Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2019 roku

Sąd Okręgowy w Krośnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący : SSO Arkadiusz Trojanowski

Protokolant : st. sekr. sądowy Małgorzata Kalisz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Krośnie del. do Prokuratury Okręgowej w Krośnie – Joanny Ślusarskiej- Stopy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2019 roku

sprawy J. M. (1) , s. R. i M. zd. M., ur. (...) w J.

oskarżonego o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 290 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jaśle z dnia 30 października 2018 roku, sygn. akt II K 267/18

I.  utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy,

II.  zasądza od oskarżonego J. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu za postępowanie odwoławcze w kwocie 140 zł /sto czterdzieści złotych/, w tym opłatę za drugą instancję w kwocie 120zł /sto dwadzieścia złotych/,

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżycieli posiłkowych E. D., J. M. (2) i D. Z. kwoty po 840zł /osiemset czterdzieści złotych/ tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jaśle z dnia 30 października 2018 roku, sygn. akt II K 267/17, oskarżony J. M. (1) został uznany za winnego tego, że w okresie czasu od marca 2018 roku do 16 maja 2018 roku, w B., rejonu (...), w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, z działki leśnej o nr 477/10, dokonał wycinki i kradzieży 40 sztuk drzew jodły i 2 sztuk drzewa dębu, o łącznej masie 40,37 metrów sześciennych, ogólnej wartości 12579,03 zł, na szkodę E. D., J. M. (2) i D. Z., to przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 290 § 1 k.k. i w zw. z art. 12 k.k.

Za przypisany czyn Sąd skazał oskarżonego, na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 290 § 1 k.k., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 2 k.k. Sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat.

Na podstawie art. 290 § 2 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych E. D., J. M. (2) i D. Z. nawiązkę w kwocie 25.158,06 zł.

Ponadto, Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym od opłaty, oraz zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycieli posiłkowych koszty zastępstwa adwokackiego.

Powyższy wyrok, w całości, zaskarżył obrońca oskarżonego.

Apelacja zarzuciła orzeczeniu:

1.  naruszenie prawa materialnego – art. 278 § 1 i art. 290 § 1 k.k. przez przyjęcie, że oskarżony dokonał w celu przywłaszczenia wyrębu i kradzieży drzewa w lesie w ilości 40 sztuk jodły i 2 sztuk dębu, w wartości 12 579,03zł, na szkodę E. D., J. M. (2) i D. Z. mimo, iż w sprawie zostało wykazane, że oskarżony był przekonany, iż dokonał wyrębu jodły w lesie M. M. (3) za jego zgodą za wynagrodzeniem,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przez przyjęcie, że oskarżony dokonał wyrębu 2 dębów w lesie pokrzywdzonych mimo, iż w sprawie brak dowodów dla takich ustaleń,

3.  naruszenie prawa materialnego – art. 7 k.p.k. przez nie wszechstronne rozważenie materiału dowodowego, błędna jego ocenę z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczaenia życiowego.

Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew jej twierdzeniom Sąd pierwszej instancji w sposób wszechstronny i wnikliwy przeprowadził postępowanie dowodowe w sprawie, właściwie rozważył i ocenił wszystkie dowody oraz okoliczności ujawnione na rozprawie, na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz należycie wykazał winę oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu. Ocena materiału dowodowego nie wykazuje błędów logicznych i nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów. Sąd dokładnie wskazał, którym dowodom i w jakim zakresie daje wiarę, a którym jej odmawia i z jakiej przyczyny. Ocena ta jest logiczna, zdroworozsądkowa, poprawna i przekonująca, a wobec tego zasługiwała na akceptację Sądu Odwoławczego.

Całość apelacji sprowadza się zasadniczo do odmiennej oceny dowodów, przy czym zawiera tezy odnoszące się z jednej strony do subsumcji prawnej zachowania oskarżonego, przy jednoczesnej negacji części ustaleń faktycznych.

Apelacja nie neguje, że oskarżony dokonał wycięcia 40 sztuk jodły, ale powołuje się na przekonanie oskarżonego co do jego prawa do dokonania takiego wyrębu i zabrania drzewa. Tak przedstawiona linia obrony została prawidłowo oceniona przez Sąd Rejonowy jako niewiarygodna, nielogiczna i mająca na celu unikniecie jego odpowiedzialności karnej. Prawidłowo Sąd wskazał, że „oskarżony przystąpił do wycinki w lesie nie należącym do niego, w lesie, którego nie znał dokładnie granic. Oskarżony nie poczynił żadnych kroków celem ustalenia czy rzeczywiście, przypadkowo poznany mężczyzna M. M., jest właścicielem tego lasu. Przystąpił do wycinki lasu bez uzyskania przez właściciela lasu zezwolenia (asygnaty) na wycięcie drzew, dzięki której mógłby chociaż w ten sposób dowiedzieć się, czy rzeczywiście dokonuje wycinki drzewa w lesie należącym do M. M.. Poza tym, oskarżony dokonał wyrębu drzewa takiego rodzaju i w takiej ilości, na które nawet ,,domniemany” właściciel działki leśnej nie wyraził mu zgody. Jak bowiem świadek M. M. zeznał, pozwolił mu na wycięcie tylko suchego drzewa na opał. Nie zezwalał mu na wycięcie innego drzewa, w postaci jodły czy dębu, które to drzewo oskarżony wyciął.”

Tak opisane postępowanie oskarżonego jednoznacznie wskazuje na działanie z zamiarem bezpośrednim, w celu wyrębu, a następnie przywłaszczenia powalonego drzewa. Słusznie przywołano tu judykat Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 1998 r., IV KKN 98/98, Orz. Prok. i Pr. 1999, nr 7–8, poz. 5) w którym podkreślono, że „znamiona przestępstwa kradzieży (także kradzieży kwalifikowanej) wyczerpuje bezprawny zabór cudzego mienia, przedstawiającego wartość materialną, w zamiarze przywłaszczenia. Ten zabór mienia następuje bezprawnie, bez żadnej do tego podstawy i bez zgody właściciela lub osoby, od której mienie zabrano”.

Powołując się na zeznania świadka M. M. (3), jako uzasadniające wycięcie i kradzież drzewa, obrońca popada w całkowitą sprzeczność podważając w apelacji ich wiarygodność co do istotnej części. Wprawdzie usprawiedliwia zmianę tych zeznań, ale przeciwstawia je wiarygodnym, zdaniem apelacji, wyjaśnieniom oskarżonego, co wydaje się zabiegiem nieprzekonującym i całkowicie chybionym. Natomiast, Sąd pierwszej instancji szczegółowo podał, której części wyjaśnień oskarżonego i zeznań tego świadka dał wiarę i przekonująco wytłumaczył z jakich powodów. Sąd Okręgowy taką ocenę podziela. Wynika ona bowiem nie tylko ze swobodnej oceny dowodów, ale ma swoje oparcie w zasadach logiki i doświadczenia życiowego.

Mija się z prawdą apelacja stwierdzając, że wszystkie wycięte i skradzione jodły zostały znalezione na posesji oskarżonego, co ma dowodzić, że oskarżony nie wyciął, znajdujących się na działce, dębów. Z obliczenia wartości, zabezpieczonego na posesji oskarżonego, drewna /k. 68/ i pozostałych powiązanych dokumentów wynika, że masa zatrzymanego drewna wynosi 17,67 m3, co stanowi jedynie część faktycznie skradzionych jodeł – 37,72 /obliczenie wartości drewna wg pni - k. 67/. Nadto, całościowa ocena istniejących dowodów, w tym protokółu oględzin miejsca przestępstwa /k. 63-65/, a nadto, przytoczone już, zasady logiki i doświadczenia życiowego przekonują, że to oskarżony dokonał także wycinki 2 dębów.

Reasumując, Sąd Okręgowy uznał, że nie doszło do naruszenia prawa materialnego, procedury i zasady oceny dowodów, ani też do błędnego ustalenia okoliczności faktycznych sprawy. Wobec bezzasadności apelacji, zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Podstawą prawną wyroku Sądu Odwoławczego były przepisy art. 437 § 1 k.p.k., art. 438 pkt 1, 2 i 3 k.p.k. oraz art. 456 k.p.k.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono zgodnie z art. 636 § 1 k.p.k., natomiast o opłacie za drugą instancję na podstawie art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

Zasądzenie od oskarżonego na rzecz każdego z oskarżycieli posiłkowych kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym uzasadnia treść art. 634 w zw. z art. 627 k.p.k. o ich wysokość określa § 11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.