Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny-Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący - SSO Renata Wanecka

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 stycznia 2016r. w P.

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki komandytowo – akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko A. O.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Płońsku

z 2 lipca 2015 r., sygn. akt I C 287/14 upr.

oddala apelację

Sygn. akt IV Ca 731/15

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym z 21 marca 2014r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. przeciwko A. O. wniósł o zasądzenie 1.876,90 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. W uzasadnieniu powódka wskazała, że nabyła ona wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki udzielonej przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością A. O..

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie postanowieniem z 3 kwietnia 2014r. stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Płońsku.

Pozwana nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd Rejonowy w Płońsku wyrokiem zaocznym z 2 lipca 2015r. oddalił powództwo.

Apelację od wyroku złożyła powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W., zaskarżając go w całości i zarzuciła:

1.  naruszenie prawa procesowego mającego wpływ na wynik sprawy, a to art. 233 § 1 kpc poprzez dokonanie oceny wiarygodności źródeł dowodowych w sposób dowolny z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów, a polegające w szczególności na:

a.  bezpodstawnym uznaniu, że dokumenty przedstawione przez powoda nie dowodzą zasadności roszczenia o zapłatę z tytułu niespłaconej pożyczki, podczas gdy powód przedstawił wszelkie dokumenty wykazujące zasadność roszczenia,

b.  wybiórczym potraktowaniu materiału dowodowego, bezpodstawnym uznaniu, że dokumenty przedstawione przez powoda nie dowodzą zasadności przejścia uprawnień na G. C. management spółka z o.o. (...), podczas gdy powód przedstawił umowę ramową z 17 września 2013r., która to jest dokumentem dowodzącym przeniesienie wierzytelności na powoda,

c.  wybiórczej i stronniczej interpretacji treści zapisów umowy ramowej, potwierdzenia transakcji kolejnych instrumentów pochodnych, zawiadomienia o zdarzeniu kredytowym oraz zawiadomienia o rozliczeniu fizycznym z 17 września 2013r., w szczególności ustaleniu, że umowa nie wskazuje wierzytelności z tytułu której powód domaga się zapłaty, podczas gdy zapis umowy wraz z aneksami jasno wskazuje przedmiotową wierzytelność;

2.  naruszenie prawa procesowego mającego wpływ na wynik sprawy, a to art. 505 ³² § 1 kpc poprzez uznanie, że powód nie zgłosił w pozwie dowodów na poparcie swoich twierdzeń, podczas gdy dowody te były zgłoszone zarówno w pozwie złożonym w elektronicznym postepowaniu upominawczym, jak i w niniejszym postępowaniu,

3.  naruszenie prawa procesowego mającego wpływ na wynik sprawy, a to art. 224 § 1 kpc poprzez zamknięcie rozprawy mimo niedostatecznego wyjaśnienia sprawy, w świetle ustalonych faktów i okoliczności oraz wydanie orzeczenia, na podstawie niedostatecznie wyjaśnionych okoliczności faktycznych takich jak stwierdzenie, że strona powodowa w niewystarczający sposób udowodniła roszczenie;

4.  naruszenie prawa materialnego mającego wpływ na wynik sprawy, a to art. 60 kc poprzez jego niezastosowanie, podczas gdy z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że strona pozwana ujawniła skutecznie w postaci elektronicznej swoją wolę zawarcia umowy pożyczki, zgodnie z przepisami dotyczącymi zawierania umów na odległość.

Mając powyższe na uwadze strona powodowa wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanej kwoty dochodzonej pozwem oraz kosztów procesu za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Ponieważ postępowanie dowodowe przed Sądem II instancji nie było przeprowadzone, stosownie do treści art. 505 ¹³ § 2 kpc, uzasadnienie wyroku ograniczone zostało do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Apelacja jest niezasadna.

Sąd Okręgowy podziela pogląd Sądu I instancji, że (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka komandytowo – akcyjna w W. nie wykazała kolejnych przelewów wierzytelności, przysługujących początkowo (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zgodnie z twierdzeniami pozwu, (...) spółka z o.o., która udzieliła pożyczki pozwanej, zbyła wierzytelność z tego tytułu na rzecz (...) na podstawie umowy ramowej 2002 z 17 września 2013r. oraz „Zawiadomienia o zdarzeniu kredytowym” i „Zawiadomienia o fizycznym rozliczeniu”. Następnie (...) dokonała cesji w trybie art. 509 kc na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie umowy cesji zawartej 14 października 2013r., w myśl której cedent ( (...)) oświadczył, iż przysługują mu wierzytelności od dłużników wymienionych w załączniku A, wynikające z kredytów konsumenckich udzielonych osobom fizycznym na podstawie umów wymienionych w załączniku A na łączną kwotę 13.498.247,88 zł i sprzedał je cesjonariuszowi ( (...) spółce z o.o.). Załącznik A Lista Wierzytelności nie obejmuje wierzytelności z tytułu kredytu udzielonego A. O.. Tym samym należy uznać, iż nie została ona zbyta na rzecz (...) spółki z o.o.

Zgodnie z twierdzeniami pozwu wierzytelność ta w dalszej kolejności przeszła na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej w W.. Jednak już tylko z uwagi na brak dokumentów świadczących o zbyciu wierzytelności przez (...) na rzecz (...) spółki z o.o. w W. nie sposób uznać, iż powódka wykazała, że przysługuje jej wierzytelność wobec A. O..

Z tych względów, zarzuty apelacji dotyczące naruszenia prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 kpc są nieuzasadnione. Dokumenty załączone do pozwu przekonują, że A. O. zaciągnęła pożyczkę udzieloną przez (...) spółkę z o.o., jednocześnie jednak nie wskazują one na ciąg przelewów tej wierzytelności, o czym mowa wyżej. Wątpliwości w tym zakresie uzasadniały oddalenie powództwa, mimo że pozwana nie zajęła w sprawie stanowiska i nie przeczyła twierdzeniom pozwu. W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji nie naruszył art. 339 kpc, uznając, że twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych budziły uzasadnione wątpliwości.

Sąd Rejonowy nie dopuścił się również obrazy art. 224 § 1 kpc, który stanowi, że przewodniczący zamyka rozprawę po przeprowadzeniu dowodów i udzieleniu głosu stronom. Obecne brzmienie tego przepisu koreluje z treścią art. 316 § 1 kpc oraz pozostaje w związku z nowelizacją art. 184 kpc, 229 kpc, 317 § 1 kpc, art. 339 § 2 kpc i art. 499 pkt 2 kpc. Zmiany te, jak podano w uzasadnieniu projektu nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego z 2 lipca 2004r., oznaczają definitywne usunięcie z kodeksu tzw. zasady prawdy obiektywnej. W rezultacie Sądowi nie można, wnosząc apelację, postawić zarzutu niedostatecznego wyjaśnienia sprawy, a więc ryzyko braku wniosków dowodowych spoczywa wyłącznie na tej stronie, na której spoczywa ciężar dowodu. Dostrzeżenie przez Sąd konieczności zgłoszenia wniosków dowodowych sprowadza się do pouczenia - w trybie art. 212 kpc - strony działającej bez profesjonalnego pełnomocnika o treści art. 232 kpc. Strona powodowa była prezentowana w sprawie przez zawodowego pełnomocnika, Sąd Rejonowy nie był zatem zobligowany do udzielania jakichkolwiek pouczeń. Oczywiście, pomimo dokonanych zmian, przewodniczący nie może zamknąć rozprawy bez ustalenia podstawy faktycznej (powinność dokonania tych ustaleń wynika z art. 328 § 2 kpc), niemniej jednak istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności faktyczne powód przytoczył w pozwie, zatem nie było żadnych przeszkód, by Przewodnicząca w dniu 2 lipca 2015r. zamknęła rozprawę.

Wprawdzie należy zgodzić się z zarzutem naruszenia art. 60 kc przez pominięcie, iż A. O. ujawniła swoją wolę zawarcia umowy pożyczki w formie elektronicznego zaakceptowania jej warunków, co świadczy o zawarciu tej umowy, ale brak dowodów na okoliczność kolejnych cesji powoduje, iż naruszenie to nie ma wpływu na treść orzeczenia.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy oddalił apelację, stosując art. 385 kpc.