Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu IV Wydział Karny – Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Aleksander Brzozowski

Sędziowie: SSO Hanna Bartkowiak (spr.)

SSO Dariusz Śliwiński

Protokolant: apl. sędz. A. N.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Wojskowej del. do Prokuratury Okręgowej M. N.

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2015 r.

sprawy A. S. (1) i R. S.

oskarżonych z art. 305 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej

na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) S.A.

od wyroku Sądu Rejonowego w Gnieźnie

z dnia 29 maja 2015 r. sygn. akt II K 1204/14

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Gnieźnie do ponownego rozpoznania.

D. Ś. A. H. B.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 29 maja 2015 roku, wydanym na posiedzeniu uwzględniającym wniosek z art. 335 k.p.k., oskarżeni A. S. (2) i R. S. zostali uznani za winnych tego, że w dniu 25 czerwca 2014 roku w W. przy ul. (...) II na targowisku miejskim wspólnie i w porozumieniu dokonywali obrotu perfumami oznaczonymi podrabianymi znakami towarowymi (wskazanymi szczegółowo w treści zarzutu-k.253-255 akt), czym działali na szkodę:

H. B., E., C. A., N. C., reprezentowanych przez Kancelarię (...)z siedzibą w W.;

G. V., G. G., (...) S.A., G.. (...) C. S., C. K., K., G., T. H., (...), C. (...)(B., C.), (...) S.A., G. (...)(D.), T.SpA, A. (...) H. (...) (...)reprezentowanych przez Kancelarię (...). G.i Wspólnicy sp.k. w W.

L. reprezentowaną przez Kancelarię (...) w W.,

tj. przestępstwa z art. 305 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 Prawo własności przemysłowej i za to, na podstawie powołanego przepisu wymierzył każdemu z nich karę grzywny w wysokości po 80 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na 10 zł.

W punkcie 2 i 4 zaliczył oskarżonym na poczet orzeczonych kar okres zatrzymania w sprawie, a w punkcie 5 orzekł przepadek dowodów rzeczowych. Punkty 6-9 wyroku zawierały rozstrzygnięcia dotyczące kosztów procesu, którymi obciążeni zostali oskarżeni.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego (...) S.A., zarzucając temu wyrokowi obrazę przepisów postępowania, tj. art. 343 § 6 k.p.k., mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania rozprawy, mimo że zaszły okoliczności powodujące konieczność modyfikacji wniosku z udziałem stron lub w przypadku braku zgody w tym przedmiocie skierowanie sprawy do rozpoznania na zasadach ogólnych.

Powołując się na powyższe, pełnomocnik wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego okazała się zasadna. Podzielając postawiony w niej zarzut, Sąd Okręgowy zdecydował o uchyleniu zaskarżonego wyroku i przekazaniu sprawy Sądowi Rejonowemu w Gnieźnie do ponownego rozpoznania.

Na wstępie należy przypomnieć w kontekście wniosku z art. 335 k.p.k., że w judykaturze wielokrotnie podnoszono, iż nie zyskuje aprobaty sposób procedowania sądów sprowadzający się do bezkrytycznego akceptowania wniosków prokuratorskich o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy, bowiem musi ono zostać poprzedzone gruntownymi badaniami wszystkich kryteriów dopuszczalności takiego wniosku. Skierowanie wniosku prokuratora w trybie art. 335 § 1 k.p.k. nie zwalnia bowiem sądu od obowiązku kontroli jego formalnej i materialnej poprawności, a zakresem tej weryfikacji winna zostać objęta nie tylko kwestia bezbłędności postulowanych przez prokuratora rozstrzygnięć, ale także to, czy okoliczności popełniania przestępstwa nie budzą wątpliwości. Zgodnie z art. 343 § 7 k.p.k., powinnością sądu rozpoznającego wniosek prokuratora, złożony w trybie art. 335 § 1 k.p.k., jest zbadanie zasadniczej kwestii sprawstwa określonego czynu przez daną osobę, ale również wszelkie inne okoliczności, które są istotne dla oceny prawno-karnej czynu będącego przedmiotem osądu, w tym uprzedniej karalności oskarżonego. Stwierdzenie jakichkolwiek wątpliwości w tym zakresie nakazuje sądowi skierowanie sprawy na rozprawę celem przeprowadzenia postępowania dowodowego, które pozwoli te wątpliwości wyjaśnić (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 2014 r., sygn. III KK 381/14, LEX nr 1621350). Wniosek prokuratora o orzeczenie "uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka karnego" (oskarżyciel i oskarżony zgadzają się jedynie na takie, jak zawarte we wniosku, rozstrzygnięcie sprawy), jest w tym sensie wiążący dla sądu, że potrzeba dokonania jakiejkolwiek zmiany w jego treści musi powodować rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych. Art. 343 § 7 k.p.k. stanowi: "jeżeli sąd uzna, że nie zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku, sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych". Dopuszczalna jest przy tym oczywiście możliwość dokonania modyfikacji wniosku przez prokuratora - za zgodą oskarżonego - na posiedzeniu sądu (art. 343 § 5 k.p.k.). Nie ma również przeszkód, aby sąd w toku posiedzenia przedstawił sugestię co do tego, jakie warunki porozumienia (wniosku prokuratora) gotów jest zaakceptować (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2006 r., III KK 366/06, R-OSNKW 2006, poz. 2211).

Powyższym zasadom, jakich dochowanie warunkuje prawidłowe zastosowanie tego trybu konsensualnego, uchybił Sąd Rejonowy. Wyrok Sądu I instancji wydany został na posiedzeniu, po uwzględnieniu wniosku prokuratora z art. 335 k.p.k., o skazanie oskarżonych bez przeprowadzania rozprawy i wymierzenie im uzgodnionych kar. Zarówno sam wniosek, jak i akceptujący go wyrok, nie zawierał postanowień dotyczących obowiązku naprawienia szkody. Tymczasem na kartach 217-219 oraz 231-233 akt znajdują się skierowane do tegoż Sądu pisma pełnomocnika (...) S.A. zatytułowane „oświadczenie o działaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego wraz z wnioskiem o zwrot wydatków”, z których treści wynika, że składa on wniosek o naprawienie szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k. na kwotę 582,44 zł oraz nawiązki za szkodę niemajątkową z art. 46 § 2 k.k. na kwotę 291,22 zł. Wspomnieć również trzeba, że wniosek o naprawienie szkody na podstawie art.. 46 § 1 k.k. podmiot ten składał już wcześniej, tj. na etapie postępowania przygotowawczego i był on skierowany do Komendy Powiatowej Policji w G. ( pismo z dnia 25 września 2014 r., k. 51).

Tymczasem, Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wyroku sam przyznał, iż „przez nieuwagę nie uwzględnił prawnie chronionego interesu pokrzywdzonego i nie rozstrzygnął w przedmiocie wniosku złożonego w trybie art. 46 § 1 k.k. przez pełnomocnika reprezentującego firmę (...)”. Uchybienie takie skutkować musiało uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zwraca uwagę, iż nie przesądza w tym miejscu o zasadności lub braku złożonego przez pokrzywdzonego wniosku. Nie ulega jednak wątpliwości, że istotnym uchybieniem Sądu I instancji było to, że w ogóle wniosku takiego nie rozpoznał. Bez wątpienia bowiem, wobec zawnioskowania przez pełnomocnika jednego z pokrzywdzonych podmiotów gospodarczych o naprawienie szkody, nie można było uwzględnić wniosku z art. 335 k.p.k. w kształcie, w jakim został on pierwotnie złożony. W takiej sytuacji procesowej Sąd I instancji mógł na posiedzeniu uzależnić uwzględnienie wniosku od zaproponowanej zmiany, na którą przystać musieliby w sposób wyraźny oskarżeni i prokurator. Tego jednak Sąd Rejonowy nie uczynił, transponując propozycję prokuratora i oskarżonych w zakresie kar do treści wyroku. Nadmienić należy, że gdyby Sąd niższej instancji powziął wątpliwość co do zasadności wniosku o naprawienie szkody, czy wysokości szkody i nawiązki, których domaga się jeden z pokrzywdzonych, celowym może okazać się skierowanie sprawy na rozprawę. W takim bowiem wypadku koniecznym byłoby przyjęcie, że okoliczności popełnienia przestępstwa (wielkość szkody) budzą wątpliwości, a zatem istnieje negatywna przesłanka do uwzględnienia wniosku prokuratora.

Przy dokonywaniu kontroli instancyjnej Sąd Okręgowy dostrzegł jeszcze jedno uchybienie, jakiego dopuścił się Sąd Rejonowy, stosując przepisy o trybie konsensualnym. Otóż z akt sprawy nie wynika, aby o posiedzeniu, na którym wniosek z art. 335 k.p.k. był rozpoznawany, zawiadomieni zostali wszyscy ujawnieni pokrzywdzeni. Wyjątek stanowiły zawiadomienia Kancelarii (...) r. pr. E. R., z tym że nazwisko adresata było niepoprawnie napisane (k. 238, 248). Należy natomiast podkreślić, iż zgodnie z brzmieniem art. 343 § 5 k.p.k., udział w posiedzeniu stanowi uprawnienie pokrzywdzonego Tym samym, aby możliwe było skorzystanie z takiego prawa, niezbędnym było zawiadomienie wszystkich ujawnionych pokrzywdzonych i to niezależnie od tego, czy złożyli oni oświadczenie o działaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Nadmienić jedynie można, iż w przedmiotowej sprawie, pełnomocnicy reprezentujący pokrzywdzone firmy złożyli w odpowiednim czasie oświadczenia o zamiarze przystąpienia do sprawy w charakterze oskarżycieli posiłkowych (k. 193, 212 oraz 217). Wykazali zatem zamiar uczestnictwa w postępowaniu sądowym, w charakterze strony procesowej.

W związku z powyższymi uchybieniami konieczne było uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do powtórnego rozpoznania.

Sąd Rejonowy, ponownie rozpoznając sprawę w wyniku wydania przez Sąd Okręgowy kasatoryjnego orzeczenia i decydując się na zastosowanie trybu konsensualnego, winien zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe zawiadomienie pokrzywdzonych – oskarżycieli posiłkowych. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 343 § 2 k.p.k., który został znowelizowany ustawą z dnia 27 września 2013 r. (Dz.U. z 2013 r., poz. 1247 ze zm.), obowiązującą od dnia 1 lipca 2015 roku, pokrzywdzony będzie miał możliwość nie tylko wzięcia udziału w posiedzeniu, lecz również złożenia sprzeciwu wobec uwzględnienia wniosku z art. 335 k.p.k. Tym samym Sąd, decydując się na procedowanie w tym trybie, winien zwrócić uwagę nie tylko na złożony przez pokrzywdzonego (...) S.A. wniosek o naprawienie szkody, lecz także na właściwe zawiadomienie wszystkich ujawnionych pokrzywdzonych o terminie posiedzenia oraz pouczenie ich o przysługującym im uprawnieniach.

D. Ś. A. H. B.