Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 11 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu – III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania M. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o podleganie ubezpieczeniu społecznemu

na skutek zażalenia odwołującego M. R.

na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu VIII Wydział Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 15 stycznia 2013 r. sygn. akt VIII U 4201/12

p o s t a n a w i a :

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 15 stycznia 2013r. Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt VIII U 4201/12) odrzucił odwołanie M. R. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 21 marca 2012r.. W uzasadnieniu Sąd I instancji argumentował, iż odwołanie zostało złożone po terminie, a okoliczności sprawy nie pozwalają przyjąć, że przekroczenie nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył M. R. podnosząc nieprawidłowość doręczenia decyzji ZUS. Odwołujący podnosił, iż przesyłka została wysłana pocztą i doręczona domownikowi – E. P. - siostrze odwołującego, z którą jest w niezbyt przyjaznych stosunkach. Decyzja ta trafiła do odwołującego dopiero po kilku miesiącach zupełnie przypadkowo, stąd też nastąpiło opóźnienie w złożeniu odwołania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 477 ⁹ § 1 k.p.c. odwołania od decyzji organów rentowych wnosi się na piśmie do organu, który wydał decyzję lub do protokołu sporządzonego przez ten organ, w terminie miesiąca od dnia doręczenia odpisu decyzji.

Zgodnie z treścią art. 477 ⁹ § 3 k.p.c. sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu, chyba że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się.

Odwołanie wniesione po upływie miesięcznego terminu od doręczenia odpisu decyzji podlega odrzuceniu przez sąd. Sąd może nie odrzucać odwołania, jeżeli w jego ocenie przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się. W doktrynie wyraża się pogląd, że ze względu na regulację § 3 nie jest możliwe zgłoszenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania (por. Komentarz do art.477(9) Kodeksu postępowania cywilnego, Tomasz Demendecki, Lex Omega)

Ocena, czy przekroczenie terminu było nadmierne i czy nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się, jest pozostawione uznaniu sądu (wyrok SN z dnia 21 marca 2006 r., III UK 168/05, Lex nr 277825). Do tego terminu nie mają zastosowania przepisy o przywróceniu terminu na zasadach ogólnych (art. 168 i n.; wyrok SA w Rzeszowie z dnia 6 grudnia 1994 r., III AUr 344/94, OSA 1995, nr 1, poz. 9). Sformułowanie "przyczyny niezależne" jest szersze od "braku winy strony" (art. 168 § 1 k.p.c.) i pozwala na uwzględnienie także niektórych przyczyn zawinionych (postanowienie SN z dnia 14 lutego 1996 r., II URN 63/95, OSNAPiUS 1996, nr 17, poz. 256). Jeżeli strona była należycie pouczona o trybie i terminie zaskarżenia decyzji organu rentowego, to wniesienie odwołania z kilkumiesięcznym opóźnieniem jest nadmiernym przekroczeniem terminu z przyczyn zależnych od odwołującego się, tak postanowienie SN z dnia 22 kwietnia 1997 r., II UKN 61/97, OSNAPiUS 1998, nr 3, poz. 104) (por. Komentarz do art.477(9) Kodeksu postępowania cywilnego, Józef Iwulski, Lex Omega)

Z tego przepisu wynika wprost, iż do przywrócenia terminu niezbędne jest spełnienie się obu warunków: przekroczenie terminu nie może być nadmierne, a przyczyna tego musi być niezależna od odwołującego się. W niniejszej sprawie żaden z nich nie został spełniony.

Termin ten został przekroczony nadmiernie, zaś odwołujący nie wykazał aby istniały niezależne od niego przeszkody usprawiedliwiające tak nadmierną zwłokę.

W analizowanej sprawie przesyłka zawierająca decyzję z dnia 21 marca 2012 r. została odwołującemu doręczona w dniu 22.03.2012r. do rąk dorosłego domownika E. P. – siostry odwołującego (dowód doręczenia znajduje się w aktach rentowych). Decyzja zawiera pouczenie o terminie i sposobie zaskarżenia. Odwołanie od tej decyzji zostało wysłane pocztą w dniu 8.10.2012r..

W ocenie Sądu Apelacyjnego bez wątpienia nadmiernym opóźnieniem jest złożenie odwołania po upływie ponad 6 miesięcy, zwłaszcza gdy porówna się ten okres z przewidzianym prawem terminem jednomiesięcznym. Już z tych tylko względów uznać należy, iż przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu rentowego jest w analizowanym przypadku niedopuszczalne. Odwołujący nadto nie wykazał aby istniały niezależne od niego przeszkody usprawiedliwiające tak nadmierną zwłokę.

Argumenty pełnomocnika odwołującego podniesione przed Sądem I instancji o braku świadomości co do doniosłości prawnej doręczonej decyzji w istocie wskazują, iż odwołujący nie dołożył należytej staranności aby zadbać o swój interes procesowy. Jednocześnie odwołujący M. R. działający w imieniu własnym w postępowaniu zażaleniowym podnosił nieprawidłowość doręczenia decyzji. Argumenty te są w istocie sprzeczne z oświadczeniem pełnomocnika odwołującego, który nie kwestionował daty doręczenia decyzji i prawidłowości jej doręczenia. Na marginesie jednak Sąd Apelacyjny zaznacza, iż doręczenie wywołuje skutek prawny jeżeli jest dokonane za pokwitowaniem do rąk dorosłego domownika (art. 43 k.p.a.). Okoliczność, że osoba której wręczono pismo za pokwitowaniem nie oddała pisma adresatowi, nie ma wpływu na skuteczność doręczenia (por. wyrok NSA z dnia 12 lutego 1997r. I SA/Łd 163/96, LEX 29034).

Wobec powyższego postanowienie Sądu I instancji o odrzuceniu odwołania było prawidłowe.

Z uwagi na powyższe Sąd Apelacyjny uznając zażalenie za bezzasadne, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie.

/SSA Iwona Niewiadowska-Patzer/ /SSA Marek Borkiewicz/ /SSA Ewa Cyran/