna w ulicach: K. (na zachód od ul. (...)), (...) (na północ od ul. (...)), H. P. i H. L.	03/08/2007 (k.164)	k.163-210
2	Nr 222/1/04	2004-06-15	kolektor sanitarny w ulicach: K. (na zachód od ul. (...)) i (...) (pomiędzy ulicami (...))	25/04/2007 r. (k.212)	k.211-224
3	Nr 614/1/04	2004-11-04	kanalizacja sanitarna w ulicach: H. (na zachód od al. (...)), L. (na południe-od ul. (...)) i (...) (na wschód od ul. (...))	17/07/2007r. (k.227)	k.226-259
4	Nr 678 /1/04	2004-12-06	kanalizacja sanitarna w ulicy (...) (na zachód od ul. (...)), w alei (...) (na zachód od al .(...))	3/01/2007r. (k.261)	k.260-309
5	Nr 5/1/05	2005-01-07	kanalizacja sanitarna w ulicach: K. (w rejonie ul. (...)), K. (na wschód od ul. (...)), (...) (na południe od ul. (...)), (...) (na południe od ul. (...)) i H. S. (pomiędzy ulicami (...))	20/06/2007r. (k.311)	k.310-358
6	Nr 156/1/05	2005-03-31	przepompownia ścieków sanitarnych P-3 (w rejonie skrzyżowania ulic (...))	2/12/2007r. (k.360)	k.359-382
7	Nr 227/1/05	2005-04-21	kanalizacja sanitarna w ulicy (...) (w rejonie O. Królewskiej)	20/06/2005r.(k.384)	k. 383-419
8	Nr 761/1/05	2005-10-26	kolektor sanitarny w ulicach: (...) (od rzeki W. do ul. (...)) i S. (od ul. (...) do przepompowni P-0 na terenie oczyszczalni (...))	3/05/2007 r. (k.421)	koszty budowy wykazane dla tej pozycji obejmują również koszty budowy zadań objętych decyzjami nr (...) k.420-519
9	Nr 762/1/05	2005-10-26	przewody tłoczne na odcinku od przepompowni P-0 do oczyszczalni (...)	3/05/2007 r. (k.521)	k.423-519
10	Nr 763/1/05	2005-10-26	przepompowania ścieków sanitarnych P-0 na trasie kolektora sanitarnego	3/05/2007 r. (k.421)	koszty budowy zadania objętego decyzją nr (...) ujęte w kosztach budowy zadania objętego decyzją nr (...) k.425-519
11	Nr 815/1/05	2005-11-21	kolektor sanitarny w ulicach: (...) (od miejsca, w którym zakończył się I-wszy etap kolektora przekazany na majątek MPWiK do skrzyżowania z ul. (...)) i (...) (od ul. (...) do rzeki W.)	3/05/2007 r. (k.421)	koszty budowy zadania objętego decyzją nr (...) ujęte w kosztach budowy zadania objętego decyzją nr (...) k.520-572
12	Nr 109/ (...)/06	2006-02-27	kanalizacja sanitarna w ulicach: K. (na południe od ul. (...)), (...) (w rejonie ul. (...)), B. (na zachód od ul. (...)), (...) (na północ od ul. (...)) i (...) (na zachód od al. (...) pospolitej)	3/01/2007r. (k.574)	koszty budowy wykazane dla tej pozycji obejmują również koszty budowy zadań objętych decyzjami nr (...) k.573
13	Nr 601/ (...)/06	2006-08-31	kanalizacja sanitarna w ul. (...) (wg symboliki mpzp W. Zachodniego, na północ od H.)	24/08/2007 r. (k.579)	koszty budowy zadania objętego decyzją nr (...) ujęte w kosztach budowy zadania objętego decyzją nr (...) k.578
14	Nr 696/ (...)/06	2006-09-28	kanalizacja sanitarna w ulicach: (...) (na północ od ul. (...)) i (...) 2 (wg symboliki mpzp W. Zachodniego)	24/08/2007r. (k.581)	koszty budowy zadania objętego decyzją nr (...) ujęte w kosztach budowy zadania objętego decyzją nr (...) k.581-648
15	Nr 196/ (...)/07	2007-03-19	kanalizacja sanitarna w ulicach: S.-bis (wg symboliki mpzp W. Zachodniego, na południe od ul. (...)), (...) (na południe od ul. (...)) i H. K. (na zachód od ul. (...))	14/11/2007 r. (k.650)	k.649-675
16	Nr 335/ (...)/07	2007-05-08	przepompowania ścieków sanitarnych P-l (w rejonie skrzyżowania ulic (...)), przewody tłoczne i kanalizacja sanitarna (w rejonie ulic (...))	11/10/007 r. (k.678)	k.676-721
17	Nr 904/ (...)/07	2007-10-22	kanalizacja sanitarna w ulicach: B. (na zachód od al. (...)) i L. (na północ od ' ul .(...))	7/01/2009 r. (k.723)	k.722-757
18	Nr 87/ (...)/08	2008-03-14	przyłącze wodociągowe i przykanalik sanitarny w pasie ulicy (...) (w rejonie skrzyżowania z ul. (...))	17/04/2009 r. (k. 760)	koszty budowy wykazane dla tej pozycji obejmują również koszty budowy zadania objętego decyzją nr (...) k.757-811
19	Nr 88/WH/08	2008-03-14	kanalizacja sanitarna w pasie ulicy (...) (w rejonie skrzyżowania z ul. (...))	17/04/2009 r. (k. 760)	koszty budowy zadania objętego decyzją nr (...) ujęte w kosztach budowy zadania objętego decyzją nr (...)
20	Nr 388/ (...)/0 8	2008-07-23	kanalizacja sanitarna w ulicy (...) (na zachód od ul. (...))	30/03/2009 r. (k.813)	k.812-833
21	Nr 423/VIL/08	2008-08-11	Kanalizacja sanitarna w ul. (...) (w rejonie ul. (...))	23/03/2009 r. (k.835)	k.834-866
22	Nr 555/ (...)/08	2008-10-17	kanalizacja sanitarna w ulicach (...) i Herbu S.	23/03/2009 r. (k.868)	k.867-889
23	Nr 31/ (...)/09	2009-01-20	kanalizacja sanitarna w ul. (...) bis (wg symboliki mpzp W. Zachodniego, w rejonie ul. (...))	09/08/2011 r. (k.891)	Karty akt sprawy, na których znajdują się dowody potwierdzające poniesienie kosztów budowy przez powoda: k.890-942 tom V.
24	Nr 45/ (...)/09	2009-01-29	kanalizacja sanitarna w ulicy (...) (pomiędzy ulicami (...)) oraz w ulicy (...)	23/04/2010 r. (k.945)	Karty akt sprawy, na których znajdują się dowody potwierdzające poniesienie kosztów budowy przez powoda: k.943-970 tom V.

(decyzje o pozwoleniu na budow ę , zawiadomienia o zako ń czeniu budowy, protoko ł y przegl ą du technicznego, umowy pomi ę dzy inwestorem a wykonawc ą , faktury VAT dotycz ą ce wynagrodzenia za wykonane prace, faktury koryguj ą ce, protokoły odbioru technicznego, potwierdzenia przelewu ś rodk ó w pieni ęż nych k.163-200 TOM I, 201-400 TOM II, 401-600 TOM III, k.601-800 TOM IV, k.801-970 TOM V, porozumienie z 7/01/2009 r. k. 791-793 TOM IV, zeznania świadków T. K. k.1841-1844, nagranie rozprawy z dnia 12 maja 2014 roku i S. B. nagranie rozprawy z dnia 12 maja 2014 roku).

Poniższa tabela zawiera wykaz urządzeń i odcinków kanalizacji wodociągowej wybudowanej przez P. i P.:

Lp	Nr decyzji pozwoleniu na budowę	Data wydania decyzji	Opis zakresu infrastruktury objętej decyzją o pozwoleniu na budowę	Data przejęcia w użytkowanie przez MPWiK	Uwagi
1	Nr 352/1/03	2003-09-12	sieć wodociągowa pasie ulicy (...) oraz w ulicach: K. (na odcinku od ul. (...) do ul. (...)), (...) ( w kierunku północnym od ul. (...) j do ul. (...)), (...) (w kierunku północnym od ul. (...)), H. P. i H. L.	3/08/2007 r. (k.972)	k.971-1026
2	Nr 480/1/04	2004-09-22	sieć wodociągowa w ulicach: K. (na zachód od ul. (...)), (...) (na południe od ul. (...)), (...) (na południe od ul. (...)) i ul. (...) (pomiędzy ulicami (...))	30/07/2007 r. (k.1029)	k.1027-1075
3	Nr 228/1/05	2005-04-21	wodociąg w ul. (...) (na odcinku od ul. (...) w kierunku północnym)	29/05/2006 r. (k.1079)	koszty budowy wykazane dla tej pozycji obejmują również koszty budowy zadania objętego decyzją nr (...) k.1077
4	Nr 701/1/05	2005-10-05	wodociąg w ul. (...) (na zachód od ul. (...))	29/05/2006 r. (k.1079)	koszty budowy zadania objętego decyzją nr (...) ujęte w kosztach budowy zadania objętego decyzją nr (...) k.1081-1107
5	Nr 468/ (...)/06	2006-07-17	sieć wodociągowa w pasie ulicy (...) oraz w ulicach: B. (na zachód od ul. (...) do ul. (...)), (...) (na południe i na północ od ul. (...)) i (...) (na północ od ul. (...))	17/05/2007 r. (k.1110)	k.1108-1146
6	Nr 18/ (...)/07	2007-01-11	sieć wodociągowa w ulicach: B. (pomiędzy ulicami (...)), (...) (pomiędzy ulicami (...) oraz na północ od ul. (...)), (...) 2 (wg symboliki mpzp W. Zachodniego), (...) (pomiędzy ulicami (...)), L. (pomiędzy ulicami (...)), (...) (wg symboliki mpzp W. Zachodniego, na północ od ul. (...)) oraz w pasie ul. (...) (w rejonie ul. (...))	20/01/2009r. (k.1148)	k.1147-1218
7	Nr 244/ (...)/07	2007-04-04	sieć wodociągowa w ulicach: S. bis (wg symboliki mpzp W. Zachodniego, na południe od ul. (...)), (...) (w rejonie ul. (...)) H. K. (pomiędzy ulicami (...) bis)	14/11/2007 r. (k.1220)	k.1219-1245
8	Nr 837/ (...)/20 07	2007-10-03	wodociąg w pasie ulicy (...) (w rejonie skrzyżowania z ul. (...)) oraz z ulicy (...) (w rejonie skrzyżowania z ul. (...))	21/01/2008 r. (k.1247)	k.1246-1271
9	Nr 903/ (...)/07	2007-10-22	sieć wodociągowa w ulicach: B. (pomiędzy ulicami (...)) i L.) oraz L. (pomiędzy ulicami (...))	22/12/2008 r. (k.1274)	k.1272-1312
10	Nr 87/ (...)/08	2008-03-14	przyłącze wodociągowe i przykanalik sanitarny w pasie ulicy (...) (w rejonie skrzyżowania z ul. (...))	17/04/2009r. (k.1316)	k.1313-1386
11	Nr 485/ (...)/08	2008-09-08	sieć wodociągowa w ulicach: S. bis (wg symboliki w mpzp W. Zachodniego, na południe od ul. (...)) i (...) (w rejonie skrzyżowania z ul. (...) bis)	3/10/2011 r. (k.1388)	Karty akt sprawy, na których znajdują się dowody potwierdzające poniesienie kosztów budowy przez powoda: k.1386-1400 tom VII, k.1401-1451tom VIII
12	Nr 626/ (...)/08	2008-11-21	wodociąg w alei (...) na północ od K.	11/01/2010r. (k.1455)	Karty akt sprawy, na których znajdują się dowody potwierdzające poniesienie kosztów budowy przez powoda: k.1452-1482 tom VIII
13	Nr 664/ (...)/08	2008-12-08	tymczasowa spinka wodociągów w alei (...)	11/01/2010r. (k.1485)	k.1483
14	Nr 46/ (...)/09	2009-01-29	wodociąg w ulicach: (...) (w rejonie ul. (...)), H. S. (pomiędzy ulicami (...)), G. (pomiędzy ulicami (...)) i ul. (...) (pomiędzy ulicami (...))	5/07/2010 r. (k.1523)	Karty akt sprawy, na których znajdują się dowody potwierdzające poniesienie kosztów budowy przez powoda: k. 1521-1546 tom VIII

(decyzje o pozwoleniu na budow ę , zawiadomienia o zako ń czeniu budowy, protoko ł y przegl ą du technicznego, umowy pomi ę dzy inwestorem a wykonawc ą , faktury VAT dotycz ą ce wynagrodzenia za wykonane prace, faktury koryguj ą ce , protokoły odbioru technicznego, potwierdzenia przelewu ś rodk ó w pieni ęż nych k.971-1000 TOM V, 1001-1200 TOM VI, 1201-1400 TOM VII, k.1401-1546 TOM VIII, zeznania świadków T. K. k.1841-1844, nagranie rozprawy z dnia 12 maja 2014 roku k.1913 TOM XI, S. B. nagranie rozprawy z dnia 12 maja 2014 roku k.1920 TOM XI, Z. O. nagranie rozprawy z dnia 11 sierpnia 2014 roku k.1956 TOM XI).

Od chwili przyłączenia urządzeń infrastruktury wybudowanych przez P. i P. do sieci MPWiK, pobiera ono z tego tytułu pożytki w postaci opłat za dostarczanie wody i odbiór ścieków (umowa z 7/04/2010 r. k.111-113, pismo z dnia 25/02/2014 r. k.1891, umowa nr (...) z 5/02/2014 r. k.1892-1894, umowa nr (...) z 31/01/2014 r. k. 1895-1897, pismo z 4/02/2014 r. k. 1904, pismo z 10/03/2014 r. k. 1905, pismo z 3/01/2014 r. k. 1902-1903, zeznania świadka B. F. nagranie rozprawy z 24 września 2014 roku TOM XI, świadka J. S. nagranie rozprawy z 24 września 2014 roku TOM XI, zeznania świadka S. S. nagranie rozprawy z 24 kwietnia 2015 roku k.2299, transkrypcja (...), TOM XIII) oraz utrzymuje sieć w należytym stanie oraz przyłącza do sieci kolejne podmioty (zeznania świadków: T. K. k.1840-1843, M. K. nagranie rozprawy z 21 kwietnia 2015 roku k.2296 TOM XIII, S. S. nagranie rozprawy z 24 kwietnia 2015 roku k.2299, transkrypcja (...), TOM XIII, W. D. nagranie rozprawy z 24 kwietnia 2015 roku k.2299, transkrypcja (...), TOM XIII, B. O. nagranie rozprawy z 24 kwietnia 2015 roku k.2300v, transkrypcja (...), TOM XIII). Zgody na przyłączenie podmiotów trzecich do sieci wodociągowej i sanitarnej wyraża P. (akt notarialny z 25/04/2013 roku k. 2370- 2373 tom XII, porozumienie z 25/04/2013 roku k.2387-2389 tom XIII, porozumienie z 20/09/2012 roku k.2402-2408, akt notarialny z 20/09.2012 roku k.2409-2410 tom XIV).

Jeszcze przed rozpoczęciem powyższych inwestycji, w dniu 23 kwietnia 1999 roku doszło do zawarcia pomiędzy (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. ( dalej (...) ) z jednej strony a Gminą W. W. z drugiej strony, „Umowy, oświadczenia o poddaniu się egzekucji przyrzeczenia darowizn” (k.1675-1688 TOM X). W umowie (...) i R. K. zobowiązali się min. do:

- zlecenia i opłacenia wykonania niezbędnych analiz, studiów i opracowań związanych z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego rejonu urbanistycznego W. Zachodni do dnia 10 maja 1999 roku,

- na warunkach technicznych uzgodnionych z Zarządem Gminy W. W., zlecenia budowy i opłacenia wszystkich kosztów związanych z wykonaniem kanalizacji sanitarnej rozdzielczej, kanalizacji deszczowej oraz magistral i sieci wodociągowych na opisanych w akcie notarialnym nieruchomościach, w ciągu 72 miesięcy licząc od późniejszej z dwóch poniższych dat: daty zatwierdzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i daty uprawomocnienie się decyzji o pozwoleniu na budowę powyższych urządzeń,

- w terminach i w zakresie rzeczowym uzgodnionych z Zarządem Gminy W. W., w ciągu dwóch miesięcy, licząc od daty oddania do użytku urządzeń technicznych, przeniesienia ich nieodpłatnie na własność Gminy W. W. z przeznaczeniem na cele użyteczności publicznej (§ 2 k.1680-1682).

Jednocześnie przyznano R. K. i spółce (...) prawo do odstąpienia od umowy, „ w przypadku, gdy:

a)  W ciągu trzech miesięcy, licząc od dnia ustania przeszkód prawnych do uchwalenia planów zagospodarowania, o których mowa w § 2 punkt niniejszego aktu, plany te nie zostaną uchwalone lub gdy w uchwale zatwierdzającej zostanie zmieniona istotna treść tych planów, w szczególności dotycząca przeznaczenia i sposobu zagospodarowania nieruchomości lub gdy opłata, o której mowa w art. 36 ust. 3 obowiązującej ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, zostanie ustalona w wysokości wyższej niż 5 %;lub

b)  Zarząd Gminy W. W. wykona przysługujące mu obecnie prawo pierwokupu jak i prawo pierwokupu, jakie powstanie na rzecz tej Gminy w przyszłości, w stosunku do prawa wieczystego użytkowania wieczystego nieruchomości części lub całości nieruchomości objętych księgami wieczystymi KW Nr (...), KW Nr (...) i KW Nr (...), prowadzonymi przez Sąd Rejonowy dla Warszawy M.; lub

c)  Na użytkowników wieczystych lub właścicieli nieruchomości objętych księgami wieczystymi KW Nr (...), KW Nr (...) i K/w Nr (...), prowadzonymi przez Sąd Rejonowy dla Warszawy M., zostanie nałożony obowiązek wnoszenia na rzecz Gminy W. W. opłat adiacenckich za korzystanie z urządzeń infrastruktury technicznej lub dróg lub gdy opłaty za użytkowanie wieczyste tych nieruchomości będą podlegać waloryzacji, jak również, gdy Zarząd Gminy W. W. będzie stosował wobec użytkowników wieczystych lub właścicieli nieruchomości objętych wskazanymi wyżej księgami wieczystymi opłat za zużycie wody i odprowadzanie ścieków na poziomie wyższym niż koszty własne.” (§ 5 umowy).

Następnie w dniu 12 kwietnia 2002 roku pomiędzy P. a Gminą W. W. zawarto porozumienie, w którym P. w związku z wykonaniem zobowiązań wynikających z aktu notarialnego z dnia 23 kwietnia 1999 roku zobowiązał się do nieodpłatnego przekazania na majątek Gminy przepompowni P-O oraz rurociągów tłocznych od przepompowni P-O do Oczyszczalni (...) (§ 5 porozumienia z 12/04/2002 roku k.1690-1692 TOM X).

Z kolei 29 grudnia 2004 roku, pomiędzy Miastem S. W., MPWiK a R. K., (...), Osiedlem (...) sp. z o.o. oraz P. doszło do zawarcia umowy pt. „ Umowa trójstronna, umowa darowizny, umowa przyrzeczenia darowizny” ( k.1694-1703 TOM X). W umowie strony oświadczyły, że w celu wykonania części zobowiązań określonych w umowie z 23 kwietnia 1999 roku postanawiają uregulować procedurę przejęcia przez MPWiK „I etapu Kolektora Wilanowskiego” oraz (...), od P. (§ 2 k.1699). W tym celu strony zobowiązały się zawrzeć do 30 grudnia 2004 roku umowy o odpłatne przekazanie prawa własności do urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych na rzecz MPWiK, zgodnie z ustawą o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, na podstawie której to umowy MPWiK kupi od P. urządzenia składające się na „I etap Kolektora Wilanowskiego” oraz (...). Jednocześnie R. K., (...) i Osiedle (...) oświadczyli, że wyłącznie P. poniósł nakłady na wybudowanie w/w urządzeń (§ 2 pkt 5 k.1700). W dalszej części P. darował (...) W. kwotę odpowiadającą wartością netto ceny nabycia przez MPWiK „I etapu Kolektora Wilanowskiego” oraz (...) tj. kwotę 4 751 645,10 zł, którą z kolei MPWiK zobowiązało się przenieść na rzecz (...) W. (§ 3 k.1700). Na podobnych zasadach w przyszłości miało dojść do przekazania prawa własności kolektora i urządzeń składających się na „II etap Kolektora Wilanowskiego” (§ 4 k.1701).

W dniu 29 grudnia 2014 roku pomiędzy P. a MPWiK doszło do odpłatnego przekazania prawa własności urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych określonych w § 1 ( umowa k.1705-1713), nie objętych pozwem z dnia 25 kwietnia 2012 roku w sprawie o sygn. akt XVI GC 460/12 ( fakt bezsporny).

P. i P. złożyły do MPWiK wnioski o odpłatne przejęcie przedmiotowej infrastruktury w trybie określonym w przepisie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Dodatkowa i niezależna podstawa prawna pojawiła się w związku z wprowadzeniem z dniem 3 sierpnia 2008 r. przepisu § 2 art. 49 k.c. ( wniosek P. z 8 września 2005 roku k. 70-74, wniosek P. z 8 listopada 2006 roku k.75-80, wniosek P. z 28 grudnia 2007 roku k.81-89, wniosek P. z 13 października 2011 roku k. 90-93). Do chwili obecnej żądania nie zostały uwzględnione, a własność urządzeń pozostała przy P. i P.. Dlatego też spółki te wystąpiły przeciwko MPWiK z pozwem o zobowiązanie do przejęcia na własności infrastruktury kanalizacji sanitarnej i wodociągowej za stosownym wynagrodzeniem w oparciu o przepis art. 49 § 2 kc (pozew w sprawie toczącej się w tym samym Wydziale sygn. akt XVI GC 196/13).

W dniu 3 lutego 2011 roku pomiędzy P. a (...) sp. z o.o. z siedzibą w B. ( dalej N. (...)) doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności. W umowie P. oświadczył, że w dniach 8 września 2005 roku, 8 listopada 2006 roku i 28 grudnia 2007 roku złożył do MPWiK wnioski o odpłatne przejęcie urządzeń obejmujących sieć wodociągową i kanalizacyjną, szczegółowo opisaną w poszczególnych wnioskach oraz że w związku ze zwłoką w odpłatnym przejęciu urządzeń infrastruktury oraz korzystaniem z nich przez MPWiK przysługuje mu roszczenie o odszkodowanie z tytułu bezumownego korzystania z tych urządzeń za okres o dnia rozpoczęcia faktycznego korzystania do dnia przeniesienia ich własności na rzecz MPWiK oraz o zwrot kosztów utrzymania tych urządzeń (§ 2 i 3 umowy). Powyższe wierzytelności P. przeniósł na N. (...) (§ 5 umowy) ( umowa z (...) r. k.97-101, porozumienie z 15/09/2014 r. k. 2341 tom XII). Następnie, na mocy umowy z dnia 19 kwietnia 2011 r., N. (...) przeniósł wierzytelności nabyte na podstawie umowy z dnia 3 lutego 2011 roku na rzecz P. ( § 4 umowy z 19/04/2011 r. k.102-109).

Następnie P. wezwał MPWiK do dobrowolnego spełnienia świadczenia pismem z dnia 6 lutego 2012 r. ( pismo k.150-154).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów, których autentyczność oraz treść nie była kwestionowana przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw, aby ją kwestionować. Jak również w oparciu o zeznania świadków w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem były jasne, logiczne i znajdowały odzwierciedlenie w dokumentach.

Zeznania świadków w zasadniczej części zawierały opis procedur związanych z przyłączaniem infrastruktury sanitarnej i wodociągowej wybudowanej przez prywatnych inwestorów do sieci będącej własnością pozwanego. Odnośnie okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy świadkowie potwierdzili, że podmiotami przekazującymi urządzenia do użytkowania pozwanemu były spółki (...), że pozwany użytkuje urządzenia wybudowane przez powoda i jego poprzedników prawnych, jak również dba o należyty stan włączonych do sieci urządzeń, jak również zawiera umowy o odstawę wody i odbiór ścieków z podmiotami podłączonymi do sieci pozwanego z wykorzystaniem urządzeń wybudowanych przez powoda. Żaden ze świadków nie był jednak w stanie w sposób jednoznaczny stwierdzić, kto ponosi koszty utrzymania urządzeń w należytym stanie oraz kto pokrywa koszty usuwania awarii. Świadek S. S. (e-protokół k.2299) wyjaśnił, że jest odpowiedzialny w pozwanej spółce za utrzymanie sieci w należytym stanie, natomiast na pytania dotyczące, kto finansował koszty usuwania awarii nie był w stanie udzielić odpowiedzi (00:21:55-00:29:02), nie miał natomiast wątpliwości co do tego, że usuwaniem awarii zajmuje się pozwany. Podobna sytuacja była w przypadku zeznań świadka W. D. (e-protokół k.2300) kierownika wydziału do spraw usuwania awarii i remontów sieci kanalizacyjnej w pozwanej spółce. Na pytanie, kto poniósł koszty usunięcia awarii kanału sanitarnego na rogu ulicy (...), świadek odpowiedział, że nie wie (00:34:20-00:34:37), nie był w stanie udzielić odpowiedzi jednoznacznej również na pytanie szersze dotyczące ogólnie kosztów utrzymania sieci będącej własnością P. i P..

Wobec ustalenia, że awarie na sieci usuwa MPWiK oraz przy braku dowodów przeciwnych odnośnie pokrywania kosztów usuwania awarii przez MPWiK, Sąd uznał, że to pozwany ponosi koszty utrzymania sieci w należytym stanie.

Sąd uznał za cenny materiał dowodowy opinię sporządzoną przez biegłego sądowego P. G. dotyczącą ustalenia wysokości wynagrodzenia należnego powodowi z tytułu bezumownego korzystania z sieci przez pozwanego (k.2447-2485 TOM XIV). W opinii biegły wyjaśnił, że uwagi na specyfikę gospodarki wodnokanalizacyjnej i podmioty zobowiązane do jej realizacji trudno jest mówić o rynku w tym zakresie. Biegły wskazał, że nie znalazł umów zawieranych z podmiotami spoza sektora publicznego, albowiem większość umów dzierżawy zewnętrznych sieci wodociągowych i kanalizacyjnych jest zawierana pomiędzy podmiotami sektora publicznego. Nadto biegły wyjaśnił, że analiza umów wskazuje na określenie procentowej relacji pomiędzy stawką czynszu dzierżawnego a określoną w umowie lub dokumentach księgowych wartością tych sieci, tak ustalone stawki wahają się w przedziale od 4%do 6% (k.2449).

Analiza treści opinii wskazuje, że biegły posiada odpowiednią wiedzę i doświadczenie niezbędne do sporządzenia opinii, wnioski zostały wyprowadzone prawidłowo, zgodnie z zasadami logicznego myślenia a biegły w sposób precyzyjny i przejrzysty wyjaśnił jak doszedł do wniosków zawartych w końcowej części opinii.

Zdaniem Sądu nie można zgodzić się z pozwanym, że wobec braku rynku komercyjnego obejmującego wynajmowanie urządzeń infrastruktury sporządzenie opinii nie było możliwe. Z treści opinii jednoznacznie wynika, że nie ma rynku komercyjnego, natomiast biegły był w stanie ustalić należne powodowi wynagrodzenie w oparciu o dane pochodzące z umów zawieranych przez podmioty publiczne. W ocenie Sądu, powyższe nie pozbawia opinii waloru dowodowego, ponieważ nie ma żadnych dowodów na to, by stawki stosowane przez podmioty publiczne były zawyżone. Należy pamiętać, że podmioty publiczne wydatkując pieniądze publiczne zobowiązane są do przestrzegania przepisów, w tym dotyczących wydatków budżetowych, których celem jest uniemożliwienie wydatkowania środków publiczny w sposób nieprzemyślany. Mając zatem na uwadze uwarunkowania prawne w jakich działają podmioty publiczne min. gminy, należy uznać, że stawki czynszu dzierżawnego ustalane w umowach przez nie zawieranych są adekwatne do kosztów ponoszonych przez właściciela sieci.

W ocenie Sądu opinia powinna być uzupełniona o wyjaśnienia biegłego w oparciu o jakie konkretnie umowy lub publikacje przyjął, iż stawka czynszu dzierżawnego mieści się w graniach od 4 do 6% kosztów wybudowania sieci (k.2450). Takiej propozycji Sądu sprzeciwiły się stanowczo obie strony postępowania (nagranie rozprawy z 13 października 2016 roku k.2623-2624 TOM XV). Biorąc pod uwagę, że spór toczył się pomiędzy doświadczonymi podmiotami gospodarczymi reprezentowanymi przez profesjonalnych pełnomocników, Sąd uznał, że nie będzie działał wbrew woli stron.

Za biegłym Sąd przyjął, że nie można uznać, że dniem w którym pozwany przystąpił do użytkowania sieci jest dzień sporządzenia protokołu przeglądu technicznego, ponieważ jest to tylko jeden z dokumentów, niezbędnych do przedstawienia odpowiednim organom, w celu uzyskania pozwolenia na użytkowanie. Zatem za początkową datę przejęcia przez pozwanego poszczególnych fragmentów sieci, Sąd uznał moment zgłoszenia do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowalnego zawiadomienia o zakończeniu budowy. Tam, gdzie takiego zgłoszenia nie było, Sąd przyjął, że moment przejęcia urządzeń przez pozwanego należy liczyć w następujący sposób: od daty przeglądu technicznego należy dodać czas potrzebny na przygotowanie dokumentacji i złożenie zawiadomienia do (...) oraz 21-dniowy termin na wniesienie sprzeciwu od decyzji (...) (w tabelach zamieszczonych we wcześniejszym fragmencie uzasadnienia, Sąd wskazał datę, od które pozwany użytkuje urządzenia oraz dokument, który był podstawą ustaleń w tym zakresie, z zastosowaniem powyższych wyjaśnień).

Pozostałe dokumenty nie wymienione powyżej, Sąd pominął jako nieistotne dla ustalenia stanu faktycznego i wydania rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do zasady oraz w części co do wysokości.

Stosownie do przepisu art. 479 ⁴ § 2 kpc „ W toku postępowania nie można występować z nowymi roszczeniami zamiast lub obok dotychczasowych. Jednakże w razie zmiany okoliczności powód może żądać, zamiast pierwotnego przedmiotu sporu, jego wartości lub innego przedmiotu, a w sprawach o świadczenie powtarzające się może nadto rozszerzyć żądanie pozwu o świadczenia za dalsze okresy.”.

Pismem z dnia 21 listopada 2014 roku powód rozszerzył powództwo i wniósł o zasądzenie dodatkowo kwoty 8 315 795 zł tytułem bezumownego korzystania z urządzeń infrastruktury za okres od 1 stycznia 2012 do 31 grudnia 2014 roku. Zatem dopuszczalność rozszerzenia powództwa była uzależniona od tego, czy roszczenie powoda jest roszczeniem okresowym. Na tak postanowione pytanie należało udzielić odpowiedzi negatywnej, ponieważ wynagrodzenie za korzystanie z cudzej rzeczy nieoparte na tytule prawnym nie dzieli się na świadczenia okresowe, lecz jest należnością jednorazową za cały okres korzystania, okresowy charakter takiego świadczenia nie wynika bowiem z ustawy ani z umowy (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z 15 kwietnia 2004 roku, IV CK 273/03, Lex nr 183707 oraz w wyroku 22 września 2005 roku, IV CK 105/05, Lex nr 346083). Zatem rozszerzenie powództwa należało uznać za niedopuszczalne, powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2009 r., V CZ 33/09, LEX nr 627263).

Sąd uwzględnił również zarzut przedawnienia roszczeń powoda podniesiony w odpowiedzi na pozew.

Zgodnie z przepisem art. 118 kc „Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.”.

Poza sporem jest, że roszczenie powoda jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, albowiem sporną infrastrukturę powód wybudował w związku z realizacją inwestycji mieszkaniowych na terenie M. W.. W związku z powyższym termin przedawnienia roszczeń powoda wynosił 3 lata ( tak też Sąd Najwyższy w uchwale z 16 września 2010 roku, III CZP 44/10, OSNC-ZD 2011/1/9 oraz z wyroku z dnia 22 września 2005 roku, IV CK 105/05 LEX nr 346083).

Pozew został złożony 25 kwietnia 2012 roku tym samym przedawniło się roszczenie powoda dotyczące wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z urządzeń infrastruktury, które zostały objęte przez pozwanego w posiadanie przed 25 kwietnia 2009 roku. Prawo do żądania wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy przysługuje od chwili objęcia rzeczy w posiadanie, a zatem od tej daty rozpoczyna bieg termin przedawnienia roszczeń. Za początek biegu terminu przedawnienia Sąd przyjął datę przejęcia urządzeń do korzystania przez pozwanego.

W niniejszej sprawie nie miał zastosowania roczny termin przedawnienia określony w przepisie art. 229 kc, albowiem roczny termin przedawnienia uzupełniających roszczeń właściciela przeciwko posiadaczowi liczony jest od dnia zwrotu rzeczy i dotyczy wymienionych w nim roszczeń, dochodzonych już po zwrocie rzeczy właścicielowi. Przepis ten ma zastosowanie tylko wtedy, gdy doszło do zwrotu rzeczy i właściciel dochodzi roszczeń uzupełniających po odzyskaniu posiadania rzeczy. Nie ma zastosowania, gdy zwrotu rzeczy jeszcze nie było albo gdy w ogóle nie może go być - nie ma więc zastosowania do wymienionych w nim roszczeń właściciela, który rzeczy nie odzyskał ( tak Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 30 marca 2016 r., I ACa 1811/15, Lex nr LEX nr 2050839). Należy również dodać, że art. 229 kc nie sanuje roszczeń przedawnionych już w dacie zwrotu rzeczy według zasad ogólnych. Natomiast swoją normą restrykcyjną obejmuje roszczenia jeszcze nieprzedawnione, skracając termin przedawnienia do jednego roku od daty zwrotu rzeczy. Roszczenie właściciela nieruchomości przeciwko samoistnemu posiadaczowi w złej wierze może być dochodzone odrębnie, niezależnie od roszczenia windykacyjnego lub negatoryjnego i podlega ocenie pod kątem przedawnienia na podstawie art. 118 kc. stosowanego łącznie z art. 229 kc. Oznacza to, że roszczenie powyższe przedawnia się z upływem 10 lat, począwszy od dnia, w którym uprawniony mógł się domagać zaspokojenia, jednak nie później niż w ciągu roku od dnia zwrotu nieruchomości ( tak Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 6 listopada 2012 roku, I ACa 774/12, LEX nr 1280463).

W związku z powyższym, w dalszej części uzasadnienia, Sąd odniesie się jedynie do tych części infrastruktury, co do których roszczenia nie uległy przedawnieniu czyli:

a) urządzeń sieci wodociągowej objętych decyzjami o nr:



(...) objętej w posiadanie 3/10/2011 roku (k.1386-1451)



(...) objętej w posiadanie 11/01/2010 roku (k.1452-1484)



(...) objętej w posiadanie 05/07/2010 roku (k.1521-1546)

b)  urządzeń sieci sanitarnej objętej decyzjami o nr :



(...) objętej w posiadanie 09/08/2011 roku (k.890-842)



(...) objętej w posiadanie 23/04/2010 roku ( k.943-970).

Powód oparł swoje żądanie na przepisie art. 225 kc w zw. z art. 224 kc. Tymczasem pozwany twierdził, że na skutek przyłączenia urządzeń do sieci pozwanego powód utracił możliwość korzystania z urządzeń, a jednym uprawnionym do korzystania z sieci jest obecnie pozwany. Z czego zdaniem pozwanego należy wywieść wniosek, że właściciel urządzeń nie ma możliwości skutecznego dochodzenia jakichkolwiek roszczeń z tytułu rzekomo bezumownego korzystania z tych urządzeń. Treść prawa własności właściciela urządzeń przesyłowych ogranicza się do możliwości żądania odpowiedniego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 49 § 2 kc. ( załącznik do protokołu k.2584-2585).

Sąd nie podzielił powyższego stanowiska i uznał, że obok roszczeń wynikających z art. 49 kc powodowi przysługują roszczenia oparte na przepisach art. 225 kc i 224 kc.

Przepis art. 49 kc nie stanowi samoistnej podstawy prawnej przejścia urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz innych podobnych urządzeń na własność właściciela przedsiębiorstwa przez ich połączenie z siecią należącą do tego przedsiębiorstwa ( tak Sąd Najwyższy w uchwale składu 7 Sędziów SN z dnia 8 marca 2006 roku, III CZP 105/05, OSNC 2006/10/159). Przepis art. 49 § 1 k.c. przesądza tylko o tym, że urządzenia w nim wymienione nie należą do części składowych gruntu z chwilą, gdy weszły w skład przedsiębiorstwa przesyłowego. Nie reguluje sposobu uzyskania tytułu prawnego do tego urządzenia przez prowadzącego przedsiębiorstwo przesyłowe. Wejście w skład przedsiębiorstwa przesyłowego oznacza tylko, że stało się ono elementem składowym tego przedsiębiorstwa, co nie jest równoznaczne z przeniesieniem własności. Uprawnienia przedsiębiorstwa do korzystania z urządzeń, mogą mieć, charakter prawnorzeczowy (np. własność, gdy została przeniesiona), jak i obligacyjny (np. używanie, najem, leasing). Urządzenia wymienione w art. 49 § 1 kc z chwilą ich połączenia z siecią należącą do przedsiębiorstwa przestają być częścią składową nieruchomości i stają się samoistnymi rzeczami ruchomymi, które mogą być przedmiotem odrębnej własności i obrotu (por. wyrok SN z dnia 22 stycznia 2010 r. V CSK 195/09, OSNC 2010/7-8/116).

Powód za pomocą dokumentów dołączonych do pozwu wykazał, że poniósł koszty budowy:

1.  Sieci wodociągowej objętej decyzją:



(...)



(...)



(...)

2.  Sieci sanitarnej objętej decyzjami:



(...)



(...)

Wszystkie powyższe inwestycje zostały sfinansowane przez (...) S.A., na dowód czego powód przedstawił dokumenty w postaci decyzji zezwalających na budowę, umów zawieranych z wykonawcami inwestycji i poleceń przelewów wynagrodzenia za wykonane prace. Sąd nie miał wątpliwości, że to powód poniósł koszty budowy tych urządzeń, fakt że proces inwestycyjny prowadziła inna spółka np.: P. (...) nie przeczy temu, że budowę sfinansował powód. To co wynikało z dokumentów dodatkowo potwierdził w swoich zeznaniach świadek T. K., który wyjaśnił, że spółka (...) była spółką celową zawiązaną przez (...) S.A., który był w 100 % jej właścicielem. Według wiedzy świadka P. (...) była finansowana przez P.. P. (...) została powołana na potrzeby infrastruktury M. W. – projektowania, budowy i eksploatacji (k.1841).

Natomiast w oparciu o umowy przelewu, powód stał się uprawniony do dochodzenia wynagrodzenia z bezumowne korzystanie przez pozwanego z urządzeń, których koszt budowy poniósł P.. W ocenie Sądu doszło do skutecznego przeniesienia roszczenia dochodzonego w pozwie pomiędzy pierwotnym inwestorem P. a N. (...), a następnie pomiędzy N. (...) a Powodem.

Pozwany kwestionował powyższą okoliczność powołując się przede wszystkim nieprawidłową reprezentację spółki (...) przy zawieraniu umowy w dniu 3 lutego 2011 roku oraz na treść § 3 umowy, którego dosłowne brzmienie wskazuje, iż przedmiotem przelewu były jedynie wierzytelności związane z urządzeniami infrastruktury wód opadowych, która nie jest w posiadaniu pozwanego i roszczenia z nią związane nie są przedmiotem sporu w rozpoznawanej sprawie.

Zarzuty pozwanego dotyczące nienależytej reprezentacji spółki (...) należało uznać za oczywiście bezzasadne, Sąd w tym zakresie w pełni podziela argumentację powoda zaprezentowaną w piśmie z dnia 3 października 20012 roku (k.1743) i uznaję ją za własną.

Odnośnie przedmiotu umowy przelewu z dnia 3 lutego 2011 roku powód stał na stanowisku, że sformułowanie (...) było wynikiem oczywistej omyłki, a rzeczywistą wolą stron było przeniesienia na powoda wszelkich uprawnień związanych z wybudowaniem sieci wodociągowej, sanitarnej i deszczowej, na co wskazuje całościowa analiza treści umowy a przede wszystkim jej § 1.

Sąd dokonując analizy treści umowy z dnia 3 lutego 2011 roku kierował się wskazówkami zawartymi w przepisie art. 65 § 2 kc, zgodnie z którym w umowach należy raczej badać zgody zamiar stron i cel umowy niż opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Kierując się tymi wytycznymi oraz biorąc pod uwagę okoliczności zawarcia umowy i jej treść, Sąd doszedł do przekonania, że wolą stron było przeniesienie na rzecz powoda wszelkich roszczeń związanych z wybudowaniem przez P. sieci wodociągowej, sanitarnej i deszczowej.

W analizowanej umowie P. oświadczył, że w dniach 8 września 2005 roku, 8 listopada 2006 roku i 28 grudnia 2007 roku złożył do MPWiK wnioski o odpłatne przejęcie urządzeń obejmujących sieć wodociągową i kanalizacyjną, szczegółowo opisaną w poszczególnych wnioskach oraz że w związku ze zwłoką w odpłatnym przejęciu urządzeń infrastruktury oraz korzystaniem z nich przez MPWiK przysługuje mu roszczenie o odszkodowanie z tytułu bezumownego korzystania z tych urządzeń za okres o dnia rozpoczęcia faktycznego korzystania do dnia przeniesienia ich własności na rzecz MPWiK oraz o zwrot kosztów utrzymania tych urządzeń (§ 1 umowy). Urządzenia opisane w § 1 umowy w dalszej części umowy były nazywane (...) (§ 1 a ostanie zdanie). Ponadto z treści umowy wynika, że (...) są zdatne do użytku oraz wykorzystywane są, jako elementy ogólnomiejskiej sieci dostawy wody i odprowadzania ścieków eksploatowanej przez MPWiK (§ 1 pkt 3). Zaś przyczyną zawarcia umowy była konieczności pozyskania przez P. środków finansowych na realizację kolejnych rozpoczętych inwestycji (§ 1 pkt 4b).

Poza sporem jest, że urządzenia służące do odbioru wód opadowych nie są objęte niniejszym pozwem, albowiem urządzenia te nie pozostają w posiadaniu pozwanego. Ponadto we wszystkich postanowieniach umowy dotyczących (...) strony odnoszą się do tych urządzeń, które są w posiadaniu MPWiK, a jak wcześniej powiedziano urządzenia służące do odprowadzania wód opadowych nie są w posiadaniu pozwanego. Również w § 5 jest mowa o wierzytelnościach przysługujących P. wobec MPWiK.

Reasumując, wolą stron zawierających umowę przelewu wierzytelności w dniu 3 lutego 2011 roku było przeniesienie na rzecz N. (...) roszczeń P. przysługujących mu w stosunku do MPWiK w związku z bezumownym korzystaniem z urządzeń infrastruktury wodociągowej i sanitarnej. Co z resztą znalazło odzwierciedlenie w porozumieniu zawartym w dniu 15 września 2014 roku pomiędzy P. a N. (...) (k.2341 tom XIII). W konsekwencji należy uznać, że N. (...) przeniosła na rzecz powoda powyższe roszczenia umową przelewu z 19 kwietnia 2011 roku, a zatem powód wykazał, że przysługują mu roszczenia objęte pozwem w omawianej sprawie, a dotyczące urządzeń, których budowy nie sfinansował.

W oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, Sąd ustalił, że P. i P. poniosły koszty wybudowania infrastruktury wodociągowej i sanitarnej i tym samym pozostają właścicielami sieci wodociągowej zaopatrującej w wodę mieszkańców M. W. oraz właścicielami sieci sanitarnej umożliwiającej odbiór ścieków.

Stosownie do przepisu art. 225 kc „Obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej gospodarki nie uzyskał, oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.”. Obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy określa przepis art. 224 § 2 kc, zgodnie z którym posiadacz taki zobowiązany jest do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszeniu lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy.”.

Pozwany jest samoistnym posiadaczem infrastruktury wodociągowej i sanitarnej w złej wierze, albowiem począwszy od 2004 roku korzysta z niej przy wykonywaniu usług dostawy wody i odbioru ścieków, odnosząc z tego korzyści majątkowe. Stosownie do przepisu art. 336 kc posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Zamiar władania rzeczą „dla siebie" obejmuje w przypadku posiadacza samoistnego zamiar władania rzeczą „jak właściciel" czyli w najszerszym zakresie, obejmującym uprawnienia właścicielskie do rzeczy, wskazane w art. 140 k.c. (korzystania z rzeczy jak właściciel, rozporządzania nią jak właściciel,) lub władania rzeczą „jak mający inne prawo".

W ustalonym w sprawie stanie faktycznym należy przyjąć, że pozwany wykonuje wobec sieci należącej do powoda uprawnienia właścicielskie, a więc że jest ich posiadaczem samoistnym w złej wierze. Pozwany jest bowiem świadom, że nie przysługuje mu prawo własności do rzeczy i informuje podmioty trzecie, co jednak nie przeszkadza mu zaopatrywać w wodę oraz odbierać ścieki od podmiotów trzecich, pobierając z tego tytułu stosowne opłaty (pisma z dnia 25/02/2014 r. k.1891, umowa nr (...) z 5/02/2014 r. k.1892-1894, umowa nr (...) z 31/01/2014 r. k. 1895-1897, pismo z 4/02/2014 r. k. 1904 i pismo z 10/03/2014 r. k. 1905). Na świadomość pozwanego, że nie przysługuje mu prawo własności do sieci wskazuje treść pisma z dnia 3 stycznia 2014 roku (k.1902 tom XI) pochodzącego od pozwanego a skierowanego do (...) sp. z o.o. odnośnie możliwości przyłączenia się do sieci sanitarnej. W pkt II pisma pozwany informuje, że w inwestorem kanałów była firma (...), a zatem to do niej należy się zgłosić w celu uzyskania zgody na włączenie się do kanału ściekowego. Jednocześnie zgodę na przyłączenie do sieci wybudowanych przez P. wyraża on sam, a nie pozwany (akt notarialny z 25/04/2013 roku k. 2370- 2373 tom XII, porozumienie z 25/04/2013 roku k.2387-2389 tom XIII, porozumienie z 20/09/2012 roku k.2402-2408, akt notarialny z 20/09.2012 roku k.2409-2410 tom XIV). Jednakże wszystkie inne działania pozwanego wskazują, że postępuje on z siecią wybudowaną przez P. i P. w najszerszym możliwym zakresie tzn. wykorzystuje ją do dostarczania wody i doprowadzania ścieków i pobiera z tego tytułu opłaty, nie świadcząc żadnych opłat na rzecz właściciela sieci.

Mając na uwadze powyższe rozważania należy przyjąć, że roszczenie powoda o zapłatę wynagrodzenia za użytkowanie sieci jest uzasadnione co do zasady ( tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 października 2011 roku, II CSK 80/11 oraz w uzasadnieniu do wyroku z dnia 11 lutego 2016 r., V CNP 39/15).

W tym miejscu należy odnieść się do twierdzeń pozwanego o posiadaniu przez niego prawa do nieodpłatnego korzystania z infrastruktury, której właścicielem jest P. i powód. Pozwany prawo to wywodził z tzw. Umowy Generalnej z 23 kwietnia 1999 roku (k.1675) zawartej pomiędzy (...) sp. z o.o. i R. K. a Gminą W. W..

W umowie tej (...) sp. z o.o. zobowiązali się do przeniesienia urządzeń infrastruktury nieodpłatnie na rzecz Gminy W. W. (k.1682). Jednocześnie w umowie znalazł się zapis, zgodnie z którym (...) sp. z o.o. byli uprawieni do odstąpienia od umowy w przypadku:

a)  „ W ciągu trzech miesięcy, licząc od dnia ustania przeszkód prawnych do uchwalenia planów zagospodarowania, o których mowa w § 2 punkt niniejszego aktu, plany te nie zostaną uchwalone lub gdy w uchwale zatwierdzającej zostanie zmieniona istotna treść tych planów, w szczególności dotycząca przeznaczenia i sposobu zagospodarowania nieruchomości lub gdy opłata, o której mowa w art. 36 ust. 3 obowiązującej ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, zostanie ustalona w wysokości wyższej niż 5 %;lub

b)  Zarząd Gminy W. W. wykona przysługujące mu obecnie prawo pierwokupu jak i prawo pierwokupu, jakie powstanie na rzecz tej Gminy w przyszłości, w stosunku do prawa wieczystego użytkowania wieczystego nieruchomości części lub całości nieruchomości objętych księgami wieczystymi KW Nr (...), KW Nr (...) i KW Nr (...), prowadzonymi przez Sąd Rejonowy dla Warszawy M.; lub

c)  Na użytkowników wieczystych lub właścicieli nieruchomości objętych księgami wieczystymi KW Nr (...), KW Nr (...) i K/w Nr (...), prowadzonymi przez Sąd Rejonowy dla Warszawy M., zostanie nałożony obowiązek wnoszenia na rzecz Gminy W. W. opłat adiacenckich za korzystanie z urządzeń infrastruktury technicznej lub dróg lub gdy opłaty za użytkowanie wieczyste tych nieruchomości będą podlegać waloryzacji, jak również, gdy Zarząd Gminy W. W. będzie stosował wobec użytkowników wieczystych lub właścicieli nieruchomości objętych wskazanymi wyżej księgami wieczystymi opłat za zużycie wody i odprowadzanie ścieków na poziomie wyższym niż koszty własne.” (§ 5).

Stosownie do art. 353 ¹ k.c. strony zawierając umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Przepis ten ma zastosowanie przy zaciąganiu zobowiązań o charakterze cywilnoprawnym. Zasady ustalone w art. 353 ¹ kc nie mogą być przeniesione na grunt prawa publicznego. Podmioty prawa publicznego obowiązane są przestrzegać przypisanych im kompetencji, przy wykorzystaniu których winny realizować poszczególne zadania. Kompetencje publicznoprawne przynależą poszczególnym, wskazanym przez ustawodawcę organom, a na inne organy mogą być przenoszone tylko w sytuacji, gdy ustawodawca na to zezwoli. Kompetencje przypisane w sferze prawa publicznego radzie gminy nie mogą być przedmiotem cywilnych zobowiązań zaciąganych przez organ wykonawczy gminy. Do kompetencji tych należy m.in. stanowienie prawa miejscowego, w tym także miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Rada gminy realizuje swoje kompetencje w tym zakresie w sposób określony w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ani rada gminy, ani jej organ wykonawczy nie mogą zawrzeć cywilnej umowy co do tego, że dla konkretnego obszaru zostanie uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie zaś z przepisem art. 65 § 2 kc w umowach należy raczej badać zgody zamiar stron i cel umowy niż opierać się na jej dosłownym brzmieniu.

Kierując się powyższymi wskazówkami, Sąd dokonał interpretacji umowy i doszedł do przekonania, że wolą stron było zobowiązanie się przez (...) sp. z o.o. do bezpłatnego przeniesienia na rzecz Gminy W. W. wybudowanej w przyszłości infrastruktury wodociągowej i sanitarnej w zamian za uchwalenie przez Gminę planu zagospodarowania przestrzennego, który z kolei umożliwiłby budowę osiedla mieszkaniowego. Zdaniem Sądu o tym, że taka właśnie była wola stron świadczy przyznanie (...) sp. z o.o. uprawnienia do odstąpienia od umowy w przypadku nie uchwalenia przez Gminę W. planu zagospodarowania przestrzennego, umożliwiającego budowę osiedla mieszkaniowego. Na taki cel umowy wskazywał również w zeznaniach świadek Z. O. wiceprezes spółki (...) w latach 1998-2007 (nagranie rozprawy z dnia 11 sierpnia 2014 roku, 00:10:40). Świadek stwierdził „Jednym z warunków pomiędzy P. a gminą W. było uchwalenie przez gminę planu zagospodarowania przestrzennego. Powołaliśmy biuro wyspecjalizowane do sporządzenia takiego planu, P. zapłacił za koszty tego projektu. Nasi specjaliści aktywnie uczestniczyli w pracach planistycznych.” oraz po okazaniu umowy z 23 kwietnia 1999 roku „Podpisaliśmy umowę z gminą jest to okazana mi umowa. Zobowiązywała gminę do uchwalenia miejscowego planu, wybudowania przez nas infrastruktury i przekazania darowizny gotówkowej na rzecz gminy w wysokości 30 mln złotych.” (00:45:29), „Zgodnie z tą umową infrastruktura miała być przekazana gminie W.. Głównym warunkiem było sporządzenie i uchwalenie miejscowego planu.” (00:45:29).

Reasumując, należy stwierdzić, że (...) sp. z o.o. zobowiązali się do nieodpłatnego przeniesienia infrastruktury na rzecz Gminy W. tylko pod warunkami określonymi w paragrafie 5 umowy. Tymczasem zobowiązanie się przez Gminę w umowie cywilnoprawnej do uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego w określonym czasie i kształcie, jako związane realizacją władztwa publicznego, należało uznać za nieważne w świetle przepisu art. 353 ¹ kc.

Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z 5 czerwca 2014 roku (sygn. akt I CSK 585/13, Lex nr 1511590), w którym stwierdził, że „ 1. Co do zasady narusza zasadę swobody umów porozumienie przewidujące zobowiązanie się do świadczenia dotyczącego sfery władztwa publicznego. 2. Kompetencje przypisane w sferze prawa publicznego radzie gminy nie mogą być przedmiotem cywilnych zobowiązań zaciąganych przez organ wykonawczy gminy, ani zresztą także przez samą radę gminy, chyba że znajduje to oparcie w istniejącej podstawie prawnej.” ( podobnie SN w wyroku z 28 czerwca 2011 roku, II CSK 627/10, Lex 936447).

Z art. 58 § 3 k.c. wynika, że jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, że bez postanowień dotkniętych nieważnością czynności nie zostałby dokonana.

W ocenie Sądu analiza postanowień umowy, a w szczególności uprawnień do odstąpienia od umowy wskazuje, że bez postanowień dotkniętych nieważnością tj. upoważniających do odstąpienia od umowy w razie nie uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego czynność nie zostałaby dokonana. (...) sp. z o.o. nie zdecydowaliby się na nieodpłatne przekazanie urządzeń, gdyby nie mieli zapewnienia gminy, iż ta uchwali plan zagospodarowania przestrzennego, umożliwiający realizację osiedla mieszkaniowego, o czym w swoich zeznaniach mówił świadek Z. O.. W tej sytuacji, Sąd uznał umowę z dnia 23 kwietnia 1999 roku za nieważną w całości.

Na marginesie należy jeszcze dodać, że abstrahując od nieważności całej umowy, nieważne, ale z innych przyczyn były postanowienia przyznające prawo do odstąpienia w przypadkach opisanych w pkt b) i c). A mianowicie zgodnie z brzmieniem przepisu art. 395 § 1 kc „Można zastrzec, że jednej lub obu stronom przysługiwać będzie w ciągu oznaczonego terminu prawo odstąpienia od umowy. Prawo to wykonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie.”. Tymczasem postanowienia umowy przyznające prawo do odstąpienia od umowy z powodu wykonania prawa pierwokupu albo podniesienia przez Gminę opłata za wieczyste użytkowanie gruntu, za dostarczanie wody lub odprowadzanie ścieków, nałożenia opłat adiacenckich nie określały terminu w ciągu, którego uprawniony będzie mógł złożyć oświadczenie o odstąpieniu od umowy. W związku z tym, postanowienia te należało uznać za nieważne z mocy prawa. Tym samym za bezskuteczne należało uznać oświadczenia spółki (...), (...) i R. K. o odstąpieniu od umowy z dnia 23 kwietnia 1999 roku (k.1965-1978).

Ponadto zdaniem Sądu nie można zgodzić się z twierdzeniem pozwanego, że zobowiązanie do nieodpłatnego przeniesienia własności urządzeń infrastruktury wodociągowej i sanitarnej zawiera w sobie również zgodę na bezpłatne korzystanie z tych urządzeń do czasu przeniesienia prawa własności. Fakt, że podmiot zobowiązuję się do nieodpłatnego przekazania własności rzeczy, nie oznacza jednocześnie, że upoważnia inny podmiot, na rzecz którego ma nastąpić przysporzenia, do bezpłatnego korzystania z rzeczy bezterminowo. Taka zgoda mogłaby spowodować brak po stronie pozwanej woli uregulowania prawa własności urządzeń, skoro byłaby uprawniona do nieodpłatnego korzystania z nich przez bliżej nieokreślony czas. Z zachowania powoda oraz jego poprzedników prawnych nie można wywieść takiego wniosku. Nie świadczy o tym również fakt wezwania pozwanego do zapłaty wynagrodzenia dopiero w 2012 roku. Należy bowiem zauważyć, że P. i P. złożyły wnioski o odpłatne przejęcie urządzeń infrastruktury, licząc na polubowne załatwienie tej kwestii, gdy tak się nie stało P. postanowił skorzystać z przysługującego mu uprawienia do żądania zapłaty wynagrodzenia za wieloletnie korzystanie z jego urządzeń bez tytułu prawnego.

Podsumowując powyższe rozważania, należy stwierdzić, że pozwany nie wykazał, aby przysługiwało mu prawo do nieopłatnego korzystania z urządzeń infrastruktury, a skoro tak, to roszczenie powoda co do zasady było uzasadnione.

Roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy odpowiada pod względem wartości temu, co właściciel uzyskałby, gdyby ją wynajął, wydzierżawił lub oddał do odpłatnego korzystania. Wynagrodzenie należne właścicielowi obejmuje cały okres, przez który posiadacz rzecz posiadał. Wynagrodzenie za korzystanie z cudzej rzeczy nieoparte na tytule prawnym nie dzieli się na świadczenia okresowe, lecz jest należnością jednorazową za cały okres korzystania, okresowy charakter takiego świadczenia nie wynika bowiem z ustawy ani z umowy ( tak też Sąd Najwyższy w wyroku z 15 kwietnia 2004 roku, IV CK 273/03, Lex nr 183707 oraz w wyroku 22 września 2005 roku, IV CK 105/05, Lex nr 346083). Zatem wysokość należnego wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy należy wyliczyć odwołując się w pierwszym rzędzie do rynkowych cen wynajmowania rzeczy tego rodzaju. Gdyby okazało się, że nie można ustalić rynkowych cen wynajmowanie takich rzeczy, sąd, także w oparciu o art. 322 k.p.c. powinien dążyć do ustalenia odpowiedniego wynagrodzenia, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności towarzyszących korzystaniu przez posiadacza w złej wierze z rzeczy należącej do właściciela.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, Sąd uznał, że ustalenie wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy jest możliwe, albowiem jak wynikało z opinii biegłego, istnieje rynek wynajmowania tego typu rzeczy pomiędzy podmiotami prawa publicznego. Zatem ustalając należne powodowi wynagrodzenie Sąd oparł się na opinii biegłego, jednakże pomniejszył wysokość wyliczonego przez biegłego wynagrodzenia o roszczenia, które uległy przedawnieniu, jak i te, których powód nie mógł dochodzić w niniejszym postępowaniu z uwagi na treść art. 479 ⁴ kpc (tj. za okres od 1 stycznia 2012 roku do 31 grudnia 2014 roku), o czym była mowa we wcześniejszym fragmencie uzasadnienia. Poniższe tabele zawierają wyliczenia Sądu w oparciu o powyższe założenia:

Sieć sanitarna

Pozycja. 17 z opinii biegłego k.2497 (decyzja nr (...))

	Kwota czynszu	odsetki	razem
2011	3 787,40	152,43	3 982,40

Pozycja 18 z opinii biegłego k.2497 (decyzja nr (...))

	Kwota czynszu	odsetki	razem
2010	2 485,48	546,19	3 031,67
2011	3 696,48	476,59	4 173,07

Sieć wodociągowa

Pozycja 9 z opinii biegłego k.2490 (decyzja nr (...))

	Kwota czynszu	odsetki	razem
2011	7 713,71 zł	244,51	(...),22

Pozycja 10 z opinii biegłego k.2490 (decyzja nr (...))

	Kwota czynszu	odsetki	razem
2010	16 642,85	4 261,94	20 904,79
2011	17 139,41	2 209,81	19 349,22

Pozycja 11 z opinii biegłego k.2490 (decyzja nr (...))

	Kwota czynszu	odsetki	razem
2010	16 330,68	3 164,13	19 494,81
2011	34 192,44	4 408,48	38 600,92

Wobec powyższego Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 117 495,10 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 24 kwietnia 2012 roku czyli od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, zgodnie z żądaniem pozwu, z tym, że do dnia 31 grudnia 2015 roku w wysokości określonej w art. 481 § 2 kc w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 9 października 2015 roku ( ustawa z dnia 9 października 2015 roku o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw) a od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty zgodnie z art. 481§ 1 kc w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 roku.

Na wysokość zasądzonego wynagrodzenia nie ma znaczenia fakt, że powód pobierał od podmiotów trzecich opłaty za wyrażenie zgody na przyłączenie do wybudowanej przez siebie sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Zdaniem Sądu powyższa okoliczność może mieć znaczenie przy ustalaniu wynagrodzenia należnego powodowi w oparciu o przepis art. 49 § 2 kc. Czym innym jest bowiem wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z rzeczy, a czym innym wynagrodzenie za przejęcie prawa własności do rzeczy. W rozpoznawanej sprawie zdaniem Sądu było ustalenie, czy powód jest właścicielem rzeczy, czy pozwany z niej korzysta, jeśli tak, to w jaki sposób oraz czy powodowi należy się wynagrodzenie i w jakiej wysokości. Nie było zatem podstaw do ustalania, czy i jaką kwotę należy odjąć od należnego powodowi wynagrodzenia w związku z pobieraniem przez niego opłat za przyłączenie do sieci od innych podmiotów. Natomiast przy ustalaniu odpowiedniego wynagrodzenia na podstawie przepisu art. 49 kc będzie można rozważyć, czy w jakiejś części koszt wybudowania urządzeń nie został pokryty poprzez uzyskanie przez powoda środków finansowych od podmiotów trzecich, które podłączyły się do wybudowanej przez niego sieci.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc zgodnie z którym sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Tak też było w niniejszej sprawie, albowiem powód, co prawda wygrał sprawę, ale w niewielkim zakresie, gdyż domagał się kwoty ponad 20 milionów złotych, a powództwo zostało uwzględnione jedynie co do kwoty 117 495,10 zł. W tym stanie rzeczy należało uznać, że pozwany w nieznacznej części uległ żądaniu powoda, a zatem to jemu od powoda należy się zwrot poniesionych kosztów procesu.

Na koszty poniesione przez pozwanego składało się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 14 400,00 zł ustalone w oparciu o § 6 pkt 7 w zw. z § 2 ust. 1,2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2013.490 j.t.) oraz opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanego o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w wysokości maksymalnej. Stopień zawiłości sprawy oraz czas trwania i aktywność pełnomocnika pozwanego uzasadniały przyznanie wynagrodzenia w wysokości 2-krotności stawki minimalnej. Zdaniem Sądu obszerne pisma pełnomocnika pozwanego w istotny sposób nie przyczyniły się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, ponieważ zawierały wiele zbędnych powtórzeń i odniesień do wcześniejszych pism oraz wywody naukowe dotyczące podstawowych instytucji prawa cywilnego znanych Sądowi jak i pełnomocnikom stron, zupełnie nieprzydatne do rozstrzygnięcia konkretnego sporu. Również długie i nie uzasadnione stanem sprawy wypowiedzi pełnomocnika pozwanego wpływały negatywnie na sprawne przeprowadzenie rozpraw, a tym samym na szybkie zakończenie postępowania w sprawie. Takie wystąpienia nie były potrzebne w szczególności, że wszystkie istotne, jak i nieistotne kwestie były zawarte w obszernych pismach procesowych pozwanego. Rozpatrywana sprawa w ocenie Sądu nie była szczególnie skomplikowana pod względem prawnym. Trudność w dużej mierze wiązała się z ilością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a to z kolei było konsekwencją zgłoszenia roszczeń odnoszących się do wielu urządzeń wybudowanych przez P. i P. w okresie ponad 5 lat.

Mając na uwadze wszystkie powyższe rozważania i argumenty, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Anna Maria Kowalik

Zarządzenie: (...)

SSO Anna Maria Kowalik