Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 21 marca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie X Wydział Karny Odwoławczy w składzie

Przewodniczący: SSO Krzysztof Chmielewski

Protokolant: protokolant sądowy Karolina Popławska

po rozpoznaniu

zażalenia radcy prawnego C. W. (1)

na postanowienie Sądu Rejonowego (...) z dnia 20 grudnia 2016 roku

w przedmiocie zwolnienia z obowiązku zachowania tajemnicy radcy prawnego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu (...)

UZASADNIENIE

Zarzuty wskazywane w zażaleniu należało uznać za zasadne, gdyż wskazują na błędne ustalenia sądu, a w zasadzie na ich brak, co do nieistnienia przesłanek z art. 180 § 2 k.p.k.

Przepis art. 180 § 2 k.p.k. zezwala na przesłuchanie radcy prawnego co do faktów objętych tajemnicą tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu.

Podejmując decyzję w przedmiocie zwolnienia z tajemnicy radcowskiej należy zatem starannie rozważyć okoliczności konkretnej sprawy i podejmować decyzję o zwolnieniu z obowiązku zachowania tajemnicy tylko wtedy, gdy ujawnienie okoliczności objętych tą tajemnicą jest rzeczywiście nieodzowne dla zapewnienia prawidłowego orzekania, gdyż brak jest w tym przedmiocie innych wystarczających dowodów.

Obowiązkiem wnioskodawcy jest podanie, na jakiej podstawie faktycznej wywodzi, że zwolnienie z tajemnicy jest niezbędne dla wymiaru sprawiedliwości, a określonych okoliczności nie można ustalić na podstawie innych dowodów. Sąd w takiej sytuacji jest zobowiązany zweryfikować takie twierdzenia opierając się na przedstawionych mu dowodach. W sytuacji, gdy prokurator temu obowiązkowi nie sprosta to na sądzie spoczywa powinność poczynienia własnych ustaleń, co do istnienia przesłanek z art. 180 § 2 k.p.k.

Lektura zaskarżonego postanowienia jednoznacznie wskazuje, że sąd rejonowy zezwalając na przesłuchanie radcy prawnego C. W., co do faktów objętych tą tajemnicą, nie przeanalizował w wymaganym stopniu czy w przedmiotowej sprawie spełnione zostały przesłanki, o których mowa w art. 180 § 2 k.p.k.

Zauważyć należy, że sformułowana sentencja (w szczególności jej pierwsza część) jaki i uzasadnienie postanowienia są ogólne i nieprecyzyjne. Takie orzeczenie stanowiłoby upoważnienie organów śledczych do dowolnego uzupełnienia zakresu udzielonego zezwolenia, co w świetle wyjątkowego charakteru regulacji art. 180 § 2 k.p.k. byłoby niedopuszczalne. Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że wniosek prokuratora, a następnie postanowienie sądu powinno wskazać, jakie fakty uzasadniają taką decyzję, dlaczego nie jest możliwe poczynienie ustaleń na podstawie innych dowodów, niemniej jednak temu wymogowi sąd I instancji nie sprostał

Mając powyższe na uwadze sąd okręgowy orzekł jak na wstępie.