Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 lipca 2014r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział IV Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Dorota Kącka

Protokolant sekretarz sądowy Anna Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2014 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa A. G.

przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu (...) w W.

o zapłatę

1.  Umarza postępowanie w kwocie 77.443,68 (siedemdziesiąt siedem tysięcy czterysta czterdzieści trzy i 68/100) zł;

2.  W pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  Nie obciąża powoda kosztami postępowania;

4.  Nieuiszczone koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygnatura akt IV C 1232/09

UZASADNIENIE

Powód A. G. pozwem z dnia 24 sierpnia 2009 roku (data stempla pocztowego) przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu (...) w W. wniósł o:

1.  zasądzenie od pozwanego Przedsiębiorstwa Państwowego (...) na rzecz powoda A. G. kwoty 102 341, 68 zł odszkodowania za wprowadzenie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości na skutek ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania poprzez m.in. wprowadzenie wymagań technicznych powodujących konieczność poniesienia kosztów rewitalizacji akustycznej budynku tj. robót związanych z zapewnieniem ochrony akustycznej budynku należących do wymagań technicznych budynku znajdującego się w obszarze ograniczonego użytkowania; z odsetkami ustawowymi liczonymi od tej kwoty w wysokości ustawowej od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty;

2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym także kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 10.600,00 zł.

Ponadto powód zastrzegł sobie prawo do podwyższenia wysokości żądania i wartości przedmiotu sporu podanych w pozwie po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego sądowego ustalającego ostatecznie wysokość odszkodowania – kosztów robót wykonawczych rewitalizacji akustycznej budynku mieszkalnego powoda (pozew k. 2-6).

W odpowiedzi na pozew z dnia 1 kwietnia 2010 roku pozwany Przedsiębiorstwo Państwowe (...) w W. wniósł o:

1.  oddalenie powództwa w całości w zakresie roszczenia o zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów odszkodowania za wprowadzenie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości na skutek ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania w sposób wskazany w pozwie;

2.  oddalenie wniosku powoda o dopuszczenie opinii biegłego z zakresu budownictwa i kosztorysowania robót budowlanych na okoliczność kosztów dostosowania nieruchomości do właściwego klimatu akustycznego;

3.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych (odpowiedź na pozew k. 77-84).

W piśmie z dnia 9 stycznia 2012 roku powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie oraz zmodyfikował powództwo ograniczając roszczenie i wniósł o:

1.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda odszkodowania w wysokości 84 098, 94 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa (tj. od dnia 17 sierpnia 2009 roku) do dnia zapłaty za wprowadzenie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości na skutek ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania poprzez min. wprowadzenie wymagań technicznych budynku znajdującego się w obszarze ograniczonego użytkowania, odnośnie pozostałej kwoty (tj. 18 242, 74 zł) powód zrzekł się jej dochodzenia;

2.  zasądzenie kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 10 800 zł (pismo k. 543-546).

Na rozprawie w dniu 17 czerwca 2014 roku powód ograniczył roszczenie do kwoty 24 898 zł, w pozostałym zakresie cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia i wniósł o zasądzenie kosztów na rzecz pełnomocnika powoda w podwójnej wysokości i nieobciążanie powoda kosztami postępowania. Natomiast pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów (protokół z rozprawy k. 890-891).

W piśmie z dnia 26 czerwca 2014 roku zatytułowanym „załącznik do protokołu rozprawy z dnia 17 czerwca 2014 roku” pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko wyrażone w odpowiedzi na pozew wraz ze wszystkimi zgłoszonymi wnioskami i tezami w pismach procesowych i wniósł o oddalenie powództwa w całości (pismo-załącznik k. 895-897).

Natomiast powód w piśmie z dnia 26 czerwca 2014 roku zatytułowanym „załącznik do protokołu rozprawy z dnia 17 czerwca 2014 roku” poparł powództwo w całości, podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, twierdzenia i wnioski oraz wniósł o:

1.  otwarcie rozprawy na nowo;

2.  przesłuchanie powoda A. G. na okoliczność kosztów koniecznych do poniesienia rewitalizacji akustycznej oraz miejsca, czasu i sposobu przeprowadzania pomiarów akustycznych przez Instytut Ochrony Środowiska;

3.  uwzględnienie wniosków dowodowych powoda;

4.  zasądzenie od pozwanego Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w W. na rzecz powoda A. G. kwoty 24 898, 00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia złożenia pozwu (tj. od dnia 17 sierpnia 2009 roku) do dnia zapłaty tytułem kosztów koniecznej do poniesienia rewitalizacji akustycznej nieruchomości powoda określonej zgodnie z uzupełniającą opinią biegłego K. z dnia 23 stycznia 2014 roku, odnośnie pozostałej kwoty (tj. 59 200, 94 zł) powód zrzekł się jej dochodzenia;

5.  zasądzenie kosztów sądowych w całości oraz kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności minimalnej stawki, tj. 4 800, 00 zł, a w przypadku oddalenia powództwa wniósł o nieobciążanie powoda kosztami, w tym kosztami zastępstwa procesowego na rzecz pozwanego (pismo-załącznik k. 900-903).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód A. G. jest właścicielem zabudowanej działki nr (...) wraz ze stojącym na niej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym położonej w miejscowości W. przy ulicy (...), dla której to nieruchomości jest prowadzona w Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa w W., XIII Wydział Ksiąg Wieczystych, Księga Wieczysta nr (...). Budynek mieszkalny o powierzchni użytkowej 205m ² jest piętrowy, murowany, otynkowany i dopuszczony do użytkowania (odpis zwykły księgi wieczystej nr (...) k. 12-16).

Nieruchomość należąca do powoda znajdowała się w wewnątrz obszaru ograniczonego użytkowania dla (...) im. (...) w W. (OOU poza strefą M) utworzonego na podstawie Rozporządzenia Wojewody (...) nr 50 z dnia 7 sierpnia 2007 roku w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla (...) im. (...) w W., które weszło w życie 25 sierpnia 2007 roku (Dziennik Urzędowy Województwa (...) z dnia 10 sierpnia 2007 roku nr 156). Wskazane Rozporządzenie było aktem ustanawiającym obszar ograniczonego użytkowania obowiązującym w dacie złożenia pozwu.

Nieruchomość powoda zgodnie z obowiązującą obecnie Uchwałą nr 76/11 Sejmiku Województwa (...) z dnia 20 czerwca 2011 roku znajduje się w całości na terenie obszaru ograniczonego użytkowania – OOU dla (...) im. (...) w W., którego zarządcą jest Przedsiębiorstwo Państwowe (...) w W., jednakże poza strefą Z1 i Z2 (Uchwała nr 76/11 Sejmiku Województwa (...) wraz załącznikami).

W opinii oraz opinii uzupełniającej Instytutu Ochrony Środowiska – Państwowego Instytutu (...) zespół biegłych stwierdził, iż pomiary hałasu na terenie posesji powoda wynoszą dla pory dnia 57,4 dB oraz dla pory nocnej 47,9 dB (opinia + opinia uzupełniająca k. 683-698, k. 764-779).

Odnośnie ustalenia wartości wykonanych już oraz koniecznych do wykonania zabezpieczeń w celu zapewnienia właściwego klimatu akustycznego zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi ochrony przed hałasem pomieszczeń w budynku powoda przy ul. (...) w W. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego rzeczoznawcy budowlanego.

Biegły w swojej opinii z dnia 15 lipca 2011 roku, że budynek powoda nie posiada zabezpieczeń zapewniających właściwy klimat akustyczny oraz że celu uzyskania właściwego klimatu w budynku należy wykonać roboty budowlane, których zakres został określony i przedstawiony do tabeli – 6 ww. opinii. Wartość robót do wykonania wynosi łącznie 79 434, 94 zł i została przedstawiona w tabelach 7.1, 7.2, 7.3 (k. 383-404). W uzupełnieniu ww. opinii biegły obliczył koszty klimatyzacji i podał, że łączny koszt rewitalizacji akustycznej budynku – z uwzględnieniem poprawki dla 2 urządzeń klimatyzacyjnych wynosi 84. 098, 94 zł (k. 459). W opinii uzupełniającej z dnia 30 stycznia 2012 roku, ww. biegły wskazał, że wartość robót po zmianach wynosi 82. 431, 51 zł (k. 575-580). W opinii z dnia 23 stycznia 2014 roku biegły podał, że Wr = 1,08x18 424,08+ 5 000 zł (nawiewniki – kwota ryczałtowa brutto) = 24 898, 00 zł (k. 846-857).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów dołączonych do pism procesowych stron, zawiadomienia (k. 11), odpisu zwykłego księgi wieczystej nr (...) (k. 12-16), wypisu z kartoteki budynków (k. 17-18), wypisu z rejestru gruntów (k. 22), opinii, uzupełnienia do opinii, opinii uzupełniających, a także ustnej opinii uzupełniającej biegłego rzeczoznawcy budowlanego mgr inż. A. K. (k. 383-404, 459, 575-580 i 846-857, 502-504), opinii oraz opinii uzupełniającej Instytutu Ochrony Środowiska – Państwowego Instytutu (...) k. 683-698, k. 764-779), Rozporządzenia Nr 50 Wojewody (...) z dnia 7 sierpnia 2007 roku wraz z załącznikami, Uchwały nr 76/11 Sejmiku Województwa (...) z dnia 20 czerwca 2011 roku wraz załącznikami, załączonego do tomu III Przeglądu ekologicznego (...) im. (...), a także dowodów osobowych tj. zeznań powoda A. G. (k. 354-355), zeznań świadków W. G. (k. 355-356), M. B. (k. 356), R. B. (k. 356-357).

Sąd pominął wnioski dowodowe strony powodowej o dopuszczenie dowodów z kolejnych opinii uzupełniających uznając, iż w niniejszej sprawie biegli dokonali niezbędnych ekspertyz wydając opinie na zlecenie Sądu oraz zgodnie z postanowieniami Sądu, które pozwoliły na zajęcie merytorycznego stanowiska w sprawie. Ponadto powodem dopuszczenia dowodu z kolejnych opinii biegłych, nie mogą być jedynie niekorzystne dla strony powodowej wnioski wynikając z przeprowadzonych ekspertyz. Tym samym zarzuty strony powodowej do przeprowadzonych opinii nie mogły zostać uwzględnione.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Jak stanowi przepis art. 203 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa. Ponadto zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

Powód cofnął pozew w zakresie kwoty 77 443, 68 zł (tj. 18 242, 74 zł w piśmie z dnia 9 stycznia 2012 roku oraz 59 200, 94 zł w piśmie z dnia 26 czerwca 2014 roku) wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Sąd uznał, iż cofnięcie pozwu we wskazanym zakresie przez powoda jest dopuszczalne, gdyż bacząc na okoliczności sprawy nie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego oraz nie zmierza do obejścia prawa. W związku z powyższym Sąd umorzył postępowanie, co do kwoty 77 443, 68 zł w trybie art. 355 § 1 k.p.c.

Powód wniósł o zasądzenie od pozwanego Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w W. na jego kwoty 24 898, 00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia złożenia pozwu (tj. od dnia 17 sierpnia 2009 roku) do dnia zapłaty tytułem kosztów koniecznej do poniesienia rewitalizacji akustycznej nieruchomości powoda określonej zgodnie z uzupełniającą opinią biegłego K. z dnia 23 stycznia 2014 roku.

Pozwany wnosił o oddalenie powództwa w całości, wskazując na opinię Instytutu Ochrony Środowiska Państwowego Instytutu (...), z której wynika, iż na terenie nieruchomości powoda zachowane są normy izolacyjności akustycznej właściwe dla zachowania wymaganego klimatu akustycznego w pomieszczeniach budynku powoda.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 marca 2007 roku, sygn. akt II CSK 524/07 wskazał, iż Sąd nie jest związany podaną w pozwie kwalifikacja prawną dochodzonego roszczenia (LEX nr 465998). Powód jako podstawę swoich żądań wskazywał zarówno przepisy ustawy prawo ochrony środowiska, jak też przepisy kodeksu cywilnego. Należy przy tym zaznaczyć, że do roszczeń zgłoszonych przez powoda opartych na wskazanej przez niego podstawie faktycznej będą miały zastosowanie w pierwszej kolejności przepisy powołanej ustawy prawo ochrony środowiska jako lex specialis w stosunku do przepisów kodeksu cywilnego, a w szczególności stanowiących materialno – prawną podstawę roszczenia art. 129 i art. 136 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1232, j.t.). Sąd w pierwszej kolejności bada czy na podstawie tych przepisów roszczenia powodów mogą zostać uwzględnione.

Artykuł 129 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1232, j.t.) stanowi: „jeżeli w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości korzystanie z niej lub z jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie ograniczone, właściciel nieruchomości może żądać wykupienia nieruchomości lub jej części. W związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę; szkoda obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości. Z roszczeniem, można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości.” W tym miejscu należy podkreślić, że pozew w niniejszej sprawie nosi datę sporządzenia 18 sierpnia 2009 roku oraz stempla pocztowego 24 sierpnia 2009 roku, a więc roszczenie powodów zostało zgłoszone przed upływem 2 lat od wejścia w życie rozporządzenia Wojewody (...) nr 50.

Podstawą domagania się roszczeń odszkodowawczych jest ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości poprzez stworzenie obszaru ograniczonego użytkowania. Jak wynika z art. 135 ust. 1 ustawy prawo ochrony środowiska: może to mieć miejsce, jeżeli z postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, z analizy porealizacyjnej, albo z przeglądu ekologicznego wynika, że mimo zastosowania dostępnych rozwiązań technicznych, technologicznych i organizacyjnych, nie mogą być dotrzymane standardy jakości środowiska poza terenem zakładu. Obszar ograniczonego użytkowania dla przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco (przed 15 listopada 2008 roku znacząco) oddziaływać na środowisko, lub dla zakładów lub innych obiektów gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako takie przedsięwzięcia, określa się na zasadach wskazanych w art. 135 ust 2 prawo ochrony środowiska. Przepis ten zawiera delegację do określenia obszaru ograniczonego użytkowania, jak również oznaczenia jakie przedsięwzięcia mogą znacząco oddziaływać na środowisko.

W dacie uchwalenia obszaru ograniczonego użytkowania to jest 24 sierpnia 2007 roku (data wejścia w życie rozporządzenia Wojewody (...) z dnia 7 sierpnia 2007 roku) art. 135 ust. 2 ustawy prawo ochrony środowiska wskazywał, że obszar ograniczonego użytkowania dla przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko, o którym mowa w art. 51 ust. 2 pkt 1 lub dla zakładów lub innych obiektów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako takie przedsięwzięcie, tworzy wojewoda, w drodze rozporządzenia. Przepis ten uległ zmianie na podstawie art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o ziemnie niektórych ustaw w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej, która to zmiana obowiązywała od dnia 1 stycznia 2008 roku i według tej nowelizacji obszar ograniczonego użytkowania dla przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1, lub dla zakładów lub innych obiektów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako takie przedsięwzięcie, tworzy sejmik województwa, w drodze uchwały. Zmieniono zatem jedynie organ uprawniony do utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania – w miejsce wojewody – sejmik województwa oraz wskazano, że następuje to w formie uchwały, a nie jak dotychczas w formie rozporządzenia. Zmiany art. 135 ustawy prawo ochrony środowiska w zakresie organu, rodzaju aktu prawnego oraz określenia rodzaju przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko w żaden sposób nie wpłynęły na skuteczność obowiązywania rozporządzenia Wojewody (...) z dnia 7 sierpnia 2007 roku, albowiem zmiana organu upoważnionego do wydania aktu wykonawczego nie wpłynęła na moc jego obowiązywania, kwestia formy aktu została rozstrzygnięta w przepisach przejściowych, to jest art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku, zakres spraw przekazanych do uregulowania aktem wykonawczym przedmiotowo pozostał ten sam, albowiem nie zmieniła go ani nowelizacja dokonana ustawa z 3 października 2008 roku, ani też nowe rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 roku w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

Rozporządzenie Wojewody (...) nr 50 z dnia 7 sierpnia 2007 roku w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla (...) im. (...) w W., § 5 wskazuje, iż w obszarze ograniczonego użytkowania wprowadza się następujące wymagania techniczne dotyczące budynków: w nowoprojektowanych budynkach należy zapewnić izolacyjność ścian zewnętrznych, okien i drzwi w ścianach zewnętrznych, dachów i stropodachów - zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi izolacyjności akustycznej przegród w budynkach oraz izolacyjności akustycznej elementów budowlanych, natomiast w istniejących budynkach należy zastosować zabezpieczenia zapewniające właściwy klimat akustyczny w pomieszczeniach poprzez zwiększenie izolacyjności ścian zewnętrznych, okien i drzwi w ścianach zewnętrznych, dachów i stropodachów - zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi ochrony przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Zgodnie z tym rozporządzeniem w obszarze ograniczonego użytkowania utworzono także strefę ograniczeń zabudowy mieszkaniowej – strefę M.

Kolejnym aktem ustanawiającym obszar ograniczonego użytkowania obecnie obowiązującym jest Uchwała Sejmiku Województwa (...) z dnia 20 czerwca 2011 roku w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla (...) im. (...) w W.. Zarządcą wprowadzonego obszaru ograniczonego użytkowania zgodnie z powołaną uchwałą jest Przedsiębiorstwo Państwowe (...) w W.. Uchwała określa wymagania techniczne dotyczące budynków objętych obszarem ograniczonego użytkowania: w nowoprojektowanych budynkach należy zapewnić odpowiednią izolacyjność ścian zewnętrznych, okien i drzwi w ścianach zewnętrznych, dachów i stropodachów zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 roku prawo budowlane (Dz. U. z 2010 roku nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) i przepisami wykonawczymi do tej ustawy, natomiast w istniejących budynkach należy zastosować zabezpieczenia zapewniające właściwy klimat akustyczny w pomieszczeniach – zgodnie z ustawą prawo budowlane i przepisami wykonawczymi do tej ustawy. W obszarze ograniczonego użytkowania wprowadzono strefę Z1 i Z2, w których wprowadzono ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenu i sposobu korzystania z terenów.

W tym miejscu podkreślić należy, iż ze wskazanych wyżej aktów wykonawczych wynika, iż nieruchomość powoda znajduje się w obszarze ograniczonego użytkowania, a zarazem nie znajdowała się ani nie znajduje w strefie M, Z1, Z2 – czyli w strefach, których dotyczą ograniczenia przeznaczenia terenu i sposobu korzystania z terenów.

Artykuł 136 ust. 1 ustawy prawo ochrony środowiska wskazuje, iż w razie ograniczenia sposobu korzystania ze środowiska w wyniku ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania właściwymi w sprawach spornych dotyczących wysokości odszkodowania lub wykupu nieruchomości są sądy powszechne.

Według art.135 ww ustawy istotne jest ustalenie czy na nieruchomości należącej do powoda dochodzi do przekroczenia norm dopuszczalnego poziomu hałasu w środowisku, które to normy są różne dla zabudowy mieszkaniowej oraz tzw. „wrażliwej”. Dlatego każdorazowo konieczne jest badanie czy na danej nieruchomości te normy zostały przekroczone.

W tym miejscu wskazać należy na wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 5 czerwca 2013 roku I ACa 391/13 zgodnie, z którym „zwrot nakładów na dodatkową ochronę akustyczną przysługiwać może tylko w granicach, w jakich konieczność taka wynika z zakwalifikowania budynku do poszczególnej strefy obszaru ograniczonego użytkowania. Odszkodowanie z tego tytułu nie może zatem obejmować kosztów doprowadzenia nieruchomości do standardów ochrony akustycznej wymaganej na podstawie powszechnie obowiązujących norm i przepisów prawa budowlanego” (pub. LEX 1363334).

Sąd uznał opinię oraz opinię uzupełniającą Instytutu Ochrony Środowiska Państwowego Instytutu (...) za rzetelną, opartą na podstawowej metodzie pomiarowej, jako ostatecznej i dającej wyniki odpowiadające rzeczywistości w przypadkach wątpliwych lub spornych. W opinii stwierdzono, iż na podstawie Uchwały nr 76/11 Sejmiku Województwa (...) z dnia 20 czerwca 2011 roku w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla (...) im. (...) w W. (Dz. Urz. Woj. M.. Nr 128 poz. 4086 z późn. zm.) posesja przy Bażanciej 40 w W. należąca do powoda A. G. zlokalizowana jest w obszarze ograniczonego użytkowania poza obszarami Z1 i Z2. Biegli wskazali, iż pomiary hałasu na terenie ww. posesji wynoszą dla pory dnia 57,4 dB oraz dla pory nocy 47,9 dB (opinia, opinia uzupełniająca k. 683-698, k. 764-779).

Zgodnie z punktem 2 tabeli 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. nr 120, poz. 826 z późn. zm.) dopuszczalnemu poziom hałasu w decybelach podczas startów, lądowań i przelotów statków powietrznych na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej w porze dnia wynosi 60 dB, natomiast w porze nocy 50 dB.

Opinia Instytutu Ochrony Środowiska w sposób jednoznaczny zatem wykazała, że na terenie posesji powoda wartość równoważnego poziomu dźwięku A w czasie odniesienia T (dB), wyrażona przy pomocy wskaźnika, zarówno dla pory dnia jak i pory nocy są spełnione wymagania poziomów dopuszczalnych dla terenów określonych w punkcie 2 tabeli 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. nr 120, poz. 826 z późn. zm.). Natomiast nie są spełnione w porze nocy dla terenów określonych w punkcie 1 tabeli 2 ww. rozporządzenia.

Z powyższego wynika, iż na terenie nieruchomości powoda zachowane są dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez starty, lądowania i przeloty statków powietrznych oraz linie elektroenergetyczne. Nie zasadnym jest, zatem roszczenie powoda skierowane przeciwko pozwanemu Przedsiębiorstwu Państwowemu (...) oparte na art. 129 oraz art. 135 ustawy prawo ochrony środowiska o odszkodowanie tytułem zwrotu kosztów przeznaczonych na rewitalizację budynku.

Do odpowiedzialności za szkody spowodowane oddziaływaniem na środowisko stosuje się przepisy kodeksu cywilnego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej (art. 322 prawo ochrony środowiska). Stosownie do przepisu art. 435 § 1 k.p.c. prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności na podstawie ustawy prawo ochrony środowiska.

Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 30 listopada 2010 roku sygn. akt VI ACa 1156/10 (LEX nr 682525): ” nie można negować, że położone w sąsiedztwie lotnisk nieruchomości mogą powodować obniżenie wartości nieruchomości w stosunku do stanu, jaki by ją kształtował, gdyby sąsiedztwo takie nie istniało, ale można również zakładać, że położenie nieruchomości w pobliżu portu lotniczego powoduje, że nieruchomość staje się atrakcyjna, zależy to przecież od przeznaczenia danej nieruchomości. Tego rodzaju, stanowiące zawsze hipotezę, obniżenie potencjalnej wartości nieruchomości, nie mieści się jednak w granicach szkody, ani jako rzeczywista strata, ani jako utracona korzyść. Tak, więc na zasadach ogólnych odpowiedzialności odszkodowawczej nie jest możliwe dochodzenie z tego tytułu roszczeń, wobec przedsiębiorstwa prowadzącego lotnisko ani na zasadzie winy - art. 415 k.c., ani ryzyka - art. 435 § 1 k.c., tym bardziej, że port lotniczy nie może być uznany za zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody, nawet, jeżeli poszczególne elementy organizacji takiego przedsiębiorstwa korzystają z sił przyrody. Do odpowiedzialności prowadzącego takie przedsiębiorstwo lub zakład nie ma zastosowania art. 435 k.c.”.

Powyższe rozważania, a także niezasadne powoływanie art. 435 k.c. skutkowało oddaleniem powództwa w całości.

Zdaniem Sądu niezasadnym było obciążanie powoda kosztami postępowania, gdyż korzystając w dobrej wierze w 2009 r., w momencie wytoczenia powództwa, z przepisów dotyczących obszaru ograniczonego użytkowania domagał się odszkodowania za hałas, który występuje na nieruchomości. Nie będąc jednak specjalistą w dziedzinie akustyki nie mógł rozgraniczyć źródeł hałasu występującego na jego nieruchomości oraz jego natężenia uprawniającego do otrzymania odszkodowania.

Sąd nie obciążył powoda kosztami postępowania orzekając na podstawie art. 102 k.p.c. zgodnie, z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami, według zasady słuszności.