Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 04-04-2016 r.

Sąd Rejonowy w Koninie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Agnieszka Krzyżanowska

Protokolant:st.sekr.sąd. Katarzyna Bandowska

po rozpoznaniu w dniu 22-03-2016 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. F. (1)

przeciwko J. S. (1)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 300,00 zł (trzysta złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21.04.2015 r. do 31.12.2015 r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1.01.2016 r. do dnia zapłaty;

2.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Koninie kwotę 30,00 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

SSR Agnieszka Krzyżanowska

Sygn. akt I C 670/15

UZASADNIENIE

J. F. (1) wniosła o zasądzenie od J. S. (1) kwoty 300,00zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28.11.2012r. do dnia zapłaty, nadanie wyrokowi natychmiastowej wykonalności oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm procesowych. W uzasadnieniu powódka wskazała, że na dochodzoną kwotę składa się równowartość uszkodzonej przez pozwanego skrzynki na listy, której wysokość została ustalona w toku postepowania karnego prowadzonego przez Sąd Rejonowy w K.w sprawie sygn. akt II K 19/13 i w którym uznano pozwanego za winnego uszkodzenia mienia nakładając na niego obowiązek zapłaty równowartości szkody. Wyrok wydany w tej sprawie został następnie uchylony przez Sąd Okręgowy w K.w sprawie sygn. akt II Ka 324/14 i postepowanie zostało umorzone wobec pozwanego z tytułu przedawnienia karalności.

Pozwany J. S. (1), w odpowiedzi na pozew, wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc, że nie dokonał czynu wskazanego wyroku skazującym, a ponadto podkreślił fakt umorzenia postepowania karnego przez Sąd II instancji. Ponadto pozwany wskazał, że przez pomówienia i donosy powódki poniósł znaczne koszty przekwalifikowania budynku gospodarczego na zakład składania mebli i usług stolarskich, choć było to tylko jego hobby, a nie dodatkowa praca i działalność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka J. F. (1) wraz z mężem M. F. mieszka na nieruchomości położonej w K. M. oznaczonej numerem (...). Jej sąsiadem jest min. pozwany J. S. (1) będący właścicielem nieruchomości przy ul. (...).

bezsporne

Od kilku lat strony pozostają ze sobą w silnym konflikcie, co przełożyło się na ich relacje sąsiedzkie. Powódka zarzucając pozwanemu zakłócanie spokoju poprzez prowadzenie nielegalnej działalności polegającej na produkcji mebli, powiadomiła o powyższym Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, Urząd Skarbowy i Wydział Ochrony Środowiska Urzędu Miejskiego w K.. Ponadto wielokrotnie zgłaszała swe uwagi i wnosiła o interwencje Policji lub Straży Miejskiej, co spowodowało wszczęcie min. postępowania przygotowawczego o sygn. akt 3 Ds. (...) i karnego w sprawie o sygn. akt VII W 788/10.

Dowód: zeznania powódki J. F. (1) k. 75-76, pozwanego J. S. (1) k. 76-77, akta sygn. akt II K 19/13, VII W 788/10

Już w 2010 r. pozwany na swej nieruchomości posiadał wyposażony warsztat stolarski z podłączonymi mediami – prądem, wodą i alarmem Na nieruchomości znajduje się też kuchnia. Poza pracą zawodową pozwany zajmował się produkcją lub naprawą mebli, w tym mebli kuchennych, które wykonał również na rzecz B. D., znajomego ojca, który odwiedzał go na działce w M.. W dniu 28.11.2012r. pozwany naprawiał wykonane mu wcześniej meble, a po zakończeniu pracy i spotkaniu został odwieziony przez B. D. i D. D. (1) na miejsce przez niego wskazane.

Dowód: zeznania- świadka B. D. k.53, D. D. (1) k. 53v, powódki J. F. (1) k. 75-76, pozwanego J. S. (1) k. 76-77 i k. 52v sygn. akt VII W 788/10, zdjęcia k. 58, akta sygn. akt II K 19/13 k. 11

W dniu 28 listopada 2012r. około północy powódka przebywała w domu w kuchni połączonej z salonem na parterze domu. W pewnej chwili usłyszała głuche uderzenie w furtkę i patrząc z okien salonu na bramę wjazdową i furtkę zobaczyła że jest ona otwarta. Pomimo późnej pory widoczność była dobra, albowiem była pełnia księżyca, a ponadto w odległości 2-3 metrów od bramy wjazdowej znajduje się lampa uliczna, podobna do tej po przeciwległej stronie drogi, które dobrze oświetlają ulicę. Aby mieć lepszą widoczność powódka pobiegła do pokoju na piętrze skąd przez okno zobaczyła J. S. (1) wychodzącego ze swojej bramy wjazdowej i podbiegającego do furtki prowadzącej do domu powódki. Następnie pozwany schylił się, kopnął i uderzył kilkakrotnie w furtkę na wysokości skrzynki na listy. Potem pozwany odszedł w kierunku swojej działki chwilę stojąc w bramie wjazdowej, a następnie idąc blisko ogrodzenia dzielącego nieruchomości stron wszedł do swego budynku i zapalił światło. Przebieg zdarzenia powódka rejestrowała podręczną kamerą, którą wcześniej zakupiła min. po to aby nagrywać wykonywane przez pozwanego prace produkcji mebli.

Dowód: zeznania – świadków J. C. k. 67-68, K. K. k. 68, J. Ł. k. 68v, A. B. k. 74, powódki J. F. (1) k. 75-76, akta sygn. akt II K 19/13

O zajściu powódka telefonicznie zawiadomiła Straż Miejską, a następnie KMP w K., opisując jego przebieg i wskazując na pozwanego jako sprawcę zdarzenia. Krótko potem zadzwoniła do męża M. F. informując o zachowaniu sąsiada.

Dowód : zeznania powódki J. F. k. 75-76

W dniu 29.11.2012r. przy udziale K. K. funkcjonariusza KMP w K. dokonano oględzin bramy wjazdowej i furtki na nieruchomości powódki, w trakcie których stwierdzono min. uszkodzenie zamontowanej na furtce skrzynki na listy.

Dowód : zeznania powódki F. k. 75-76, świadka K. K. k. 68, akta sygn. akt II K 19/13

Wartość uszkodzonej skrzynki na listy wynosi 300 zł.

bezsporne

Wyrokiem Sądu Rejonowego w K.z dnia 09.09.2010r. w sprawie o sygn. akt II K 19/13 J. S. (1) został uznany winnym tego, że w dniu 28 listopada 2012r. w K. przy ul. (...) umyślnie dokonał uszkodzenia skrzynki na listy umieszczonej na ogrodzeniu posesji w ten sposób, że kopnął w nią i kilkakrotnie uderzył nieustalonym przedmiotem powodując jego wgniecenia, czym spowodował straty w wysokości 300 zł. na szkodę J. F. (1) tj. wykroczenia z art. 124 § 1 kw. Sąd karny w tymże wyroku na podstawie art. 124 § 4 kw zobowiązał oskarżonego do naprawienia wyrządzonej szkody przez zapłatę na rzecz J. F. (1) kwoty 300,00 zł. W wyniku złożonej przez pozwanego apelacji, Sąd Okręgowy w K.wyrokiem z dnia 5.02.2015r. w sprawie sygn. akt II Ka 324/14, uchylił zaskarżony wyrok i umorzył postepowanie wobec obwinionego. W uzasadnieniu w/w orzeczenia Sąd Okręgowy w pełni podzielił ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego w K., w tym ocenę dowodów zgromadzonych w sprawie, jednocześnie nie uznając zasadności zarzutów apelacyjnych J. S. (1). Sąd Okręgowy ponadto podkreślił, iż podstawą uchylenia wyroku była tylko i wyłącznie przesłanka negatywna procesowa zawarta w art. 45 § 1 kw, dotycząca ustania karalności wykroczenia popełnionego przez obwinionego J. S. (1).

Dowód: wyroki i uzasadnienia k. 207, 214-219, 253, 256-257 akt sygn. akt II K 19/13

Odpis pozwu doręczono pozwanemu w dniu 13.04.2015r.

Dowód: zpo k. 16

Sąd dał wiarę wskazanym w ustaleniach stanu faktycznego dokumentom, gdyż ich autentyczność i treść nie była kwestionowana przez strony, a Sąd nie dopatrzył się powodów by czynić to z urzędu.

Za wiarygodne należało ocenić zeznania świadków J. C., K. K., J. Ł. i A. B., albowiem były one spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniające. Podkreślić należy, iż zeznania złożone przez świadków w niniejszym procesie, były de facto potwierdzeniem zeznań złożonych we wcześniejszym postępowaniu karnym mającym na celu ustalenia sprawstwa J. S. (1) oraz ustalenia zakresu i wysokości dokonanych uszkodzeń.

Zeznaniom świadka B. D. Sąd odmówił wiarygodności w zakresie w jakim twierdził, ze nie przebywał nigdy na nieruchomości pozwanego bo pozostaje to w wyraźnej sprzeczności nie tylko z zeznaniami powódki, ale przede wszystkim ze zdjęciami dołączonymi do akt sprawy. Również nie znalazły potwierdzenia zeznania świadka jakoby w dniu zdarzenia świadek wraz z synem D. D. (1), odwozili pozwanego do miejsca zamieszkania na C.. Należy podkreślić, iż już w toku postepowania karnego świadek zmieniał swe zeznania zarówno co do godziny opuszczenia przez pozwanego mieszkania jak i co do trasy jaką D. D. (1) odwoził pozwanego na C., po raz kolejny w toku niniejszego procesu odmiennie opisał powyższe okoliczności. Z tych samych przyczyn i w tym samym zakresie sąd odmówił wiarygodności zeznań D. D. (1). W pozostałym zakresie, potwierdzonym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, zeznania w/w świadków należało ocenić za wiarygodne.

Zeznaniom powódki J. F. (1) sąd odmówił wiarygodności jedynie w zakresie w jakim twierdziła, ze pozwany na swej nieruchomości prowadzi stały zakład stolarski, albowiem okoliczności te nie zostały w żaden sposób potwierdzone. W pozostałym zakresie zeznania powódki pozostawały konsekwentne, spójne i logiczne. Ponadto już w postepowaniu karnym powódka podnosiła argumenty potwierdzające sprawstwo pozwanego, dokumentując min. fakt pełni księżyca w dniu zdarzenia potwierdzony złożonymi wydrukami faz księżyca w listopadzie 2012r.. Powódka już od chwili powiadomienia straży miejskiej oraz KMP w K. w dniu zdarzenia, konsekwentnie podkreślała fakt rozpoznania w sprawcy uszkodzeń J. S. (2), co zostało potwierdzone w toku postępowania karnego.

Zeznaniom pozwanego J. S. (2) Sąd odmówił wiarygodności w zakresie w jakim twierdził, że w dniu 28 listopada 2012r. po naprawie mebli kuchennych u B. D. został przez jego syna odwieziony na C. albowiem okoliczności te nie zostały potwierdzone materiałem dowodowym. Podobnie w tym zakresie Sąd odmówił przymiotu wiarygodności zeznaniom świadków B. i D. D. (1) z przyczyn opisanych przy ocenie zeznań świadków. Podobnie za niewiarygodne należało ocenić zeznania pozwanego co do tego, że nie wykonywał na swojej nieruchomości mebli, albowiem świadek B. D. zeznał, że w dniu zdarzenia na posesji powódki pozwany naprawiał wcześniej wykonane meble kuchenne. Podobnie niewiarygodnymi okazały się twierdzenia J. S. (1), że na swojej nieruchomości położonej w M. nie ma urządzonej części mieszkalnej i nie ma podłączonych mediów, albowiem już w toku postepowania o wykroczenie w sprawie sygn. akt VII W 788/10 ustalono, że w roku 2010 warsztat pozwanego działał co znaczy, że był podłączony prąd i woda, a w budynku na nieruchomości urządzona była kuchnia. Tym samym twierdzenia pozwanego, że powódka nie mogła go rozpoznać i że nie mógł w swym budynku zapalić światła nie mogą być prawdziwe. Podobnie w świetle złożonych zdjęć niewiarygodne pozostają twierdzenia jakoby świadek D. nie odwiedzał pozwanego i nie przyjeżdżał na działkę na M.. W pozostałym zakresie, potwierdzonym materiałem dowodowym, zeznania pozwanego należało ocenić za wiarygodne, albowiem były spójne i logiczne.

Sąd zważył, co następuje:

Istotą żądania powódki było naprawienie przez pozwanego szkody w postaci uszkodzenia skrzynki pocztowej, przy czym okoliczności sprawstwa pozwanego były przedmiotem ustaleń postepowania karnego w sprawie sygn. akt II K 19/13. Co prawda zgodnie z normą art. 11 k.p.c. sąd cywilny jest związany prawomocnym wyrokiem skazującym, jednakże w niniejszej sprawie wyrok wydany przez Sąd Rejonowy w dniu 15.10.2014r. w w/w sprawie, został uchylony orzeczeniem Sądu Okręgowego w K.w sprawie sygn. akt II Ka 324/14. Zauważyć natomiast należy, iż w uzasadnieniu swego orzeczenia Sąd Okręgowy w K.podkreślił prawidłowe ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego pozwalające na przypisanie sprawstwa uszkodzenia min. skrzynki pocztowej pozwanemu. Okoliczności dokonania uszkodzenia skrzynki zostały także potwierdzone w niniejszym procesie, albowiem zeznania świadków powołanych przez pozwanego okazały się w znaczącej części niewiarygodne. Tymczasem zeznania pozwanej uzyskały potwierdzenie zarówno co do okoliczności wykonywania przez pozwanego mebli, co wywoływało dalsze i narastające konflikty skutkujące szeregiem spraw administracyjnych i sądowych, jak i możliwości identyfikacji osoby sprawcy uszkodzeń. Pozwany często przebywał na swej nieruchomości, a powódka i jej mąż często obserwowali jego zachowanie, sposób poruszania i prace wykonywane na działce. Podkreślić należy, iż pozwany sam zarzucał powódce, że jest przez nią obserwowany i fotografowany. Okoliczności te zostały także potwierdzone w toku postepowania w sprawie sygn. akt VII W 788/10. Ponadto składający zeznania świadkowie J. Ł. i A. B., funkcjonariusze policji uczestniczący w czynności procesowej wskazali, że co prawda z okien pietra domu powódki trudno było rozpoznać sprawcę, ale zarazem stwierdzili, że jeżeli osoba sprawcy była powódce znana to mogła osobę tą rozpoznać. Zważywszy na trwającą od kilku lat swoistą „obserwacją” pozwanego przez małżonków F. należy przyjąć, że sylwetka i sposób poruszania J. S. (1) był im doskonale znany. Zauważyć także należy, iż dokumentacja zgromadzona w aktach sprawy karnej potwierdza zeznania powódki twierdzącej, że w dniu zdarzenia była pełnia księżyca, który oprócz latarni ulicznych poprawiał widoczność i możliwość identyfikację sprawcy. Ustalony przebieg wydarzeń jest również prawdopodobny w świetle konfliktu sąsiedzkiego stron. Zachowanie powódki i jej męża polegające na ciągłej obserwacji pozwanego, fotografowanie osób przyjeżdżających na jego posesję i nagrywanie, mogło być odbierane przez niego jako ciągła inwigilacja. Do tego dochodziły zgłaszane przez powódkę interwencje policji i straży miejskiej, wszczęte postępowania administracyjne, co z pewnością budziło frustrację pozwanego, którą sam w toku niniejszego procesu przyznał. Te okoliczności mogły być i zapewne były powodem dokonanego uszkodzenia furtki i bramy powódki tym bardziej, że w dniu zdarzenia pozwany spożywał alkohol, a narastająca złość na małżonków F. znalazła swe ujście. Należy więc uznać, iż z uwagi na liczne nieścisłości w twierdzeniach strony pozwanej, okoliczności dokonania uszkodzenia skrzynki pocztowej przez J. S. (1) zostały potwierdzone, także z racji rozpoznania go przez powódkę. Podobnie znalazły potwierdzenie, sposoby dokonania uszkodzeń i zniszczeń opisane przez powódkę – kopnięcia i uderzenie narzędziem, co zeznali świadkowie J. C. i K. K.. Wartość uszkodzeń nie była natomiast kwestionowana, stad należy przyjąć, iż kwota 300 zł. jest adekwatna do dokonanych przez pozwanego zniszczeń.

Podstawa prawną żądania powódki pozostaje norma art. 415 k.c. stanowiącego, że kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Tym samym mając na uwadze poczynione ustalenia dotyczące uszkodzenia przez pozwanego J. S. (1) w dniu 28.11.2012r. skrzynki na listy umieszczonej na furtce wejściowej na nieruchomość powódki, biorąc za podstawę wyżej wskazane normy prawne Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku.

Co do odsetek ustawowych od żądanej kwoty 300 zł. Sad uznał, że adekwatną datą zgodnie z art. 481 k.c. stanowiącym, iż jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, będzie data 21.04.2015r. Zdaniem Sądu pozwany pozostawał w zwłoce w spełnieniu świadczenia po otrzymaniu pozwu w niniejszej sprawie, co miało miejsce 13.04.2015r., a uznając 7 dniowy termin do jego wykonania (tj. do 20.04.2015r.), przyjąć należy tą datę jako maksymalny czas dokonania zapłaty. Żądanie powódki dotyczące naliczenia odsetek ustawowych już od dnia wydania wyroku w sprawie sygn. akt II K 19/13, nie może się ostać albowiem, wyrok ten został zaskarżony przez pozwanego kwestionujące jakoby on dokonał uszkodzeń następnie wycenionych na kwotę 300 zł. , a następnie uchylony przez sąd II instancji. Trudno więc mówić o zwłoce pozwanego już od tej daty. Podstawą prawną zasądzenia odsetek ustawowych był art. 481 kc ( również w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 9.10.2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015r. nr 1830) w zw. z art. 359 kc.

Pozwany przegrał proces w całości, a na koszty procesu złożyła się jedynie nieuiszczona opłata sądowa. Tym samym, na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 zł. z tytułu nieuiszczonych kosztów procesu.

SSR Agnieszka Krzyżanowska