Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2016r. w S.

odwołania B. P. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 22 października 2015 r. Nr (...)

w sprawie B. P. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1353/15 UZASADNIENIE

Decyzją z 22 października 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił B. P. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 listopada 2015r. wskazując, że u ubezpieczonej nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła B. P. (1) wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska zarzuciła, że decyzja ta została wydana niezgodnie ze stanem faktycznym. W 1996r. przeszła operację usunięcia grasicy i od tego czasu stan jej zdrowia znacznie się pogorszył. Cierpi z powodu miastenii, nadczynności tarczycy, problemów gastrologicznych, krążeniowych oraz dermatologicznych. Ubezpieczona podniosła również, że w poprzednich latach miała przyznane prawo do renty z tytułu niezdolności, a ponadto legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 19 października 2015r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona B. P. (1) w okresie od 1 maja 2001r. od 31 października 2015r. uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 24 października 2013r. o ustaleniu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 października 2015r. k.294 akt rentowych).

W dniu 7 września 2015r. wpłynął do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniosek ubezpieczonej o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.308-309 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 28 września 2015r. ustalił, że ubezpieczona jest nadal częściowo niezdolna do pracy do 30 września 2017r. (orzeczenie lekarza orzecznika z 28 września 2015r. k.311 akt rentowych). Na skutek zgłoszenia przez Zastępcę Głównego Lekarza Orzecznika ZUS zarzutu wadliwości powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczona została skierowana na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 19 października 2015r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (zarzut wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.18 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 19 października 2015r. k.314 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 22 października 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 listopada 2015r. (decyzja z 22 października 2015r. k.315 akt rentowych).

Ubezpieczona ma niespełna 39 lat i posiada wykształcenie średnie techniczno-ekonomiczne. Ubezpieczona w okresie od 24 czerwca 1997r. do 31 marca 2012r. była zatrudniona w (...) Spółdzielni (...) w S. na stanowisku operatora komputera (zaświadczenie z 29 marca 2012r. wystawione (...) Spółdzielnię (...) w S. k.268 akt rentowych). W okresie od 1 kwietnia 2012r. do 31 stycznia 2014r. ubezpieczona była zatrudniona w P.U. POL-KON B. P. (2) z siedzibą w S. (zaświadczenie z 14 stycznia 2015r. k.303 akt rentowych). Aktualnie, od 1 kwietnia 2014r. ubezpieczona świadczy pracę na stanowisku księgowej w biurze (...) w wymiarze 7 godzin dziennie (zaświadczenie z 2 lutego 2015r. k.304 akt rentowych oraz wyjaśnienia ubezpieczonej k.24v akt sprawy).

Ubezpieczona cierpi na miastenie gravis i chorobę G.-B.. Miastenię G. rozpoznano u niej w 1997r. Aktualnie przyjmuje pirydostygminę. Była również leczona chirurgiczne - przebyła zabieg usunięcia grasicy. Skarży się na opadanie powiek, męczliwość mięśni i ogólne zmęczenie. Przeprowadzone badanie neurologiczne ubezpieczonej nie wykazuje objawów patologicznych. Od 2001r. ubezpieczona jest leczona zachowawczo tiamazolem z powodu choroby G.-B.. Aktualne wyniki badań biochemicznych ( (...), fT4) świadczą o utrzymywaniu się eutyreozy. Funkcja tarczycy jest prawidłowa. Z przyczyn endokrynologicznych ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Od 2009r. ubezpieczona jest leczona z powodu ziarniaka obrączkowatego. Aktualnie, badanie dermatologiczne nie wykazuje zmian skórnych, a powyższe schorzenie nie powoduje u ubezpieczonej niezdolności do pracy. Ubezpieczona jest leczona również z powodu zespołu jelita drażliwego i diagnozowana z powodu podejrzenia choroby refluksowej przełyku. Wymienione schorzenia gastrologiczne nie dają podstawy do orzeczenia u ubezpieczonej niezdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami (opinia biegłych z zakresu endokrynologii, neurologii, gastrologii i dermatologii k.6-11 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej B. P. (1) okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. 2015 poz. 748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie sprawy wymagało zbadania czy u ubezpieczonej po 31 października 2015r. istnieje niezdolność do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych z zakresu neurologii, gastrologii, dermatologii i endokrynologii dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczona nie aktualnie jest osobą niezdolną do pracy. Biegli rozpoznali u ubezpieczonej opisane wyżej schorzenia endokrynologiczne dermatologiczne i gastrologiczne stwierdzając jednocześnie, że stan zaawansowania tych schorzeń nie upośledza sprawności organizmu ubezpieczonej w stopniu powodującym niezdolność do pracy.

Analizując przedmiotową opinię biegłych (k.10-11 akt sprawy), Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona wiarygodny dowód w sprawie. Opinia wydana została przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonej, a swoje ustalenia biegli oparli o analizę dokumentacji medycznej ubezpieczonej, a także o badania fizykalne ubezpieczonej (protokoły z badań k.6-9 akt sprawy). Opinia jest spójna i należycie uzasadniona.

Podkreślić należy, że podstawę ustalenia, czy osoba ubezpieczona jest niezdolna do pracy, stanowi opinia sporządzona przez biegłych odpowiednich specjalności. Jeżeli opinia ta zostanie wydana w sposób prawidłowy, to Sąd nie może jej pominąć przy rozstrzyganiu w przedmiocie przyznania prawa do renty.

Wskazać należy, że ubezpieczona nie zgodziła się z ustaleniami biegłych, jednakże nie zgłosiła umotywowanych zastrzeżeń do powyższej opinii. Fakt uprzedniego pobierania przez ubezpieczoną renty z tytułu niezdolności do pracy nie przesądza o tym, że aktualnie ubezpieczona jest nadal osobą niezdolną do pracy. Z opinii biegłych wynika, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami, a zatem brak jest przesłanek do uznania jej za osobę co najmniej częściowo niezdolną do pracy w rozumieniu art.12 ust.3 ustawy emerytalnej. W tym miejscu wskazać również należy, że od kwietnia 2014r. ubezpieczona pracuje jako księgowa w biurze rachunkowym, a zatem wykonuje pracę zgodną z posiadanymi kwalifikacjami (technik ekonomista).

Reasumując stwierdzić należało, że ubezpieczona nie spełnia warunku nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określonego w art.57 ust.1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w postaci częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.