Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSA Małgorzata Mazurkiewicz-Talaga
Sędziowie:	SSA Jan Futro SSA Bogdan Wysocki (spr.)
Protokolant:	st. sekr. sądowy Monika Ćwirko

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2014 r. w Poznaniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) K. K., R. J., M. (...) spółki jawnej z siedzibą w J.

przeciwko (...) spółce z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą

w P.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt IX GC 460/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2700 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

SSA J. Futro SSA M. Mazurkiewicz-Talaga SSA B.Wysocki

Sygn. akt I ACa 231/14

UZASADNIENIE

Powód (...) K. K., R. J., M. (...) spółka jawna” z siedzibą w J. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwoty 112.047,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami, a także o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu. Jako podstawę prawną powództwa wskazał art. 15 ust.1 pkt 4, art. 3 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczeniu nieuczciwej konkurencji (tj. Dz. U. z 2003 r. Nr 153 poz. 1503 ze zm.) - dalej jako „u.z.n.k.”.

W dniu 26 marca 2013 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w którym w całości uwzględnił żądanie powoda.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2013 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 112.047,61 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 22 marca 2013 r. do dnia zapłaty (pkt 1), w pozostałym zakresie postępowanie umorzył (pkt 2), kosztami postępowania obciążył pozwanego (pkt 3).

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia i wnioski.

Powód w ramach łączącej strony współpracy handlowej w latach 2010-2011 sprzedawał i dostarczał pozwanemu towary, które pozwany później sprzedawał we własnym imieniu bezpośrednim odbiorcom w będących jego własnością sklepach stanowiących sieć handlową.

Strony ustalały warunki łączącej ich współpracy handlowej zawierając umowę o współpracy wraz z ustaleniami rocznymi przede wszystkim z 2010 r. i 2011 r.(stanowiące ich integralną część), przy czym wzajemna współpraca konkretyzowana była każdorazowo w tzw. „ustaleniach rocznych” za 2010 i 2011 rok.

W dniu 16 lutego 2009 r. strony zawarły umowę o współpracy handlowej.

Powód prowadzi handel urządzeniami elektronicznymi i akcesoriami do tychże urządzeń, a pozwany w ramach prowadzonej przez siebie działalności zakupywał m.in. tego rodzaju towary od powoda celem dalszej odsprzedaży swoim klientom – podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą.

Strony postanowiły, że w wykonaniu umowy i związanymi z nią ustaleniami rocznymi pozwany za samo przyjęcie towarów powoda będzie potrącał z jego należności kwoty objęte fakturami VAT załączonymi do akt sprawy, tytułem usług marketingowych, usług konsultacji handlowej itd.

Załącznikiem do wyżej wymienionej umowy były tzw. (...) .

W treści Ustaleń Rocznych z 2010 r. w punkcie I wskazano, że termin płatności będzie wynosił 45 dni od daty dostawy– dodatkowy bonus progowy za osiągnięcie przez (...)określonego poziomu obrotów w roku bieżącym będzie wynosił - próg 0,5 % 500.000 zł, próg 1% 600.000 zł, próg 2% 100.000 zł. W punkcie II A określono rabat promocyjny na 4 tygodnie, w punkcie II B ustalono łączne wynagrodzenie za zlecone usługi marketingowe, które miało wynieść 8%. Dodatkowo zlecono wykonanie usługi udostępniania dodatkowej powierzchni reklamowej dla celów dodatkowej ekspozycji towarów w ilości 1x400 zł za 2 tygodnie podczas promocji. Nadto w punkcie III powód wskazał opłatę za plakat/kaseton. Koszt produkcji i montażu ustalono na 1.500,00 zł za 1 plakat oraz 1.000,00 zł za 1 kaseton, który miał być doliczony przez(...) do powyższych kwot. W punkcie V ustalony został bonus w branży N. w wysokości 30% liczony od ceny zakupu 1 egzemplarza każdego nowego towaru dla każdej Hali, wykorzystywanego do celów demonstracyjnych. W pkt. VI A powód zlecił wykonanie usługi konsultacji handlowej w zakresie oceny rynku w każdym miejscu, w którym powstanie nowa hala (...), za cenę 2.000 zł za konsultację dotyczącą jednej hali. W punkcie VI C ustalono termin płatności dla towarów dostarczanych do nowej hali: 45 dni, liczony od daty otwarcia hali. W punkcie VII powód zlecił wykonanie usługi umieszczenia jego nazwy w urodzinowej karcie okolicznościowej za 20.000 zł. Natomiast w punkcie X dokonano pozostałych ustaleń w ramach, których ustalono dodatkowy rabat 25% - od sumy zakupu netto.

W Ustaleniach Rocznych 2011 r. wskazano, że termin płatności będzie wynosił 45 dni od daty dostawy – dodatkowy bonus progowy za osiągnięcie przez (...) określonego poziomu obrotów w roku bieżącym będzie wynosił - próg 1,5 % 400.000 zł, próg 2% 450.000 zł, próg 2,5% 550.000 zł. Natomiast czas dostawy ustalono na 5 dni roboczych. W punkcie II A określono rabat promocyjny na 4 tygodnie, w punkcie II B ustalono łączne wynagrodzenie za zlecone usługi marketingowe, które miało wynieść 8%. Dodatkowo zlecono wykonanie usługi udostępniania dodatkowej powierzchni reklamowej dla celów dodatkowej ekspozycji towarów w ilości 1x 400 zł za 2 tygodnie podczas promocji. Nadto w punkcie III powód wskazał opłatę za plakat/kaseton. Koszt produkcji i montażu ustalono na 1.500 zł za 1 plakat oraz 1.000 zł za 1 kaseton, który miał być doliczony przez (...) do powyższych kwot. W punkcie V ustalony został bonus w branży N. w wysokości 30% liczony od ceny zakupu 1 egzemplarza każdego nowego towaru dla każdej Hali, wykorzystywanego do celów demonstracyjnych. W pkt. VI A powód zlecił wykonanie usługi konsultacji handlowej w zakresie oceny rynku w każdym miejscu, w którym powstanie nowa hala (...), za cenę 2.000 zł za konsultację dotyczącą jednej hali. W punkcie VI C ustalono termin płatności dla towarów dostarczanych do nowej hali: 45 dni, liczony od daty otwarcia hali. W punkcie VII powód zlecił wykonanie usługi umieszczenia jego nazwy w urodzinowej karcie okolicznościowej za 20.000 zł.

Pozwany obciążał powoda kosztami wykonywania usług marketingowych m.in. usług reklamy w czasopiśmie wydawanym przez (...) oraz kosztami usług konsultacji handlowych w zakresie oceny rynku w każdym miejscu, w którym miała powstać nowa hala handlowa (...) oraz opłatami za umieszczenie nazwy powoda w okolicznościowej karcie urodzinowej, ponadto powód został obciążony rabatem posprzedażowym od obrotu.

Z tytułu płatności za powyższe usługi marketingowe pozwany obciążył powoda fakturami VAT.

We wszystkich fakturach VAT jako forma płatności została wskazana kompensata ze skutkiem datowanym na dzień wystawienia danej faktury. Pozwany dokonał potrącenia wskazanych w wyżej wymienionych fakturach należności z wierzytelnościami powoda z tytułu zapłaty ceny za sprzedawane pozwanemu produkty.

Powód, chcąc podjąć współpracę z pozwanym był zmuszony do zaakceptowania konieczności uiszczania wskazanego wynagrodzenia za usługi marketingowe i usługi konsultacji handlowej. Gdyby nie wyraził zgody na ich poniesienie, współpraca nie byłaby nawiązana, a w następnej kolejności - kontynuowana. Powód podpisywał w/w umowę i ustalenia roczne 2010/2011 na niekorzystnych dla siebie warunkach.

W praktyce akcje promocyjne polegały na umieszczaniu produktów powoda w gazetkach promocyjnych, zwykle odbywało się to kilka razy w roku. To pozwany decydował, który towar trafi do gazetki. Zarówno gazetki jak i karty marketingowe były rozsyłane do klientów pozwanego. Cały etap produkcji gazetek odbywał się pod kontrolą pozwanego, choć realizacją zajmuje się firma zewnętrzna. Powód nie miał wpływu, jakie produkty będą umieszczone w gazetce – decydował o tym pozwany. Zlecenia wykonania usługi reklamowej były sporządzane przez pozwanego, następnie były wysyłane do powodów, przez niego podpisywane i wysyłane z powrotem do pozwanego.

Usługi, o których mowa wyżej, z tytułu których pozwany naliczał dodatkowe opłaty (w tym usługi (...), usługi „udostępniania dodatkowej powierzchni reklamowej”, usługa „konsultacji handlowej w zakresie oceny rynku”) miały jedynie pozorny charakter i nie były przez pozwanego wykonywane na rzecz powoda. Powód nie uzyskiwał bowiem z ich tytułu żadnych korzyści. Przedmiotowe opłaty za wskazane wyżej rzekomo wykonywane przez pozwanego na rzecz powoda różnego rodzaju usługi stanowiły w istocie opłaty za przyjęcie towaru do sprzedaży. Osiągana między stronami wysokość obrotu w prowadzonej współpracy handlowej sukcesywnie malała. Powód był zainteresowany jedynie sprzedażą swoich produktów, jednakże godził się na konieczność dokonywania zapłaty za dodatkowe usługi promocyjne, jako, że stanowiło to jedyny możliwy sposób nawiązania współpracy handlowej z pozwanym. Nie było bowiem możliwości ograniczenia przedmiotu umowy wyłącznie do sprzedaży towarów. Zasadą było, że powód w każdym wypadku był zobowiązany świadczyć na rzecz pozwanego z tytułu usług promocyjnych określone kwoty w zależności od wielkości wypracowanego obrotu. Przy czym pozwany ustalał wysokość należności w oderwaniu od tego, czy faktycznie wykonał usługi, czy też ich nie wykonał.

Upoważniona do działania w zakresie odzyskania niezależności firma (...) S.A. z siedzibą w S., wezwaniem z dnia 18 marca 2013 r. wezwała pozwanego do zapłaty należności wraz z ustawowymi odsetkami tytułem zwrotu nienależnie pobranych opłat w związku z dokonaniem czynu nieuczciwej konkurencji, w terminie 3 dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie zostało wysłane do pozwanego. Powyższe wezwanie pozwany odebrał.

Z powodu braku uregulowania powyższej należności powód wystąpił ze swoim roszczeniem na drogę sądową, składając pozew w niniejszej sprawie.

W ocenie Sądu Okręgowego powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości jako uzasadnione zarówno pod względem faktycznym jak i prawnym. Powód wykazał, że pozwany pobrał od niego inne niż marża handlowa opłaty, stanowiące de facto warunek przyjęcia jego towarów do sprzedaży i to poprzez stosowanie narzuconych rozwiązań dotyczących pobierania dodatkowych opłat z tytułu świadczonych usług. Jednocześnie pozwany nie udowodnił, by spełnił na rzecz powoda wskazane usługi, a przede wszystkim, by miały one charakter świadczeń ekwiwalentnych w stosunku do pobieranych opłat. Jedynym przeprowadzonym przez pozwanego dowodem wykonania usług promocyjnych było przedłożenie gazetek reklamowych. Jednakże produkty, które rzekomo miały być przez pozwanego promowane były w chwili ich wystawienia na sprzedaż w sieci sklepów pozwanego własnością pozwanego, co implikowałoby twierdzenie o promocji własnego towaru. Domaganie się dodatkowych opłat z tego tytułu od dostawcy nie będącego już właścicielem towaru, nie znajduje żadnego prawnego i faktycznego uzasadnienia i słusznie zdaniem Sądu spotyka się z przewidzianą w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji sankcją. Nadto pozwany nie sprecyzował, jakie korzyści powód uzyskał w wyniku działań pozwanego w konkretnych przypadkach (na przykładzie konkretnych produktów). Twierdzenia stoją również w jawnej sprzeczności z twierdzeniami powoda o sukcesywnie zmniejszającej się wysokości obrotu między stronami, co nie zostało zaprzeczone przez pozwanego.

W ocenie Sądu łączące strony (...) nie spełniały wymogu zgodności z zasadami uczciwej konkurencji. Zawarte w nim porozumienia zawierały bowiem w rzeczywistości postanowienia przewidujące świadczenie opłat za przyjęcie towarów do sprzedaży. Warunki dotyczące wynagrodzenia pozwanego za świadczone usługi ukryte pod nazwami usługi marketingowe i usługi za konsultacje handlowe, miały charakter odgórnie narzuconych nie podlegających negocjacjom opłat. Powód nie miał żadnego wpływu zarówno na obecność stosownych zapisów te opłaty przewidujących jak i na ewentualne ustalanie ich wysokości. Utrudniały one powodowi dostęp do rynku, gdyż nie mógł on świadczyć swoich usług w oparciu o uczciwe zasady konkurencji. Powód został zmuszony do przyjęcia niekorzystnych warunków współpracy, co wpłynęło na rentowność dostaw i w efekcie miało negatywny wpływ na prowadzoną przez niego działalność handlową.

Tym samym uznać należy, że czyn pozwanego stanowił delikt nieuczciwej konkurencji, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k.

Okoliczności faktyczne współpracy stron przesądzają, że „usługi” pozwanego miały charakter wyłącznie pozorny, a ich jedyną funkcją było zamaskowanie niedozwolonego charakteru pobieranych z tego tytułu opłat.

Sprzeczne z naturą zobowiązania jest bowiem powoływanie takiego stosunku, w ramach którego strona pozwana nie byłaby w rzeczywistości odpowiedzialna za wykonanie zobowiązania, gdyż jego wielkość, ilość, czas nie były w żaden sposób określone.

Przedmiotowe warunki handlowe, czy też umowa stron, w żaden sposób nie precyzowały zakresu, postaci, przedmiotu, czasu świadczenia ewentualnych „usług” pozwanego. Opłaty te nie były uzależnione od zakresu jakichkolwiek wymiernych usług ani nakładów ponoszonych przez stronę pozwaną. A zatem przedmiotowe opłaty były ponoszone przez stronę powodową niezależnie od wykonania jakiejkolwiek usługi. Co więcej, pozwany w toku współpracy stron nie wykazywał, by spełnił na rzecz powoda jakiekolwiek usługi, co tym bardziej wskazuje na pozorność działań pozwanego i tym samym na faktyczne „ukrycie” pod omawianymi opłatami opłat za dostęp do rynku.

O tym, że opłaty z tytułu przedmiotowych „usług” miały na celu obejście przepisów u.z.n.k. świadczy to, że strona powodowa nie wiedziała, co kryje się pod pojęciem usług marketingowych, ani strona pozwana nie składała żadnych sprawozdań z wykonania jakichkolwiek usług. Powodowie natomiast nie mogli zrezygnować z tych „usług”, a wręcz wymagane było ich uprzednie potwierdzenie (pod postacią zaakceptowanych warunków handlowych), co warunkowało współpracę stron.

Bez jakiegokolwiek znaczenia jest przy tym okoliczność, czy strona powodowa osiągała jakiekolwiek zyski ze współpracy ze stroną pozwaną. Stosowanie przepisu art. 15 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k. nie jest bowiem wyłączone w takiej sytuacji. Znaczenie ma jedynie okoliczność, czy opłaty pobierane przez pozwanego należało zakwalifikować jako opłaty za przyjęcie towaru do sprzedaży, stanowiące delikt nieuczciwej konkurencji.

Wobec tego należy uznać, że należności potrącone przez pozwanego z należnościami powoda z tytułu ceny za sprzedane towary w wyniku popełnienia przez pozwanego czynu nieuczciwej konkurencji z art. 15 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k., stanowią bezprawnie uzyskaną korzyść w rozumieniu art. 18 ust. 1 pkt 5 u.z.n.k., pozwany zaś zobowiązany jest do jej zwrotu w wysokości określonej żądaniem pozwu.

Rozstrzygnięcie w zakresie odsetek Sąd oparł na treści art. 481 § 1 k.c. Powód na rozprawie w dniu 17 grudnia 2013 r. ograniczył powództwo, wnosząc o zasądzenie kwoty 112.047,61 zł od dnia wezwania strony pozwanej do zapłaty tj. od dnia 22 marca 2013 r. do dnia zapłaty. Wobec powyższego Sąd zasądził odsetki ustawowe od kwoty 112.047,61 zł od dnia 22 marca 2013 r.

W konsekwencji Sąd na podstawie wyżej przedstawionych ustaleń stanu faktycznego, powołanych przepisów prawa w punkcie 1 wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda w/w kwotę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22 marca 2013 r. W punkcie 2 Sąd w pozostałym zakresie postępowanie umorzył. W punkcie 3 wyroku Sąd obciążył pozwanego kosztami postępowania jako stronę przegrywającą na podstawie art. 98 i nast. k.p.c.

Apelację od wyroku złożył pozwany, zaskarżył go w części tj. co do pkt 1 i 3. Pozwany zarzucał orzeczeniu naruszenie:

1.  obrazę prawa procesowego tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia zgromadzonego w sprawie materiału, w tym okoliczności, które należało uznać za przyznane w myśl art. 230 k.p.c. i w konsekwencji błędy w ustaleniach faktycznych, w szczególności z uwagi na: uznanie za niewiarygodne zeznań świadka M. K. w zakresie pełnej możliwości negocjacji warunków pomiędzy powódką a pozwaną; uznanie za wiarygodne w całości zeznań K. K. (2) — przesłuchanego w charakterze strony powodowej — odnośnie braku możliwości negocjacji warunków współpracy, pominięcie korespondencji handlowej stron, w szczególności emaila W. P. z powodowej firmy do kupca(...) M. K. - załączników do sprzeciwu,

2.  obrazę prawa materialnego tj.:

-

art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (u.z.n.k.) poprzez: zastosowanie w sytuacji, gdy powód wkalkulował w cenę sprzedaży każdego towaru zbywanego pozwanemu opłaty wynikające z ustaleń rocznych; błędną wykładnię i zastosowanie poprzez przyjęcie braku ekwiwalentności świadczeń,

-

art. 2 i art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o cenach z 5 lipca 2001 r. poprzez niezastosowanie w sytuacji, gdy powód wkalkulował w cenę sprzedaży każdego towaru zbywanego pozwanemu opłaty wynikające z ustaleń rocznych, a po tej cenie pozwany nabywał od niego towary przez cały okres współpracy,

-

art. 18 ust. 1 pkt 5 u.z.n.k. w zw. z art. 405 k.c. poprzez nierozważenie na jego gruncie materiału sprawy, zgodnie z którym powód wkalkulował w cenę sprzedaży każdego towaru zbywanego pozwanemu koszty marketingowe.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w pkt 1 i 3 i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji wobec nierozpoznania istoty sprawy, ewentualnie o zmianę wyroku Sądu Okręgowego w pkt 1 i 3 poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych za obie instancje.

Powód wniósł o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Ustalenia faktyczne sądu I instancji nie budzą wątpliwości i stąd Sąd Apelacyjny przyjmuje je za podstawę własnego rozstrzygnięcia.

Prawidłowość tych ustaleń nie została skutecznie wzruszona we wniesionym środku zaskarżenia.

Należy przede wszystkim zauważyć, że skarżący kwestionuje ustalenia, które nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Dla oceny, z punktu widzenia przepisu art. 15 ust. 1 pkt. 4 uznk, opłat pobranych przez pozwanego jako kupującego nie było bowiem istotne, czy zostały one uzyskane na podstawie zawartych z dostawcą umów, a także, czy treść tych umów była w mniejszym lub większym zakresie negocjowana.

Natomiast decydujące jest to, że, jak prawidłowo ustalił sąd I instancji, powód nie mógł uzyskać statusu dostawcy bez zawarcia tego rodzaju umów oraz że w rzeczywistości żadne świadczenia „marketingowe” na rzecz powoda nie były na podstawie tych umów wykonywane.

Słusznie zatem Sąd Okręgowy uznał umowy te za mające cechy pozorności, a pobrane przez pozwanego na ich podstawie świadczenia za niedozwolone opłaty, inne, niż marża handlowa, o jakich mowa w przepisie art. 15 ust. 1 pkt. 4 uznk.

Nie doszło też do naruszenia przez sąd I instancji wskazywanych w apelacji przepisów prawa materialnego.

Z uzasadnienia środka zaskarżenia trudno w sposób jednoznaczny odczytać przebieg rozumowania skarżącego, które, w jego przekonaniu, powinno prowadzić do wniosku, że po stronie pozwanego nie doszło do wzbogacenia, a po stronie powoda do zubożenia w wyniku pobrania dochodzonych pozwem świadczeń.

Zasadniczym argumentem ma tu być, jak należy rozumieć, okoliczność, że powód opłaty, o jakich mowa, uwzględniał w kalkulacji cen za dostarczane pozwanemu towary i że w ten sposób stały się one elementem marży handlowej w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 5 lipca 2001r o cenach (tekst jedn. Dz. U. z 2013r, poz. 385), uiszczonej przez kupującego w ramach ceny nabycia, a następnie „odzyskanej” przez niego w formie omawianych opłat.

Argumentacja taka pozostaje jednak w sprzeczności z podstawowymi zasadami rachunkowości.

W świetle przepisu art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994r o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2013r, poz. 330) nie sposób byłoby założyć, aby pozwany mógł zaksięgować wynagrodzenie z tytułu rzekomo świadczonych usług marketingowych w ramach ceny nabycia towarów.

Z kolei poniesione przez pozwanego koszty, związane z wydawaniem gazetek promocyjnych, kart okolicznościowych itp. stanowiły reklamę towarów, stanowiących jego własność, a zatem powinny być zaliczone w koszty sprzedaży, stanowiąc składnik marży handlowej w cenie oferowanej dalszym nabywcom. Nie było natomiast prawnego ani ekonomicznego uzasadnienia dla obciążania tymi kosztami powoda jako sprzedającego.

Przede wszystkim jednak należy ponownie podkreślić, że pozwany, jak prawidłowo ustalił to Sąd Okręgowy, nie wykonał na rzecz powoda usług czy innych świadczeń, które mogłyby być przez dostawcę zaliczone jako wchodzące w skład marży handlowej koszty sprzedaży dostarczanych towarów (por. art. 28 ust. 3 zd. 6 ustawy o rachunkowości).

Inną rzeczą jest, że pozwany zaprzeczał tego rodzaju twierdzeniom pozwanego, co obligowało skarżącego do ich udowodnienia (art. 6 kc, art. 232 zd. 1 kpc).

Tymczasem pozwany nie przejawiał w tym zakresie jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej.

Konieczne jest przy tym podkreślenie, że weryfikacja sposobu i prawidłowości rozliczenia omawianych należności w systemie rachunkowości obu stron, w celu ewentualnego wykazania, że nie doszło po stronie pozwanego do bezpodstawnego wzbogacenia, wymagałaby skorzystania z wiedzy specjalnej i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z dziedziny księgowości na podstawie treści ksiąg handlowych.

Już tylko na marginesie można dodać, że forsowana przez apelującego wersja w omawianym przedmiocie nie znajduje jakiegokolwiek oparcia w treści dołączonej do sprzeciwu korespondencji mailowej.

W konsekwencji roszczenia powództwa znajdowały podstawę w przepisie art. 18 ust. 1 pkt. 5 uznk.

Dlatego na podstawie przepisu art. 385 kpc Sąd Apelacyjny orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O należnych stronie powodowej kosztach zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym orzeczono (punkt 2 wyroku) na podstawie przepisów art. 98 § 1 i 3 kpc oraz art. 99 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc, przy uwzględnieniu treści § 2 ust. 1 i 2 oraz § 12 ust. 1 pkt. 2) w zw. z § 6 pkt. 6) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U z 2013r, nr 490).

/-/ B. Wysocki /-/ J. Futro /-/ M. Mazurkiewicz-Talaga