Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Marta Sawińska

Sędziowie: SSA Jolanta Cierpiał (spr.)

del. SSO Izabela Halik

Protokolant: st.sekr .sąd. Emilia Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2015 r. w Poznaniu

sprawy A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o emeryturę górniczą

na skutek apelacji A. P.

od wyroku Sądu Okręgowego w Koninie

z dnia 16 kwietnia 2014 r. sygn. akt III U 908/13

oddala apelację.

del. SSO Izabela Halik

SSA Marta Sawińska

SSA Jolanta Cierpiał

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 czerwca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. Inspektorat w K. odmówił A. P. prawa do emerytury górniczej.

Organ rentowy wskazał w uzasadnieniu, że odwołujący nie spełnił przesłanki koniecznej do przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 50a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tj. nie udowodnił co najmniej 25-letniego okresu pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 ww. ustawy, a jedynie 1 rok 9 miesięcy i 7 dni pracy górniczej wymienionej w art. 50c ust. 1 pkt. 4 ustawy emerytalnej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył A. P., zaskarżając ją w całości i domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie, że przysługuje mu prawo do emerytury górniczej, ewentualnie uchylenia przedmiotowej decyzji i przekazania ZUS do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu wnioskodawca podkreślił, że zaskarżona decyzja jest niesłuszna, albowiem od 1974 roku wykonywał na rzecz (...) S.A. oraz jego poprzednika prawnego (...) S.A. prace, które w świetle przepisów uważane są za pracę górniczą. Początkowo od dnia 2 września 1974r. roku rozpoczął pracę w Oddziale (...) na stanowisku ucznia ślusarza, następnie od 15 września 1977r. pracował w tym Oddziale na stanowisku frezera, a od 1 listopada 2007r. na stanowisku mechanika obróbki skrawaniem w Oddziale (...) (...) i od dnia 1 lipca 2011 roku do chwili obecnej pracuje na stanowisku mechanika na odkrywce w Oddziale (...) (...).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2014r. Sąd Okręgowy w Koninie oddalił odwołanie (punkt 1) i zasądził od odwołującego na rzecz pozwanego kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (punkt 2).

Podstawę rozstrzygnięcia Sądu stanowiły następujące ustalenia i rozważania:

A. P. urodził się w dniu (...)

W dniu 15 września 1977 roku zatrudniony został w Kopalni (...) S.A. z siedzibą w T. (obecnie (...) S.A. z siedzibą w T.) na stanowisku frezera na Oddziale (...) - (...), na czas nieokreślony.

Od chwili zatrudnienia wnioskodawca pracował na warsztacie jako frezer na Oddziale (...). Pracowało tam początkowo ok. 300 osób obecnie ok.150 osób. Praca odbywała się w brygadach kilkunastoosobowych, którymi zarządzali brygadziści. Była to początkowo praca zmianowa, ostatnio jednozmianowa. Zadaniem brygad było wykonywanie różnych części i detali, głównie części zamiennych do koparek, także do taśmociągów i zwałowarek oraz części do wagonów. Wnioskodawca ze świadkiem A. S., R. C. i R. K. pracowali na podobnych stanowiskach. Brygada wnioskodawcy zajmowała się wykonywaniem różnych części do układu (...), w tym wnioskodawca zajmował się frezowaniem utoczonych części do koparek, zwałowarek, elementów wagonów i innych elementów do układu (...). Również brygada ta wykonywała inne wyznaczone zadania. Warsztaty(...) wykonywały naprawy na rzecz wszystkich odkrywek (...) A. np. W., K., B.. Była brygada, która wymontowywała zepsute części i przywoziła je na teren Warsztatów. Jak była potrzeba sporadycznie wyjeżdżali w teren także pracownicy Warsztatów na polecenie kierownika Warsztatów, żeby np. dokonać pomiarów. Większość prac była wykonywana na hali Warsztatów (...), usytuowanych blisko wyrobiska. Na hali Warsztatów przywożone części były demontowane już przez pracowników Warsztatów i brygadziści zarządzali sposób naprawy, wyznaczając zadania dla poszczególnych pracowników. Po naprawie naprawione elementy były wywożone na wkop przez brygadę remontową.

Zdarzało się, że pracownicy warsztatów byli kierowani wyjątkowo do odmrażania wagonów czy innych prac na odkrywce, w zależności od tego jaka była zima.

Hala Warsztatów (...) znajduje się aktualnie w pobliżu wkopu, poprzednio była to znacznie większa odległość. Mimo zmiany nazwy stanowiska pracy w sposobie pracy pracowników Warsztatu po 2007r. czy 2011r. nic się nie zmieniło. Wyjazdy na odkrywkę nadal nie są rejestrowane, tak jak w poprzednich okresach.

Zarządzeniem Prezesa D. O. (1) nr (...) zmieniono nazwy stanowisk pracy i wprowadzono stanowiska z dodaniem określenia „na odkrywce”. Nazwa Oddziału (...) się zmieniła na Oddział (...) w związku z komasowaniem oddziałów. Znikły niektóre stanowiska z taryfikatora kwalifikacyjnego. Wprowadzono stanowiska mechanika obróbki skrawaniem. Przyznano pracownikom (...) dodatek za pracę na odkrywce. Zmieniono kwalifikację stanowisk pracy w Oddziale (...)z kodem pracy górniczej. Mimo tej formalnej zmiany wnioskodawca nadal pracował na Hali Warsztatowej, sporadycznie wyjeżdżał w teren na pomiary. Na innych odkrywkach np. K. nie ma warsztatu. Remonty maszyn robił wyłącznie Oddział w A., gdzie jest całe zaplecze, natomiast na innych odkrywkach prowadzona jest bieżąca konserwacja maszyn, gdzie nie ma warsztatów, baz. Zdarzało się że na wniosek kierownika odpowiedniego oddziału pracownicy byli przesuwani z oddziału warsztatowego do wydobywczego.

Istotą zmian wynikających z Zarządzenia z grudnia 2010r. było dostosowanie stanowisk pracy (...) do definicji pracy górniczej i do stanowisk wymienionych w Rozporządzeniu z dnia 23 grudnia 2010r. Była to próba ujednolicenia stanowisk. Nastąpiła także zmiana organizacyjna warsztatów mechanicznych, zostały one włączone do Oddziału (...) Chodziło o zwiększenie efektywności pracy pracowników Warsztatu i wykorzystania tych pracowników, gdyż było coraz mniej pracy dla pracowników warsztatowych. Część prac była wykonywana przez firmy zewnętrzne. Elektrycy z grup interwencyjnych wykonywali, w ocenie świadka, pracę górniczą.

Zmiany te zawierało Zarządzenie nr (...) z dnia 16 grudnia 2010r. i dotyczyło zmian w zakresie nazewnictwa stanowisk i doprecyzowania zasad zaliczania pracy pracowników Kopalni do pracy górniczej. Brak jest podstaw do przyjęcia, że w Zarządzeniu tym zaliczono pracę na Warsztatach Mechanicznych jako pracę górniczą.

Komisja Weryfikacyjna (...) S.A. w odpowiedzi na wniosek A. P. z dnia 16 sierpnia 2013 roku o zaliczenie lat pracy w (...) od 1 września 1974r. do 30.06.2011r. do pracy górniczej, odmówiła uznania, że wnioskodawca w okresie objętym wnioskiem wykonywał prace na stanowiskach wymienionych w Załączniku nr 2 do Rozporządzenia z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty, gdyż w tym okresie wykonywał prace, które nie są ujęte w wykazie stanowisk na których zatrudnienie uważa się za pracę górniczą.

A. J. i B. P. do których odwoływał się wnioskodawca, jako do pracowników którzy pracowali na podobnym stanowisku i otrzymali świadectwa pracy górniczej, byli zatrudnieni jako elektromonterzy - w brygadzie interwencyjnej - 4-5 osobowej w oddziale E.. Była to praca zmianowa, wykonywana na rzecz wszystkich odkrywek, czasami w wolnych chwilach pracownicy ci wykonywali pracę na warsztacie. Przy hali warsztatowej było ich zaplecze socjalne. (...) uznała ich pracę jako pracę górniczą.

Również R. R. na którego powoływał się wnioskodawca nie był zatrudniony w tym samym Oddziale i na podobnym stanowisku jak wnioskodawca przez cały okres swojego zatrudnienia w (...). Na Warsztatach pracował jedynie kilka lat. Później pracował na Odkrywce K. przy bieżącej konserwacji urządzeń wydobywczych.

W dniu 20 czerwca 2013 roku A. P. wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej oświadczając, że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Jednocześnie wnioskodawca dołączył do wniosku świadectwo wykonywania pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą z dnia 18 czerwca 2013 roku z (...) S.A. z siedzibą w T., z którego wynika, że zatrudniony jest w tej Kopalni od 15 września 1977r. , w tym stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę górniczą określoną w art. 50c ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i wg rozporządzenia MP i PS z 23 grudnia 1994 roku od 1.08.2010 roku pracując na stanowisku rzemieślnika zatrudnionego stale na odkrywce: ślusarz wg zał. 2 pkt 31 od 1 lipca 2011r. do nadal. W świadectwie tym wymieniono nadto pozostałe okresy pracy w Kopalni: od 15 września 1977r. do 25 października 1978r. i od 1 listopada 1980r. do 30 czerwca 2011 r. na stanowisku frezera (z wyłączeniem urlopu bezpłatnego od 20 maja do 20 czerwca 1991r.) oraz okres odbywania zasadniczej służby wojskowej od 26 października 1978r. do 3 października 1980r. i okres ustawowej przerwy po wojsku od 4 października do 31 października 1980r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustalił, że A. P. nie wykonywał przez co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą, w tym 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jedynie 2 lata, 10 miesięcy i 24 dni).

Wobec powyższego zaskarżoną decyzją z dnia 26 czerwca 2013 roku odmówił A. P. prawa do emerytury górniczej.

Sąd Okręgowy, analizując treść art. 50a ust. 1 i ust. 2, art. 50 c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) oraz obowiązującego na podstawie art. 194 tej ustawy § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. z 1995r., nr 2, poz. 8) i załącznika nr 2, uznając za wiarygodne zeznania świadków R. C., A. S., R. K., A. J., B. P., D. D. i D. O. (2) a także powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego doszedł do przekonania, że A. P. w kwestionowanym okresie, będąc zatrudnionym w Kopalni (...) S.A. w T. na stanowisku frezera, mechanika obróbki skrawaniem w Oddziale (...) nie wykonywał faktycznie pracy na odkrywce w rozumieniu art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS.

W ocenie Sądu I instancji odwołujący nie był zatrudniony przy pracach bezpośrednio łączących się z procesami związanymi z wydobywaniem kopalin, polegającymi na pozyskiwaniu złóż siarki i węgla na odkrywce. Odwołujący pracował bowiem w Oddziale (...) a jego praca polegała na remoncie i wykonywaniu uszkodzonych elementów, części, podzespołów maszyn górniczych (koparek, zwałowarek, taśmociągów).

Apelację od wyroku wniósł A. P., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżając wyrok w całości i zarzucając:

1.  rażące naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 k.p.c. polegające na dowolnym i sprzecznym z materiałem dowodowym przyjęciu, że A. P. nie wykonywał pracy górniczej podczas gdy z materiału dowodowego oraz okoliczności sprawy wynikają twierdzenia przeciwne,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na niewłaściwym przyjęciu przez Sąd I instancji, że praca na odkrywce to wyłącznie praca w wyrobisku podczas gdy to nie tylko praca w wyrobisku ale również przy remontach i konserwacji maszyn górniczych, urządzeń grzewczych w tym ich części a także naprawa i konserwacja wagonów

3.  niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy, w szczególności jak często odwołujący pracował na wyrobisku i jeździł na interwencje związane z konserwacja i naprawą urządzeń

4.  rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS w zw. z załącznikiem nr 2 pkt 11 oraz pkt 32 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty polegająca na błędnej wykładni i uznaniu, że odwołujący nie wykonuje pracy górniczej,

5.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 328 p 2 k.p.c. poprzez sporządzenie ogólnikowego uzasadnienia wyroku, w którym brak jest oceny wszystkich dowodów w sprawie.

Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i przyznanie odwołującemu prawa do emerytury górniczej i zasądzenie kosztów postępowania za I i II instancję ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi i instancji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Istotą niniejszej sprawy było ustalenie czy organ rentowy zasadnie odmówił odwołującemu prawa do emerytury górniczej, nie uznając jako okresu pracy górniczej A. P. okresu pracy od 2 września 1974r. do dnia 30 czerwca 2011r. na stanowisku ślusarza, frezera i mechanika obróbki skrawaniem w Oddziale (...) (...) w Kopalni (...) S.A. w T..

Jakkolwiek zarzutem apelacji może być każda wada orzeczenia dotycząca zarówno obrazy prawa materialnego, jak i procesowego, to zarzut naruszenia prawa materialnego, podnoszony w apelacji, może być skutecznie podniesiony tylko w sytuacji niekwestionowania ustaleń faktycznych, co czyni również apelujący, stanowiących podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia. Nie zachodzi natomiast obraza prawa materialnego gdy wadliwość orzeczenia w tym zakresie jest wynikiem błędnych ustaleń przyjętych za jego podstawę.

W ocenie sądu Apelacyjnego treść apelacji wskazuje, że odwołujący w istocie kwestionuje ocenę prawną faktów ustalonych przez Sąd I instancji.

W myśl art. 50a ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. nr 153 poz.1227) górnicza emerytura przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) ukończył 55 lat życia;

2) ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1;

3) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat ( ust. 2).

Zgodnie z treścią art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS za pracę górniczą uważa się zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.

Stosownie do § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995, nr. 2 poz. 8) – który na mocy art. 194 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS zachowuje aktualność, za pracę górniczą w kopalniach węgla brunatnego oraz w przedsiębiorstwach i w innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla tych kopalń, określoną w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, uważa się okresy zatrudnienia na stanowiskach wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia. W załączniku nr 2 w punkcie 11 został ujęty mechanik maszyn i urządzeń górniczych na odkrywce oraz mechanik zatrudniony w stałej grupie remontowej na odkrywce, zaś w punkcie 26 spawacz maszyn i urządzeń górniczych na odkrywce oraz spawacz zatrudniony w stałej grupie remontowej na odkrywce i jego pomocnik, a w punkcie 32 rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle.

W analizowanej sprawie warunek ukończenia wymaganego wieku przez A. P. i nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego nie był kwestionowany. Sporna była natomiast kwestia wykazania okresu co najmniej 25 lat pracy górniczej i pracy równorzędnej. W szczególności kwestia uznania okresu pracy od 2 września 1974r. do 30 czerwca 2011r. jako pracy górniczej.

W okresach tych, jak wynika z treści świadectw pracy odwołujący pracował w (...) S.A. na stanowiskach:

- od 2 września 1974r. do 14 września 1977r. jako uczeń ślusarz (k. 29 akt osobowych),

- od 15 września 1977r. do 30 czerwca 1977r. – frezera w Oddziale (...)

- od 1 lipca 2006r. – frezera w Oddziale (...)

- od 1 listopada 2007r. mechanika w Oddziale (...) (k.38 akt osobowych - świadectwo pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą).

Nadto pracodawca, wystawiając odwołującemu świadectwo pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą z dnia 18 czerwca 2013r. poświadczył, że apelujący jest zatrudniony w (...) S.A. w T. od dnia 15 września 1977r. do nadal i w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę górniczą określoną w art. 50c ustawy o emeryturach i rentach z FUS i według rozporządzenia MP i PS z dnia 23 grudnia 1994r. od dnia 1 lipca 2011r. do nadal jako rzemieślnik zatrudniony stale na odkrywce (mechanik według załącznika 2 pkt 32).

Trafnie Sąd I instancji podkreślał, przywołując aktualne w tej mierze orzecznictwo, że analiza pracy górniczej powinna koncentrować się ustawowych warunkach pracy górniczej określonych w art. 50c ustawy emerytalnej a nie na samej nazwie stanowiska. Zaakcentować również należy, że przepisy normujące nabywanie prawa do emerytury górniczej muszą być wykładane ściśle, a dla oceny charakteru pracy górniczej nie mogą mieć decydującego znaczenia np. protokoły komisji weryfikacyjnej kwalifikujące określone zatrudnienie jako pracę górniczą (por. wyrok SN z dnia 21 lutego 2012r., sygn. I UK 295/11). W konsekwencji praca wykonywana na stanowisku wymienionym w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty stanowi pracę górniczą uprawniającą do emerytury górniczej tylko wówczas, gdy odpowiada rodzajowi pracy określonemu w art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (por. wyrok SN z dnia 3 lutego 2012r., sygn. I UK 290/11, publ. OSNP 2013/1-2/16, LEX nr 1170218).

Tymczasem z zeznań samego odwołującego wynika, że wykonując obowiązki frezera, ślusarza i mechanika obróbki skrawaniem nie wykonywał ich stale i w pełnym wymiarze czasu na odkrywce a jedynie czasem wykonywał je bezpośrednio we wkopie, dokonując pomiarów i wykonując zlecone prace. Prace na odkrywce były sporadyczne i zależne od potrzeb. Odwołujący pracował bowiem od 15 września 1977r. w Oddziale (...) w Kopalni (...) S. A. a od 1 lipca 2006r. w Oddziale (...) (na stanowisku frezera, a od 1 listopada 2007r. – mechanika). Praca odwołującego nie odbywała się zatem na odkrywce stale i w pełnym wymiarze czasu bowiem co do zasady odwołujący wykonywał ją w Oddziale (...) (Oddziale (...)), remontując uszkodzone elementy maszyn górniczych ( koparek, zwałowarek, taśmociągów).

Okoliczności te potwierdzili słuchani świadkowie: R. C., A. S. i R. K. zaznaczając, że odwołujący nie pracował w stałej brygadzie remontowej na odkrywce a przy remontach części do maszyn podstawowych oraz wagonów na hali Warsztatów (...)i hala ta był podstawowym miejscem pracy odwołującego.

Zeznania te korelują z treścią art. 50 c ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej, który dla uznania pracy odwołującego jako pracy górniczej uważa pracę na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.

Dla uznania pracy odwołującego jako pracy górniczej w kwestionowanym okresie, konieczne byłoby zatem łączne ustalenie, że A. P. wykonywał, będąc zatrudnionym w (...) S.A. w T. pracę na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych i to na stanowiskach określonych w drodze w/w rozporządzenia a nadto stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ustaleń takich z zebranego i prawidłowo ocenionego stanu faktycznego przez Sąd I instancji poczynić nie można. Praca odwołującego nie była wykonywana bowiem stale i w pełnym wymiarze czasu na odkrywce. Pomimo tego, że odwołujący zajmował się naprawą części urządzeń wydobywczych, to jego obowiązki nie polegały na bieżącej konserwacji i naprawie tych urządzeń a na wykonywaniu części i detali do koparek, taśmociągów i wagonów i to nie na odkrywce ale w warsztatach, które mieściły się poza odkrywką. Odwołujący był tzw. pracownikiem interwencyjnym, kierowanym do pracy na odkrywce kiedy zachodziła taka potrzeba (zeznania świadka D. O. (1)).

Taki sam charakter – jak wynika z zeznań świadków i samego odwołującego – miała praca odwołującego w całym spornym okresie, tj. od 1974r. do 2011r. Faktycznie odwołujący nie wykonywał obowiązków swoich na odkrywce stale i w pełnym wymiarze czasu a jedynie był tam kierowany w zależności od potrzeby. Swoje obowiązki wykonywał na terenie warsztatów.

Zarzuty apelacji nie podważają powyższych ustaleń. Wbrew bowiem twierdzeniom apelacji, praca odwołującego na stanowiskach ślusarza, frezera czy mechanika (rzemieślnika) dla uznania jej za pracę górniczą musiałaby być wykonywana na odkrywce a takiej pracy nie wykonywał w spornym okresie odwołujący i to stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Rację ma bowiem Sąd I instancji podkreślając, że o uznaniu pracy za pracę górniczą w rozumieniu art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej decyduje rodzaj faktycznie wykonywanej pracy odpowiadający wymaganiom ustawowym (por. np. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2013r., sygn. I UK 128/13, Lex 1455718).

Na marginesie stwierdzić należy, że obraza art. 328 § 2 k.p.c. może być skutecznym zarzutem apelacji tylko wtedy, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie posiada wszystkich koniecznych elementów, bądź zawiera tak kardynalne braki, które uniemożliwiają kontrolę instancyjną. Naruszenie przepisu, określającego wymagania, jakim winno odpowiadać uzasadnienie wyroku sądu (art. 328 § 2 k.p.c.), może być ocenione jako mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy w sytuacjach tylko wyjątkowych, do których zaliczyć można takie, w których braki w zakresie poczynionych ustaleń faktycznych i oceny prawnej są tak znaczne, że sfera motywacyjna orzeczenia pozostaje nieujawniona bądź ujawniona w sposób uniemożliwiający poddanie jej ocenie instancyjnej. W analizowanej sprawie Sąd Apelacyjny nie dopatrzył się naruszenia art. 328 § 2 k.p.c.

Zarzuty apelacji okazały się chybione.

Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację, o czym orzekł w sentencji.

del. SSO Izabela Halik

SSA Marta Sawińska

SSA Jolanta Cierpiał