Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 24 listopada 2014 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu, w Wydziale XVI Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Obst

Protokolant: sędzia sprawozdawca

Prokurator Prok. Okręgowej w Poznaniu – Katarzyna Podolak

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2014 roku

sprawy Ł. S.

w przedmiocie rozpoznania wniosku o wydanie wyroku łącznego

p o s t a n a w i a

1. na podstawie art. 17 § 1 pkt. 7 k.p.k. umorzyć postępowanie w przedmiecie wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Poznaniu wydanego w sprawie III K 350/02 i objętych nim wyrokami jednostkowymi w sprawach III K 106/01 Sądu Okręgowego w Poznaniu oraz II K 397/00 Sądu Rejonowego w Śremie oraz II K 254/00 Sądu Rejonowego w Śremie,

2. na podstawie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. stwierdzić swą niewłaściwość do rozpoznania wniosku o wydanie wyroku łącznego w pozostałym zakresie i sprawę skazanego Ł. S. przekazać Sądowi Rejonowemu w Kościanie, jako właściwemu do jej rozpoznania,

3 . na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. oraz § 14 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2008 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa koszty nie płaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. Z. kwotę 147,60 zł. (120 zł. + 23% VAT) złotych brutto tytułem nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu,

4. na podstawie art. 632 ust. 2 k.p.k. kosztami procesu za postępowanie przed Sądem Okręgowym obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Skazany Ł. S., pismem datowanym na dzień 02.05.2014r., wniósł o wydanie wyroku łącznego, podając jakie wyroki mają podlegać połączeniu, tj. wyrok Sądu Rejonowego w Kościanie w sprawie II K 628/09, Sądu Rejonowego w Kościanie w sprawie II K 54/10 oraz Sądu Rejonowego w Śremie w sprawie II K 391/11.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ł. S. był dotychczas skazany wyrokami jednostkowymi, a mianowicie:

1.  Sądu Rejonowego w Śremie z dnia 01 lutego 1999 r. (sygn. akt II K 431/98),

2.  Sądu Rejonowego w Śremie z dnia 30 października 2001r. (sygn. akt II K 254/00),

3.  Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 04 września 2001r. (sygn. akt III K 106/01),

4.  Sądu Rejonowego w Śremie z dnia 22 stycznia 2002r. (sygn. akt II K 397/00),

przy czym wyroki te objęte zostały następnie wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 sierpnia 2002r. wydanego w sprawie o sygn. akt III K 350/02

5.  Sądu Rejonowego w Śremie z dnia 28 września 2009r. (sygn. akt II K 397/09),

6.  Sądu Rejonowego w Kościanie z dnia 20 kwietnia 2010r. (sygn. akt II K 628/09),

7.  Sądu Rejonowego w Kościanie z dnia 21 października 2010r. (sygn. akt II K 54/10),

8.  Sądu Rejonowego w Śremie z dnia 26 kwietnia 2012r. (sygn. akt II K 391/11),

9.  Sądu Rejonowego w Kościanie, Wydział Zamiejscowy w Ś. z dnia 18 września 2013r. (sygn. akt VII K 422/13).

W wyniku dokonanej przez Sąd Okręgowy kontroli wniosku skazanego oraz zgromadzonej dokumentacji w postaci aktualnych danych o karalności i akt spraw jednostkowych, a w razie ich braku - odpisów wskazanych wyżej wyroków lub danych o karalności uzyskanych z Zakładu Karnego we Wronkach, jak również analizy akt sprawy III K 350/02 tutejszego Sądu, Sąd Okręgowy doszedł do następujących wniosków:

1) z uwagi na wydanie przez Sądy Rejonowe wyroków jednostkowych (już po tym jak w sprawie skazanego wydany został wyrok łączny w dniu 29.08.2002r.) ujawniły się wobec skazanego nowe okoliczności, skutkujące – z uwagi na złożenie przez niego odpowiedniego wniosku – koniecznością zbadania czy istnieją podstawy dla wydania nowego wyroku łącznego;

2) z uwagi na konfiguracje wyroków jednostkowych ujętych w ramach wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Poznaniu wydanym w sprawie III K 350/02 –uwzględniając okoliczność, że w sprawie skazanego pojawiły się po jego wydaniu nowe skazania objęte wymienionymi wyżej wyrokami jednostkowymi wydanymi przez Sądy Rejonowe – wyrok ten ma obowiązującą moc, a więc w tym zakresie zachodzi powaga rzeczy osadzonej [jest tak, gdyż z uwagi na treść art. 85 k.k. orzeczenia wydane po orzeczeniu wyroku łącznego w dniu 29.08.2002r. z uwagi na daty popełniania przez skazanego objętych nimi czynów zabronionych - nie podlegają połączeniu z żadnym z jednostkowych wyroków objętych wyrokiem łącznym];

3) połączeniu z uwagi na warunki formalne podlegać mogą natomiast wyłącznie wyroki jednostkowe wydane przez Sądy Rejonowe gdyż:

- przestępstwo za które Ł. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Śremie z dnia 28 września 2009r. (sygn. akt II K 397/09) popełnione zostało dnia 23 maja 2009r.,

- przestępstwo za które Ł. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kościanie z dnia 20 kwietnia 2010r. (sygn. akt II K 628/09) popełnione zostało dnia 25 sierpnia 2009r.,

- przestępstwo za które Ł. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kościanie z dnia 21 października 2010r. (sygn. akt II K 54/10) popełnione zostało w okresie od dnia 03 września 2009r. do dnia 09 grudnia 2009r.,

- przestępstwo za które Ł. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Śremie z dnia 26 kwietnia 2012r. (sygn. akt II K 391/11) popełnione zostało w okresie od dnia 25 stycznia 2011r. do dnia 09 lutego 2011r.,

- przestępstwo za które Ł. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kościanie, Wydział Zamiejscowy w Ś. z dnia 18 września 2013r. (sygn. akt VII K 422/13) popełnione zostało dnia 07 marca 2013r.

Jak widać z powyższego, żadne z przestępstw, które osądzone zostały wyrokami w sprawach: II K 397/09, II K 628/09, II K 54/10, II K 391/11 oraz VII K 422/13 nie ulegają ze względów formalnych połączeniu z którymkolwiek wyrokiem jednostkowym objętym wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 sierpnia 2002r. w sprawie III K 350/02 gdyż wszystkie one popełnione zostały już po wydaniu przedmiotowego wyroku łącznego oraz po wydaniu wyroków jednostkowych wchodzących w jego skład. Nadto – co jest jedynie uwagą czynioną na marginesie głównych rozważań – skazany nie wnosił o połączenie któregokolwiek z wyroków jednostkowych objętych wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 sierpnia 2002r. w sprawie III K 350/02 z innymi orzeczeniami.

Z uwagi na brak wszystkich akt koniecznych do orzekania w niniejszej sprawie, sprawa musiałaby zostać odroczona, a posiadając wiedzę opisaną wyżej - nie ma podstaw dla uznawania właściwości Sądu Okręgowego do orzekania w niniejszej sprawie, a więc ostatecznie zaistniała związana z tym konieczność umorzenia części postępowania, a w pozostałym zakresie przekazania sprawy do Sądu właściwego do dalszego orzekania. W punkcie 7 § 1 art. 17 k.p.k. określono, że postępowanie należy umorzyć, jeżeli stwierdzone zostanie, że postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone. Mając więc na uwadze treść cytowanego przepisu - z racji tego, że w sprawie o ten sam czyn (te same wyroki skazujące) zapadło już orzeczenie Sądu (tj. wyrok łączny w sprawie III K 350/02 Sądu Okręgowego w Poznaniu) - sprawę w tym zakresie należało umorzyć z racji zaistnienia negatywnej przesłanki procesowej.

Jak stanowi przepis art. 85 k.k. Sąd może rozważyć wydanie w sprawie danego skazanego wyroku łącznego tylko wówczas, jeżeli popełnił on dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, z jednoczesnym uwzględnieniem zasady wynikającej z obowiązującej Uchwały Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005r [I KZP 36/04, opubl. w OSN 2005/2/13]. Analizując niniejsze postępowania w dalszym ciągu, wyjść należy z normy przepisu art. 569 § 1 k.p.k. stanowiącego, iż Sądem właściwym do rozpoznania wniosku skazanego w przedmiocie wydania wyroku łącznego jest Sąd, który wydał ostatni podlegający połączeniu wyrok w sprawie danego wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji, przekazując wniosek złożony w sprawie skazanego w pozostałym zakresie do Sądu Rejonowego w Kościanie jako właściwego do jego merytorycznego rozpoznania.

Z uwagi na złożenie przez obrońcę (ustanowionego z urzędu dla skazanego) odpowiedniego wniosku, Sąd na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. oraz § 14 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2008 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa koszty nie płaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. Z. kwotę 147,60 zł. (120 zł. + 23% VAT) złotych brutto tytułem nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu.

O kosztach postępowania orzeczono biorąc za podstawę decyzji treść normy zawartej w przepisie art. 632 ust. 2 k.p.k.

SSO Katarzyna Obst