Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Przemyślu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym :

Przewodniczący SSO Anna Kicman

Protokolant st. sekr. sądowy Katarzyna Maziarczyk - Kotwica

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2015 r. w Przemyślu

na rozprawie

sprawy J. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o emeryturę

na skutek odwołania J. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R.

z dnia 29 września 2014 r., znak: (...)

i z dnia 30 października 2014 r., znak: (...)

zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy J. R. prawo do emerytury, począwszy od 16 września 2014 r.

Sygn. akt III U 1219/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 4 lutego 2015 r.

Decyzją z dnia 29 września 2014 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił wnioskodawcy J. R. prawa do emerytury.

W podstawie prawnej powołano art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2013, poz. 1440 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

W uzasadnieniu wskazano, że Zakład odmówił przyznania emerytury, ponieważ nie został udowodniony wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na dzień 1 stycznia 1999 r. Zakład przyjął za udowodnione na ten dzień okresy nieskładkowe w wymiarze 2 miesięcy i 24 dni; składkowe – 29 lat i 27 dni; łącznie – 29 lat, 3 miesięcy i 21 dni. Organ rentowy poinformował, że nie został zaliczony okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, ponieważ przedłożone świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach w swojej treści w zakresie zajmowanych stanowisk są sprzeczne z zapisami w świadectwach pracy znajdujących się w dokumentacji, tj. zatrudniony w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) od 16 maja 1969 r. do 7 września 1974 r. według świadectwa pracy z dnia 20 czerwca 1977 r. na stanowisku pracownik fizyczny, według świadectwa z dnia 2 marca 2001 r. – operator zespołu przenośników w ciągu technologicznym; zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w R. od 1 sierpnia 1975 r. do 14 lutego 1983 r. według świadectwa pracy z dnia 10 lutego 1983 r. na stanowisku pracownik warsztatowy, według świadectwa dołączonego do wniosku z dnia 16 września 2014 r. – spawacz, ponadto zaś wskazano, że Spółdzielnia Kółek Rolniczych nie może powoływać się na zarządzenia Ministra Budownictwa.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył w dniu 15 października 2014 r. wnioskodawca J. R..

Po przedłożeniu dodatkowych dowodów wraz z odwołaniem, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wydał kolejną decyzję z dnia 30 października 2014 r. znak:(...), którą również odmówił wnioskodawcy J. R. prawa do emerytury.

W podstawie prawnej powołano art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2013, poz. 1440 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

W uzasadnieniu podkreślono, że Zakład odmówił przyznania emerytury, ponieważ nie został udowodniony wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Na dzień 1 stycznia 1999 r. uznano 5 lat, 3 miesiące i 23 dni pracy w szczególnych warunkach. Zakład przyjął za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999 r. okresy nieskładkowe w wymiarze 2 miesięcy i 24 dni; składkowe – 29 lat i 27 dni; łącznie – 29 lat, 3 miesięcy i 21 dni. Organ rentowy poinformował, że nie został zaliczony okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, ponieważ przedłożone świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach w swojej treści w zakresie zajmowanych stanowisk są sprzeczne z zapisami w świadectwach pracy znajdujących się w dokumentacji, tj. zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w R. od 1 sierpnia 1975 r. do 14 lutego 1983 r. według świadectwa pracy z dnia 10 lutego 1983 r. na stanowisku pracownik warsztatowy, według świadectwa dołączonego do wniosku z dnia 16 września 2014 r. – spawacz, ponadto zaś wskazano, że Spółdzielnia Kółek Rolniczych nie może powoływać się na zarządzenia Ministra Budownictwa.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniósł o jego oddalenie i podtrzymał stanowisko zawarte
w zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że wnioskodawca przedstawił dokumentację poświadczającą zatrudnienie w warunkach szczególnych
w Przedsiębiorstwie (...) S.A. od 16 maja 1969 r. do 7 września 1974 r., który to okres został uznany przez organ rentowy za pracę w szczególnych warunkach w wymiarze 5 lat, 3 miesiące
i 23 dni. Ponieważ na okres zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych
w R. od 1 sierpnia 1975 r. do 14 lutego 1983 r. wnioskodawca przedłożył świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach, które w swej treści są sprzeczne z zapisami w świadectwach pracy znajdujących się w dokumentacji, brak podstaw do uznania spornego okresu za pracę
w szczególnych warunkach. Organ rentowy podniósł również, że nawet
w sytuacji uznania powyższego okresu za pracę w szczególnych warunkach staż pracy w szczególnych warunkach wyniesie jedynie 12 lat, 10 miesięcy
i 7 dni.

Sąd Okręgowy w Przemyślu ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. R., ur. (...), w dniu 19 września 2014 r. złożył wniosek o emeryturę, oświadczając w nim, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Do wniosku wnioskodawca dołączył m.in.: zaświadczenie
o zatrudnieniu z dnia 8 września 2014 r. wydane przez Zakład (...) w R., z którego wynika, że wnioskodawca jest zatrudniony od dnia 15 lutego 1983 r. w Zakładzie (...) w R., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku mechanika samochodowego oraz kierowcy ciągnika – beczkowozu ascenizacyjnego, ponadto zaś w okresie zatrudnienia nie korzystał z urlopów bezpłatnych. Ponadto wnioskodawca przedłożył świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach, z których wynikało, że: był on zatrudniony w Przedsiębiorstwie Produkcji (...)
i Usług (...) S.A. w R. w okresie od 16 maja 1969 r. do 7 września 1974 r., i w tym okresie, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy wydobywaniu, obróbce i przeróbce surowców skalnych na stanowisku operatora zespołu przenośników w ciągu technologicznym (pracodawca powołał przy tym wykaz A, dział I, poz. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. oraz wykaz A, dział I, poz. 3, pkt 13 stanowiący załącznik nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę); był on zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w R. z siedzibą w S. od 1 sierpnia 1975 r. do 14 lutego 1983 r., i w tym okresie stale, i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym na stanowisku spawacza (pracodawca powołał przy tym wykaz A, dział I, poz. 3 pkt 13 wykazu stanowiącego załącznik do zarządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu oraz do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r.).

W aktach organu rentowego zalegały również świadectwa pracy,
z których wynikało, że wnioskodawca: był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Produkcji (...)
w R. w okresie od 16 maja 1969 r. do 7 września 1974 r. na stanowisku pracownika fizycznego; był zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w R. z/s w S. w okresie od 1 sierpnia 1975 r. do 14 lutego 1983 r. na stanowisku pracownika warsztatowego i mechanika warsztatowego; jest zatrudniony w Zakładzie (...)
i (...) w R. od 15 lutego 1983 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku mechanika warsztatowego.

Na podstawie całości zgromadzonej w aktach rentowych dokumentacji, ZUS wydał decyzję z dnia 29 września 2014 r., którą odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury, ponieważ nie został udowodniony wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na dzień 1 stycznia 1999 r.

ZUS przyjął za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999 r. okresy nieskładkowe w wymiarze 2 miesięcy i 24 dni; składkowe – 29 lat i 27 dni; łącznie – 29 lat, 3 miesięcy i 21 dni.

Po wydaniu powyższej decyzji wnioskodawca przedłożył organowi rentowemu dodatkową dokumentację, w tym: świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 14 października 2014 r. wystawione przez Przedsiębiorstwo Produkcji (...) S.A. w R., z którego wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w tym zakładzie pracy od 16 maja 1969 r. do 7 września 1974 r., i w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy wydobywaniu, obróbce i przeróbce surowców skalnych oraz wydobywaniu ropy naftowej
i gazu (wymienione w wykazie A, dział I, poz. 3 stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy
w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę), na stanowisku operatora zespołu przenośników w ciągu technologicznym (wykaz A, Dział I, poz. 3, pkt 13), z tym że w okresie od 17 lutego 1972 r. do 14 grudnia 1972 r. odbywał służbę wojskową; legitymacje ubezpieczeniową; kserokopię książeczki wojskowej, z której wynika również, iż wnioskodawca został powołany do odbycia służby w (...) P. w okresie od 9 grudnia 1981 r. do 19 marca 1982 r.

Po rozpatrzeniu dodatkowych dowodów, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. decyzją z dnia 30 października 2014 r. znak: ENMS/20/035069370 ponownie odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury, ponieważ nie został udowodniony wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Zakład przyjął za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999 r. okresy nieskładkowe w wymiarze 2 miesięcy i 24 dni; składkowe – 29 lat i 27 dni; łącznie – 29 lat, 3 miesięcy i 21 dni, w tym w szczególnych warunkach – 5 lat, 3 miesięcy i 23 dni.

Dowód – akta organu rentowego, w tym:

- wniosek o emeryturę z dnia 16.09.2014 r.,

- świadectwa pracy, świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach,

- legitymacja ubezpieczeniowa,

- kserokopia książeczki wojskowej,

- decyzja ZUS z dnia 29.09.2014 r., z dnia 30.10.2014 r.

Ponadto Sąd ustalił, że wnioskodawca był zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w R. w okresie od 1 sierpnia 1975 r. do 14 lutego 1983 r. na stanowiskach spawacza-mechanika, mechanika, mechanika-spawacza.

Do obowiązków wnioskodawcy należało jednak przede wszystkim spawanie, był on jedynym spawaczem w zakładzie pracy. (...) w R. obejmował punkty w R., D., S., S.. Remonty na warsztacie, w którym pracował wnioskodawca dotyczyły więc nie tylko sprzętu rolniczego należącego do (...), ale również sprzętów należących do poszczególnych punktów. Wnioskodawca spawał części ciągników, kombajnów, przyczep, sprzęt rolniczy – brony, pługi, spawał też błotniki, burty. Jedynie sporadycznie pomagał mechanikom, których w zakładzie pracy było 2-3.

Przy spawaniu wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, również w okresie zimowym.

Dowód:

- karty ewidencji czasu pracy z lat 1976-1983 z okresu zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w R.,

- zeznania świadka R. P.,

- zeznania świadka E. R.,

- przesłuchanie wnioskodawcy.

Z dniem 15 lutego 1983 r. wnioskodawca J. R. został zatrudniony w Zakładzie (...) w R. na stanowisku mechanika warsztatowego.

Po upływie pół roku od czasu przyjęcia do pracy wnioskodawcy został przydzielony ciągnik. Wnioskodawca jeździł ciągnikiem, do którego doczepiana była przyczepa z beczką - beczkowozem, którym wywoził nieczystości z gospodarstw domowych. Wywoził tym ciągnikiem osady
z oczyszczalni ścieków w R., woził beton, wywoził śmieci. W zimie do ciągnika dopinany był pług, którym wnioskodawca odśnieżał. Wiosną z kolei do ciągnika dopinana była kosiarka, którą wnioskodawca kosił ugory
w S., w Świętem, w W..

W razie awarii sprzętu każdy kierowca na warsztacie sam sobie go naprawiał. Zdarzało się, że również wnioskodawca pracował na warsztacie, ale wówczas głównie spawał, mając do tego stosowne uprawnienia.

Wnioskodawca pobierał dodatek szkodliwy za okres od stycznia do lipca 1991 r., a następnie od stycznia 1993 r. nieprzerwanie do grudnia 1998 r.

Przy wykonywaniu wyżej opisanych czynności wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Dowód:

- dokumentacja zawarta w aktach osobowych wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w Zakładzie (...) w R.,

- dokumentacja płacowa – listy płac wnioskodawcy z lat 1991, 1993-1998,

- zeznania świadka J. J.,

- zeznania świadka E. K.,

- przesłuchanie wnioskodawcy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów
z dokumentów zgromadzonych w aktach organu rentowego, w aktach osobowych wnioskodawcy, a ponadto w ramach całego prowadzonego
w sprawie sądowego postępowania dowodowego, których domniemanie prawdziwości wynika z art. 244 i nast. k.p.c., a ponadto ich wiarygodność nie została obalona przez żadną ze stron.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków R. P.
i E. R., jako logiczne, spójne, wzajemnie się uzupełniające. Wynika z nich jednoznacznie, w jakim charakterze i przy jakich pracach był zatrudniony wnioskodawca w spornym okresie w Spółdzielni Kółek Rolniczych w R..

Za polegające na prawdzie Sąd uznał również zeznania świadków J. J. i E. K. oraz wnioskodawcy J. R.,
w zakresie, w jakim wskazywali oni na zakres obowiązków, charakter prac wnioskodawcy w trakcie zatrudnienia w Zakładzie (...)
i Mieszkaniowej w R., jako logiczne, spójne, wzajemnie się uzupełniające. Wprawdzie świadkowie i wnioskodawca podawali różny czasokres wykonywania poszczególnych prac, czy to w tygodniu, czy
w miesiącu w zakresie wywożenia nieczystości, czy wywożenia osadów
z oczyszczalni ścieków, aczkolwiek z uwagi na znaczny upływ czasu w ocenie Sądu mogli oni dokładnie okresów wykonywania poszczególnych prac nie pamiętać. Natomiast co do charakteru wykonywanych prac przez wnioskodawcę nie mieli wątpliwości. Świadkowie byli współpracownikami wnioskodawcy, na co dzień się z nim spotykali i bezpośrednio widzieli, jakie prace wykonuje. Ponadto z przedłożonych list płac wnioskodawcy z lat 1991, 1993-1998 wynika, że wnioskodawca otrzymywał dodatek szkodliwy od stycznia do lipca 1991 r., a następnie od stycznia 1993 r. nieprzerwanie do grudnia 1998 r., co w ocenie Sądu dodatkowo potwierdza charakter jego zatrudnienia w warunkach szkodliwych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy J. R. należy uznać za uzasadnione.

Na podstawie art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U.
z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego
w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat -
dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa
(ust. 2 art. 184).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa
w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust. 2 i 3.

Przy ustalaniu okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze nie uwzględnia się: okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (art. 32 ust. 1a pkt 1).

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia (art. 32 ust. 2).

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych (ust. 4 art. 32).

Przepisy dotychczasowe to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8,
poz. 43 ze zm.).

Zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43
ze zm.) - pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach określonych w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeśli osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Ponadto według § 2 ust. 1 cyt. rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych
w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy w szczególnych warunkach stwierdza zakład pracy
na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac
w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

W myśl § 3 powołanego rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat
dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi
do okresów zatrudnienia.

Bezsporne w przedmiotowej sprawie pozostaje, że J. R. w dniu (...) r. ukończył 60 lat, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i posiada 25 letni okres składkowy i nieskładkowy wg stanu na 1 stycznia 1999 r.

Organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do zatrudnienia w szczególnych warunkach okres pracy w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) S.A. w R. od 16 maja 1969 r. do 7 września 1974 r. na stanowisku operatora zespołu przenośników w ciągu technologicznym.

Istotą sporu w niniejszej sprawie była kwestia ustalenia, czy wnioskodawca był zatrudniony, co najmniej 15 lat w warunkach szczególnych.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd przyjął, że wnioskodawca był ponadto zatrudniony w warunkach szczególnych:

- w Spółdzielni Kółek Rolniczych w R. w okresie od 1 sierpnia 1975 r. do 14 lutego 1983 r., stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku spawacza;

Wskazane wyżej stanowisko zajmowane przez wnioskodawcę wymienione zostało w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43
ze zm.) w wykazie A, Dziale XIV „Prace różne”, poz. 12 – „Prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowodorowym” oraz
w załączniku nr 1 do zarządzenia nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa
i (...) Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze w wykazie A, Dziale XIV, poz. 12, pkt 1 – „spawacz”.

- w Zakładzie (...) w R.
w okresie od 15 sierpnia 1983 r. do 31 grudnia 1998 r., stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku traktorzysty.

Wskazane wyżej stanowisko zajmowane przez wnioskodawcę wymienione zostało w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43
ze zm.) w wykazie A, Dziale VIII - „W transporcie i łączności”, poz. 3 – „Prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych”.

Nie może budzić przy tym wątpliwości, że dla celów ustalenia wykonywania pracy w warunkach szczególnych znaczenie ma nie nazwa zajmowanych stanowisk pracy, lecz rodzaj faktyczne wykonywanych przez pracownika czynności.

Podkreślić należy, iż w postępowaniu wszczętym odwołaniem od decyzji organu rentowego Sąd kieruje się regułami dowodzenia określonymi
w art. 227-309 k.p.c., zwłaszcza że w przepisach regulujących postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych (art. 477 ⁸ i nast. k.p.c.)
nie ma jakichkolwiek odrębności lub ograniczeń. Przeciwnie, art. 473 § 1 k.p.c. stanowi, że w sprawach z tego zakresu nie stosuje się przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu ze świadków i z przesłuchania stron, co oznacza, że fakty, od których uzależnione jest prawo do emerytury
i renty oraz wysokość tych świadczeń, mogą być wykazywane wszelkimi środkami dowodowymi, w tym także zeznaniami stron.

Z poczynionych wyżej ustaleń wynika, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. wykazał łącznie ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych, a tym samym spełnił wszystkie przesłanki niezbędne do przyznania mu prawa do emerytury w świetle wyżej powołanych przepisów.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z FUS, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca,
w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Wnioskodawca wszystkie przesłanki niezbędne do przyznania mu prawa do emerytury spełnił od dnia 16 września 2014 r., tj. od dnia złożenia wniosku
o emeryturę.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.
w związku z powołanymi wyżej przepisami prawa orzeczono, jak w sentencji

wyroku.