Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 245/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. B. (1)

I.  W dniu 09 września 2013 r. w P. Ż. gm. W. działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. i M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 200.00 zł w ten sposób, że zawarł z nimi umowę udzielenia pożyczki i nie wywiązał się z zawartej umowy, nie zwrócił pożyczonych pieniędzy

7.tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

II.  W lutym 2014 r. w nieustalonym miejscu działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. i M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.000 złotych w ten sposób, że zawarł z nimi ustną umowę udzielenia pożyczki i nie wywiązał się z zawartej umowy, nie zwrócił pożyczonych pieniędzy

8.tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.W dniu 11.04.2013 r. oskarżony P. B. (1) zawarł z pokrzywdzonym M. J. w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży nieruchomości położonych w T. i P. Ż. za kwotę 824,536 zł. Kwotę 259.536 zł oskarżony uiścił gotówką, a pozostała kwota pochodziła z kredytu udzielonego oskarżonemu przez Bank Spółdzielczy w W..

W dniu 15.04.2013 r. oskarżony zawarł z pokrzywdzonymi K. J. i M. J. umowę, na podstawie której kupił od nich za kwotę 245.000 zł sprzęt rolniczy, maszyny i urządzenia oraz wyposażenie domu mieszkalnego. Płatność miała nastąpić w trzech ratach, pierwsza w kwocie 45.000 zł do 31.12.2013 r., druga w kwocie 100.000 zł do 31.12.2014 r. i trzecia w kwocie 100.000 zł do 31.12.2015 r.

- zeznania M. J.

- zeznania K. J.

- umowa – akt notarialny

- umowa z 15.04.2013 r.

- zeznania P. B. (2)

- k. 118-119 w zw. z k. 28-30

- k. 119-122 w zw. z k. 37-38

- k. 8-18

- k. 17-19

- k. 139-141 w zw. z k. 47-48

2.W dniu 09.09.2013 r. oskarżony pożyczył od pokrzywdzonego M. J. pieniądze w kwocie 200.000 zł. Strony sporządziły umowę pisemną i określiły termin zwrotu należności na 10.09.2014 r. Pieniądze z pożyczki miały zostać przeznaczone na rozwój gospodarstwa rolnego oskarżonego, w tym budowę obory.

W lutym 2014 r. oskarżony dwukrotnie pożyczył od pokrzywdzonych K. J. i M. J. pieniądze każdorazowo w kwocie 15.000 zł na zakup byków. Strony nie sporządzały umów pisemnych. Jedna z tych pożyczek została spłacona w całości w terminie.

- umowa z 09.09.2013 r.

- zeznania M. J.

- zeznania K. J.

- zeznania P. B. (2)

- wyjaśnienia oskarżonego

- k. 22

- k. 118-119 w zw. z k. 28-30

- k. 119-122 w zw. z k. 37-38

- k. 139-141 w zw. z k. 47-48

-k. 117 w zw. z k. 86-87, k. 173-174

3.Oskarżony na poczet należności wpłacił pokrzywdzonym następujące kwoty:

- 45.000 zł w dniu 13.01.2014 r. tytułem pierwszej raty wynikającej z umowy zawartej 15.04.2013 r.,

- 15.000 zł w pierwszej połowie 2014 r. tytułem spłaty jeden z pożyczek z lutego 2014 r. ,

- 20.000 zł w dniu 13.01.2016 r.,

- 27.000 zł w dniu 08.01.2021 r.,

- 1.000 zł w dniu 18.05.2021 r.,

- 1.000 zł w dniu 21.06.2021 r.,

- 2.000 zł w dniu 23.07.2021 r.

- potwierdzenia wpłat

- zeznania M. J.

- zeznania K. J.

- k. 23-25

-k. 118-119 w zw. z k. 28-30

- k. 119-122 w zw. z k. 37-38

4.Pokrzywdzeni rozmawiali z oskarżonym na temat spłaty zobowiązań. Oskarżony tłumaczył im, że inwestuje w gospodarstwo rolne i prosił o przesuniecie terminów spłaty, co spotkało się z akceptacją pokrzywdzonych.

- wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania M. J.

- zeznania P. B. (2)

- k. 117 w zw. z k. 86-87, k. 173-174

- k. 118-119 w zw. z k. 28-30

- k. 139-141 w zw. z k. 47-48

5.Sytuacja finansowa oskarżonego w chwili zaciągania zobowiązań była dobra. Oskarżony posiadał zdolność kredytową i terminowo regulował zobowiązania wobec banku. Nie były prowadzone wobec niego postępowania egzekucyjne.

- pismo z (...)

- pisma z banku

- k.124-125

- k. 148-167

6.Na przełomie 2015 i 2016 r. na przestrzeni kilku miesięcy w gospodarstwie rolnym ojca oskarżonego w wyniku zarazy padły krowy. Zdarzenie to spowodowało zmniejszenie dochodów o 90 % i zapoczątkowało problemy finansowe oskarżonego.

Oskarżony prowadzi gospodarstwo rolne wspólnie z ojcem. Dzielą się i uzupełniają sprzętem rolniczym. Mają wspólną oborę, w której trzymają wszystkie zwierzęta. Wspólnie pobierają plony z upraw.

Oskarżony w celu ratowania gospodarstwa rolnego przeznaczał własne dochody i oszczędności na pomoc ojcu, w tym celu kupił bydło i paszę dla zwierząt.

- wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania P. B. (2)

- zeznania Z. B.

- zeznania J. K.

- k. 117 w zw. z k. 86-87, k. 173-174

- k. 139-141 w zw. z k. 47-48

- k. 141-142

- k. 117 w zw. z k. 86-87, k. 173-174

7.Z czasem sytuacja finansowa oskarżonego pogarszała się. Od 2017 r. wszczynane były wobec niego postępowania egzekucyjne.

W dniu 25.02.2020 r. wobec oskarżonego otwarte zostało postępowanie sanacyjne.

W spisie wierzytelności ujęta została wierzytelność pokrzywdzonych K. J. i M. J..

- wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania J. K.

- akta komornicze KM 174/17,KM 1799/17, Km 290/17 KM 1055/18

- dokumenty w aktach postępowania sanacyjnego XI GR 11/20

- odpis postanowienia

- k. 117 w zw. z k. 86-87, k. 173-174

- k. 117 w zw. z k. 86-87, k. 173-174

- k. 64-65, 67-76, 78-81

- k. 57

8.Oskarżony ma 32 lata. Jest kawalerem. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Osiąga dochód w kwocie 1000 zł netto z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego. Nie był karany.

- dane o karalności

- notatka urzędowa

- k,. 77

- k. 91

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

P. B. (1)

I.  W dniu 09 września 2013 r. w P. Ż. gm. W. działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. i M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 200.00 zł w ten sposób, że zawarł z nimi umowę udzielenia pożyczki i nie wywiązał się z zawartej umowy, nie zwrócił pożyczonych pieniędzy

7.tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

II.  W lutym 2014 r. w nieustalonym miejscu działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. i M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.000 złotych w ten sposób, że zawarł z nimi ustną umowę udzielenia pożyczki i nie wywiązał się z zawartej umowy, nie zwrócił pożyczonych pieniędzy

8.tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

okoliczność, iż oskarżony już w chwili zawierania umowy nie miał zamiaru i możliwości finansowych wywiązania się wobec pokrzywdzonych z przyjętych na siebie zobowiązań.

zeznania pokrzywdzonych

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2,4,6,7

Wyjaśnienia oskarżonego, zeznania P. B. (2) i Z. B.

Spójne w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy. Korespondują z zeznaniami J. K. i dokumentami uzyskanymi z banku oraz zawartymi w aktach komorniczych. Oskarżony i wskazani świadkowie nie kwestionowali zadłużenia oskarżonego wobec pokrzywdzonych i w tym zakresie ich twierdzenia znajdują odzwierciedlenie w zeznaniach pokrzywdzonych i zawartych umowach.

1-4

Zeznania M. J. i K. J.

Wzajemnie ze sobą korespondują tworząc logiczną całość, znajdują potwierdzenie w umowach sprzedaży i pokwitowaniach wpłat. Na rozprawie świadek M. J. nie pamiętał już dokładnie kwot pożyczek i terminów spłaty, podtrzymał jednak wcześniejsze zeznania.

6,7

Zeznania J. K.

Świadek został wyznaczony zarządcą w prowadzonym postępowaniu sanacyjnym, stąd posiadał wiedzę w zakresie aktualnej sytuacji oskarżonego.

1,2,3,5,7,8,

Dokumenty ujawnione na k. 174 akt

sporządzone zgodnie z zasadami wiedzy, są prawidłowe pod względem formalnym i merytorycznym, nie budziły żadnych wątpliwości.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo zeznania pokrzywdzonych

W zakresie w jakim wskazywali, że oskarżony od początku nie miał zamiaru i możliwości finansowych wywiązania się z zawartych umów, są sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami P. B. (2), Z. B., informacjami uzyskanymi z banku i wynikającymi z akt prowadzonych postępowań egzekucyjnych.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

W ocenie Sądu analiza całokształtu materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie przeprowadzona zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 7 k.p.k. nie pozwala na przypisanie sprawstwa po stronie oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu.

Artykuł 286 k.k. określa odpowiedzialność za oszustwo, którym według tego przepisu jest motywowane celem korzyści majątkowej doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Istota tego przestępstwa polega więc na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej

Przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym, zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Elementy przedmiotowe oszustwa muszą mieścić się w świadomości sprawcy i muszą być objęte jego wolą. Sprawca nie tylko musi chcieć w tym celu użyć określonego sposobu działania. Jeżeli jeden z tych elementów nie jest objęty świadomością, nie ma oszustwa i jeżeli któregoś z nich sprawca nie chce, lecz tylko się nań godzi, również nie ma oszustwa. Oszustwo może być przestępstwem popełnionym tylko umyślnie z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym, obejmującym cel i sposób działania (wyrok SN z dnia 16.01.1980r., V KRN 317/79). Przy ustalaniu zamiaru sprawcy oszustwa należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, na podstawie których można wyprowadzić wniosek dotyczący realności wypełniania obietnic złożonych przez sprawcę, a więc całokształt możliwości finansowych, w tym osiąganych realnie dochodów, skalę przyjętych, a także zaciągniętych wcześniej zobowiązań finansowych obciążających sprawcę.

Podstawowym kryterium rozgraniczającym oszustwo od niewywiązania się ze zobowiązania o charakterze cywilno-prawnym (...) jest istnienie w chwili zawierania umowy wymaganego przez przepis karny zamiaru bezpośredniego o szczególnym zabarwieniu. Nie każda przecież, nawet nierzetelna realizacja stosunku zobowiązaniowego oznacza automatycznie zrealizowanie znamion oszustwa (...) (II AKa 167/08, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18.11.2008r.).

W ocenie Sądu analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie pozwala na ustalenie z pełną stanowczością, że P. B. (1) działał z zamiarem bezpośrednim i już w momencie zawierania umów z pokrzywdzonymi chciał nie zwrócić im pożyczonych pieniędzy w uzgodnionych terminach. Sam fakt, że dłużnik nie uiszcza należności nie wystarcza do ustalenia, że dłużnik od początku tj. w momencie zaciągnięcia zobowiązania nie miał zamiaru zapłaty, a zatem fakt ten sam przez się nie stanowi dostatecznej podstawy do skazania dłużnika za przestępstwo oszustwa. Uchylenie się od zapłaty należności nie stanowi oszustwa, jest tylko uchylaniem się od świadczenia wynikającego z umowy (wyrok SN z dnia 14.05.1982r., IV KR 76/82). Przy ustalaniu, zamiaru sprawcy oszustwa należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności na podstawie których można by wyprowadzić wnioski dotyczące uświadomionej sobie przez sprawcę nierealności wypełnienia obietnic złożonych osobie rozporządzającej mieniem.

Po pierwsze należy wskazać, iż oskarżony nigdy nie kwestionował swojego zadłużenia wobec pokrzywdzonych, w także tego wynikającego z ustnej umowy pożyczki na kwotę 15.000 zł. Po drugie oskarżony pożyczone od pokrzywdzonych pieniądze zawsze przeznaczał zgodnie z celem, na jaki zostały mu przekazane (budowa obory, zakup byków i maszyn rolniczych, rozwój gospodarstwa rolnego). Co więcej, wszystkie te inwestycje przyczyniały się do powiększenia majątku oskarżonego.

Nadto, w ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że oskarżony miał faktyczną możliwość realizacji przyjętych na siebie umownie zobowiązań w dacie ich powstania, bez świadomego powodowania szkody w majątku swoich wierzycieli. Należy bowiem wskazać, że oskarżony na początku 2014 r. spłacił pokrzywdzonym pierwszą ratę w kwocie 45.000 zł wynikającą z umowy z dnia 15.04.2013 r. Ponadto spłacił w terminie jedną z dwóch pożyczek w kwocie 15.000 zł zaciągniętą w lutym 2014 r. W tym czasie nie toczyły się przeciwko oskarżonemu żadne postępowania egzekucyjne. Przeciwnie, banki pozytywnie weryfikowały jego zdolność kredytową, udzielając mu kredytów (umowa z 21.11.2014 r., umowa z 28.12.2015 r. i umowa z 17.07.2015 r.). Dodatkowo jak wynika z pisma P. (...) (k. 148 akt) w okresie od 2013 do 2014 r. oskarżony terminowo spłacał swoje zadłużenia (wystąpiła tylko jednodniowa zaległość w kwocie 51,49 zł).

Dodatkowo należy wskazać, iż dobrą sytuację finansową oskarżonego w dacie zaciągania zobowiązań potwierdzili także sami pokrzywdzeni. Jak zeznali, widzieli oni gospodarstwo oskarżonego, prowadzone inwestycje i znaczną ilość bydła. Potwierdzili także, że oskarżony uzyskiwał stałe dochody ze sprzedaży mleka i bydła opasowego (k.29, „jak pożyczaliśmy, to wszystko się u nich kręciło”118). Zauważyć przy tym należy, że oskarżony pozostawał wówczas w bliskich, przyjacielskich relacjach z pokrzywdzonymi, bywali u siebie, uczestniczyli w uroczystościach okolicznościowych, stąd pokrzywdzeni mieli możliwość obserwowania stanu gospodarstwa oskarżonego.

O tym, iż sytuacja majątkowa oskarżonego była dobra, świadczy także fakt, iż kiedy na przełomie 2015 i 2016 roku w gospodarstwie P. B. (1) w wyniku zarazy padły krowy, oskarżony pomagał im finansowo, przeznaczając znaczne sumy pieniężne na zakup bydła, paszy dla zwierząt czy opłacenie rachunków. Dochody gospodarstwa zmniejszyły się bowiem aż o 90 %. Sąd dostrzega, iż oskarżony powinien w pierwszej kolejności uregulować swoje zobowiązania względem wierzycieli, ale należy mieć na uwadze, że gospodarstwa oskarżonego i jego ojca były ściśle powiązane. Jak wskazał świadek J. K. „To jest symbioza gospodarstw ojca i syna. Maja sprzęt, którym się uzupełniają. Trudno jest to biznesowo rozdzielić” k. 171. Oskarżony także wskazał, że razem z ojcem wymieniają się sprzętem rolniczym, wspólnie korzystają z budynków gospodarskich, łączą uzyskiwane plony i razem pracują k. 174. Działania podejmowane przez oskarżonego miały zatem na celu poprawę sytuacji finansowej całego gospodarstwa i jego uratowanie przed upadłością.

Dodatkowo należy wskazać, iż wszyscy (zarówno pokrzywdzeni jak i zarządca J. K.) przyznali, że oskarżony jest osobą pracowitą, jest tytanem pracy k. 172 i angażuje się w prace na gospodarstwie.

Należy zatem przyjąć, iż powodem problemów finansowych oskarżonego była sytuacja losowa związana z chorobą i padnięciem bydła. Na okoliczność tą wskazał oskarżony, jego rodzice oraz świadek J. K. ( co istotne świadek ten informację o zdarzeniu powziął nie od oskarżonego ale od dostawcy bydła k. 172). Nadto pokrzywdzeni nie kwestionowali tej okoliczności, wskazując jedynie, że dowiedzieli się o tym znacznie później. Na marginesie należy wskazać, że okoliczność ta zaistniała już około 2 lat po zawarciu umów pożyczek i nie może wpłynąć na ocenę zamiaru oskarżonego z dat ich zawarcia. Powyższe wskazuje jednak, iż powodem nie uregulowania należności wobec pokrzywdzonych do dnia dzisiejszego była sytuacja losowa, niezależna od oskarżonego. Jak wskazał: „na tamte czasy straty to były około 3 miliony złotych i mój dochód nie wystarczył” k. 174.

Ponadto jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, po upływie terminu płatności, oskarżony prosił o jego prolongatę w związku z prowadzonymi inwestycjami, na co pokrzywdzeni przystali. Jak zeznał M. J. „powiedzmy, że przesuwaliśmy termin płatności” k. 118. Okoliczność tą potwierdzili rodzice oskarżonego. Nadto sami pokrzywdzeni przyznali, że ich relacje z oskarżonym i jego rodziną zepsuły się dopiero w 2018 r. kiedy dowiedzieli się o problemach finansowych oskarżonego i uświadomili sobie, iż mogą nie odzyskać pożyczonych pieniędzy.

Sąd miał także na uwadze, że kiedy oskarżony w roku 2016 i 2021 wpłacił pokrzywdzonym łączną kwotę 56.000 zł, nie zostało wskazane na poczet jakiego zadłużenia zostały dokonane wpłaty. Przy czym wierzytelnością najwcześniej wymagalną była właśnie wierzytelność w kwocie 15.000 zł wynikająca z umowy zawartej w lutym 2014 r. (miała zostać spłacona w ciągu miesiąca tj. w marcu 2014 r.). Zwrot pożyczki w kwocie 200.000 zł miał bowiem nastąpić 10.09.2014 r., a płatność drugiej raty wynikającej z umowy z 15.04.2013 r. przypadała na grudzień 2014 r. , przy czym zobowiązanie z tego tytułu nie zostało objęte aktem oskarżenia.

Jak słusznie wskazuje się w orzecznictwie dla bytu przestępstwa oszustwa konieczne jest ustalenie, że sprawca miał zamiar wprowadzenia w błąd i niewywiązania się z umowy już w chwili jej zawierania (zob. wyr. SN z 4.4.2013 r., IV KK 355/12, Legalis; wyr. SA w Krakowie z 17.9.2015 r., II AKa 188/15, KZS 2015, Nr 10, poz. 50, s. 33; wyr. SA w Łodzi z 5.11.2015 r., II AKa 192/15, KZS 2016, Nr 4, poz. 40, s. 27–28). Natomiast późniejsze niewywiązanie się z zobowiązania cywilnoprawnego, nawet świadome i celowe, o ile nie należy do zespołu okoliczności poszlakowych wskazujących na pierwotny zamiar oszukańczy sprawcy, nie może dawać podstawy do przypisania odpowiedzialności karnej za oszustwo (post. SN z 17.1.2012 r., IV KK 344/11, Legalis; zob. także J. Wojciechowski, Kodeks, s. 498).

Podsumowując należy stwierdzić, że pokrzywdzeni M. J. i K. J. niewątpliwie dokonali niekorzystnego dla nich rozporządzenia mieniem, nie otrzymali bowiem zwrotu pożyczonych oskarżonemu pieniędzy. Nie nastąpiło to jednak w wyniku celowego działania oskarżonego podjętego już w chwili zawierania umów. Z uwagi na powyższe Sąd uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu przestępstw.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

W związku z uniewinnieniem oskarżonego od zarzucanych mu czynów, Sąd kosztami procesu obciążył Skarb Państwa.

6.  1Podpis