Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	st. sekr. sądowy Małgorzata Wierzbicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2016r. w S.

odwołania W. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 06 marca 2015 r. ((...))

w sprawie W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość emerytury

oddala odwołanie

Sygn. akt: IV U 494/15 UZASADNIENIE

W piśmie z 6 marca 2015r. oznaczonym numerem: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. nawiązując do pism ubezpieczonego W. P. z 20 stycznia 2015r., 12 lutego 2015r., 14 lutego 2015r. i 26 lutego 2015r., w których ubezpieczony wniósł o ustalenie podstawy wymiaru emerytury przy uwzględnieniu wynagrodzenia uzyskiwanego w okresie 10 lat kalendarzowych ,tj. od 1974r. do 1983r. poinformował ubezpieczonego, że jego wysokość jego emerytury została ustalona prawidłowo. Organ rentowy wskazał, że ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o emeryturę w dniu 31 lipca 2006r. i świadczenie to zostało mu przyznane od 1 lipca 2006r. Do ustalenia wysokości emerytury przyjęto podstawę wymiaru renty. Następnie decyzją z 19 października 2006r. organ rentowy przeliczył od 1 lipca 2006r. emeryturę, przy czym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 137,40%, a do obliczenia wysokości emerytury przyjęto kwotę bazową obowiązującą w dacie nabycia prawa do emerytury ,tj. 1 977,20 złotych. Organ rentowy poinformował ubezpieczonego, że zgodnie z art.15 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi ustalona w sposób określony w ust.4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne lub rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę. Ubezpieczony zgłosił wniosek o emeryturę w 2006r., a zatem 20-lecie przypada na okres 1986-2005. Tym samym wynagrodzenie z okresu 1974-1983 nie może być przyjęte do wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiary emerytury, gdyż nie zawiara się w/w 20-leciu.

Odwołanie od w/w decyzji – pisma z 6 marca 2015r. oznaczonego numerem: (...) złożył ubezpieczony wnosząc o ustalenie wysokości emerytury przy uwzględnieniu wynagrodzenia uzyskiwanego w latach 1974-1983 i jej wypłatę od chwili nabycia świadczenia wraz z rewaloryzacjami. W uzasadnieniu stanowiska ubezpieczony wskazał m.in., że niezrozumiałe są dla niego wszystkie procedury zastosowane przy przeliczaniu jego emerytury. W 1990r. (przechodząc na rentę) skorzystał z przywileju korzystnego dla niego wskaźnika wyliczenia świadczenia ,tj. z 10 lat. Wówczas miał 48 lat i do wieku emerytalnego 65 lat brakowało mu 17 lat. Był przekonany, że przywilej obliczenia świadczenia z 10 lat, kiedy osiągał wysokie zarobki, nabył do końca życia i będzie z niego korzystał przechodząc na emeryturę. Nadto podniósł, że w 2006r., kiedy ciężko chorował, pracownicy ZUS po swojemu naliczyli emeryturę z 20 lat (odwołanie wraz z załącznikami k.1-9 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, przy czym organ rentowy odniósł się do decyzji oznaczonej datą 26 lutego 2015r. (dotyczącej przeliczenia emerytury ubezpieczonego w związku ze zmianą stażu pracy). Natomiast w uzasadnieniu stanowiska organ rentowy odniósł się do roszczenia ubezpieczonego o ustalenie wysokości emerytury przy zastosowaniu wskaźnika wysokości podstawy z lat 1974-1983 wskazując na przytoczoną na wstępie argumentację i przepisy ustawy emerytalnej (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.11-12 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. P. urodził się w dniu (...) Od 26 lipca 1990r. ubezpieczony był uprawniony do renty inwalidzkiej drugiej grupy, później do stałej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (decyzja z 17 sierpnia 1990r. o przyznaniu prawa do renty inwalidzkiej, decyzja z 28 maja 1998r. o przyznaniu prawa do renty z z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i odpis wyroku Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z 18 listopada 1998r. zmieniający w/w decyzję z 28 maja 1998r. w zakresie przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe k.26, 75 i 85 akt rentowych).

W dniu 31 lipca 2006r. wpłynął do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniosek ubezpieczonego o emeryturę. Po rozpoznaniu powyższego wniosku decyzją z 5 września 2006r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu emeryturę od 1 lipca 2006r. ,tj. od miesiąca, w którym ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o świadczenie. Do ustalenia wysokości emerytury przyjęto podstawę wymiaru renty, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia wyniósł 176,85%. Przyjęty okres ubezpieczenia wniósł 29 lat i 10 miesięcy okresów składkowych (wniosek o emeryturę z 31 lipca 2006r. i decyzja z 5 września 2006r. k.1 i 45-47 akt emerytalnych).

W dniu 4 października 2006r. wpłynął do organu rentowego wniosek ubezpieczonego o doliczenie do stażu pracy okresu zatrudnienia w Spółdzielni Pracy (...) w W. W.. Do wniosku ubezpieczony załączył kopię dokumentacji osobowej z okresu zatrudnienia w Związku Gminnych Spółdzielni (...), a także zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 3 października 2006r. wystawione przez Gminną Spółdzielnię (...) w H. obejmujące okres zatrudnienia od 1976r. do 1984r. (wniosek z 4 października 2006r. wraz z załącznikami k.73-97 akt emerytalnych). Po rozpoznaniu powyższego wniosku, decyzją z 19 października 2006r. organ rentowy przeliczył od 1 lipca 2006r. emeryturę ubezpieczonego uwzględniając 31 lat okresów składkowych. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia ,tj. lata od 1966r. do 1984r. i 1989r. Wyliczony na tej podstawie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 137,40% (decyzja z 19 października 2006r. wraz z załącznikiem w postaci wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury k.119 i 123-126 akt emerytalnych).

W dniu 22 stycznia 2015r. wpłynął do organu rentowego wniosek ubezpieczonego (datowany na 20 stycznia 2015r.) o przeliczenie emerytury z uwzględnieniem faktycznej ilości lat składkowych. W uzasadnieniu wniosku ubezpieczony wskazał m.in. na prowadzenie od 1991r. działalności gospodarczej z G. W. (wniosek z 22 stycznia 2015r. k.141-142 akt emerytalnych). Po zbadaniu okresów ubezpieczenia organ rentowy ustalił, że ubezpieczony podlegał ubezpieczeniu u płatnika składek G. W. jako pracownik zatrudniony na ½ etatu w okresie od 1 sierpnia 1991r. do 31 października 1991r., a następnie od 1 maja 1997r. do 31 lipca 1997r. oraz w pełnym wymiarze czasu pracy od 1 sierpnia 1997r. do 31 grudnia 1999r. (potwierdzenie okresów ubezpieczenia k.150-151 akt emerytalnych). Jednocześnie organ rentowy ustalił, że w/w okres ubezpieczenia od 1 sierpnia 1997r. do 31 grudnia 1999r. został uwzględniony do wysokości emerytury ubezpieczonego w decyzji z 5 września 2006r. o przyznaniu emerytury (vide: karta przebiegu zatrudnienia do decyzji z 5 września 2006r. k.43 akt emerytalnych). W świetle przedstawionych ustaleń, w dniu 26 lutego 2015r. organ rentowy wydał decyzję o przeliczeniu od 1 stycznia 2015r. emerytury ubezpieczonego poprzez doliczenie stażu ubezpieczenia od 1 sierpnia 1991r. do 31 października 1991r. (karta przebiegu zatrudnienia i decyzja o przeliczeniu emerytury z 26 lutego 2015r. k.152-153 akt emerytalnych).

W kolejnych pismach datowanych na 12 lutego 2015r., 14 lutego 2015r. i 26 lutego 2015r., które wpłynęły do organu rentowego odpowiednio: 16 lutego 2015r. (pisma z 12 i 14 lutego 2015r.) oraz w dniu 26 lutego 2015r. (pismo z 26 lutego 2015r.) ubezpieczony wystąpił do organu rentowego o przeliczenie emerytury z 10 lat kalendarzowych – od 1974r. do 1983r., a także o uwzględnienie wszystkich okresów zatrudnienia (pisma ubezpieczonego z 12, 14 i 26 lutego 2015r. k.155-160 akt emerytalnych).

W odpowiedzi na powyższe pisma ubezpieczonego, pismem z 6 marca 2015r. oznaczonym numerem: (...) i o treści przedstawionej na wstępie uzasadnienia organ rentowy poinformował ubezpieczonego, że wysokość jego emerytury została ustalona prawidłowo i w świetle uregulowań ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie ma możliwości przeliczenia emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia z okresu 1974-1983 (pismo organu rentowego z 6 marca 2015r. oznaczone numerem (...)k.163 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. P. podlegało oddaleniu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że wbrew stwierdzeniu organu rentowego zawartemu w odpowiedzi na odwołanie, ubezpieczony nie odwołał się od decyzji z 26 lutego 2015r. dotyczącej doliczenia stażu pracy (odpowiedź na odwołanie k.11-12 akt sprawy). Wskazana przez organ rentowy decyzja wydana została w lutym 2015r. i oznaczona jest numerem E (...) (k.153 akt emerytalnych). Tymczasem w odwołaniu ubezpieczony wskazał na decyzję z 13 marca 2015r. oznaczoną numerem (...). Powyższe nakazywało uznać, że przedmiotem odwołania ubezpieczonego jest pismo organu rentowego skierowane do ubezpieczonego w dniu 6 marca 2015r. i oznaczone przywołanym przez ubezpieczonego w odwołaniu numerem (...), złożone na k.163 akt emerytalnych. W piśmie tym organ rentowy poinformował ubezpieczonego o braku podstaw do przeliczenia emerytury przy uwzględnieniu podstawy wymiaru obliczonej przy przyjęciu wynagrodzenia z lat 1974-1983 i właśnie to rozstrzygnięcie stało się przedmiotem odwołania ubezpieczonego.

Należy podkreślić, że w/w pismo organu rentowego z 6 marca 2015r. nie zostało zatytułowane „decyzja”, ale w ocenie Sądu okoliczność ta sama w sobie nie definiuje pisma i nie oznacza, że określone pismo nie ma charakteru decyzji administracyjnej. Zgodnie z art.107§1 kodeksu postępowania administracyjnego decyzja powinna zawierać oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne oraz podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji. Analiza pisma z 6 marca 2015r. pokazuje, że pismo to zawiera wszystkie w/w elementy. Przedmiotowe pismo sporządził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. jako organ rentowy, podpisali je upoważnieni pracownicy tego organu, adresatem pisma jest ubezpieczony jako świadczeniobiorca, pismo oznaczone jest datą, organ rentowy odwołuje się w nim do pism – wniosków ubezpieczonego oznaczonych konkretnymi datami i wreszcie w piśmie tym organ rentowy z powołaniem się na przepisy ustawy emerytalnej wskazuje na brak podstaw do przeliczenia emerytury zgodnie z wnioskami ubezpieczonego. W świetle powyższego Sąd uznał, że pismo z 6 marca 2015r. stanowi decyzję administracyjną organu rentowego rozpoznającą roszczenia ubezpieczonego i rozpoznał odwołanie jakie od tej decyzji złożył ubezpieczony. Na marginesie wskazać należy, że na analogicznym stanowisku co do uznania pisma organu rentowego za decyzję, mimo braku literalnego określenia jej decyzją, stanął Sąd Apelacyjny w Lublinie w uzasadnieniu postanowieniu z 5 grudnia 2013r. w sprawie III AUz 199/13 (w ramach rozpoznania zażalenia na postanowienie Okręgowego w S. z 20 września 2013r. w sprawie IV U 83/13).

Badając merytorycznie odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji Sąd uznał, że odwołanie to jest nieuzasadnione. Jak wynika z przedstawionych wcześniej ustaleń, na mocy decyzji z 19 października 2006r. organ rentowy przeliczył od 1 lipca 2006r. (od daty nabycia prawa do świadczenia) emeryturę ubezpieczonego, przy czym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne ubezpieczonego z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Wyliczony na tej podstawie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wynosi 137,40%. We wnioskach kierowanych w 2015r. do organu rentowego oraz w niniejszym odwołaniu ubezpieczony domaga się obliczenia wysokości emerytury przy uwzględnieniu wynagrodzenia uzyskiwanego w okresie 10 kolejnych lat - od 1974r. do 1983r. Roszczenie ubezpieczonego nie znajduje jednak uzasadnienia w przepisach ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.). Zgodnie z art.111 ust.1 tej ustawy wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art.15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)  z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2)  z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury albo o ponowne ustalenie emerytury,

3)  z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury,

a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Ubezpieczony wnosi o przeliczenie emerytury od podstawy wymiaru obliczonej przy uwzględnieniu podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne (wynagrodzenia) z 10 kolejnych lat, które nie mieszczą się w 20-leciu, o którym mowa w pkt 2 zacytowanego przepisu. W przypadku ubezpieczonego 20-lecie poprzedzające bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury obejmuje okres od 1986r. do 2005r. (wniosek o emeryturę ubezpieczony zgłosił w 2006r.). Tymczasem wnioskowane przez ubezpieczonego lata do przeliczenia emerytury obejmują okres od 1974r. do 1983r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał odwołanie ubezpieczonego za nieuzasadnione i na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc odwołanie to oddalił.