Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:		SSO Jerzy Kozaczuk
Protokolant:	st.sekr.sądowy Marzena Głuchowska

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2015 r.

sprawy T. A.

obwinionego o wykroczenie z art. 86 §1 kw

na skutek apelacji, wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach

z dnia 9 lipca 2015 r. sygn. akt VII W 189/14

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, iż ustala że wysokość obciążających obwinionego wydatków za I instancję wynosi 415 zł; w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od T. A. na rzecz Skarbu Państwa 80 zł kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt II Ka 540/15

UZASADNIENIE

T. A. został obwiniony o to, że w dniu 15.12.2013 r. około godz. 19:05 w S. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ul. (...) spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując pojazdem m-ki S. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności i bezpiecznego odstępu od pojazdu m-ki V. o nr rej. (...) znajdującego się po lewej stronie doprowadzając do jego zderzenia,

tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw

A. D. został obwiniony o to, że w dniu 15.12.2013 r. około godz. 19:05 w S. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ul. (...) spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując pojazdem m-ki V. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności i bezpiecznego odstępu od pojazdu m-ki S. o nr rej. (...) znajdującego się po prawej stronie doprowadzając do zderzenie,

tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw

Sąd Rejonowy w Siedlcach wyrokiem z dnia 09 lipca 2015 r., sygn. VII W 189/14:

I.  obwinionego T. A. uznał za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 86 § 1 kw i za czyn ten na podstawie art. 86 § 1 kw wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych;

II.  obwinionego A. D. uznał za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 86 § 1 kw i za czyn ten na podstawie art. 86 § 1 kw wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 100 (sto) złotych;

III.  zasądził od obwinionego A. D. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 100 (stu) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania;

IV.  zasądził od obwinionego T. A. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 731 (siedemset trzydzieści jeden) złotych tytułem wydatków postępowania.

Apelację od przedstawionego wyżej wyroku wywiódł obwiniony T. A., orzeczeniu temu zarzucając błędną ocenę stanu faktycznego oraz oparcie ustaleń Sądu na niewiarygodnych i niejednoznacznych źródłach dowodowych. Z uzasadnienia zarzutów podniesionych w apelacji obwinionego wynika, iż nie zgadza się on także z wysokością kosztów postępowania, jakimi został obciążony w wyroku Sądu I instancji. Podnosząc powyższe, obwiniony T. A. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości.

Sąd zważył co następuje:

Apelacja obwinionego okazała się o tyle skuteczna, o ile doprowadziła do zmiany zaskarżonego orzeczenia w sposób przyjęty w wyroku Sądu Odwoławczego. W pozostałym zakresie wywiedziony środek odwoławczy nie zasługiwał na uwzględnienie. Zważywszy, że na chwilę opracowania niniejszego uzasadnienia skarżący nie wystąpił z wnioskiem o jego sporządzenie, Sąd Okręgowy ograniczył swe wywody jedynie do okoliczności, które legły u podstaw rozstrzygnięcia o charakterze reformatoryjnym, tj. rozstrzygnięcia dotyczącego obciążenia obwinionego wydatkami postępowania.

W pisemnych motywach wyroku Sąd I instancji wskazał, iż biorąc pod uwagę stopień winy T. A. za spowodowanie przedmiotowej kolizji, zasadnym jest obciążenie kosztami opinii biegłego jedynie obwinionego T. A.. Zaznaczyć jednak należy z całą stanowczością, iż stopień winy ma zasadnicze znaczenie przy sądowym wymiarze kary (art. 33 kw), oczywiste jest zatem zróżnicowanie przez Sąd I instancji orzeczonych kar grzywny. Brak jest jednak podstaw, aby uwzględniając stopień winy różnicować sytuację obwinionych pod względem konieczności poniesienia kosztów opinii biegłego. Jak ustalił Sąd Rejonowy na podstawie całokształtu materiału dowodowego, obaj obwinieni swoim zachowaniem wypełnili znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 kw i nie zachowali szczególnej ostrożności poruszając się w ruchu okrężnym na rondzie, a zatem obaj przyczynili się do spowodowania zagrożenia w ruchu drogowym. Obciążanie kosztami opinii biegłego jedynie T. A. przez Sąd I instancji jest niezrozumiałe, pozostaje wbrew zasadom słuszności i nie znajduje oparcia w przepisach Kodeksu wykroczeń i Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, iż ustalił że wysokość obciążających obwinionego T. A. wydatków za I instancję wynosi 415 zł. Na kwotę tą składa się: 100 złotych zryczałtowanych wydatków postępowania orzeczonych na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 627 kpk w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 15.10.2001 r., Nr 118, poz. 1269) oraz kwota 315 złotych tj. połowa wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa związanych z opinią biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego. Rozstrzygnięcie Sądu I instancji w zakresie obciążenia obwinionego T. A. opłatą w wysokości 30 złotych wynika z art. 119 kpw w zw. 627 kpk w zw. z art. 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 83r. z późń. zm.) i pozostaje w mocy. Sąd Odwoławczy zmienił zatem jedynie wysokość jaką winien uiścić obwiniony T. A. tytułem wydatków postępowania w I instancji.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

O kosztach procesu za postępowanie odwoławcze przed Sądem II instancji, orzeczono na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 636 § 1 kpk. Na kwotę 80 złotych składa się 30 złotych opłaty oraz 50 złotych zryczałtowanych wydatków za postępowanie drugoinstancyjne, których wysokość wynika z § 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 15.10.2001 r., Nr 118, poz. 1269).

Z tych względów, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.