Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 18 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki

Sędziowie: SO Barbara Frankowska

SO Anna Walus-Rząsa ( spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Kamuda

po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2016 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. w J.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie o kosztach zawarte w pkt II wyroku Sądu Rejonowego w Przemyślu V Wydziału Gospodarczego z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. akt V GC 200/15

postanawia:

I.oddalić zażalenie,

II.zasądzić od pozwanego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w J. na rzecz powoda J. K. kwotę 120 zł ( sto dwadzieścia złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym.

UZASADNIENIE

W punkcie II wyroku z dnia 17 listopada 2015r. Sąd Rejonowy w Przemyślu zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.249,65 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 2.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 2.139,65 zł tytułem dojazdu na rozprawę pełnomocnika powoda z K. do Sądu Rejonowego w Przemyślu. Z uzasadnienia Sądu Rejonowego wynika, że orzekł o kosztach na podstawie art. 98 kpc obciążając nimi w całości stronę pozwaną jako stronę, która przegrała proces.

Zażalenie na powyższe rozstrzygnięcie złożył pozwany. Zaskarżając postanowienie o kosztach zawarte w pkt II - co do kwoty 1.048,10 zł – zarzucił naruszenie art. 98 § 3 kpc poprzez nieuzasadnione ustalenie, że niezbędne i celowe były koszty dojazdu na rozprawę pełnomocnika powoda zamieszkałego w znacznym oddaleniu od siedziby powoda i pozwanego. W szczególności pozwany zarzucił, iż bezpodstawne było uznanie przez Sąd, że niezbędnym kosztem procesu i wydatkiem było zasądzenie kosztów dojazdu dla pełnomocnika powoda zamieszkałego w K. . Gdyby powód powierzył prowadzenie sprawy pełnomocnikowi pochodzącemu z D. koszt jego dojazdu na 4 rozprawy do P. zamknąłby się kwotą 1.091,55 zł przyjmując, że odległość między D. a P. wynosi 130,6 km , co w obie strony daje 261,2 km razy pięć rozpraw przy stawce 0,8358 zł za kilometr . Zatem kwota dojazdu pełnomocnika przewyższająca tą kwotę jest zdaniem pozwanego bezzasadna.

W odpowiedzi na zażalenie powód wniósł o oddalenie zażalenia i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.

W szczególności powód zarzucił, że zgodnie z najnowszym orzecznictwem Sądu Najwyższego wydatki pełnomocnika obejmują również koszty dojazdu do sądu, w którym sprawa się toczy i stanowią koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Ponadto strona dochodząca swych praw przed sądem ma prawo do korzystania z pomocy pełnomocnika ustanowionego w oparciu o jej wybór, cechy pełnomocnika, jego wiedzę , umiejętności i doświadczenie. Przy czym nie ma podstaw do tego aby strona wybierała „najtańszego” pełnomocnika na rynku usług prawnych. Skoro strona pozwana mimo wezwań przedsądowych do zapłaty i propozycji zawarcia ugody nie dokonała zapłaty to obecnie musi ponieść ciężar kosztów poniesionych przez powoda na celową i konieczną obronę jego praw. Ponadto powód ma podpisaną umowę stałej obsługi prawnej z Kancelarią (...) Radcowie Prawni spółka partnerska z siedzibą w K. dlatego nieracjonalnym i nieopłacalnym ekonomicznie z punktu widzenia powoda byłoby zatrudnianie każdorazowo, jedynie ze względu na miejsce podejmowanych czynności, pełnomocnika z miejscowości, w której ta czynność jej podejmowana.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Zażalenie pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela pogląd wyrażony w uchwałach Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2012r. III PZP 4/12 i z dnia 18 lipca 2012r. III CZP 33/12 co do tego, że celowe niezbędne koszty przejazdu profesjonalnego pełnomocnika strony w celu wzięcia udziału w rozprawie wchodzą w skład kosztów procesu ( art. 98 § 1 i 3 kpc), a strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi zastępowanemu przez pełnomocnika będącego adwokatem koszty jego przejazdu do sądu , jeżeli w okolicznościach sprawy były one niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

W art. 98 § 1 kpc ustanowione zostały dwie fundamentalne zasady rozstrzygania o kosztach procesu – zasada odpowiedzialności za wynik procesu oraz zasada ponoszenia kosztów niezbędnych i celowych. Pierwsza z nich oznacza, że strona, która sprawę przegrała, zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu , druga zaś przesądza, że strona przegrywająca zwraca przeciwnikowi tylko te koszty, które były niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony. Koszty przejazdu do sądu, a więc miejsca, w którym odbywają się posiedzenia sądowe, należy uznać za jeden z typowych wydatków ponoszonych przez adwokata reprezentującego stronę. Co do zasady, udział profesjonalnego pełnomocnika w czynnościach procesowych, w tym w rozprawie, jest podejmowany dla celowego dochodzenia praw i celowej obrony reprezentowanej strony. Jeśli więc z tego tytułu powstają koszty związane z dojazdem pełnomocnika do sądu, to z tego już zasadniczego względu są to koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Włączenie kosztów przejazdów adwokata do sądu do wydatków, o których mowa w art. 98 § 3 kpc, nie oznacza jednak automatycznego zaliczenia ich do kosztów niezbędnych i celowych w rozumieniu art. 98 § 1 kpc; ocena w tym zakresie należy do sądu orzekającego, który powinien uwzględniać wszystkie okoliczności konkretnej sprawy. Ustalenie w orzecznictwie uniwersalnych kryteriów tej oceny nie jest jednak możliwe, zwłaszcza że różne mogą być powody przejazdów adwokata do sądu; w jednym wypadku są wynikiem wyboru przez stronę adwokata mającego kancelarię poza siedzibą sądu właściwego , w innym przejazdy stają się konieczne , gdyż dochodzi do przeniesienia sprawy do innego sądu po ustanowieniu pełnomocnika. Można jedynie ogólnie stwierdzić, że przedmiotem oceny sądu w omawianym zakresie powinno być to, czy w okolicznościach konkretnej sprawy – uwzględniając także jej przedmiot i stopień skomplikowania – uzasadnione było ustanowienie pełnomocnika ( adwokata ) , który nie wykonuje zawodu w siedzibie sądu rozpoznającego sprawę. Jeżeli z tej oceny wynika, że ustanowienie takiego pełnomocnika było niezbędne, należy mu się zwrot kosztów w wysokości rzeczywiście poniesionej , chyba że wydatek w takiej właśnie wysokości nie był w ujęciu obiektywnym konieczny; wówczas może być ustalony na niższym poziomie, determinowanym przez kryterium konieczności ( vide uchwała SN z 18 lipca 2012r. III CZP 33/12).

Mając na uwadze powyższe stanowisko Sądu Najwyższego , które Sąd Okręgowy w całości podziela należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie powód mający siedzibę w D. wniósł pozew przeciwko pozwanemu do Sądu Rejonowego w Tarnowie Wydziału V Gospodarczego. Ustanowił więc pełnomocnika z K. aby reprezentował go w sprawie, która miała toczyć się przed Sądem Rejonowym w Tarnowie. Jednakże na zarzut pozwanego podniesiony w sprzeciwie od nakazu zapłaty Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 31 marca 2015r. stwierdził swą niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę według właściwości do Sądu Rejonowego w Przemyślu. Dlatego też wobec przekazania sprawy do innego sądu, po ustanowieniu pełnomocnika przez powoda , jego przejazdy do Sądu Rejonowego w Przemyślu były konieczne i należy już zaliczyć do kosztów niezbędnych i celowych w rozumieniu art. 98 § 1 kpc.

W tym stanie rzeczy zażalenie jako bezzasadne Sąd Okręgowy oddalił na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 kpc.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 w zw. z art. 108 § 1 kpc i § 2 pkt 2) w zw. z § 10 ust. 2 pkt 1 ) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych .