Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 14 czerwca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSA Roman Skrzypek

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2013r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku S. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych

na skutek zażalenia organu rentowego na postanowienie Sądu Okręgowego
w Tarnobrzegu z dnia 18 kwietnia 2013 r. sygn. akt III U 270/13

oddala zażalenie

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem, zawartym w punkcie II wyroku Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu z dnia 18 kwietnia 2013r., Sąd ten zasądził od ZUS Oddziału w R. na rzecz wnioskodawcy tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego kwotę 180 zł.

W zażaleniu na powyższe postanowienie organ rentowy zarzucił naruszenie przepisów art. 98 § 1 i 3 kpc w związku z § 2 ust. 1 i 2 oraz § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) (Dz.U. z 2002r., Nr 163, poz. 1349 ze zm.), poprzez przyjęcie, że w okolicznościach tej sprawy zasadne jest zasądzenie kosztów według trzykrotnej stawki minimalnej.

Organ rentowy podkreślił, że kwota kosztów zastępstwa procesowego została znacznie zawyżona, nie uzasadnia jej ani charakter sprawy ani nakład pracy pełnomocnika i wniósł o zmianę postanowienia w części, poprzez oddalenie wniosku o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego ponad kwotę 60 zł.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Zażalenie jest nieuzasadnione i nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zaskarżone postanowienie Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu jest trafne i nie narusza prawa.

Zgodnie z art. 98 § 1, 2 i 3 kpc strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, do których należą również wynagrodzenie i koszty przejazdów do sądu pełnomocnika strony. Podstawę zasądzenia opłaty za czynności pełnomocnika stanowią stawki minimalne określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2002, nr 163, poz. 1349 ze zm.), jeżeli natomiast przemawia za tym niezbędny nakład pracy pełnomocnika, charakter sprawy oraz jego wkład w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia, wówczas sąd może zasądzić opłatę wyższą, która nie może jednak przewyższyć sześciokrotnej stawki minimalnej ani wartości przedmiotu sprawy.

Sąd kształtuje wysokość przyznawanego wynagrodzenia według przedstawionego spisu kosztów lub w przypadku jego braku tylko w oparciu o stawki zawarte w w/w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości, przy uwzględnieniu kryteriów z art. 109 § 2 kpc. Orzekając o wysokości przyznanych stronie kosztów procesu, sąd bierze pod uwagę celowość poniesionych kosztów oraz niezbędność ich poniesienia z uwagi na charakter sprawy. Przy ustalaniu wysokości kosztów poniesionych przez stronę reprezentowaną przez pełnomocnika będącego adwokatem, radcą prawnym, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika oraz czynności podjęte przez niego w sprawie, a także charakter sprawy i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia.

Pełnomocnik wnioskodawcy na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2013r. wniósł
o zasądzenie kosztów zgodnie z normami przepisanymi.

Wysokość przyznanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego została zakwestionowana przez organ rentowy.

Przypomnienia wymaga, że stawka minimalna w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego wynosi 60 zł ( § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002 r.). Wskazać należy jednak, że określone w nim kwoty mogą być korygowane przez sąd na ogólnych zasadach (art. 233 k.p.c.) z urzędu lub na wniosek strony przeciwnej, jeżeli wzbudzają wątpliwości.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego organ rentowy niezasadnie zarzucił, że charakter przedmiotowej sprawy – o prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych oraz nakład pracy pełnomocnika, który sporządził odwołanie od decyzji
z dnia 29 stycznia 2013r. i reprezentował wnioskodawcę na rozprawie, nie uzasadniał zasądzenia kosztów według trzykrotnej stawki. Wskazać również należy na okoliczność, iż pełnomocnik wnioskodawcy poniósł faktycznie koszty dojazdu
z kancelarii do siedziby Sądu, dlatego Sąd Okręgowy ustalił wynagrodzenie na poziomie 180 zł.

Zauważyć w tym miejscu należy, że stawki minimalne określone
w rozporządzeniu Min. Sprawiedliwości zostały ustalone jeszcze w 2002 roku. Od tamtego czasu wzrosły koszty prowadzenia działalności prawniczej, wystąpiła inflacja, wzrósł VAT, wzrosły koszty transportu. Z kolei sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych nie należą do spraw prostych
i oczywistych. Dlatego też profesjonalnemu pełnomocnikowi należy się godziwe wynagrodzenie za swój nakład pracy i czasu, a kwota 60 zł proponowana przez ZUS tego warunku na pewno nie spełnia.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skoro koszty zastępstwa procesowego radcy prawnego ustanowionego przez stronę
z wyboru, zostały rzeczywiście poniesione w wysokości, która mieści się
w granicach wyznaczonych w § 2 ust. 2 w/w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28.09.2002 r., to nie ma podstaw ich obniżenia do wysokości stawki minimalnej.

Mając na uwadze powyższe orzeczono, jak w sentencji na podstawie art. 385 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc.

(...)

(...)