Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2014r. w S.

odwołania W. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 10 września 2013 r. Nr (...)

w sprawie W. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo W. O. do emerytury od dnia 15 lipca 2013r.

Sygn. akt: IV U 1205/13 UZASADNIENIE

Decyzją z (...). Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił W. O. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w W. od 26 marca 1976r. do 31 sierpnia 1990r., gdyż świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach budzi wątpliwości co do jego autentyczności ,tj. brak podpisu i pieczątki imiennej osoby dokonującej korekty daty końca zatrudnienia. Ponadto do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu zatrudnienia w zakładzie (...) w S. od 18 maja 1998r. do 31 grudnia 1998r. z uwagi na braki formalne przedłożonego świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach ,tj. brak prawidłowego określenia rodzaju wykonywanej pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. O. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wyjaśnił, że nie jest w stanie przedstawić świadków na okoliczność wykonywania pracy w szczególnych warunkach, a świadectwo pracy z przedsiębiorstwa (...) sam lekko przerobił z powodu zaplamienia. Podkreślił, że przez cały czas pracował w trudnych warunkach jako operator spycharki i koparki (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. O. w dniu (...)rok życia. W dniu 17 lipca 2013r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 17 lipca 2013r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 26 lat, 4 miesiące i 14 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 26 lat i 12 dni, a okresy nieskładkowe 4 miesiące i 2 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że ubezpieczony nie wykazał, że do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 15 lat. Wskazał, że przedłożone świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach nie mogą być uwzględnione, gdyż jedno z nich nosi ślady przerobienia daty, a drugie nie wskazuje rodzaju wykonywanej pracy (świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach na k.6 akt emerytalnych i na k.21 akt rentowych).

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 10 września 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 10 września 2013r. k.21 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w W. w okresie od 26 marca 1976r. do 30 kwietnia 1991r. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy w aktach osobowych ubezpieczonego).

Zgodnie z dokumentacją zawartą w aktach osobowych ubezpieczonego, w dniu 26 marca 1976r. ubezpieczony zawarł z w/w przedsiębiorstwem umowę o pracę na dwutygodniowy okres próbny, a następnie w dniu 14 kwietnia 1976r. umowę o pracę na czas nieokreślony. W myśl zapisów obu w/w umów o pracę, ubezpieczonemu powierzono obowiązki operatora spycharki i pracę na tym stanowisku ubezpieczony wykonywał do końca zatrudnienia w przedmiotowym przedsiębiorstwie (umowy o pracę z 26 marca 1976r. i 14 kwietnia 1976r., a także angaże na stanowisku operatora spycharki przez cały okres zatrudnienia – w aktach osobowych ubezpieczonego, zeznania ubezpieczonego k.25-25v – nagranie od minuty 2 do 4 i k.18v-19 – nagranie od minuty 1 do 17).

Z dniem 31 sierpnia 1990r. powyższe przedsiębiorstwo rozwiązało z ubezpieczonym umowę o pracę w ramach tzw. zwolnień grupowych (świadectwo pracy za okres od 26 marca 1976r. do 31 sierpnia 1990r. - w aktach osobowych). Następnie w związku z koniecznością wykonania rozpoczętej inwestycji, od 1 września 1990r. ponownie zatrudniło ubezpieczonego na tym samym stanowisku – operatora spycharki. Nowa umowa o pracę została zawarta ustnie i następnie w dniu 15 stycznia 1991r. wypowiedziana przez pracodawcę ze skutkiem na dzień 30 kwietnia 1991r. w związku z likwidacją przedsiębiorstwa (pismo pracodawcy z 15 stycznia 1991r. o rozwiązaniu umowy o pracę z dniem 30 kwietnia 1991r. - w aktach osobowych i zeznania ubezpieczonego k.25-25v – nagranie od minuty 2 do 4 i k.18v-19 – nagranie od minuty 1 do 17). W związku z zakończeniem stosunku pracy z dniem 30 kwietnia 1991r. pracodawca wystawił nowe świadectwo pracy obejmujące okres zatrudnienia od 26 marca 1976r. do 30 kwietnia 1991r. oraz świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach obejmujące cały wskazany okres zatrudnienia podając, że ubezpieczony wykonywał pracę maszynisty ciężkich maszyn budowlanych na stanowisku maszynisty spycharki (świadectwo pracy za okres od 26 marca 1976r. do 30 kwietnia 1991r. oraz świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach w okresie od 26 marca 1976r. do 30 kwietnia 1991r. - w aktach osobowych).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.9 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. O. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w W. w okresie od 26 marca 1976r. do 30 kwietnia 1991r., w którym wykonywał pracę maszynisty spycharki. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie trwającym 15 lat, 1 miesiąc i 6 dni ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w szczególnych warunkach ,tj. jako maszynista ciężkich maszyn budowlanych, a dokładnie jako maszynista spycharki. Tego rodzaju pracę należy zakwalifikować do pracy o jakiej mowa w wykazie A dział V poz.3 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Należy wskazać, że organ rentowy nie uwzględnił do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia ubezpieczonego w w/w przedsiębiorstwie wskazując, że przedłożone przez ubezpieczonego świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach (na k.6 akt emerytalnych) nosi ślady przerobienia daty końcowej zatrudnienia. W toku procesu ubezpieczony przyznał, że przerobił wskazaną datę końcową zatrudnienia w szczególnych warunkach z „30 kwietnia 1991r.” (tak w oryginale świadectwa złożonym w aktach osobowych) na mniej korzystną dla siebie ,tj. „31 sierpnia 1990r.”. Jak wskazał, chciał w ten sposób uzyskać zgodność dat końcowych zatrudnienia, gdyż w ogólnym świadectwie pracy – złożonym przy wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy (na k.11 akt rentowych) jako datę końcową zatrudnienia wykazano właśnie 31 sierpnia 1990r. W ocenie Sądu analiza całokształtu materiału dowodowego nie budzi wątpliwości, że ubezpieczony w okresie od 26 marca 1976r. do 30 kwietnia 1991r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach jako maszynista spycharki. Ubezpieczony przerobił świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, jednakże w aktach osobowych z rozpatrywanego okresu zatrudnienia znajduje się oryginał (drugi egzemplarz) przedmiotowego świadectwa nie noszący znamion jakichkolwiek przeróbek, z którego wynika, że ubezpieczony pracował w szczególnych warunkach od 26 marca 1976r. do 30 kwietnia 1991r. Okres tego zatrudnienia odpowiada okresowi zatrudnienia ubezpieczonego wykazanemu w ogólnym świadectwie pracy (również złożonym w aktach osobowych). Ubezpieczony nie był uprawniony do czynienia poprawek na świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, ale jak wynika z ustaleń Sądu pracodawca po rozwiązaniu z ubezpieczonym stosunku pracy w dniu 31 sierpnia 1990r. wydał mu świadectwo pracy, po czym zatrudnił go ponownie do 30 kwietnia 1991r. i po zakończeniu tego stosunku pracy wydał mu kolejne świadectwo pracy obejmujące cały okres zatrudnienia ,tj. od 26 marca 1976r. do 30 kwietnia 1991r. W odniesieniu do pracy w szczególnych warunkach pracodawca wydał ubezpieczonemu jedno świadectwo pracy za cały okres pracy ,tj. od 26 marca 1976r. do 30 kwietnia 1991r. Ubiegając się o rentę z tytułu niezdolności do pracy ubezpieczony przedłożył w organie rentowym to wcześniejsze świadectwo pracy – za okres od 26 marca 1976r. do 31 sierpnia 1991r. (k.11 akt rentowych) i kierując się datami wskazanymi w tym świadectwie dokonał poprawki w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach. Należy przy tym podkreślić, że w aktach osobowych ubezpieczonego znajdują się dwa świadectwa pracy – jedno za okres od 26 marca 1976r. do 31 sierpnia 1990r. z przekreśleniem i adnotacją „anulowano” oraz drugie za okres od 26 marca 1976r. do 30 kwietnia 1991r., a także świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach w okresie od 26 marca 1976r. do 30 kwietnia 1991r. Okoliczności te oraz pismo pracodawcy z 15 stycznia 1991r. o rozwiązaniu z ubezpieczonym umowy o pracę z dniem 30 kwietnia 1991r. wiarygodnym czynią twierdzenia ubezpieczonego, że po rozwiązaniu umowy o pracę z dniem 31 sierpnia 1990r. pracodawca zatrudnił go ponownie na tych samych warunkach i zatrudnienie to trwało do 30 kwietnia 1991r.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że w toku procesu ubezpieczony przedłożył świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach wystawione przez (...) S.A. w W., z którego wynika, że ubezpieczony był zatrudniony w tym przedsiębiorstwie w okresie od 18 października 1993r. do 11 listopada 1996r., a zatem przez przeszło 3 lata i w tym czasie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę maszynisty ciężkich maszyn budowlanych (świadectwo z 2 października 2013r. w kopercie na k.17 akt sprawy). Organ rentowy, któremu przedstawiono ten dokument uznało fakt wykonywania przez ubezpieczonego pracy w szczególnych warunkach we wskazanym okresie z wyłączeniem okresów zwolnień lekarskich (pismo pełnomocnika organu rentowego z 8 lipca 2014r. k.22 akt sprawy).

Mając na uwadze powyższe okoliczności uznać należało, że ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że W. O. przysługuje prawo do emerytury od (...). ,tj. od chwili ukończenia przez ubezpieczonego(...)życia.