Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2014r. w S.

odwołania B. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 stycznia 2014 r. Nr (...)-SER- (...)

w sprawie B. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje B. W. prawo do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku
z chorobą zawodową od dnia 01 października 2013r.

Sygn. akt IV U 319/14

UZASADNIENIE

Decyzją z (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.6 pkt 7, 6 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych z dnia 30 października 2002r. oraz art. 12 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił B. W. od 1 października 2013r. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową wskazując, iż u wymienionej Komisja Lekarska ZUS w W. orzeczeniem z dnia 3 grudnia 2013r. stwierdziła, że nie jest ona niezdolna do pracy w związku z chorobą zawodową.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła B. W. wnosząc o jej zmianę i przyznanie stałego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową. Wskazała, że nie zgadza się z zaskarżoną decyzją, bowiem komisja lekarska wydała orzeczenie po pobieżnym i nierzetelnym zbadaniu. Od października 2008r. do września 2013r. przysługiwała jej renta z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową na podstawie wyroków sądowych. Do odwołania załączyła dokumentację medyczną (odwołanie k. 2-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 3 grudnia 2013r., która stwierdziła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy w związku z chorobą zawodową, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.8-9).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni z zawodu nauczyciel dnia 26 września 2013r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową (k. 170 akt organu rentowego). Składając powyższy wniosek B. W. była w trakcie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, która przyznana jej została do 30 września 2013r. na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z 17 maja 2011r. w sprawie o sygn. akt IV U 46/11 (k.168 akt organu rentowego).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonej z dnia 26 września 2013r. organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 11 października 2013r. ustalił, że wnioskodawczyni jest trwale częściowo niezdolna do pracy nadal, ale częściowa niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z chorobą zawodową (k.172 akt organu rentowego).

Ubezpieczona wniosła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, na skutek czego została skierowana na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 3 grudnia 2013 r. ustaliła, że wnioskodawczyni B. W. nie jest niezdolna do pracy w związku z chorobą zawodową (k.177 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 30 stycznia 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni B. W. od 1 października 2013r. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową (k. 182 akt organu rentowego).

Biegły sądowy specjalista foniatra na podstawie wywiadu, badania ubezpieczonej i po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną stwierdził u wnioskodawczyni wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych. Biegły stwierdził, że schorzenie to uzasadnia orzeczenie trwałej częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, które powstało w dniu 31 lipca 2007r. biegła stwierdziła, że nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia ubezpieczonej, co potwierdza badanie laryngologiczno-foniatryczne z dnia 07.05.2014 r. W dniu badania głos ubezpieczonej był obłożony, męczliwy, przechodzący w ochrypły o skróconym czasie fonacji. Pomimo leczenia laryngologiczno-foniatrycznego zmiany w narządzie głosu utrzymują się. Wykonanie badanie wideostoboskopowe krtani obrazuje występowanie zmian przerostowych. W laryngoskopii lupowej nadal stwierdza się pogrubiałe, nierówne brzegi obu fałdów głosowych, widoczne są również pogrubiałe, nierówne brzegi obu fałdów głosowych i zmiana przerostowa, polipowa na prawym fałdzie głosowym w połowie długości. Podczas fonacji utrzymuje się niepełne zwarcie w kształcie klepsydry oraz nieregularne, niesymetryczne drgania fałdów głosowych. Powyższe zmiany są wynikiem długotrwałego wysiłku głosowego w pracy zawodowej. Utrzymujące się zmiany czynnościowe i morfologiczne w narządzie głosu powodują upośledzenie czynności fonacyjnej krtani w stopniu dającym podstawę do uznania częściowej niezdolności do pracy w związku z choroba zawodową. Naruszenie sprawności organizmu jest trwałe, bowiem zmiany utrzymują się pomimo długoletniego leczenia specjalistycznego, a nadto z uwagi na wiek ubezpieczonej nie istnieje rokowanie do odzyskania zdolności do pracy (opinia biegłego k.14-18).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, obdarzonego wiarygodnością.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni B. W. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002r.o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz.1673 ze zm.) na skutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2013r. poz. 1440 ze zm.) niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową wymagało ustalenia czy u wnioskodawczyni istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy i niezdolność ta powstała u niej w związku z chorobą zawodową. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłego laryngologa o specjalności foniatra dała podstawy do stwierdzenia, że wnioskodawczyni jest nadal trwale częściowo niezdolna do pracy w związku z chorobą zawodową. W ocenie biegłego niezdolność ta trwa u ubezpieczonej od 31 lipca 2007r. Biegły po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną zgromadzoną w sprawie oraz zbadaniu wnioskodawczyni rozpoznał u wymienionej schorzenia opisane w stanie faktycznym uzasadnienia.

Wobec stwierdzonych dolegliwości biegły uznał, iż ubezpieczona jest częściowo trwale niezdolna do pracy w związku z chorobą zawodową (opinia biegłego k.14-18).

Analizując przedmiotową opinię biegłego, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarza specjalistę, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawczyni i jej badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Ponadto przedmiotowa opinia nie została również skutecznie zakwestionowana przez organ rentowy. Organ rentowy wniósł zastrzeżenia do opinii biegłej wskazując, że istniejące schorzenie nie powodowało niezdolności do pracy przez cały okres aktywności zawodowej, choroba zawodowa u ubezpieczonej została stwierdzona dopiero w wieku emerytalnym. Ponadto według organu rentowego nie ma jednoznacznych danych, że po zakończeniu pracy nastąpiło takie pogorszenie stanu zdrowia ubezpieczonej, które uzasadnia orzeczenie niezdolności do pracy. Sąd oddalił wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z nowej opinii innego biegłego lekarza laryngologa – foniatry, z uwagi na to, że opinia biegłej A. G. jest opinią spójną, logiczną, wydaną na podstawie aktualnych badań ubezpieczonej, a zastrzeżenia organu rentowego są lakoniczne, nie opierają się na kwestiach medycznych. Biegła w swojej opinii powołała się na wyniki badań ubezpieczonej – badanie laryngologiczno-foniatryczne z 07.05.2014 r., z których jasno wynika, że nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia ubezpieczonej w stosunku do badania, które było podstawą przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z choroba zawodową do dnia 30.09.2013 r. Niezdolność do pracy w związku z chorobą zawodową trwa nieprzerwanie od 31.07.2007 r. Wniosek organu rentowego zatem zmierzał jedynie do przedłużenia postępowania w sprawie.

Stwierdzona u ubezpieczonej częściowa niezdolność do pracy w związku z chorobą zawodową ma charakter trwały i istniej od 31.07.2007 r., a wobec powyższego istniała również w dacie 1 października 2013 r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że wnioskodawczyni przysługuje prawo do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową od 1 października 2013r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w wyroku.