Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 206/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 14 grudnia 2020 r. o sygn. V K 130/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie prowadzono postępowania dowodowego w postępowaniu odwoławczym.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie prowadzono postępowania dowodowego w postępowaniu odwoławczym.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  W zakresie oskarżonego S. W. (1) zarzucono:

1.rażącą surowość i tym samym niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego S. W. (1) kary w postaci: łącznej kary 7 (siedem) lat pozbawienia wolności przy wymiarze której Sąd nie wziął pod uwagę:

stopnia winy, motywacji i sposobu zachowania się oskarżonego, a nadto jego właściwości i warunków osobistych, sposobu życia przed popełnieniem przestępstwa, dotychczasowej niekaralności oraz postawy w postępowaniu przygotowawczym oraz jurysdykcyjnym. Oskarżony nie wprowadzał wyhodowanych roślin do obrotu i nimi w żaden sposób nie handlował, co powoduje znikomość społecznej szkodliwości czynu. Sąd nie nadał również odpowiednich walorów łagodzących okoliczności, że oskarżony wbrew pierwotnie postawionemu zarzutowi nie działał w ramach zorganizowanej grupy przestępczej (od czego został uniewinniony) oraz że przyznał się do zarzucanych mu czynów, złożył wyjaśnienia w tym obciążające A. G. (1), nie mataczył w sprawie, okazał żal i skruchę.

II. W zakresie oskarżonej A. G. (1) zarzucono:

1.Rażącą surowość i tym samym niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonej A. G. (1) kary w postaci: łącznej kary 5 (pięć) lat pozbawienia wolności, przy wymiarze której Sąd nie wziął pod uwagę:

stopnia winy, motywacji i sposobu zachowania się oskarżonej, a nadto jej właściwości i warunków osobistych, sposobu życia przed popełnieniem przestępstwa, dotychczasowej niekaralności oraz postawy w postępowaniu przygotowawczym oraz jurysdykcyjnym. Oskarżona nie wprowadzała wyhodowanych roślin do obrotu i nimi w żaden sposób nie handlowała, co powoduje znikomość społecznej szkodliwości czynu. Oskarżona, wbrew pierwotnie postawionemu zarzutowi, nie działała w ramach zorganizowanej grupy przestępczej (od czego została uniewinniona) oraz przyznała się do winy, złożyła wyjaśnienia w których wskazała swojego konkubenta S. W. (1) jako organizatora tego procederu oraz jako osobę która prowadziła hodowle w miejscowości J.. Oskarżona przyznała się do zarzucanych jej czynów, wyraziła żal i skruchę. W okolicznościach niniejszej sprawy, biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, orzeczona kara jawi się jako rażąco niewspółmierna.

Wymierzając oskarżonej karę Sąd I instancji nie wziął zatem pod uwagę dyrektyw wymiaru kary zgodnie z art. 53 kk., zgodnie z którym sąd wymierza karę m.in.: bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

III.

w zakresie oskarżonej A. O. (1) w części tj. w pkt 12-15 wyroku na korzyść oskarżonej zarzucono:

1.Naruszenie przepisów postępowania tj. art. 7 kpk mające wpływ na treść wyroku poprzez:

- dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów polegającej na błędnym uznaniu przez Sąd wyjaśnień oskarżonej A. O. (1) za niewiarygodne, a z których wynika, że oskarżona nie brała udziału w procederze związanym z hodowlą roślin objętych zarzutem podczas gdy wyjaśnienia oskarżonej są spójnie, logiczne i korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w postaci chociażby wyjaśnień oskarżonego S. W. (1) i oskarżonej A. G. (1), którzy potwierdzili, że oskarżona A. O. (1) nie brała udziału w hodowli roślin;

- poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów w postaci uznanych przez Sąd I instancji za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego S. W. (1) oraz wyjaśnień oskarżonej A. G. (1), którzy zgodnie wyjaśniali, że A. O. (1) nie miała nic wspólnego z uprawą objętych zarzutem konopi innych niż włókniste, co w sposób bezpodstawny zostało uznane za niewiarygodne przez Sąd Okręgowy i doprowadziło do skazania oskarżonej A. O. (1);

2. Naruszenie przepisów postępowania tj. art. 4 kpk mające wpływ na treść wyroku:

- poprzez nieuwzględnienie okoliczności, że A. O. (1) i A. G. (1) były w ostrym konflikcie, co eliminowało jakąkolwiek możliwość w współpracy i działania wspólnie i w porozumieniu w lokalu przy ul. (...) w W.; - poprzez nieuwzględnienie okoliczności, że A. O. (1) nie posiadała kluczy do lokali przy ul. (...) w J., klucze te posiadał tylko i wyłącznie oskarżony S. W. (1);

- poprzez nieuwzględnienie na korzyść oskarżonej zeznań świadka E. N., która mieszkała po sąsiedzku z mieszkaniami przy ul. (...) w J., która potwierdzała, że nie widziała, aby oskarżona korzystała z tych mieszkań, widywała ją tylko na zebraniach wspólnoty mieszkaniowej, co koreluje ze zeznaniami oskarżonej A. O. (1);

- poprzez nieuwzględnienie zeznań świadka M. C., który twierdził, że od 2 lat zaczął wykonywać remont mieszkań w J. oraz remont przerwał, bo się rozchorował, a po przerwie remont miał przeprowadzać dalej, co koreluje z zeznaniami A. O. (1), która twierdziła, że wydała klucze do lokali S. W. (1) w celu przeprowadzenia remontu, a nie w celu by S. W. (1) prowadził tam plantacje konopi;

3. Naruszenie przepisów tj. art. 5 §2 kpk mające wpływ na treść wyroku:

- poprzez nierozstrzygnięcie pojawiających się w sprawie wątpliwości na korzyść oskarżonej A. O. (1) wynikających z wyjaśnień A. O. (1) oraz S. W. (1) i A. G. (1), E. N., M. C. dotyczących okolicznością, że A. O. (1) nie miała jakiegokolwiek związku z procederem związanym z hodowlą roślin objętych zarzutem ani udostępnienia lokali do hodowli konopi innych niż włókniste podczas gdy niedające się usunąć wątpliwości należy rozstrzygnąć na korzyść oskarżonej;

w konsekwencji obrazy w/w przepisów, zarzucam także:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku mający wpływ na jego treść:

a) poprzez błędne przyjęcie, że A. O. (1) udostępniła S. W. (1) mieszkanie przy ulicy (...) w W. w celu uprawy konopi podczas, gdy S. W. (1) miał zająć się sprzedażą tego mieszkania, którego zresztą był współwłaścicielem, a pieniądze przeznaczyć na remont i wyposażenie mieszkań w J., A. O. (1) po dowiedzeniu się o bezprawnej działalności byłego konkubenta zagroziła, że doniesie na niego na Policję, co potwierdziła A. G. (1);

b) poprzez błędne przyjęcie, że A. O. (1) przyjmowała od S. W. (1) ok.600 zł tygodniowo, a ok. 2200 zł miesięcznie za udostępnienie lokali mieszkalnych w J. i w W. „ podczas gdy przekazywane pieniądze stanowiły alimenty, które S. W. (1) płacił na utrzymanie wspólnego syna K. W., wspólnie zamieszkującego z matką A. O. (1), syn K. W. stacjonarnie studiuje na Politechnice (...), nie jest w stanie sam się utrzymać, a S. (...) (ojciec) jest ustawowo zobowiązany do ponoszenia kosztów jego utrzymania i kwota 2200 zł miesięcznie nie jest zbyt wysoką kwotą alimentów, mieści się ona w dolnych granicach ponieważ możliwości finansowe ojca były znacznie większe niż możliwości finansowe matki;

c) poprzez błędną ocenę, iż tuż przed aresztowaniem A. O. (1) była w mieszkaniu przy ul. (...) w W., podczas gdy w swoich wyjaśnieniach zeznała, iż była po odbiór korespondencji w budynku, była tam tylko chwilę przy okazji spaceru z psem, co potwierdzili policjanci dokonujący zatrzymania jej osoby i w swoich zeznaniach potwierdzili, że w budynku była tylko chwilę;

a) poprzez błędne przyjęcie, że A. O. (1):

(I) w okresie od bliżej nieustalonej daty do dnia 13 stycznia 2020 r. w J., woj. (...), działając wbrew przepisom ustawy oraz wspólnie i w porozumieniu z S. W. (1) w udostępnionym przez siebie mieszkaniu przy ulicy (...) uprawiała konopie inne niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 21 sztuk mogące dostarczyć znaczną ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste, tzw. marihuany w ilości nie mniejszej niż 260,40 grama - tj. o czyn z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

(ii) w okresie od bliżej nieustalonej daty do dnia 13 stycznia 2020 r. w J., woj. (...), działając wbrew przepisom ustawy oraz wspólnie i w porozumieniu z S. W. (1) w udostępnionym przez siebie mieszkaniu przy ulicy (...) uprawiała konopie inne niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 43 sztuki mogące dostarczyć znaczną ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste, tzw. marihuany w ilości nie mniejszej niż 127,30 grama - tj. o czyn z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

(iii)w okresie od bliżej nieustalonej daty do dnia 13 stycznia 2020 r. w W., woj. (...), działając wbrew przepisom ustawy oraz wspólnie i w porozumieniu z A. G. (1) i S. W. (1) w mieszkaniu przy ulicy (...) uprawiała

konopie inne niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 33 sztuki mogące dostarczyć znaczną ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste, tzw. marihuany w ilości nie mniejszej niż 180,80 grama - tj. o czyn z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego nie pozwała na przyjęcie powyższych ustaleń, co w konsekwencji doprowadziło do bezpodstawnego skazania oskarżonej A. O. (1) za zarzucane jej czyny.

Zarzut ewentualny w zakresie oskarżonej A. O. (1):

1.rażącą surowość i tym samym niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonej A. O. (1) kary w postaci: łącznej kary 2 (dwa) lat pozbawienia wolności i nawiązki w kwocie 5 000 zł przy wymiarze której Sąd nie wziął pod uwagę:

stopnia winy, motywacji i sposobu zachowania się oskarżonej, a nadto jej właściwości i warunków osobistych, sposobu życia przed popełnieniem przestępstwa, dotychczasowej niekaralności oraz postawy w postępowaniu przygotowawczym oraz jurysdykcyjnym. Trzeba zaznaczyć, że oskarżona nie wprowadzała wyhodowanych roślin do obrotu i nimi w żaden sposób nie handlowała, w zarzucanych jej czynach nie ma elementu produkcji narkotyków, bowiem w lokalach, które przypisuje się jej hodowle konopi innych niż włókniste ich faza wzrostu była niewielka, rośliny te nie nadawały się do produkcji marihuany, powoduje znikomość społecznej szkodliwości czynu. Jak wynika ze spójnych wyjaśnień wszystkich oskarżonych, A. O. (1) nie

brała jakiegokolwiek udziału w procederze związanym z hodowlą roślin objętych zarzutem.

Sąd nie nadał również odpowiednich walorów łagodzących okoliczności, że oskarżona, wbrew pierwotnie postawionemu zarzutowi, nie działała w ramach zorganizowanej grupy przestępczej od czego została uniewinniona. W okolicznościach niniejszej sprawy, biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, orzeczona kara jawi się jako rażąco niewspółmierna.

Wymierzając oskarżonej karę Sąd I instancji nie wziął zatem pod uwagę dyrektyw wymiaru kary zgodnie z art. 53 kk., zgodnie z którym sąd wymierza karę m.in.: bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności zostaną omówione zarzuty apelacji dotyczącej oskarżonej A. O. (1) ( albowiem te zarzuty są najdalej idące). Przed omówieniem zarzutów zawartych w tej apelacji należy przedstawić następujące fakty i dowody, których omówienie, ukaże niezasadność apelacji obrońcy:

1.  Należy zwrócić uwagę na materiał dowodowy w postaci zeznań K. M. – funkcjonariusza Policji zatrzymującego oskarżoną po opuszczeniu przez nią mieszkania przy ul. (...) w W.. Zatrzymana spontanicznie powiedziała policjantom, że była w ww. mieszkaniu, ponieważ były konkubent ( oskarżony S. W. (1)) poprosił ją o sprawdzenie, „czy w mieszkaniu świecą się lampy?” W tym kontekście dodać należy, iż oskarżona była w mieszkaniu około godziny 11.00 w ciągu dnia. Zasady doświadczenia życiowego są takie, że w jasnej porze dnia, zazwyczaj można się upewniać, czy po opuszczeniu lokalu światło jest zgaszone.

2.  Przedmiotowe mieszkanie nr. 3 o powierzchni 35 m2 przy ul. (...) w W. mieściło się na parterze ( vide: k.55 v, protokół oględzin, wyjaśnienia k.117-118 ) zatem kontrola, czy w mieszkaniu świecą się lampy/ czy jest oświetlone, mogłaby się dokonać także z ulicy, poprzez spojrzenie w światło okna. W tym przypadku jednak było to niemożliwe albowiem okna były zabezpieczone specjalną nieprzepuszczalną folią ( k.107 v, k.139).

3.  Przy funkcjonariuszach A. O. (1) oświadczyła spontaniczne , iż wiedziała, że w mieszkaniu przy Stanisławowskiej znajduje się plantacja marihuany, od około 4 miesięcy.

4.  Z dokumentów zgromadzonych w sprawie wynika, iż w dwóch pokojach była urządzona profesjonalnie plantacja marihuany ( hydropoiczna) z zautomatyzowanym systemem nawadniania, naświetlania, specjalnym systemem wentylacji aby woń marihuany nie była intensywna.

5.  W mieszkaniach na ul. (...) w J. i ul. (...) w W. oskarżona bywała nieregularnie ( vide: protokół przesłuchania oskarżonej k.117-118), była właścicielką mieszkań przy ul. (...) i współwłaścicielką wraz z oskarżonym mieszkania przy ul. (...).

6.  Z protokołu przesłuchania oskarżonego S. W. ( k. 149) nie wynika aby wynajmował on mieszkania przy ul. (...) w W. od oskarżonej A. O.. Wynika natomiast, że jego dochody to 1600 – 1800 zł brutto miesięcznie – a wykonywane zajęcie sprzątacz. Kwotę te należy zestawić z wyjaśnieniami A. O. ( k.118) z których wynika, iż S. W. wypłacał oskarżonej A. O. 600 zł tygodniowo. Także z wyjaśnień A. O. wynika, iż w mieszkaniach przy ul. (...) uprawa marihuany była prowadzona przez około roku czasu, a oskarżona nie potrafiła wyjaśnić dlaczego udostępniał S. W. nieodpłatnie korzystać z tych mieszkań. Oskarżona nie powiadomiła o uprawianej marihuanie policji. Jak wyjaśnił S. W. – A. O. sprzątała w tych mieszkaniach.

Po powyższym wstępie należy stwierdzić, iż zarzuty apelacyjne błędu w ustaleniach faktycznych nie są zasadne:

Z dołączonych materiałów poglądowych zdjęć, protokołu oględzin, zeznań K. M. – wygląd mieszkania przy ul. (...) w W. w żaden sposób nie przypomina mieszkania, które jest remontowane, lub które jest utrzymywane w takim stanie, aby okazywać je potencjalnym kupującym. Bieżący wygląd mieszkania był znany oskarżonej A. O. (1), bowiem jak wyjaśniła odwiedzała je nieregularnie. Wiedziała, że znajduje się w nim profesjonalna uprawa marihuany.

Fakt, że oskarżona przyjmowała ok. 2200 zł miesięcznie, a 600 zł tygodniowo od oskarżonego ( zarabiającego ok. 1800 zł miesięcznie) – został podany przez samą oskarżoną w jej wyjaśnieniach. Wprawdzie dodała ona, iż traktowała te pieniądze jako alimenty, jednakże równocześnie nie potrafiła wyjaśnić (k.118) z jakiej przyczyny udostępniła nieodpłatnie 2 (dwa) mieszkania oskarżonemu w J. na uprawę marihuany. Mieszkania te ( podobnie jak mieszkanie przy ul. (...) w W.) nie były remontowane ani nie nadawały się do zamieszkania, ni też do okazywania ich potencjalnym kupującym. Oskarżona nie była zainteresowana aby oskarżony stracił dostęp do tych mieszkań i uprawy marihuany. Powyższe prowadzi do wniosku, iż taki układ wzajemnej zależności był wygodny dla oskarżonej i akceptowany przez obie strony ( nawet jeśli oskarżona nie akceptowała tego, że S. W. (1) pozostaje w związku z inną kobietą – A. G. (1)).

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż czyny które przypisano A. O. nie mają w swoich znamionach pojęcia uzyskiwania korzyści majątkowych.

Nie kwestionowane jest w niniejszym postępowaniu, że przed zatrzymaniem w dniu 14 stycznia 2020 r. oskarżona A. ostatek była w mieszkaniu przy ul. (...) w W. na chwilę. Jednak, istotniejsze jest, że jak wynika z zeznań K. M. – działała ona wówczas na polecenie S. W. sprawdzić „ czy palą się lampy” w mieszkaniu oświetlające plantację. Oskarżona A. O. posiadała klucze do tego mieszkania, miała do niego stały dostęp, sprzątała to mieszkanie. A. G. (1), wyjaśniła, że pomagała także w uprawie marihuany w mieszkaniu przy ul (...) ( k.810).

Odnośnie zarzutów dotyczących obrazy prawa procesowego tj. art. 7 kpk, art. 4 kpk, art. 5 §2 kpk okazały się one również niezasadne.

Na wstępie rozważań stwierdzić należy, że przepisów art. 7 kpk , art. 4 kpk, nie można rozumieć w ten sposób, że każdy z przeprowadzonych na rozprawie głównej dowodów ma stanowić podstawę ustaleń faktycznych. Byłoby to w wielu wypadkach niemożliwe ze względu na wzajemną sprzeczność okoliczności wynikających z różnych dowodów. Odmówienie wiary niektórym zeznaniom lub wyjaśnieniom złożonym przez świadków lub oskarżonego, a w rezultacie ich pominięcie jako podstawy dowodowej podczas dokonywanych ustaleń faktycznych, nie może być utożsamiane ani z brakiem oceny okoliczności, których tego rodzaju dowód dotyczy w kontekście finalnego rozstrzygnięcia, ani też nie jest wyrazem złamania zasady bezstronności sądu lub dowolnością oceny, bowiem odmowa przyznania waloru wiarygodności niektórym z przeprowadzonych dowodów, przy jednoczesnej aprobacie i uwzględnieniu innych dowodów, jest niczym więcej niż realizacją przysługującego sądowi orzekającemu uprawnienia w ramach czynienia ustaleń faktycznych, z pełnym uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów. W tej sprawie - co do zaistnienia przestępstw i winy oskarżonych Sąd I instancji prawidłowo poczynił ustalenia faktyczne, wyjaśnił w jakiej mierze tylko w części dał oskarżonym wiarę, wskazał ponadto na jakich dowodach z dokumentów dał wiarę ( dowody z dokumentów stanowią bezwpływowe źródło informacji, zatem bardzo obiektywne), nadto wskazał osobowe źródła osobowe, którym to dał wiarę. Dowody w postaci depozycji oskarżonych i świadków były przez Sąd badane i oceniane przez pryzmat dołączonych dokumentów.

Przypomnieć należy konstatację wyrażoną przy okazji omawianych zarzutów apelacyjnych dotyczących ustaleń faktycznych: Mieszkania przy ul (...) i ul (...) nie były remontowane ( M. C. zeznał, że remont przerwał) ani nie nadawały się do zamieszkania, ani też do okazywania ich potencjalnym kupującym. Oskarżona A. O. (1) nie była zainteresowana aby oskarżony stracił dostęp do tych mieszkań i uprawy marihuany. (Nie dążyła też do odzyskania pełnego władztwa nad mieszkaniami). Powyższe prowadzi do wniosku, iż taki układ wzajemnej zależności był wygodny dla oskarżonej i akceptowany przez obie strony (nawet jeśli oskarżona nie akceptowała tego, że S. W. (1) pozostaje w związku z inną kobietą – A. G. (1)). Powyższej konkluzji nie destabilizuje okoliczność, że E. N. zeznała, iż nie widziała w mieszkaniu nr (...) na ul. (...) w J. oskarżonej A. O. (1).

W świetle zebranego materiału dowodowego Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy art. 5 §2 kpk, wszak przepis ten adresowany jest do Sądu. W tej sprawie Sąd Okręgowy odnośnie przestępnego zachowania oskarżonych nie powziął wątpliwości dokonując oceny materiału dowodowego.

Także apelujący nie wykazał błędów logicznych w rozumowaniu Sądu I instancji.

Odnośnie zarzutów dotyczących rażącej surowości wymierzonych kar oskarżonych, Sąd Apelacyjny podzielił argumentacji obrońcy.

Badając zarzuty apelacji w świetle wymierzonych kar oskarżonym oraz argumentacji Sądu Okręgowego zawartej w uzasadnieniu wyroku ( str. 20-22 uzasadnienia) stwierdzić należy, iż Sąd I instancji analizował wszelkie okoliczności przedstawione na korzyść przez obrońcę. Sąd ten przeanalizował rolę jaką odgrywało każde z oskarżonych w popełnieniu poszczególnych czynów.

Przeważającą jednak rolę przy orzekaniu o karze odegrała wysoka społeczna szkodliwość popełnionych czynów, lekceważący stosunek do obowiązujących przepisów prawa, znaczna ilość uprawianych roślin, a w przypadku oskarżonych S. W. i A. G. uprawianych i wytwarzanych narkotyków.

Dolna granica sankcji karnej przewidzianej za czyn z art. 53 ust.2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii to 3 lata pozbawienia wolności. Natomiast zagrożenie karą za czyn z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii zostało zakreślone od 6 miesięcy do lat 8 pozbawienia wolności. Zatem kary wymierzone oskarżonym przy zastosowaniu art. 91 §1 kk – po 5 lat pozbawienia wolności w odniesieniu do S. W. i A G. za czyny z art. 53 ust. 2 i art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie noszą cechy rażącej surowości. Podobnie kara 2 lat pozbawienia wolności wymierzona wobec oskarżonej A. O. za czyny z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (gdzie górną granice stanowi sankcja karna 8 lat pozbawienia wolności) również nie jawi się jako rażąco surowa. Oskarżona A. O. (1) wiedziała o uprawie marihuany w należących do niej mieszkaniach i udostępniała te mieszkania, porządkowała je. Należy zatem zgodzić się z konkluzją wyrażoną przez Sąd Okręgowy (por. post. SN z 17 września 2008 r. o sygn. III K 274/08), że aby mówić o współsprawstwie nie jest konieczne po stronie sprawcy wypełnienie wszystkich, a nawet części znamion czynu, jeżeli tylko działania innych sprawców/ sprawcy oskarżona akceptowała i w nich uczestniczyła. Gdyby istotnie A. O. była zainteresowana remontem, a potem sprzedażą któregoś z mieszkań – realizowanych na zwykłych warunkach, wynajęłaby w tym celu inną osobę zajmującą się remontem zawodowo, lub wymieniłaby ekipę remontową w przypadku przestoju.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonym A. G. (1) i S. W. (1) kary w dolnym wymiarze zagrożenia. O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonej A. O. (1), alternatywnie wnoszę o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary w dolnym wymiarze zagrożenia oraz warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponieważ zarzuty apelacji okazały się niezasadne, w konsekwencji i wnioski apelacji nie zostały uwzględnione.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok skazujący oskarżonych i wymierzone nim kary.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody utrzymania w mocy wyroku są tożsame, dla których nie uwzględniono zarzutów i wniosków apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art. 624 §1 kpk wobec faktu, iż oskarżonym zostały wymierzone kary bezwzględne pozbawienia wolności – Sąd zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego.

7.  PODPIS

Ewa Jethon Katarzyna Capałowska Zbigniew Kapiński

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. S. W.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie o karze

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. A. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie o karze

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. A. O.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie o winie pkt.12-15 wyroku

alternatywnie orzeczenie o karze

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana