Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 grudnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Joanna Składowska

Sędziowie SSO Iwona Podwójniak

SSR del. Magdalena Kościarz

Protokolant sekretarz sądowy Elwira Kosieniak

po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2015 roku w Sieradzu

na rozprawie sprawy

z powództwa P. (...) z siedzibą we W.

przeciwko M. C.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Łasku

z dnia 13 sierpnia 2015 roku, sygnatura akt I C 735/14

oddala apelację.

Sygn. akt I Ca 392/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2015r. (sygn. akt I C 735/14), Sąd Rejonowy w Łasku, w sprawie z powództwa P. (...)we W., przeciwko M. C., przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Łasku o zapłatę, zasadził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 34 071,44 złotych z ustawowymi odsetkami od 12 lutego 2014r. do dnia zapłaty; nie obciążył pozwanego kosztami procesu oraz przyznał adwokatowi Z. K.ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Łasku kwotę 2 952 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu.

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd Rejonowy oparł na ustaleniach i wnioskach, których istotne elementy przedstawiają się następująco:

2 lutego 2007r. pozwany zawarł z (...) S.A. umowę kredytu.
22 grudnia 2009r. wierzyciel pierwotny wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, który został zaopatrzony w sądową klauzulę wykonalności na mocy postanowienia Sądu Rejonowego
w Ł. z 25 marca 2010r. 5 lipca 2010r. wierzyciel złożył wniosek do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi o wszczęcie egzekucji na podstawie tego tytułu wykonawczego. Sprawa została przekazana do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Łasku M. K., który postanowieniem z 15 czerwca 2011r. umorzył postępowanie wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

26 kwietnia 2013r. (...) Bank (...) S.A. w W. (następca prawny (...) S.A.) zawarł z powodem umowę sprzedaży wierzytelności, w tym wierzytelności pozwanego.

Zdaniem Sadu Rejonowego, powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości,
bowiem do okoliczności, które pierwszoplanowo wymagają wykazania przez stronę powodową należało istnienie wierzytelności wobec pozwanego oraz jej wysokość. Skoro powód przedstawił umowę łączącą pozwanego z pierwotnym wierzycielem, umowę cesji wierzytelności, bankowy tytuł egzekucyjny wystawiony przez (...) S.A. oraz wniosek o wszczęcie egzekucji, to wykazał zarówno istnienie, jak i wysokość dochodzonego roszczenia.

Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę, że nie zasługuje na uwzględnienie podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia, gdyż termin przedawnienia został przerwany
na skutek złożenia wniosku z 28 stycznia 2010r. o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, a następnie wniosku z 5 lipca 2010r. o wszczęcie egzekucji i termin ten nie biegł do czasu zakończenia postępowania egzekucyjnego, czyli do 15 czerwca 2011r. Ponadto wierzyciel przerwał bieg terminu przedawnienia po raz kolejny przez wystąpienie z pozwem w niniejszej sprawie 12 lutego 2014r. Dlatego też roszczenie powoda nie uległo przedawnieniu, gdyż każdorazowo przed jego upływem wierzyciel podejmował czynności przed sądem lub komornikiem sądowym przedsięwzięte bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c., nie obciążając pozwanego kosztami sądowymi, z uwagi na jego trudną sytuację finansową i życiową,
a o kosztach pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu na podstawie § 6 pkt 5 w zw.
z § 2 ust. 1-3 rozporządzenia MS z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (..).

Od powyższego wyroku apelację złożył pozwany, w której zwrócił uwagę
na przedawnienie roszczeń powoda, wnosząc o ponowne rozpatrzenie sprawy i ewentualną zmianę wyroku. W uzupełnieniu apelacji wskazano, że pozwany będąc w bardzo trudnej sytuacji życiowej wziął kredyt dla znajomego, który ten miał zainwestować w nowy biznes. Ten znajomy wybrał bank, w którym wzięto kredyt i zobowiązał się go spłacać. Dopiero później okazało się, że w taki właśnie sposób naciągnął wiele osób, przez co trafił
do więzienia. W ten sposób pozwany został z ogromnym długiem jak na niego, mając
na utrzymaniu chorą żonę. W dalszej części pisma zwrócono uwagę na sytuację życiową
i majątkową pozwanego, na „niewłaściwe” postępowanie pracowników banku podczas udzielania kredytu, a także na „niemoralną” postawę powoda, domagającego się zasądzenia długu, który nabył poniżej jego wartości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie jest uzasadniona.

Na wstępie należy zaznaczyć, że Sąd pierwszej instancji w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe, a na jego podstawie poczynił adekwatne do treści materiału dowodowego ustalenia faktyczne, które nie zostały przez apelującego zakwestionowane. Ustalenia te Sąd Odwoławczy przyjmuje za własne.

Odnosząc się do głównego z podnoszonych przez skarżącego zarzutów - przedawnienia roszczeń powoda - wskazać trzeba, iż jak stanowi art. 118 k.c., co do zasady termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata i ten termin trzyletni ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, termin ten był przerywany na podstawie art. 123 § 1 k.c., a jak wiadomo, po każdym przerwaniu przedawnienia, biegnie ono na nowo (art. 124 § 1 k.c.). Skoro zatem termin przedawnienia roszczenia powoda został przerwany po raz pierwszy na skutek złożenia przez wierzyciela wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu w dniu 28 stycznia 2010r., a następnie po raz drugi wskutek złożenia wniosku o wszczęcie egzekucji w dniu 5 lipca 2010r. i nie biegł do dnia 15 czerwca 2011r., to nie ma mowy o przedawnieniu roszczenia powoda, skoro wierzyciel przerwał bieg terminu przedawnienia po raz kolejny, wnosząc pozew w niniejszej sprawie w dniu 14 lutego 2014r.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy uznał zarzut przedawnienia roszczeń powoda dochodzonych w niniejszej sprawie za nieuzasadniony.

Pozostałe zaś zarzuty podnoszone przez skarżącego, a dotyczące jego sytuacji życiowej i materialnej oraz okoliczności zawarcia umowy, nie mają żadnego znaczenia dla zapadłego rozstrzygnięcia, bowiem nie wpływają na istnienie i zakres zobowiązania. Stroną umowy kredytowej był pozwany i tylko od pozwanego nabywca wierzytelności banku może domagać się zwrotu długu. Jeżeli zaś inna osoba zobowiązała się wobec M. C. do uregulowania zobowiązania, pozwanemu przysługuje wobec niej roszczenie regresowe lub oparte na przepisach dotyczących odpowiedzialności deliktowej, jeżeli działanie tej osoby wypełniało znamiona czynu niedozwolonego. Na relacje pomiędzy stronami umowy kredytowej lub ich następcami prawnymi nie ma to żadnego wpływu. Żadne przepisy prawa nie zwalniają zaś dłużnika z długu z uwagi na jego trudne położenie. Również na zakres zobowiązania nie ma wpływu cena nabycia wierzytelności, zresztą nie była ona w ogóle przedmiotem ustaleń w niniejszej sprawie.

Z tych wszystkich względów, apelacja pozwanego podlega oddaleniu w oparciu
o art. 385 k.p.c.

Przechodząc natomiast do kwestii kosztów postepowania apelacyjnego, należy zwrócić uwagę, że skoro apelacja pozwanego została oddalona w całości, a przeciwnik procesowy nie brał w ogóle udziału w postępowaniu odwoławczym – nie złożył odpowiedzi na apelację w terminie (art. 372 k.p.c.), innego pisma procesowego, ani też spisu kosztów (art. 109 § 1 k.p.c.) i nie brał udziału w rozprawie apelacyjnej, to Sąd Odwoławczy nie miał podstaw do rozstrzygnięcia w tym przedmiocie.