Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2019 r.

Sąd Okręgowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Karol Skocki

Protokolant: st. sekr. sąd. Irena Bąk

przy udziale oskarżyciela publicznego sierż. szt. J. M. (1) z KPP w S.

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2019 r.

sprawy P. C. (1)

obwinionego z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Słupcy

z dnia 24 kwietnia 2019 r. sygn. akt II W 22/19

1.  Zmienia zaskarżony wyrok i uniewinnia obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. M. (2) kwotę 516,60 zł tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej obwinionemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

3.  Kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

Karol Skocki

Sygn. akt II Ka 222/19

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2019 r. Sąd Rejonowy w Słupcy, sygn. akt II W 22/19, uznał obwinionego P. C. (1) za winnego tego, że w okresie czasu od 28 listopada 2018 roku do 06 grudnia 2018 roku oraz od 12 grudnia 2018 roku do 20 grudnia 2018 roku działając pod firmą Zakład (...), a prowadzący działalność gospodarczą pod adresem (...) 36, (...)-(...) Z. naruszył obowiązek udzielenia Powiatowemu Rzecznikowi Konsumentów w K. pisemnych wyjaśnień i informacji będących przedmiotem wystąpień Rzecznika, tj. wykroczenia z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 roku o ochronie konkurencji i konsumentów i za to na podstawie powołanego przepisu wymierzył mu karę grzywny w kwocie 2000 zł.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca obwinionego P. C. (1) zaskarżając go w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia a polegający, że obwiniony naruszył obowiązek udzielenia Powiatowemu Rzecznikowi Konsumentów w K. pisemnych wyjaśnień i informacji będących przedmiotem wystąpień Rzecznika tj. naruszenie art. 114 ust. 1 ustawy, pomimo , że akta sprawy powyższego nie potwierdzają;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przez nie ustalenie i nie wyjaśnienie czy ponowne wezwanie rzecznika konsumentów skierowane do obwinionego do niego dotarły a jeżeli tak, to w jakiej dacie;

3.  rażące naruszenie:

- art. 7 kpk w zw. z art. 8 kpw,

- art. 5 kpk w zw. z art. 8 kpw,

- naruszenie art. 31 par. 1 kpw przez nie dokonanie analizy zarzutu jak też wcześniejszego udzielenia odpowiedzi przez obwinionego,

- nie wyjaśnienie błędnej numeracji dowodów na k. 21 /wniosek o ukaranie/, po numerze 2 dowodu wpisano numer 4;

- rażące naruszenie art. 39 par. 1 kpw przez niezastosowanie

nadzwyczajnego złagodzenia kary i odstąpienie od jej wymierzenia.

W oparciu o powyższe zarzuty obrońca obwinionego wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, względnie zmianę zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego P. C. (1) okazała się tyle zasadna, iż skutkowała zmianą zaskarżonego wyroku na korzyść obwinionego.

Na wstępie podnieść należy, iż analiza co prawda kompletnie zebranego materiału dowodowego, jakim dysponował sąd I instancji, na kanwie którego sąd ten dokonał ustaleń stanu faktycznego, prowadzi do wniosku, iż zarówno ustalenia faktyczne wyprowadzone z oceny dowodów jak i ocena prawna zdarzenia poddanego osądowi nie znajdują poparcia ze strony Sądu Okręgowego.

Należy mieć na względzie, iż art. 4 kpk w zw. z art. 8 kpw ma zastosowanie także w postępowaniu w sprawach o wykroczenia i nakazuje organom prowadzącym postępowanie w sprawach o wykroczenia badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść jak i na niekorzyść obwinionego. W postępowaniu sądowym jest to osiągalne natomiast tylko wtedy, gdy przedmiotem zainteresowania jest cały zebrany w sprawie materiał dowodowy bez pominięcia istotnych jego części i gdy całokształt tego materiału – po prawidłowym ujawnieniu go w procesie – stanie się następnie przedmiotem rozważań sądu zgodnie z art. 410 kpk i art. 424 kpk w zw. z art. 82 § 1 kpw (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1974r. , sygn.. akt II KR 239/74, LEX nr 21652). Tym samym obowiązkiem Sądu w niniejszym postępowaniu było nie tylko zbadanie okoliczności warunkujących stan faktyczny, ale również dokonanie dokładnej analizy wypełnienia znamion wykroczenia z art. 114 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.

Przypomnieć należy, iż wykroczenie z art. 114 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów polega na naruszeniu wbrew przepisowi art. 42 ust. 4 ustawy obowiązku udzielenia rzecznikowi konsumentów wyjaśnień i informacji będących przedmiotem wystąpienia rzecznika lub obowiązku ustosunkowania się do uwag i opinii rzecznika.

Strona przedmiotowa wykroczenia polega więc na zaniechaniu, czyli uchyleniu się od udzielenia rzecznikowi konsumentów wyjaśnień i informacji będących przedmiotem wystąpienia rzecznika lub obowiązku ustosunkowania się do uwag i opinii rzecznika, albo na działaniu polegającym na nienależytym wykonaniu obowiązku udzielenia rzecznikowi konsumentów wyjaśnień i informacji będących przedmiotem wystąpienia rzecznika lub obowiązku ustosunkowania się do uwag i opinii rzecznika. Nie jest jednak nienależytym wykonaniem obowiązku zajęcie przez zobowiązanego innego stanowiska niż stanowisko prezentowane przez rzecznika czy też odmowa uwzględnienia argumentów rzecznika czy konsumenta. Przedsiębiorca ma prawo mieć inne stanowisko niż konsument czy też rzecznik konsumentów (Stawicki Aleksander (red), Stawicki Edward (red.), Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów. Komentarz, wyd. II).

W przedmiotowej sprawie natomiast nie ulega wątpliwości, iż obwiniony P. C. (1) na pismo Powiatowego Rzecznika Konsumentów odpowiedział w dniu 16 listopada 2018 r. (k.7 akt). Obwiniony w sposób jasny wyjaśnił sytuację, przedstawiając jednocześnie swoje kategoryczne stanowisko. Drugorzędną kwestią jest fakt, iż stanowisko obwinionego sprzeczne było ze stanowiskiem konsumenta, do czego przecież obwiniony miał prawo.

Kolejne pisma Powiatowego Rzecznika Konsumentów z dnia 23 listopada 2018r. (k. 10) oraz z dnia 13 grudnia 2018r. (k. 12) należy traktować jedynie jako przedstawiające odrębne stanowisko Rzecznika a nadto działania zmierzające do wyegzekwowania od obwinionego określonego zachowania, tj. zwrotu roszczenia klientowi. Podkreślić jednak należy, iż Rzecznik nie posiada uprawnień do wydawania decyzji czy też orzeczeń zmierzających do rozstrzygnięcia sporów, w szczególności zmierzających do spełnienia świadczenia - a jedynie dążących do wyjaśnienia istoty sprawy. W omawianej sytuacji – po otrzymaniu wyjaśnień obwinionego, sprzecznych ze stanowiskiem Rzecznika, winien on rozważyć możliwość wniesienia powództwa przeciwko temu obwinionemu.

Zatem, z całą pewnością obwiniony P. C. (2) na pierwsze pismo Powiatowego Rzecznika Konsumentów odpowiedział, składając stosowne wyjaśnienia i nie wypełniając tym samym swoim zachowaniem znamion wykroczenia z art. 114 ustawy. Natomiast kolejne pisma Rzecznika nie stanowiły wezwań do złożenia dalszych wyjaśnień, a zmierzające do wyegzekwowania świadczenia, do którego Rzecznik nie był uprawniony – tym samym brak odpowiedzi ze strony obwinionego na te pisma nie może być uznane za odmowę wykonania obowiązku i tym samym badane pod kątem wypełnienia znamion wykroczenia z art.. 114 ust. 1 ustawy.

Stwierdzić zatem należy, iż zgromadzony przez Sąd Rejonowy materiał dowodowy w niniejszej sprawie, oceniony w sposób bezstronny, nie pozwala na przypisanie obwinionemu P. C. (1) sprawstwa czynu z art. 114 ust. 1 ustawy o ochronnie konkurencji i konsumentów, dlatego też Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnił obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

O kosztach procesu za postepowanie odwoławcze orzeczono stosownie do o przepisów § 17 ust. 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu oraz art. 119 § 2 pkt 1 kpw w zw. art. 634 kpk.

Karol Skocki