Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 27-03-2017 r.

Sąd Rejonowy w Koninie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Karol Dryjański

Protokolant:p.o. sekretarza sądowego Katarzyna Kamińska

po rozpoznaniu w dniu 22-03-2017 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa K. L.

przeciwko K. W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.217 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Koninie) z tytułu nieuiszczonych kosztów sądowych kwotę 76,07 zł (siedemdziesiąt sześć złotych siedem groszy).

SSR Karol Dryjański

Sygn. akt I C 2705/15

UZASADNIENIE

K. L. wniósł o zasądzenie od K. W. kwoty 5.843,63 zł z odsetkami maksymalnymi od dnia 28.01.2015 r. do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych, a ponadto kwoty 77 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych przez powoda w związku z wytoczeniem powództwa.

W uzasadnieniu powód podniósł, że na podstawie umowy z dnia 21.01.2008 r. podjął się pośrednictwa w uzyskaniu przez pozwanego zasiłku rodzinnego z Niemiec na dzieci za lata 2005 – 2007. Pozwany zobowiązany był do zapłaty prowizji w wysokości 15% przyznanego zasiłku. Pozwanemu przyznano zasiłek w łącznej kwocie 13.455,36 EURO, z czego 15% wynosi 2.018,30 EURO. Powód uzyskał dotychczas na poczet prowizji kwotę 638 EURO, zatem pozostaje do zapłaty ze strony pozwanego kwota 1.380,30 EURO. Średni kurs EURO na dzień wniesienia pozwu wynosi 4.2336 zł, wobec czego do zapłaty przypada kwota 5.843,63 zł. Odsetki maksymalne wynikają z umowy między stronami.

W odpowiedzi pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych, w tym opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Pozwany zarzucił, że powód nie rozliczył z nim kwoty 924 EURO z przyznanych zasiłków i zgłosił tę kwotę do potrącenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

R. i K. małżonkowie W. mają troje dzieci – J., M. i M..

K. L. prowadzi (...)

dowód: bezsporne

W dniu 21.01.2008 r. strony zawarły umowę, przez którą powód przyjął zlecenie dotyczące pośrednictwa w uzyskaniu dla pozwanego zasiłku rodzinnego na dzieci z Niemiec za okresy od maja do września 2005 r., od czerwca 2006 r. do maja 2007 r. oraz od sierpnia do grudnia 2007 r.

W § 7 umowy strony ustaliły, że za świadczoną usługę biuro pobiera prowizję w wysokości 15% kwoty przyznanego zasiłku, nie mniej niż równowartość 120 EURO. W § 11 umowy strony ustaliły, że w przypadku nieziszczenia lub nieterminowego uiszczenia prowizji powód będzie dochodzić swych roszczeń na drodze cywilno – prawnej, a za każdy dzień zwłoki będzie naliczać odsetki karne w wysokości 1% należnej prowizji.

W dniu 29.09.2010 r. strony zawarły drugą umowę, przez którą pozwany zlecił powodowi pośrednictwo w uzyskaniu zasiłku rodzinnego na dzieci z Niemiec za lata 2005 – 2007, przy czym umowa ta dotyczyła okresów zasiłkowych nie objętych umową z 21.01.2008 r.

W § 6 umowy prowizję ustalono na 20% przyznanego zasiłku. W § 11 przewidziano odsetki karne w takiej samej wysokości jak w umowie z dnia 21.01.2008 r.

Przewidziana w obu umowach należność dla powoda zamykała się w prowizji. Strony nie przewidywały żadnych należności dodatkowych.

dowód: umowa z dnia 21.01.2008 r. k. 26 – 27, pismo z dnia 26.05.2009 r. k. 89, umowa z dnia 29.09.2010 r. k. 144 – 145, zeznania K. L. k. 146 – 147, K. W. k. 147

Decyzją z dnia 09.06.2010 r. pozwanemu przyznano zasiłek za okresy od maja do sierpnia 2005 r., od czerwca 2006 r. do maja 2007 r. i od sierpnia do grudnia 2007 r. w łącznej kwocie 4.851 EURO.

W dniu 15.06.2010 r. na rachunek pełnomocnika pozwanego N. L. (osoba wskazana pozwanemu w tym celu przez powoda) przekazano kwotę zasiłku z rozbiciem na kwoty:

a)  924 EURO (za okres od maja do sierpnia 2005 r.),

b)  2.772 EURO (za okres od czerwca 2006 r. do maja 2007 r.),

c)  1.155 EURO (za okres od sierpnia do grudnia 2007 r.).

Powód rozliczył z pozwanym tę transzę następująco:

1)  prowizja 15% w kwocie 589 EURO potrącona przez powoda,

2)  kwota 49 EURO zaliczona na poczet prowizji,

3)  kwota 15 EURO dodatkowo potrącona przez powoda,

4)  kwota 3.372 EURO wypłacona pozwanemu.

Pismem z dnia 06.08.2010 r. przedstawicielka biura powoda poinformowała pozwanego, że kwota przyznanego zasiłku wyniosła 4.851 EURO, jednak przelew na rachunek opiewał jedynie na kwotę 3.927 EURO, a firma powoda wystąpiła o korektę decyzji. Wcześniej pozwany był informowany przez pracownicę biura powoda, że rozliczono kwotę przyznaną w decyzji.

W drugiej transzy pozwanemu przyznano pozwanemu dodatkowo z tytułu zasiłku kwotę 3.465 EURO. W dniu 23.09.2010 r. na rachunek N. L. przekazano kwotę zasiłku z rozbiciem na kwoty:

a)  924 EURO (za okres od stycznia do kwietnia 2005 r.),

b)  2.079 EURO (za okres od września 2005 r. do maja 2006 r.),

c)  462 EURO (za okres od czerwca do lipca 2007 r.).

Powód rozliczył drugą transzę w kwocie 3.465 EURO (okresy od stycznia do kwietnia 2005 r., od września 2005 r. do marca 2006 r. i od czerwca do lipca 2007 r.) następująco:

1)  prowizja 20% w kwocie 693 EURO,

2)  zaliczka na poczet prowizji w kwocie 62 EURO,

3)  dodatkowe potrącenie w kwocie 15 EURO,

4)  kwota 2.819 EURO wypłacona pozwanemu.

W dniu 29.09.2010 r. pozwany przekazał powodowi kwotę 350 zł.

dowód: rozliczenie k. 25, 106, pismo z dnia 06.08.2010 r. k. 44, decyzja z dnia 09.06.2010 r. k. 80 – 81, potwierdzenia przelewów k. 107, zeznania R. W. k. 109 – 110, informacja z Kasy Rodzinnej S. k. 136 – 137, zeznania K. L. k. 146 – 147, K. W. k. 147

W dniu 20.03.2014 r. Kasa Rodzinna S. ustaliła wysokość zasiłku rodzinnego na dzieci pozwanego w wysokości 420,48 EURO miesięcznie od maja 2005 r. do grudnia 2007 r. Z uwagi na to, że uprzednio wypłacono zasiłek w łącznej kwocie 8.316 EURO, dokonano dopłaty w kwocie 5.139,36 EURO.

Kwotę 5.139,36 EURO przelano na rachunek N. L., który przekazał całą kwotę pozwanemu.

Pismem z dnia 28.04.2014 r. przedstawicielka biura powoda poinformowała pozwanego, że na rachunek pełnomocnika biura wpłynęła kwota zasiłku wynosząca 5.139,36 EURO.

Pismem z dnia 16.05.2014 r. przedstawicielka biura powoda zwróciła się do pozwanego o nadesłanie pisma z niemieckiej kasy rodzinnej.

W dniu 20.01.2015 r. przedstawicielka biura powoda zwróciła się do pozwanego o nadesłanie dokumentacji z niemieckiej kasy rodzinnej lub z kancelarii (...).

dowód: decyzja z dnia 20.03.2014 r. k. 15 - 18, 45, 83 – 85, pismo z dnia 28.04.2014 r. k. 47, pismo z dnia 16.05.2014 r. k. 90, pismo z dnia 20.01.2015 r. k. 91, zeznania R. W. k. 109 – 110, informacja z Kasy Rodzinnej S. k. 136 – 137, zeznania K. L. k. 146 – 147, K. W. k. 147

Pismem z dnia 28.01.2015 r. pełnomocnik pozwanego zwrócił się do pozwanego o wyjaśnienie dotychczasowych rozliczeń, a w razie niewyjaśnienia sprawy do zapłaty kwoty 924 EURO z odsetkami od dnia otrzymania zasiłku, w terminie 14 dni pod rygorem wytoczenia powództwa o zapłatę.

Pismem z dnia 23.02.2015 r. pełnomocnik powoda zwrócił się do pełnomocnika pozwanego o zapłatę przez pozwanego dodatkowego wynagrodzenia prowizyjnego w kwocie 771 EURO w związku z przyznaniem pozwanemu trzeciej transzy zasiłku (kwota wynikająca z decyzji z dnia 20.03.2014 r.) w terminie 7 dni. Pismo doręczono pełnomocnikowi pozwanego w dniu 27.02.2015 r.

W dniu 17.03.2015 r. pełnomocnik powoda poinformował pełnomocnika pozwanego, że nie dysponuje potwierdzeniem przelewu pierwszej transzy środków i według jego wiedzy środki te najprawdopodobniej wpłacone zostały na rachunek powierniczy, a dopiero później przekazane w gotówce powodowi, który w takiej formie rozliczył się z pozwanym.

W dniu 13.04.2015 r. pełnomocnik pozwanego zaproponował pełnomocnikowi powoda zawarcie ugody poprzez dokonanie wzajemnych potrąceń i przekazanie pozwanemu kwoty 153 EURO.

W dniu 24.04.2015 r. pełnomocnik powoda poinformował pełnomocnika pozwanego o braku akceptacji wobec powyższej propozycji.

Pismem z dnia 11.05.2015 r. pełnomocnik pozwanego wezwał N. L. do wyjaśnienia różnicy między kwotą zasiłku przyznanego w pierwszej transzy (4.851 EURO) a kwotą przyjętą do rozliczenia przez powoda (3.927 EURO) i ewentualny zwrot pozwanemu różnicy w kwocie 924 EURO. Pełnomocnik pozwanego oświadczył, że powód wskazał N. L. jako osobę, która przekazywała mu pieniądze przyznane pozwanemu z tytułu zasiłku.

W odpowiedzi N. L. w dniu 16.06.2015 r. poinformował pełnomocnika pozwanego, że cała kwota pierwszej transzy zasiłku została przelana na rachunek powoda.

Informację tę pełnomocnik pozwanego w tym samym dniu przekazał pełnomocnikowi powoda.

W dniu 20.06.2015 r. pełnomocnik powoda zażądał od pełnomocnika pozwanego przedstawienia potwierdzenia przelewu potwierdzającego zasadność stanowiska pozwanego.

dowód: pismo z dnia 23.02.2015 r. k. 20 – 21, potwierdzenie odbioru k. 22, pismo z dnia 28.01.2015 r. k. 23 – 24, 49 – 50, 92 – 93, pismo z dnia 11.05.2015 r. k. 50 – 51, korespondencja mailowa k. 52 – 59, 94 – 95, zeznania R. W. k. 109 - 110

Średni kurs EURO w NBP na dzień wniesienia pozwu (13.10.2015 r.) wynosił 4,2336 zł

dowód: bezsporne

Sąd dał wiarę zeznaniom R. W., były bowiem spójne i logiczne, przy tym zgodne z zeznaniami K. W., a pozostały materiał dowodowy nie dał podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności. Zaznaczyć jednak należy, że w przypadku wysokości kwot przekazywanych pozwanemu przez powoda oraz terminów wypłaty, sąd uwzględnił zeznania świadka w takim zakresie, w jakim znalazły one potwierdzenie w znajdujących się w aktach sprawy rozliczeniach stron i potwierdzeniach wypłat.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda K. L. w części, w której wynikało z nich, że powód nie otrzymał kwoty 924 EURO z pierwszej transzy zasiłku przyznanego pozwanemu. Ta część zeznań powoda była sprzeczna z informacją przekazaną pozwanemu przez N. L. w dniu 16.06.2015 r. Dodać należy, że powód nie wykazał żadnym dokumentem, że kwota z pierwszej transzy przekazana mu przez N. L. była istotnie niższa od przyznanej kwoty 4.851 EURO i wyniosła 3.927 EURO. Zeznania powoda w opisanym zakresie budzą wątpliwości tym bardziej, że brak rozliczenia różnicy tych kwot (924 EURO) był sygnalizowany powodowi przez pozwanemu już w sierpniu 2010 r., tymczasem brak jest jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, że powód podjął jakiekolwiek działania zmierzające do odzyskania tej kwoty bądź choćby do wyjaśnienia braku jej wypłaty. Nie sposób przy tym pominąć faktu, że poszczególne transze zasiłku przyznawanego pozwanemu opiewały na relatywnie wysokie kwoty, nie sposób zatem uznać za prawdopodobne, że kwoty te były przekazywane powodowi przez N. L. w celu rozliczenia z klientami z pominięciem formy przelewu i bez jakiegokolwiek pokwitowania. W konsekwencji sąd nie dał wiary zeznaniom powoda również w części dotyczącej formy przekazywania mu środków z zasiłku przez N. L.. W pozostałym zakresie sąd uznał zeznania K. L. za wiarygodne, w tej części były bowiem spójne i logiczne, a pozostały materiał dowodowy nie dał podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności w tej części.

Sąd uznał zeznania pozwanego K. W. za wiarygodne, były bowiem spójne i logiczne, znalazły przy tym potwierdzenie w zeznaniach R. W. oraz w dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, a pozostały materiał dowodowy nie dał podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności. Dodać należy, że zeznania pozwanego były spójne z jego twierdzeniami konsekwentnie podnoszonymi wcześniej w relacjach z powodem.

Dokumenty w oparciu o które sąd ustalił powyższy stan faktyczny nie budziły wątpliwości sądu, nie były również kwestionowane przez strony.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo okazało się niezasadne.

Zgodnie z art. 734 § 1 kc przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie, przy czym w myśl § 2 w braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa.

Z kolei art. 735 § 1 kc stanowi, że jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.

Zgodnie z art. 740 kc przyjmujący zlecenie powinien udzielać dającemu zlecenie potrzebnych wiadomości o przebiegu sprawy, a po wykonaniu zlecenia lub po wcześniejszym rozwiązaniu umowy złożyć mu sprawozdanie. Powinien mu wydać wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby we własnym imieniu.

Dla ustalenia wysokości należności powoda z tytułu zleconego mu przez pozwanego pośrednictwa w uzyskaniu niemieckiego zasiłku na dzieci w pierwszej kolejności wskazać należy, że strony łączyły w tym zakresie dwie umowy, w których przewidziano różną wysokość prowizji.

Umowa z dnia 21.01.2008 r. dotyczyła zasiłku za okresy od maja do września 2005 r., od czerwca 2006 r. do maja 2007 r. oraz od sierpnia do grudnia 2007 r. W umowie przewidziano prowizję w wysokości 15%.

Umowa z dnia 29.09.2010 r. – jak wynika ze zgodnych zeznań stron – dotyczyła pozostałych okresów za które przyznano zasiłek.

Pierwsza decyzja o przyznaniu zasiłku opiewała na kwotę 4.851 EURO, a dotyczyła okresów od maja do sierpnia 2005 r., od czerwca 2006 r. do maja 2007 r. i od sierpnia do grudnia 2007 r. Dla ustalenia prowizji powoda należy zatem w tym wypadku zastosować stawkę 15% przewidzianą w umowie z 21.01.2008 r. W tej sytuacji stwierdzić należy, że prowizja należna powodowi z tytułu tej transzy wynosi 727,65 EURO.

Druga transza w kwocie 3.465 EURO przyznana została za okresy od stycznia do kwietnia 2005 r., od września 2005 r. do maja 2006 r. i od czerwca do lipca 2007 r. W sumie świadczenie dotyczyło 15 miesięcy, przy czym jeden z tych miesięcy (wrzesień 2005 r.) został przez strony objęty umową z dnia 21.01.2005 r., a pozostałe 14 miesięcy obejmowała umowa z dnia 29.09.2010 r. Średnio na jeden miesiąc przypadało świadczenie zasiłkowe w kwocie 231 EURO.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że umowa z dnia 29.09.2010 r. została zawarta przez strony 6 dni po wypłaceniu drugiej transzy przez niemiecką kasę rodzinną. Z uwagi na fakt, iż stawka zastosowana przy rozliczeniu przez powoda nie była jednak kwestionowana przez pozwanego, a jedyną umową dotyczącą okresów nie objętych umową z dnia 21.01.2008 r. była umowa z dnia 29.09.2010 r., dla ustalenia prowizji należnej powodowi w związku z zasiłkami przyznanymi pozwanemu za okresy nie objęte umową z dnia 21.01.2008 r. sąd przyjął stawkę wynikającą z umowy z dnia 29.09.2010 r.

W ślad za tym w zakresie środków przyznanych pozwanemu w drugiej transzy sąd ustalił, że:

a)  od kwoty 231 EURO (należność za wrzesień 2005 r.) powodowi przysługuje prowizja w wysokości 15%, a zatem kwota 34,65 EURO,

b)  od kwoty 3.234 EURO (3.465 – 231) powodowi przysługuje prowizja w wysokości 20%, a zatem kwota 646,80 EURO.

W kwietniu 2014 r. pozwanemu wypłacono dodatkowo zasiłek w kwocie 5.139,36 EURO, przy czym było to świadczenie za okres od maja 2005 r. do grudnia 2007 r. Okres ten obejmował 32 miesiące, z których 22 były objęte umową z dnia 21.01.2008 r. (a zatem stawką prowizji 15%), a 10 było objętych umową z 29.09.2010 r. (a zatem stawką 20%). Przy średnim świadczeniu miesięcznym w kwocie 160,605 EURO (5.139,36 : 32), stwierdzić należy, że:

a)  od kwoty 3.533,31 EURO (22 x 160,605) powodowi przysługuje prowizja w wysokości 15%, a zatem kwota 529,99 EURO,

b)  od kwoty 1.606,05 EURO (10 x 160,605) powodowi przysługuje prowizja w wysokości 20%, a zatem kwota 321,21 EURO.

Łącznie suma prowizji należnych powodowi wynosi 2.260,30 EURO (727,65 + 34,65 + 646,80 + 529,99 + 321,21).

Powód przyznał, że pobrał dotychczas w związku z wykonaniem umowy:

a)  w ramach pierwszej transzy kwotę 589 EURO z tytułu prowizji oraz 15 EURO na poczet wydatków,

b)  w ramach drugiej transzy kwotę 693 EURO z tytułu prowizji oraz 15 EURO na poczet wydatków.

Z zeznań K. L. wynikało, że poza prowizją z tytułu umowy nie przysługiwały mu żadne dodatkowe świadczenia. W konsekwencji sąd uznał, że pobierane dodatkowo w przypadku obu transz kwoty po 15 EURO powinny zostać zaliczone na poczet należnej powodowi prowizji. W ślad za tym sąd stwierdził, że okolicznością bezsporną jest pobranie przez powoda w związku z wykonaniem umów z pozwanym kwoty 1.312 EURO (suma kwot wskazanych wyżej pod lit. a i b).

Różnica kwot 2.260,30 EURO i 1.312 EURO wynosi 948,30 EURO.

W ocenie sądu strona powodowa nie wykazała jakoby w jej dyspozycji nie znalazła się nadto kwota 924 EURO z zasiłku przyznanego pozwanemu w pierwszej transzy. Powód twierdził, że pełnomocnik pozwanego N. L. nie przekazał mu tej kwoty po przelaniu jej na rachunek pełnomocnika. Sąd nie dał w tym zakresie wiary zeznaniom powoda z przyczyn wskazanych we wcześniejszej części uzasadnienia. W tym miejscu podkreślić należy, że zadaniem powoda było wykazanie w niniejszym postępowaniu prawdziwości swych twierdzeń, że z pierwszej transzy zasiłku przyznanej pozwanemu w kwocie 4.851 EURO przekazana została mu jedynie kwota 3.927 EURO. Powód na potwierdzenie swego stanowiska w tym zakresie przedstawił jedynie swoje zeznania, podczas gdy strona pozwana przedstawiła mail od N. L., w którym stwierdza on, że pierwsza transza została w całości przekazana powodowi. Co więcej jak wynikało z zeznań pozwanego, gdy zgłosił zastrzeżenia co do rozliczenia pierwszej transzy w biurze powoda, poinformowano go, że rozliczono całą kwotę przyznaną w decyzji. Powtórzyć należy, że powód nie potwierdził jakoby otrzymał do dyspozycji z pierwszej transzy jedynie kwotę 3.927 EURO potwierdzeniem przelewu na swój rachunek bankowy ani żadnym pokwitowaniem. Zeznania powoda co do bezpośredniego przekazywania mu uzyskanych z tytułu zasiłku kwot przez N. L. budzą przy tym istotne wątpliwości, nie jest to bowiem prawdopodobna forma przy relatywnie wysokich kwotach należnych klientom powoda oraz w świetle faktu, że powód i N. L. mają miejsca zamieszkania w różnych państwach.

W ocenie sądu brak rozliczenia przez powoda kwoty 924 EURO z zasiłku przyznanego pozwanemu w oczywisty sposób obciąża stronę powodową, w konsekwencji kwotę 924 EURO należy odjąć od uprzednio wskazanej kwoty 948,30 EURO.

W tej sytuacji kwota należna powodowi z tytułu prowizji ulega redukcji do 24,30 EURO.

Przy uwzględnieniu faktu, że już po przekazaniu drugiej transzy zasiłku (miało to miejsce w dniu 23.09.2010 r.), to jest w dniu 29.09.2010 r. pozwany przekazał powodowi w związku z wykonaniem przedmiotu umowy kwotę 350 zł, która niezależnie od zmiennego kursu EURO z całą pewnością przewyższa równowartość 24,30 EURO (jest ona zwykle zbliżona do 100 zł), stwierdzić należy, że pozwany w całości wywiązał się z zobowiązań wobec powoda wynikających z umów z dnia 21.01.2008 r. i 29.09.2010 r.

Sąd uznał nadto, że żądanie powoda zasługuje na negatywną ocenę w świetle zasad współżycia społecznego. Powód nie wykazał prawdziwości swych twierdzeń co do rozliczeń z pełnomocnikiem pozwanego, a pozew w istocie zmierzał do obciążenia pozwanego negatywnymi następstwami braku po stronie powoda prawidłowej dokumentacji przepływów finansowych. Należy przy tym zwrócić uwagę, że po stronie powodowej wystąpiły inne uchybienia w wykonaniu przedmiotu umowy, w szczególności polegające na niezgodnym z rzeczywistością informowaniu pozwanego o wysokości kwoty przyznanej w ramach pierwszej transzy, a także trudnościami w komunikacji. Dodać należy, że pozwany wykazał już znaczne ustępstwo wobec strony powodowej godząc się na zastosowanie wyższej stawki prowizji do rozliczenia kwot zasiłku za okresy nie objęte umową z dnia 21.01.2008 r. W przypadku drugiej transzy powód zyskał w ten sposób 161,70 EURO (przy stawce 15% cała prowizja z tej transzy wyniosłaby 519,75 EURO, zamiast 681,45 EURO), a w przypadku trzeciej transzy zyskał 80,30 EURO (przy stawce 15% prowizja wyniosłaby 770,90 EURO zamiast 851,20 EURO).

Mając powyższe na uwadze sąd na podstawie powołanych przepisów orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

Zgodnie z art. 98 § 1 kpc strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (art. 98 § 3 kpc).

Pozwany wygrał sprawę w całości, w konsekwencji należało w całości uwzględnić jego wniosek o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu. Koszty procesu poniesione przez pozwanego objęły wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem (1.200 zł) oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa (17 zł). Suma kosztów procesu poniesionych przez pozwanego wyniosła 1.217 zł i taką kwotę należało zasądzić na jego rzecz od powoda z tytułu zwrotu kosztów procesu.

Mając powyższe na uwadze sąd na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc orzekł jak w punkcie 2 wyroku.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Powód przegrał sprawę w całości, dlatego tez należało w całości obciążyć go nieuiszczonymi kosztami sądowymi, na które złożyły się należności w łącznej kwocie 76,07 zł z tytułu kosztów tłumaczeń zleconych w toku postępowania tłumaczowi B. K..

Mając powyższe na uwadze sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych orzekł jak w punkcie 3 wyroku.

SSR Karol Dryjański