Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Wieluniu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Kościarz

Protokolant: asystent sędziego Magdalena Sola – Duda

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2016 roku w Wieluniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko E. F. i S. F.

o zapłatę

1. zasądza solidarnie od pozwanych E. F. i S. F. na rzecz powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 73.813,50 zł (siedemdziesiąt trzy tysiące osiemset trzynaście złotych 50/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 73.723,50 zł (siedemdziesiąt trzy tysiące siedemset dwadzieścia trzy złote 50/100) liczonymi od dnia 23 marca 2016 roku do dnia zapłaty,

2. przyznaje adwokatowi J. P. kwotę 6.642,00 zł (sześć tysięcy sześćset czterdzieści dwa złote), w tym podatek VAT w kwocie 1.242,00 zł (jeden tysiąc dwieście czterdzieści dwa złote) tytułem wynagrodzenia za pełnienie w przedmiotowej sprawie obowiązków kuratora dla nieznanych z miejsca pobytu E. F. oraz S. F. i nakazuje wypłacić ją ze Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Wieluniu,

3. zasądza solidarnie od pozwanych E. F. i S. F. na rzecz powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.055,75 zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt pięć złotych 75/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, a w pozostałym zakresie nie obciąża pozwanych kosztami procesu

Sygn. akt I C 912/16

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2016 (data wpływu) powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. złożył do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanym E. F. i S. F. o zapłatę solidarnie kwoty 73.813,50 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 73.723,50 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania w łącznej kwocie 932,23 zł ( pozew k. 2-4).

Postanowieniem z dnia 06 kwietnia 2016 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 424925/16, referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Wieluniu ( postanowienie k. 5).

Zarządzeniem z dnia 15 kwietnia 2016 roku, stosownie do treści art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c., pełnomocnik powoda został wezwany do usunięcia braków formalnych pozwu oraz jego uzupełnienia, w terminie dwutygodniowym od daty doręczenia wezwania, poprzez złożenie załączników do pozwu, dokumentów, z których będzie wynikać umocowanie do działania zgodnie z art. 68 zdanie pierwsze k.p.c. oraz poprzez dołączenie pełnomocnictwa zgodnie z art. 89 § 1 zdanie pierwsze i drugie k.p.c. oraz uiszczenie brakującej opłaty od pozwu w kwocie 2.768,00 zł pod rygorem umorzenia postępowania (zarządzenie k. 1).

W zakreślonym terminie, w dniu 06 maja 2016 roku (data stempla pocztowego), pełnomocnik powoda złożył pismo wraz z załącznikami, stosownie do wezwania Sądu. Nadto, pełnomocnik powoda wniósł o zasądzenie od pozwanych na jego rzecz kosztów poniesionych w związku z notarialnym uwierzytelnieniem dokumentów w kwocie 29,52 zł ( pismo z dnia 26.04.2016r. wraz z załącznikami k. 9-32).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 25 maja 2016 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt I Nc 841/16, Sąd Rejonowy w Wieluniu I Wydział Cywilny, nakazał pozwanym E. F. i S. F., aby w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłacili solidarnie powodowi kwotę 73.813,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 73.723,50 zł od dnia 23 marca 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 300,83 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, albo wnieśli w tymże terminie sprzeciw ( nakaz zapłaty k. 36).

Mając na uwadze, iż korespondencja kierowana do pozwanych E. F. i S. F., wróciła z adnotacją ,,Adresat nie odebrał przesyłki w terminie”,
a z informacji pozyskanej z systemu PESEL-SAD wynikało, że pozwany S. F. od dnia 21 lipca 2015 roku, a pozwana E. F. od dnia 22 lipca 2015 roku, nie zamieszkują pod wskazanym przez powoda adresem tj. odpowiednio (...)-(...) W. 31 i (...)-(...) K. 30, postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2016 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt I Nc 841/16, uchylono nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 25 maja 2016 roku oraz wezwano pełnomocnika powoda do wskazania aktualnego adresu zamieszkania pozwanych pod rygorem zawieszenia postępowania ( postanowienie k. 54).

Wobec niewskazania przez pełnomocnika powoda aktualnego adresu zamieszkania pozwanych E. F. i S. F., postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt I C 912/16 zawieszono postępowanie w sprawie ( postanowienie k. 58).

Pismem z dnia 14 października 2016 roku (data wpływu) pełnomocnik powoda wniósł o podjęcie zawieszonego postępowania oraz z uwagi na fakt, iż aktualne miejsce pobytu pozwanych nie jest mu znane, złożył wniosek o ustanowienie kuratora dla nieznanych z miejsca pobytu E. F. i S. F. ( wniosek o ustanowienie kuratora wraz z załącznikiem k. 61-62).

Zarządzeniem z dnia 15 listopada 2016 roku, stosownie do treści art. 143 i 144 k.p.c., ustanowiono dla nieznanych z miejsca pobytu E. F. i S. F., kuratora w osobie adwokata J. P. do pełnienia obowiązków z urzędu w sprawie z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W. przeciwko pozwanym ( zarządzenie k. 65).

Postanowieniem z dnia 15 listopada 2016 roku, podjęto zawieszone postępowanie w sprawie ( postanowienie k. 64).

O ustanowieniu kuratora dla E. F. i S. F., dokonano ogłoszenia na stronie internetowej Sądu oraz w budynku Urzędu Gminy w B. właściwego według ostatniego miejsca zamieszkania pozwanych ( ogłoszenia k. 68-69).

Na rozprawie w dniu 19 grudnia 2016 roku kurator, reprezentujący pozwanych E. F. i S. F., wniósł o oddalenie powództwa i nieobciążanie pozwanych kosztami procesu oraz o przyznanie wynagrodzenia za pełnienie obowiązków kuratora i oświadczył, że nie zostało ono dotychczas uiszczone, ani w całości, ani w części.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Pozwani S. F. i E. F., w dniu 05 września 2014 roku, zawarli z powodem (...) Bank S.A. z siedzibą w W., umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...). W ramach umowy, Bank udzielił kredytobiorcom na okres 72 miesięcy kredytu w kwocie 50.000,00 zł. Wraz z zawarciem umowy nr (...) dla obsługi kredytu, otwarto rachunek oszczędnościowo - kredytowy o numerze (...), na którym to rachunku kredytobiorcy zobowiązali się zapewnić niezbędne środki na pokrycie wymagalnych należności Banku z tytułu ww. umowy. W związku z zawarciem umowy i udzieleniem kredytu w kwocie 50.000,00 zł, kredytobiorcy objęci zostali ubezpieczeniem grupowym na wypadek zgonu w wyniku nieszczęśliwego wypadku i wypadku komunikacyjnego oraz na wypadek utraty stałych źródeł dochodów, inwalidztwa. Z uwagi na to, udzielono dodatkowego kredytu na pokrycie kosztów związanych z ww. ubezpieczeniem w wysokości 27.483,34 zł. Tym samym, do dyspozycji kredytobiorców postawiono kwotę 77.484,34 zł. Raty kredytu (w tym kredytu dodatkowego) płatne były w okresach miesięcznych do 24 - go każdego miesiąca w wysokości 1.431,54 zł, z tym że pierwsza rata kredytu zwana ratą wyrównawczą była płata w wysokości nie wyższej niż 1.197,15 zł.

W przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu, naliczane były odsetki od kapitału przeterminowanego w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Nadto, w przypadku nieterminowej spłaty, kredytobiorców obciążały także koszty związane z czynnościami windykacyjnymi, jak telefoniczne upomnienie, wysyłanie korespondencji w postaci upomnienia, wezwania do zapłaty, wyjazdy interwencyjne, których wysokość wskazana została w tabeli opłat i prowizji, stanowiącej integralną część umowy.

( dowód: umowa kredytowa k. 15-19)

W dniu 02 listopada 2015 roku, bank wypowiedział umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...). Jednocześnie wskazał, iż rozważy możliwość cofnięcia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy w przypadku uregulowania, w okresie wypowiedzenia, zaległości obejmujących kwoty: 3.483,40 zł tytułem należności kapitałowej, 2.143,33 zł tytułem odsetek umownych, 50,50 zł tytułem odsetek za opóźnienie oraz 75,00 zł tytułem kosztów i opłat windykacyjnych. Wobec nie wpłacenia przez pozwanych ww. kwot, bank pismem z dnia 12 stycznia 2016 roku wezwał ostatecznie do zapłaty w terminie 7 dni całości wymagalnej należności wynikającej z wypowiedzianej umowy kredytu nr (...), wskazując, iż składa się na nią kwota 69.259,61 zł tytułem kapitału, kwota 3.291,69 zł tytułem odsetek umownych, kwota 383,41 zł tytułem odsetek za opóźnienie oraz kwota 90,00 zł tytułem opłat i prowizji. Następnie, w dniu 23 lutego 2016 roku, na podstawie art. 95 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawa bankowego, (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wystawił wyciąg z ksiąg banku, w którym wskazał, iż zadłużenie E. F. i S. F. z tytułu umowy kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...) na dzień 23 lutego 2016 roku wynosi 73.813,50 zł.

( dowód: wyciąg z ksiąg banku k. 10, wypowiedzenie umowy k. 20-23v, wezwanie do zapłaty k. 24)

Pismem z dnia 13 września 2016 roku, Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Wydział Udostępniania Danych poinformował (...) Bank S.A. z siedzibą w W., iż S. F. aktualnie nie posiada stałego bądź czasowego, trwającego ponad 3 miesiące, zameldowania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej

( dowód: pismo z dnia 13.09.2016r. k. 62)

Do chwili obecnej pozwani S. F. i E. F. nie spłacili należności objętej pozwem (bezsporne).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie złożonych do akt sprawy dokumentów. Wszelkie dokumenty zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione, w ramach przyznanych im kompetencji, a wiarygodności i autentyczności tychże dokumentów strony skutecznie nie podważyły. W związku z tym Sąd uznał za wystarczające do rozstrzygnięcia oparcie się na zebranym w sprawie materiale dowodowym w postaci dokumentów, gdyż w toku postępowania nie pojawiły się nowe, sporne okoliczności wymagające dodatkowego wyjaśnienia.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest to, że powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. z pozwanymi S. F. i E. F. łączył stosunek obligacyjny, dwustronnie zobowiązujący, wynikający z umowy kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...), na podstawie której kredytobiorca zobowiązał się do spłaty zadłużenia w postaci comiesięcznych wpłat na rachunek w wysokości i terminie wskazanym w generowanym wyciągu z rachunku. Niesporne w sprawie jest to, że pozwani nie uregulowali swojego zobowiązania i do chwili obecnej nie spłacili należności, szczegółowo wymienionej w załączonym do pozwu wyciągu z ksiąg banku.

Zgodnie z treścią art. 95 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (t. j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1988 ze zm.) księgi rachunkowe banków i sporządzone na ich podstawie wyciągi oraz inne oświadczenia podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banków i opatrzone pieczęcią banku, jak również sporządzone w ten sposób pokwitowania odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz banku zabezpieczeń i mogą stanowić podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych (ust. 1). Moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym (ust. 1a). Należy wskazać, iż wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2011 roku, w sprawie P 7/09 (OTK-A 2011/2/12), przepis art. 95 ust. 1 został uznany za niekonstytucyjny w zakresie, w jakim nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, co znalazło następnie wyraz w nowelizacji tego przepisu poprzez dodanie do art. 95 ust. 1a ustawą z dnia 19 kwietnia 2013 roku o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz ustawy o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 777), która weszła w życie w dniu 20 lipca 2013 roku. Niewątpliwie jednak wymieniony wyciąg, który został podpisany przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku i opatrzony pieczęcią banku, spełnia wymogi co najmniej dokumentu prywatnego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 27 lutego 2014 roku, I ACa 290/13, LEX nr 1451726). Wyciąg zawiera pieczęć banku i treść określonego oświadczenia wiedzy, wynikającej z ksiąg bankowych, podpisaną przez wyraźnie określone osoby fizyczne, tj. pracowników powodowego banku. Powód dla wykazania istniejącego zadłużenia dysponował szerokim wachlarzem środków dowodowych, do których zalicza się wyciąg z ksiąg banku jako dokument prywatny, który w ocenie Sądu potwierdza sporne zadłużenia. Przepis art. 245 k.p.c. zawiera domniemanie, które powinien uwzględnić sąd, iż osoba, która złożyła podpis na dokumencie złożyła zawarte w nim oświadczenie. Ma to takie znaczenie, że do tego domniemania znajduje zastosowanie art. 234 k.p.c., według którego domniemania ustanowione przez prawo wiążą sąd; mogą być jednak obalone, ilekroć ustawa tego nie wyłącza. Nie oznacza to, że moc dowodowa dokumentu prywatnego ogranicza się do konsekwencji wynikających z przewidzianego w art. 245 k.p.c. domniemania. W pozostałym bowiem zakresie – nieobjętym tym domniemaniem – moc dowodowa dokumentu prywatnego podlega ocenie przez sąd zgodnie z regułami zawartymi w art. 233 § 1 k.p.c., tak jak każdego innego dowodu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2013 roku, III CSK 66/13, LEX nr 1463871).

Kurator ustanowiony dla nieznanych z miejsca pobytu pozwanych kwestionując zasadność powództwa, nie zakwestionował treści wynikających z wyciągu, w szczególności nie podważał ich wiarygodności, czy też rzetelności. Nie zostało wykazane, iż pozwani spłacili swoje zobowiązanie w całości lub w części, zarówno w odniesieniu do kapitału, jak i do odsetek. W tym zakresie, nie została podjęta żadna inicjatywa dowodowa, chociażby w postaci potwierdzeń dokonanych spłat, czy też dowodu z opinii odpowiedniego biegłego na okoliczność kontroli rachunków powodowego banku w odniesieniu do pozwanych oraz weryfikacji poprawności wyliczenia przez bank dochodzonego zadłużenia. W tych okolicznościach, mając na uwadze treść powołanego wyciągu z ksiąg bankowych, jak również złożoną do akt sprawy umowę kredytu, wypowiedzenia umowy kredytu czy wezwania do zapłaty, nie wystąpiły przesłanki do zanegowania zasadności powództwa jedynie w oparciu o twierdzenia strony przeciwnej. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na pozytywne zweryfikowanie okoliczności podnoszonych w pozwie. Powód wykazał źródło zobowiązania pozwanych, jego istnienie oraz wysokość. Wymieniony wyciąg, jak również treść umowy kredytu dokumentują sposób, okres i podstawę naliczenia odsetek.

Mając na uwadze powyższe powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Z kolei, w myśl art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 359 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie (§ 2 przywołanego przepisu).

Biorąc pod uwagę wskazane wyżej okoliczności, Sąd zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 73.813,50 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 73.723,50 zł od dnia 23 marca 2016 roku do dnia zapłaty, o czym orzeczono jak w pkt 1 wyroku.

O należności kuratora ustanowionego dla nieznanych z miejsca pobytu S. F. i E. F., Sąd orzekł mając na uwadze treść § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. 2013 r., poz. 1476), zgodnie, z którym wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej, nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie, a w przypadku gdy kuratorem jest radca prawny, przepisami określającymi opłaty za czynności radców prawnych. Jednoznaczność i wykładania językowa wskazanego wyżej rozporządzenia nie daje podstaw do przyznania wynagrodzenia innego, jak tylko obliczonego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.). Mając na uwadze, iż w niniejszej sprawie kuratorem ustanowionym dla nieznanych z miejsca pobytu pozwanych został adwokat, który wniósł o przyznanie mu stosownego wynagrodzenia, tytułem reprezentowania interesów pozwanych w sprawie, Sąd zgodnie z § 2 pkt 6 przywołanego rozporządzenia przyznał na rzecz adwokata J. P. kwotę 6.642,00 zł, w tym VAT w kwocie 1.242,00 zł, gdyż taka kwota odpowiada charakterowi sprawy, nakładowi pracy pełnomocnika i jest zgodna z obowiązującymi stawkami, a poza tym nie została opłacona przez pozwanych – pkt 2 wyroku.

O kosztach procesu, jak w pkt 3 wyroku, Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., w myśl, którego pozwani, jako strona przegrywająca sprawę na żądanie powoda, obowiązani są do zwrotu kosztów procesu, na które składają się:

- opłata sądowa od pozwu w kwocie 1.000,00 zł (art. 13 pkt 1a ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 623 ze zm.),

- opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego w kwocie 17,00 zł ustalona przy uwzględnieniu części IV tabeli stanowiącej załącznik do ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 783 ze zm.),

- koszty poniesione przez powoda, w tym koszty opłaty notarialnej za poświadczenie zgodności podpisu w łącznej kwocie 38,75 zł.

W pozostałym zakresie Sąd, na podstawie art. 102 k.p.c., nie obciążył pozwanych kosztami procesu.