Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2017r.

Sąd Okręgowy w Płocku Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Renata Szatkowska

Protokolant: Monika Kosakowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2017r.

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. K. (1)

o zapłatę

1.  zasądza od M. K. (1) na rzecz (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 120.551,94 zł ( sto dwadzieścia tysięcy pięćset pięćdziesiąt jeden złotych dziewięćdziesiąt cztery grosze ) z odsetkami:

-

od kwoty 112.715,68 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od 18 sierpnia 2015r. do 31 grudnia 2015r. i z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, nie wyższymi niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie od 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

-od kwoty 5.979,49 zł z odsetkami ustawowymi od 20 sierpnia 2015r. do 31 grudnia 2015r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.762,87 zł z odsetkami ustawowymi od 20 sierpnia 2015r. do 31 grudnia 2015r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

2.  nie obciąża M. K. (1) obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz (...) Bank S.A. z siedzibą w W..

Sygn. akt IC 2023/15

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 20.08.2015 r. powód (...) BANK Spółka Akcyjna w W. wniósł pozew w ełektronicznym postępowaniu upominawczym, żądając zasądzenia od pozwanego M. K. (1) kwoty 120.551,94 zł oraz kosztów procesu w zakresie poniesionych kosztów sądowych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż strony łączyła umowa kredytowa nr (...) zawarta w dniu 19.09.2014 r. Ponieważ pozwany nie wywiązał się z zobowiązania wobec banku, powód wypowiedział umowę, przy czym roszczenie stało się wymagalne w dniu 19.01.2015 r. Powód podniósł, że wysokość należności stwierdzona została wystawionym przez powoda wyciągiem z ksiąg banku z dnia 17 sierpnia 2015 r. Na kwotę żądania składają się: niespłacony kapitał w kwocie 112.715,68 zł, odsetki umowne w wysokości 10,00 % za okres korzystania z kapitału (za okres od 19.01.2015. do 9.07.2015 r.) w kwocie 5979,49 zł, odsetki karne za opóźnienie w wysokości 10% (za okres od 19.01.2015. do 17.08.2015r.) w kwocie 1762,87 zł oraz opłaty i prowizje w łcwocie 93,90 zł.

Postanowieniem z dnia 17 września 2015 r. w sprawie sygn. akt VI Nc-e 1679064/15 Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie, stwierdzając brak podstaw do wydania nakazu zapłaty, przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Płocku.

Pozwany M. K. (1) na rozprawie w dniu 15,09.2016 r. wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, iż został zmuszony do wzięcia kredytu i nie zamierza oddawać pieniędzy.

Na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2017 r . pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania. Podniósł ponadto, iż umowa kredytu jest nieważna, gdyż pozwany złożył oświadczenie o zawarciu umowy pod przymusem z zagrożeniem

l

groźbą, która powodowała u pozwanego uzasadnione obawy, jeśli chodzi o bezpieczeństwo jego i jego rodziny. Wskazał, iż obawy pozwanego co do spełnienia gróźb ustały z momentem, kiedy zgłosił się do sądu i zeznawał w niniejszej sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

W łistopadzie 2012 r. M. K. (1) pożyczył od P. O. 80.000 zł. Kwotę tę pozwany miał spłacić w ciągu 2 lat. Umowa pożyczki nie została zawarta na piśmie. Według wiedzy pozwanego pożyczka była oprocentowana w wysokości 15% w stosunku rocznym. Po 2 miesiącach, kiedy M. K. (1) przyjechał zapłacić pierwszą ratę pożyczki, P. O. oświadczył mu, iż oprocentowanie pożyczki wynosi 15% w skali miesiąca. Pozwany spłacał pożyczkę w miarę możliwości, z uwagi jednak na wysokie oprocentowanie, wpłaty były zaliczane na spłatę odsetek, kwota kapitału pozostawała ta sama ( v. zeznania M. K. (1) rozprawa z dnia

15.09.2016 r. adnotacja czas 00.05.40 - 00.08.01). P. O. zastraszał M. K. (1), np. przystawił mu pistolet do karku. Pozwany bał się tego człowieka, tym bardziej, iż wiedział, że był on wcześniej karany ( v, zeznania M. K. (1) rozprawa z dnia 15.09.2016 r. adnotacja czas: 00.08.01, zeznania świadka P. K. rozprawa z dnia 16.11.2017 r. czas: 00.14.10- 00.17.50). Żeby uregulować dług, M. K. (1) pożyczał od P. O. kolejne środki ( v. zeznania M. K. (1) rozprawa z dnia 15.09.2016 r. adnotacja czas: 00.08.01, zeznania świadka

A. K. rozprawa z dnia 29.06.2017 r. adnotacja czas: 00.13.59). P. O. groził również bratu pozwanego P. K. ( v. zeznania świadka P. K. rozprawa z dnia 16.11.2017 r. adnotacja czas: 00.06.55-00.10.42).

Pozwany zaprzestał spłacania zobowiązań u kontrahentów, musiał zaciągać pożyczki u rodziny i znajomych Wtedy P. O. zaproponował M. K. (1), że załatwi mu kredyt w banku na spłatę długu u niego. Pozwany zgodził się, gdyż obawiał się, że P. O. zrobi krzywdę jego rodzinie ( v. zeznania pozwanego M. K. (1) rozprawa z dnia 15.09.206 r. adnotacja czas: 00.09.47, rozprawa z dnia 16.11.2017 r. adnotacja czas: 00.48.11). Pozwany dał P. O. swój dowód osobisty. Samodzielnie nie podejmował żadnych czynności zmierzających do zawarcia umowy. Do wniosku o kredyt załączył otrzymane od P. O. fikcyjne zaświadczenie o swoim zatrudnieniu i wysokości zarobków ( v. zeznania M. K. (1) rozprawa z dnia 15.09.2016 r. adnotacja czas: 00.11.16, zeznania świadka L. (...) rozprawa z dnia 10.08.2017 r. adnotacja czas: 00.06.14, zaświadczenie o wysokości zarobków k. 48),

W dniu 19 września 2014 r. M. K. (1) zawarł z (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...), na mocy której bank udostępnił pozwanemu środki w kwocie 114.823,75 zł, natomiast pozwany zobowiązał się do spłaty kredytu w ciągu 8 lat w ratach miesięcznych po 1.968,61 zł każda rata ( v. wniosek o kredyt k. 46-47, umowa kredytu gotówkowego nr (...) z 19.09.2014r. k. 19- 22).

Umowę w imieniu banku zawarła z pozwanym P. P.. Zastosowała ona zwyczajową procedurę przy zawarciu umowy; tj, sprawdziła dowód osobisty pozwanego, jego PESEL, ustaliła, jakie dochody ma osoba, ubiegająca się o kredyt, z jakiego źródła, jakie ma zobowiązania, jaki jest jego stan cywilny, wprowadziła dane do systemu, następnie sprawdziła w Biurze (...) jego historię kredytową, dane wysłała wraz z zaświadczeniem o zatrudnieniu i zarobkach do działu weryfikacji. Po potwierdzeniu telefonicznym u pracodawcy, wskazanym w zaświadczeniu o zatrudnieniu, danych odnośnie zarobków pozwanego, dział weryfikacji zaakceptował wniosek o kredyt (v. zeznania świadka, P. P. rozprawa z dnia 09.02. 2017 r. adnotacja czas: 00:03:27).

Zgodnie z § 9 ust. 1 umowy łcredytodawca był uprawniony do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 1-miesięcznego terminu wypowiedzenia, między innymi, w razie zwłoki kredytobiorcy z zapłatą pełnych rat za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim pisemnym wezwaniu do spłaty wymagalnych należności w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania; po upływie okresu wypowiedzenia kredytobiorca zobowiązany był do niezwłocznego zwrotu wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami należnymi bankowi za okres korzystania z kredytu ( v. umowa kredytu gotówkowego nr 4313395z 19.09.2014r. k. 19-22).

Całą kwotę łcredytu pozwany przekazał P. O. ( v. zeznania M. K. (1) rozprawa z dnia 15.09.2016 r. adnotacja czas: 00.15.57-00.17.16, zeznania świadka P. K. rozprawa z dnia

16.11.2017 r czas; 00.26.14).

Po wypłacie tych środków P. O. oznajmił pozwanemu, że jest mu winien jeszcze 120.000 zł. Po dwóch miesiącach zaczął ponownie zastraszać M. K. (1). Na podwórko pozwanego wrzucono butełkę z płonącą benzyną. Dwóch mężczyzn, groźnie wyglądających, szukało pozwanego (v. zeznania pozwanego M. K. (1) rozprawa z dnia 15.09.2016 r. adnotacja czas:00.18.22, zeznania świadka M. K. (2) rozprawa z dnia

29.06.2017 r. adnotacja czas: 00.32.38 -00.34.27, 00.40.38). Kiedy M. K. (1) chciał zawiadomić policję, P. O. groził jego żonie i dzieciom. Pozwany załamał się, miał myśli samobójcze, zaczął nadużywać alkoholu. W tym okresie przebywał 11 dni w Oddziale Psychiatrycznym Szpitala w S.. Następnie rozpoczął leczenie psychiatryczne w K. ( v. zeznania M. K. (1) rozprawa z dnia 15.09.2017 r. adnotacja czas: 00.18.22- 00.19.20, zeznania świadka A. K. rozprawa z dnia

29.06.2017 r. czas: 00.10.47).

Po wyjściu ze szpitala sprzedał bratu działkę za 80.000 zł, środki te zostały przekazane P. O.. P. O. w obecności rodziny pozwanego oświadczył, że są już rozliczeni (v. zeznania M. K. (1) rozprawa z dnia 15.09.206 r. adnotacja czas: 00.20.20, zeznania świadka A. K. rozprawa z dnia 29.06.2017 r. adnotacja czas: 00.13.59, zeznania świadka P. K. rozprawa z dnia 16.11.2017 r. czas: 00.14.10)

Na początku 2015 r. P. O. proponował również pracownikowi pozwanego D. S. (1) aby ten wziął na siebie kredyt, który będzie spłacał M. K. (1). D. S. (1) jednak odmówił ( dowód zeznania świadka D. S. (2) rozprawa z dnia 16.11.2017 r. czas: 00.37.34).

W kwietniu 2015 r., wobec powstania zaległości w spłatach rat, bank wypowiedział pozwanemu umowę zgodnie z terminem wypowiedzenia przewidzianym w § 9 umowy. Pismo zostało doręczone pozwanemu w dniu 4.05.2015 r. ( v. pismo banku z 29.04.2015 r. i zwrotne poświadczenie odbioru korespondencji k. 58). Bank przyjął, iż wypowiedzenie umowy kredytowej nastąpiło w dniu 24 czerwca 2015r. ( v. rozliczenie wpłat k. 191).

W połowie 2015 r. P. O. zadzwonił do pozwanego i poinformował go, że pozostało jeszcze do spłaty 40.000 zł. M. K. (1) oświadczył mu, że zawiadomi policję. W tym samym dniu dowiedział się, że P. O. zmarł ( v. zeznania M. K. (1) rozprawa z dnia 15.09.2006 r. adnotacja czas: 00.21.41, zeznania świadka A. K. rozprawa z dnia 29.06.2017 r. adnotacja czas: 00.16.54, 00.20.23, zeznania świadka P. K. rozprawa z dnia 16.11.2017 r. czas: 00.19.58). Po śmierci P. O. przez okres około 3 miesięcy pozwany otrzymywał jeszcze telefony i smsy w sprawie spłaty pożyczki, były pogróżki ( zeznania M. K. (1) rozprawa z dnia 16.11.2017 r. adnotacja czas: 00.49.44).

M. K. (1) wpłacił w kilku transzach łącznie 3.517,38 zł na poczet kredytu ( v. zeznania M. K. (1) rozprawa z dnia

16.11.2017 r. adnotacja czas;00:28:21, rozłiczenie wpłat k. 191).

Na dzień 17 sierpnia 2015 r. wymagałne zadłużenie pozwanego wynosiło 120.551,94 zł. Na kwotę tę składały się: niespłacony kredyt w wysokości 112.715,68 zł, odsetki umowne w kwocie 5979,49 zł za okres od dnia 19.01.2015 r. do dnia 9.07.2015 r. i odsetki karne w kwocie 1762,87 zł za okres od dnia 19.01.205 r do dnia wystawienie wyciągu (v. wyciąg z ksiąg banku k. 17).

W piśmie z dnia 7 kwietnia 2017 r. pozwany złożył powodowi oświadczenie, iż na podstawie art. 87 k.c, uchyla się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego 19 września 2014 r., w którym zawarł umowę kredytu konsumpcyjnego, wskazując iż w chwili podpisania umowy działał pod wpływem podstępu oraz groźby ze strony P. O.. Powód otrzymał pismo w dniu 13.04.2017 r. (v. oświadczenie powoda z dnia 7.04.2017 r. k. 178, zwrotne poświadczenie odbioru k. 178v).

Pozwany M. K. (1) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hydrauliki, z której osiąga dochody w granicach 2000 zł miesięcznie. Pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną i trojką małoletnich dzieci. Żona powoda podjęła pracę i otrzymuje wynagrodzenie w J. 1950 zł miesięcznie. Pozwany jest zadłużony u kontrahentów, rodziny i znajomych ( v. zeznania pozwanego M. K. (1) rozprawa z dnia 15.09.2016 r. adnotacja czas: 00.09.47, rozprawa z dnia 16.11.2017 r. adnotacja czas: 00.54.43)

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów w postaci: umowy kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...) z 19.09.2014 (k. 19- 22), zaświadczenia o wysokości zarobków z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. z 16.09.2014 r. (k. 48), wniosku o kredyt (k. 46-47), oświadczenia banku o wypowiedzeniu umowy kredytu z 29.04.2015 r. (k. 57), potwierdzenia doręczenia oświadczenia o wypowiedzeniu kredytu ( Ł 58), ostatecznego wezwanie pozwanego do zapłaty z 9.07.2015 r. wraz z potwierdzeniem nadania pisma ( k. 77-79), rozliczenia wpłat ( k. 191); częściowych zeznań pozwanego, M. K. (1) (rozprawa z dnia 15.09.2016 r. adnotacja czas: 00:03:34-00.29,13, rozprawa z dnia 16.11.2017 r. adnotacja czas: 00.47.57- 00.54.43), zeznań świadków: A. K. (rozprawa z dnia 29.06.2017 r. adnotacja czas: 00.10.02-00.29.36), M. K. (2) (rozprawa z dnia

29.06.2017 r. adnotacja czas: 00.30.30-00.41.49), P. P. ( rozprawa z dnia 09.02.2017r. adnotacja czas: 00:03:27), L. J. (rozprawa z dnia 10,08.2017 r. adnotacja czas: 00.05.14-00.06.14), P. K. (rozprawa z dnia 16.11.2017 r. adnotacja czas: 00.06.35 -00.34.09) i D. S. (1) (rozprawa z dnia 16.11.2017 r. adnotacja czas: 00.36.58 - 00.44,39).

Dowody z dokumentów, za wyjątkiem zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków z 16.09,2014 r. ( k. 48), nie budzą, w ocenie Sądu, żadnych zastrzeżeń co do swojej wiarygodności.

Dane, zawarte w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wysokości zarobków z 16.09.2014 r., nie odpowiadają prawdzie; pozwany nie pracował nigdy w firmie (...) sp. z o. o. w O., nie zarabiał ok. 7.000 zł.

Zeznania pozwanego i świadków Sąd ocenił jako wiarygodne. Są one spójne, logiczne i przekonujące.

Jedynie w zakresie wysokości spłaconej kwoty kredytu uznano zeznania pozwanego za niewiarygodne; M. K. (1) podał, iż spłacił 5 rat, nie przedstawił jednak na tę okoliczność dowodu, mimo, iż sąd zakreślił mu termin na złożenie dowodu wpłat, na które powoływał się w swoich zeznaniach. Dlatego też przyjęto wysokość spłat wskazaną przez bank, tj. łącznie 3.517,38 zł.

Nie potwierdziły się także podejrzenia M. K. (1), iż powodowy bank współdziałał z P. O. na jego niekorzyść. Pozwany nie przedstawił dowodów na poparcie swoich twierdzeń.

Sąd zważyły co następuje:

Zgodnie z art. 69 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Umowa powinna być zawarta na piśmie. Art. 354 § 1 k.c. stanowi, iż dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje — także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Z art. 481 § 1 k.c. wynika, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Nie ulega wątpliwości, iż pozwany zawarł z powodowym bankiem umowę kredytu, ze spłaty którego się nie wywiązał, w związku z powyższym bank skorzystał ze swojego uprawnienia i wypowiedział umowę, żądając zwrotu wypłaconych środków.

Powód przedstawił rozliczenie w zakresie należności wynikających z umowy kredytowej; szczegółowo wskazał, jakie kwoty pozwany uiścił i kiedy, na jakie należności zaliczono wpłaty, jakie pozostało zadłużenie, w jaki sposób naliczono oprocentowanie. Pozwany nie kwestionował prawidłowości tego rozliczenia.

W ocenie sądu, bank należycie dopełnił swoich obowiązków przy zawieraniu umowy; sprawdził tożsamość pozwanego na podstawie dowodu osobistego i nr PESEL, ustalił w BIK historię kredytową pozwanego, sprawdził telefonicznie dane, wskazane w złożonym przez niego wniosku o zatrudnieniu. Dopiero po dokonaniu powyższych ustaleń, bank udzielił M. K. (1) kredytu.

W toku postępowania pozwany podniósł zarzut, iż oświadczenie o zawarcia umowy kredytu złożył pod wpływem bezprawnej groźby.

Zgodnie z art. 87 k.c. kto złożył oświadczenie woli pod wpływem bezprawnej groźby drugiej strony łub osoby trzeciej, ten może uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia, jeżeli z okoliczności wynika, że mógł się obawiać, iż jemu samemu lub innej osobie grozi poważne niebezpieczeństwo osobiste lub majątkowe.

Kodeks cywilny nie definiuje pojęcia groźby. W orzecznictwie przyjęto, iż groźba oznacza zapowiedź przyszłego zła, które może dotknąć określoną osobę i którego urzeczywistnienie w jakiś sposób uzależnione jest od woli grożącego. Przesłankami, które nadają groźbie charakter normatywny są bezprawność i powaga groźby oraz normalny związek przyczynowy między groźbą o złożeniem oświadczenia woli określonej treści. Groźba w rozumieniu art. 87 kc. jest zawsze działaniem celowym, skierowanym na zmuszenie zagrożonego wbrew jego chęci do złożenia oświadczenia woli Groźba musi wzbudzać w osobie zagrożonej obawę, że jej lub innej osobie grozi poważne niebezpieczeństwo osobiste lub majątkowe. Stan obawy może uzasadniać tylko poważne niebezpieczeństwo, a więc groźba, która stanowi realne, rzeczywiste niebezpieczeństwo, zarówno z punktu widzenia tego, czym się grozi, jak i możliwości realizacji. Groźba jest bezprawna jeżeli grozi dokonaniem czynu zabronionego przez prawo albo sprzecznego z powszechnie przyjętymi w społeczeństwie normami etycznego porządku postępowania i wzajemnego współżycia, które należy uważać za część obowiązującego porządku prawnego. Związek przyczynowy groźby ze złożeniem oświadczenia woli polega na tym, iż zagrożony składa oświadczenie woli dlatego, że boi się spełnienia groźby, a więc czyni to wbrew swojej wołi.

W świetle ustaleń stanu faktycznego, nie budzi wątpliwości Sądu, iż oświadczenie o zawarciu umowy kredytu zostało złożone przez pozwanego pod wpływem groźby. Zarówno z zeznań M. K. (1) jak i świadków jednoznacznie wynika, iż P. O. groził pozwanemu, że jemu i jego rodzinie stanie się krzywda i swoim zachowaniem zmusił go do zawarcia z powodowym bankiem umowy kredytu. Zachowania P. O. (przystawianie pistołetu do karku, wrzucenie na posesję pozwanego płonącej butelki, czy groźby telefoniczne), jak również jego kryminalna przeszłość z całą pewnością mogły wzbudzić w pozwanym odczucie, że groźby, które P. O. kierował pod adresem M. K. (1) zostaną spełnione.

Oświadczenia woli złożone pod wpływem groźby mogą zostać pozbawione skutków prawnych przez uchylenie się od nich, co w konsekwencji powoduje, iż czynność prawna jest nieważna, jednak warunkiem skutecznego uchylenia się od skutków prawnych złożonego oświadczenia woli jest złożenie stosownego oświadczenia na piśmie osobie, która jest jego adresatem ( art. 88 § 1 kc.) a także zachowanie terminu do złożenia w/w oświadczenia. Zgodnie bowiem z art. 88 § 2 kc. uprawnienie do uchylenia się wygasa w razie groźby - z upływem roku od chwili, kiedy stan obawy ustał.

Oświadczenie o uchyleniu może być złożone w zwykłej formie pisemnej osobie będącej adresatem oświadczenia złożonego pod wpływem groźby, może ono nastąpić również w drodze powództwa, w drodze zrzutu w procesie w piśmie procesowym albo do protokołu sądowego. Istotne jest, aby dodarło ono do adresata wobec którego oświadczenie takie jest składane. Z kolei termin ustanowiony w art. 88 § 2 kc. ma charakter terminu zawitego, prekluzyjnego. Jest on zachowany, jeżeli oświadczenie uchylającego się od skutków prawnych zawartej umowy dojdzie w tym terminie do wiadomości drugiej strony ( uchwała SN z 6.03.1967 r. III CZP 7/67 OSNCP 10/67 poz. 171).

Zachowanie terminu do złożenie oświadczenia o uchyleniu musi być udowodnione przez uchylającego się od skutków prawnych oświadczenia woli (art. 6 k.c.).

Z zeznań M. K. (1) wynika, iż P. O. zmarł w połowie 2015 r. Po jego śmierci pozwany otrzymywał jeszcze telefony, jak również smsy z pogróżkami przez okres około 3 miesięcy. Stan obawy przejawia się w określonym nastawieniu psychicznym zagrożonego. Obawia się on ujemnych konsekwencji określonego działania osoby, która mu grozi. Ustawodawca nie uzależnia powagi groźby od stwierdzenia u zagrożonego stanu obawy w subiektywnym tego słowa znaczeniu. Sąd obowiązany jest wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności zarówno subiektywne, leżące po stronie zagrożonego jak i obiektywne. Kierując się powyższymi przesłankami, Sąd uznał, iż stan obawy o spełnienie gróźb ustał u pozwanego ok. września 2015 r. Pozwany mógł skutecznie uchylić się od skutków prawnych oświadczenia woli w ciągu roku od tego daty, czyli ok. września 2016r.

Należy wskazać, iż pozwany, dbając należycie o swoje interesy, powinien skorzystać z pomocy profesjonalisty, jeśli nie wiedział, jak postąpić. Miał przecież świadomość tego, iż zaciągnął kredyt, więc musiał się liczyć z koniecznością jego spłaty. Tymczasem pozwany, pomimo kierowanych do niego wezwań do zapłaty, nie podjął żadnych działań, nie uczynił tego nawet po doręczeniu odpisu pozwu. M. K. (1) złożył pozwanemu oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli w zakresie zaciągnięcia kredytu dopiero w kwietniu 2017 r., zatem po upływie ustawowego rocznego terminu od momentu ustania stanu obawy o spełnienie gróźb.

W tej sytuacji zarzut pozwanego, iż uchylił się od skutków prawnych oświadczenia woli, nie mógł zostać uwzględniony. Konsekwencją powyższego wniosku było zasądzenie należności, wynikających z udzielonego pozwanemu kredytu.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 102 kpc.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów, albo nie obciążać jej kosztami w ogóle, o ile bowiem zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek

Analizując wszystkie okoliczności związane z przebiegiem postępowania w niniejszej sprawie, Sąd uznał; że w niniejszej sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek, o jakim mowa wyżej. Wywieranie niedozwolonego nacisku na wolę innej osoby, jej zastraszanie, z całą pewnością jest zachowaniem społecznie nagannym i nieakceptowanym. Mając na uwadze to, iż pozwany złożył oświadczenie woli o zawarciu umowy kredytu pod wpływem groźby, a powództwo zostało uwzględnione dlatego, iż oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych złożonego oświadczenia zostało złożone po upływie ustawowego terminu, obciążenie M. K. (1) kosztami procesu byłoby w tej sytuacji sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.