Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 6 czerwca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący SSA Elżbieta Fijałkowska

Sędziowie: SA Małgorzata Mazurkiewicz-Talaga, SA Jan Futro (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Z. P. i T. R.

przeciwko Spółdzielni (...) z siedzibą w P.

o zapłatę

na skutek zażalenia powodów

na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 3 kwietnia 2013 r.

sygn. akt IX Gc 618/11

1.  oddala zażalenie.

2.  zasądza od powodów solidarnie na rzecz pozwanej 3600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Jan Futro Elżbieta Fijałkowska Małgorzata Mazurkiewicz- Talaga

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Poznaniu odrzucił zażalenie powodów z datą 12 lipca 2012 r., wniesione dnia 18 stycznia 2013 r. na postanowienie z dnia 4 stycznia 2013 r.

W uzasadnieniu wskazał, że z uwagi na nieuiszczenie opłaty Sąd Okręgowy odrzucił apelację powodów z dnia 12 lipca 2012 r. od wyroku z dnia 4 czerwca 2012 r. Na powyższe postanowienie pozwani wnieśli zażalenie uiszczając opłatę w wysokości 40 zł. Zarządzeniem z dnia 18 lutego 2013 r., doręczonym dnia 26 lutego 2013 r., powodowie zostali wezwani do uiszczenia opłaty sądowej uzupełniającej od zażalenia w kwocie 2 992 zł, w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia zażalenia. Pomimo upływu zakreślonego terminu, powodowie nie uiścili żądanej opłaty.

Zażalenie na to postanowienie wnieśli powodowie domagając się zmiany zaskarżonego postanowienia poprzez jego uchylenie oraz zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powodów kosztów postępowania zażaleniowego.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucili naruszenie art. art. 3 i 23 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 1995 nr 167 poz. 1398).

W treści uzasadnieniu wskazali, że zgodnie z art. 3 ww. ustawy opłacie sądowej podlega m.in. zażalenie. Art. 23 ww. ustawy wskazuje natomiast, iż opłatę stałą w kwocie 40 złotych pobiera się m. in. zażalenia w sprawie, w której postępowanie nieprocesowe zostało wszczęte z urzędu. Wskazali, że art. 23 znajduje się w Dziale 2 zatytułowanym „Wysokość opłat we wszystkich rodzajach spraw". Po wezwaniu o uiszczenie uzupełniającej opłaty, pełnomocnik powodów wniósł o wskazanie podstawy prawnej takiego żądania wskazując, iż powodowie nie uchylają się od uiszczenia przedmiotowej kwoty i zastrzegają sobie prawo do jej uiszczenia po uzyskaniu stosownego uzasadnienia żądania Sądu w tym zakresie w terminie 14 (czternastu) dni od dnia uzyskania pisma wskazującego na podstawę prawną żądania Sądu. Tym samym powodowie jasno określili swoje stanowisko w niniejszej sprawie. Sąd jednak nie wyjaśnił przedmiotowego stanowiska, a wydał postanowienie w przedmiocie odrzucenia zażalenia. Działanie Sądu pozbawiło powodów możliwości dochodzenia swoich praw.

Pozwana wniosła o oddalenie zażalenia i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.

S ą d Apelacyjny zwa ż y ł , co nast ę puje.

Zażalenie okazało się niezasadne.

W sytuacji gdy Sąd wezwał powodów o uiszczenie opłaty od zażalenia, powodom reprezentowanym przez profesjonalnego pełnomocnika i uznającym, że opłata winna wynosić 40 zł, przysługiwało jedynie zażalenie na wysokość tej opłaty (art. 394 § 1 pkt 9 k.p.c.). Takiego zażalenia, nota bene wolnego od opłat, powodowie nie złożyli. W tej sytuacji zarządzenie ustalające wysokość opłaty i wzywające do jej uiszczenia uprawomocniło się. Wobec upływu terminu do jej uiszczenia Sąd Okręgowy na podstawie wskazanych przez siebie przepisów zasadnie zażalenie odrzucił.

Ubocznie więc tylko wskazać można, że powoływany w zażaleniu przepis art. 23 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. z 2010 r. nr 90 poz.594 ze zm.) jednoznacznie stwierdza, że dotyczy on postępowania nieprocesowego i to wszczętego z urzędu.

Wobec powyższego Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 postanowienia.

O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz w zw. z § 6 pkt 7 w zw. z § 12 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163 poz. 1349 ze zm.).

Jan Futro Elżbieta Fijałkowska Małgorzata Mazurkiewicz- Talaga