Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim IV Wydział Pracy w składzie następującym:

Przewodniczący	SSR Jolanta Jaros-Skwarczyńska
Protokolant	stażysta Magdalena Dębowska

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2017 r. w Tomaszowie Mazowieckim

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna (...) Oddział w Polsce

o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, zwrot kosztów dojazdu, ryczałty za noclegi

1/. zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna (...) Oddział w Polsce na rzecz powoda A. K. kwotę 7.215,00 (siedem tysięcy dwieście piętnaście złotych 00/100) brutto tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10.02.2014r. do dnia 31.12.2015r. oraz odsetkami za opóźnienie od dnia 01.01. 2016r. do dnia zapłaty;

2/. oddala powództwo co do kwoty 11.799,60 (jedenaście tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych 60/100);

3/.umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

4/. zasądza od powoda A. K. na rzecz pozwanego (...) Spółka Akcyjna (...) Oddział w Polsce kwotę 1.368,00 (jeden tysiąc trzysta sześćdziesiąt osiem złotych 00/100) tytułem zwroty kosztów zastępstwa prawnego;

5/. nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. od pozwanego (...) Spółka Akcyjna (...) Oddział w Polsce kwotę 989,00 (dziewięćset osiemdziesiąt dziewięć złotych 00/100) tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 366 (trzysta sześćdziesiąt sześć złotych 00/100) tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od uwzględnionej części powództwa;

6/. przejmuje na rachunek Skarbu Państwa pozostałe koszty sądowe;

7/. nadaje wyrokowi punkcie 1 (pierwszym) rygor natychmiastowej wykonalności w części nieprzekraczajacej jednomiesięcznego wynagrodzenia za pracę.

Sygn. akt IV P 122/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 17.03.2016r., skierowanym przeciwko pozwanemu (...) Spółce Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w T., powód A. K. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wnosił o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 23.583,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 lutego 2014r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Na uzasadnienie swojego żądania pełnomocnik powoda wskazał, iż powód A. K. był zatrudniony u pozwanego pracodawcy na podstawie umowy o pracę w okresie od 27 czerwca 2011r. do 31 sierpnia 2013r., na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego na trasach międzynarodowych i że na dochodzoną pozwem kwotę składają się następujące należności:

- wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych w kwocie 7.215,00 złotych;

- dojazdy do firmy do P. w kwocie 768 złotych;

- dojazdy z P. do domu w kwocie 600 złotych;

- ryczałt za noclegi za granicą w kwocie 15.400,00 złotych.

Nadto pełnomocnik powoda wskazał, iż podstawę wyliczeń dochodzonych kwot stanowi prywatna „ewidencja” czasu pracy i przejazdów prowadzono przez powoda w zeszycie.

Nakazem zapłaty z dnia 19.03.2016r., wydanym w postępowaniu upominawczym, w sprawie sygn.akt IV Np (...), sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda koszty zastępstwa prawnego w kwocie 3.600,00 złotych.

Od powyższego nakazu zapłaty, w terminie ustawowym, pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika złożył sprzeciw, w którym wydany nakaz zapłaty zaskarżył w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Na rozprawie w dniu 25 października 2017r., pełnomocnik powoda precyzując żądanie pozwu wskazał, iż ogranicza wniesione powództwo do zaległego wynagrodzenia za nadgodziny, wyliczonego przez biegłego sądowego według wariantu I tj. do kwoty 19.050,60 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 lutego 2014r. do dnia zapłaty, a w pozostałym zakresie je cofa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, podtrzymując żądanie co do zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

Pełnomocnik pozwanego na rozprawie w dniu 28 grudnia 2017r., wnosząc o oddalenie powództwa wskazał, iż z dniem 18.04.2017r. zmianie uległa nazwa pozwanej spółki na (...) Spółka Akcyjna (...) Oddział w Polsce, załączając na tę okoliczność do akt sprawy aktualny odpis z KRS.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Powód A. K. był zatrudniony u pozwanego pracodawcy (...) Spółce Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w T. (obecnie (...) Spółka Akcyjna (...) Oddział w Polsce), od dnia 27.06.2011r. do dnia 31.08.2012r., na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony, a od dnia 01.09.2012r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego na przewozach międzynarodowych, w pełnym wymiarze czasu pracy i z wynagrodzeniem 1.500,00 zł brutto.

Zgodnie z zawartą umową, strony ustaliły rozliczenie wyjazdów poza granice kraju tytułem delegacji w wysokości ryczałtowej wg wyliczenia zleceniodawcy.

Stosunek pracy ustał w 31.08.2013r. w wyniku rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 30 § 1 pkt 1 k.p. tj. porozumienia stron.

Wynagrodzenie zasadnicze było płacone na rachunek bankowy powoda do 10 dnia każdego miesiąca, a diety do 25 dnia danego miesiąca w walucie euro.

dowód: umowa o pracę z dnia 24.06.2011r., z dnia 31.01.2012r. oraz z dnia 31.08.2012r., - akta osobowe powoda;

świadectwo pracy z dnia 02.09.2013r. –k.7 oraz akta osobowe powoda;

zeznania powoda A. K. – protokół rozprawy audio video z dnia 28.10.2016r. 00:09:12-00:40:14 k. 139 verte- k.140;

Podejmując zatrudnienie u pozwanego pracodawcy, powód A. K. w dniu 21.06.2011r. podpisał oświadczenie, iż zapoznał się z:

1/. regulaminem pracy oraz Aneksem nr (...) do regulaminu ( inf. o równym traktowaniu w zatrudnieniu i mobbingu);

2/. regulaminem wynagrodzeń;

3/. przepisami p.poż., w tym również dotyczących zapobiegania pożarom, alarmowania i postępowania w razie zaistnienia pożaru oraz akcji ratunkowo- gaśniczej łącznie z posługiwaniem się sprzętem gaśniczym.

Podpisując umowę o pracę, powód A. K. miał świadomość, iż noclegi będzie spędzać w kabinie pojazdu.

dowód: oświadczenie powoda A. K. – akta osobowe powoda k. 5;

zeznania powoda A. K. – protokół rozprawy audio video z dnia 28.10.2016r. 00:09:12-00:40:14 k. 139 verte- k.140;

Zgodnie z zapisem art. 8 Regulaminu Wynagradzania (...) w Firmie (...) Spółka Akcyjna Oddział w Polsce z dnia 01.01.2010r., pracownikowi za czas podróży służbowej poza granice kraju przysługuje ryczałt w wysokości 45 EURO, obejmujący wszelkie należności zarówno tytułu diety jak i zwrotu kosztów noclegu. Oprócz ryczałtu pracownikowi przysługuje zwrot kosztów innych, uzasadnionych wydatków, a w szczególności opłat za autostrady, tunele i drobne naprawy samochodu. Zwrot wydatków następuje w pełnej wysokości po ich udokumentowaniu fakturami, rachunkami, biletami itp. Jeżeli uzyskanie dokumentu nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania. Rozliczenie kosztów podróży zagranicznej następuje w terminie do 25- tego następnego miesiąca od zakończenia podróży.

dowód: Regulamin Wynagradzania (...) w Firmie (...) Spółka Akcyjna Oddział w Polsce k. 115-116;

W czasie zatrudnienia, powód A. K. w okresach odpoczynku podczas pobytu za granicą, nie korzystał z noclegów w motelu lub hotelu, czy też w jakimkolwiek innym miejscu tego typu. Będąc w podróży, powód spędzał noclegi w kabinie pojazdu.

okoliczność bezsporna;

W okresie od 27 czerwca 2011r. do dnia 31 sierpnia 2013r., powodowi A. K. przy założeniu I tj. nie rozliczania w dniach wolnych nadgodzin, dyżurów, odbioru za pracę w dni wolne i świąteczne przysługiwało wynagrodzenie z tytułu wynagrodzenia za nadgodziny, dodatki za nadgodziny, dodatki za pracę w niedzielę i w święta, dodatki za pracę w godzinach średniotygodniowych, dodatki za dyżur, pracę ponad plan, pracę w godzinach nocnych w kwocie 19.050,60 złotych, a przy założeniu II tj. rozliczania w dniach wolnych nadgodzin bez wniosku pracownika wynagrodzenie to przysługiwało w kwocie 18.286,39 złotych.

dowód: opinia biegłego z zakresu rozliczania czasu pracy kierowców M. K. k.199-568; kserokopie zestawienia należności przysługujących powodowi A. K. – k. 161-k.163;

Obecnie, powód A. K. pozostaje w stosunku zatrudnienia w firmie transportowej i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 2.450,00 zł brutto plus diety w wysokości 45 €.

dowód: zeznania powoda A. K. – protokół rozprawy audio video z dnia 28.10.2016r. 00:09:12-00:40:14 k. 139 verte- k.140;

W piśmie z dnia 27 stycznia 2014r., powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wezwał byłego pracodawcę do zapłaty na jego rzecz kwoty 23.593,00 złotych w terminie 7 dniowym – pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 27.01.2014r. – k. 8;

We wniosku o zawezwanie do próby ugodowej z dnia 28.04.2014r., pełnomocnik powoda zawezwał byłego pracodawcę powoda do próby ugodowej i zawarcia ugody na takich warunkach, iż powodowi zostanie wypłacona kwota 25.583,00 złotych tytułem wszelkich roszczeń wynikających ze stosunku pracy.

Na posiedzeniu wyznaczonym na dzień 24 czerwca 2014r. Przewodniczący stwierdził, iż do zawarcia ugody nie doszło.

dowód: akta sprawy I Co 709/14 k. 2-4 oraz k.13;

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dokumentów, których prawdziwości ani rzetelności żadna ze stron w toku toczącego się postępowania nie kwestionowała, zeznań powoda A. K. oraz opinii biegłego sądowego z zakresu rozliczania czasu pracy kierowców, którą to opinię uznał za w pełni wiarygodną, rzetelną i logiczną, albowiem tworzy ona spójną całość i jest rzeczowo uzasadniona.

Zdaniem Sądu biegły sądowy z zakresu dokumentowania i rozliczania czasu pracy kierowców dokonał prawidłowego rozliczenia należności przysługujących powodowi z tytułu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w oparciu o ewidencję czasu pracy powoda, regulaminu pracy i wynagradzania jak i też list płac.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 151 § 1 k.p. praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy, stanowi pracę w godzinach nadliczbowych.

Za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia przysługuje dodatek w wysokości:

1/. 100 % wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w nocy, w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy,

2/. 50 % wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu niż określony w pkt 1. Ponadto w przypadku przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym przysługuje dodatek w wysokości określonej w § 1 pkt 1, chyba że przekroczenie tej normy nastąpiło w wyniku pracy w godzinach nadliczbowych, za które pracownikowi przysługuje prawo do dodatku w wysokości określonej w §1 (art. 151 ¹ § 1 k.p).

Zgodnie z treścią art.151 ¹§1 i 2 k.p. za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości 100% wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w nocy, w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, a 50 % wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu niż określony w pkt 1. Dodatek w wysokości 100% przysługuje także za każdą godzinę pracy nadliczbowej z tytułu przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, chyba że przekroczenie tej normy nastąpiło w wyniku pracy w godzinach nadliczbowych, za które pracownikowi przysługuje prawo do dodatku w wysokości określonej w określonej w § 1. Obowiązuje zasada jednorazowego liczenia godzin nadliczbowych, co oznacza, że w przypadku jednoczesnego przekroczenia normy dobowej i tygodniowej, w rozliczeniu godzin nadliczbowych raz policzonych, wynikających z przekroczenia norm dobowych, nie uwzględnia się ich przy liczeniu godzin nadliczbowych wynikających z przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy.

Odnośnie roszczenia o dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych należy wskazać, że w wyroku z dnia 19 grudnia 2013 Sąd Najwyższy w sprawie II PK 70/13 /LEX nr 1424850/ zajął stanowisko, iż: „W postępowaniu z powództwa pracownika o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe obowiązuje ogólna reguła procesu, że powód powinien udowodnić słuszność swych twierdzeń w zakresie zgłoszonego żądania, z tą jedynie modyfikacją, iż niewywiązywanie się przez pracodawcę z obowiązku rzetelnego prowadzenia ewidencji czasu pracy powoduje dla niego niekorzystne skutki procesowe wówczas, gdy pracownik udowodni swoje twierdzenia przy pomocy innych środków dowodowych niż dokumentacja dotycząca czasu pracy. Pracownik może powoływać wszelkie dowody na wykazanie zasadności swego roszczenia, w tym posiadające mniejszą moc dowodową niż dokumenty dotyczące czasu pracy, a więc na przykład dowody osobowe, z których prima facie (z wykorzystaniem domniemań faktycznych - art. 231 k.p.c.) może wynikać liczba przepracowanych godzin nadliczbowych. Wyrażonej w art. 6 k.c. reguły rozkładu ciężaru dowodu nie można rozumieć w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, obowiązek dowodzenia wszelkich faktów o zasadniczym dla rozstrzygnięcia sporu znaczeniu spoczywa na stronie powodowej. Jeżeli powód wykazał wystąpienie faktów przemawiających za słusznością dochodzonego roszczenia, wówczas to pozwanego obarcza ciężar udowodnienia ekscepcji i okoliczności uzasadniających jego zdaniem oddalenie powództwa. W sytuacji, kiedy nie ma sporu co do tego, że praca w ponadnormatywnym czasie pracy była wykonywana oraz ilości przepracowanych nadgodzin, to na pracodawcy spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających brak podstaw do wypłaty wynagrodzenia za te nadgodziny. Jeśli co zasady wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nie przysługuje pracownikowi wymienionemu w art. 151 ⁴ § 1 k.p., to na takim pracowniku spoczywa ciężar dowodu w zakresie wykazania wadliwej organizacji pracy przez pracodawcę, wymuszającej konieczność wykonywania pracy w nadgodzinach. Jest to bowiem okoliczność, z której pracownik wywodzi prawo do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.”

Zdaniem Sądu, w przedmiotowej sprawie doszło do wykazania przez powoda A. K. reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika faktu i ilości godzin nadliczbowych świadczonych w spornym okresie na rzecz pozwanego pracodawcy, który nie uwolnił się od odpowiedzialności przy zastosowaniu powoływanych powyżej reguł dowodowych.

W oparciu o powyższe ustalenia dotyczące czasu pracy, Sąd dokonał weryfikacji wysokości wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych poprzez dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rozliczania czasu pracy kierowców.

W sporządzonej na potrzeby Sądu opinii z dnia 08 czerwca 2017r. (k.199 -568) biegła z zakresu rozliczania czasu pracy kierowców wyliczyła i ustaliła, iż powodowi A. K. pozwany pracodawca w okresie od dnia 27 czerwca 2011r. do dnia 31 sierpnia 2013r., przy założeniu I tj. nie rozliczania w dniach wolnych nadgodzin, dyżurów, odbioru za pracę w dniu wolne i świąteczne przysługiwało wynagrodzenie z tytułu wynagrodzenia za nadgodziny, dodatki za nadgodziny, dodatki za pracę w niedzielę i w święta, dodatki za pracę w godzinach średniotygodniowych, dodatki za dyżur, pracę ponad plan, pracę w godzinach nocnych nie zapłacił należnego wynagrodzenia w kwocie 19.050,60 złotych, a przy założeniu II tj. rozliczania w dniach wolnych nadgodzin bez wniosku pracownika wynagrodzenie to przysługiwało w należnego wynagrodzenia w kwocie 18.286,39 złotych.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania wyliczeń zawartych w sporządzonej opinii. Zostały one bowiem sporządzone szczegółowo i rzetelnie, w zgodzie z tezą dowodową sformułowaną przez Sąd i przy uwzględnieniu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy. Same wyliczenia rachunkowe biegłej nie były również kwestionowane przez strony reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników.

W tym miejscu z uwagi na modyfikację wniesionego powództwa, dokonaną przez pełnomocnika powoda w formie ustnej na rozprawie w dniu 25.10.2017r. i to pod nieobecność strony pozwanej i jej pełnomocnika rozważyć należy, czy tak zmodyfikowane powództwo, które w ocenie Sądu stanowiło rozszerzenie powództwa w zakresie roszczenia o wynagrodzenie za nadgodziny z kwoty 7.215,00 złotych do kwoty 19.050,60 złotych jest skuteczne i może odnieść zamierzony skutek.

Stosownie bowiem do treści art. 193 § 2 ¹ k.p.c. - z wyjątkiem spraw o roszczenia alimentacyjne zmiana powództwa może być dokonana jedynie w piśmie procesowym. Przepis art. 187 k.p.c. stanowi, iż pozew powinien zawierać żądanie dokładnie określone zarówno pod względem podmiotowym, jak i przedmiotowym. W żądaniu powód powinien wskazać, jakiego wyroku oczekuje od sądu. Dokładnie określone przez powoda żądanie zakreśla granice rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy przez sąd.

Wynikający z art. 321 § 1 k.p.c. zakaz orzekania ponad żądanie, będący przejawem zasad dyspozycyjności i kontradyktoryjności oznacza, że o treści wyroku zarówno w sensie pozytywnym, jak i negatywnym decyduje żądanie strony. Sąd nie może zasądzać czego innego od tego, czego żądał powód, więcej niż żądał powód, ani na innej podstawie faktycznej niż wskazana przez powoda.

Pismo rozszerzające powództwo powinno zatem odpowiadać warunkom pozwu, w tym także co do koniecznej ilości odpisów, dla doręczenia ich przez sąd stronie przeciwnej. Ma to istotne znaczenie chociażby dla ustalenia daty doręczenia przeciwnikowi takiego pisma, a w konsekwencji daty odsetek zwłoki.

Reasumując Sąd stanął na stanowisku , iż ustne rozszerzenie powództwa na rozprawie (co miało miejsce w przedmiotowej sprawie) należy uznać w tej sytuacji za bezskuteczne, albowiem mogło być ono dokonane jedynie w piśmie procesowym - art. 193 § 2 k.p.c., któremu to obowiązkowi pełnomocnik powoda nie sprostał.

Rozszerzenie powództwa w formie ustnej na rozprawie byłoby skuteczne tylko wówczas, co wynika wprost z przepisu art. 466 k.p.c., gdyby powód A. K. nie był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, ale taka sytuacja w rozpoznawanej sprawie nie miała miejsca.

W tym zakresie, Sąd podzielił pogląd Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 9 września 2014 r. wydany w sprawie I ACa 326/14 , w którym sąd ten uznał, iż w sytuacji gdy w wyroku sąd orzeknie ponad żądanie powoda sformułowane w pozwie, to zaskarżony wyrok w tym zakresie należy uchylić, a postępowanie w tej częsci umorzyć.

Ponadto, w ocenie Sądu, pismo pełnomocnika powoda z dnia 22.06.2017r. (data stempla pocztowego) również nie może być uznane za skuteczne rozszerzenie powództwa m.in. z uwagi na treść uchwały SN z dnia 21 stycznia 2016r., wydanej w sprawie sygn.akt III CZP 95/15, zgodnie z którą odpis pisma procesowego zawierający rozszerzenie powództwa nie podlega doręczeniu na podstawie art. 132 § 1 k.p.c.

Z powyższych względów, mając na uwadze wyliczenia biegłej z zakresu rozliczania czasu pracy kierowców, których żadna ze stron nie kwestionowała, sąd orzekł jak punkcie 1 wyroku, zasądzając na rzecz powoda A. K. kwotę 7.215,00 złotych brutto tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych (zgodnie ze zgłoszonym w tym zakresie żądaniem) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10.02.2014r. do dnia 31.12.2015r. oraz odsetkami za opóźnienie od dnia 01.10.2016r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo co do pozostałej kwoty 11.799.60 złotych.

O należnych odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 300 k.p. od dnia sporządzenia przez pozwanego pismo dotyczącego przesądowego wezwania do zapłaty tj. od dnia 10 lutego 2014 roku.

Sąd zasądził od dnia 10.02.2014r. do 31 grudnia 2015 r. odsetki ustawowe od zasądzonej kwoty w wysokości określonej na podstawie poprzedniego brzmienia Kodeksu cywilnego z uwagi na treść art. 56 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw stanowiącego, że do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Ponieważ, na rozprawie w dniu pełnomocnik powoda ograniczając dochodzone roszczenie do zaległego wynagrodzenia za nadgodziny w kwocie 19.050,60 złotych i cofając wniesione powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w pozostałym zakresie, przeto z powyższych względów, Sąd na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. orzekł jak w punkcie 3 wyroku.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach, o których mowa w punkcie 4 wyroku stanowił natomiast przepis art. 100 k.p.c., który przewiduje zasadę stosunkowego rozliczenia kosztów. Polega ona na rozłożeniu kosztów miedzy stronami odpowiednio do wysokości, w jakiej zostały poniesione oraz stosownie do wyniku sprawy tj. stopnia uwzględnienia i nieuwzględnienia żądań.

Z porównania łącznej kwoty dochodzonej przez powoda A. K. w niniejszej sprawie z kwotą zasądzoną wynika, iż powód wygrał sprawę zaledwie w 31%. Łącznie koszty postępowania w sprawie wyniosły 7.200,00 zł, a złożyły się na nie:

  - po stronie powoda: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3.600,00 zł ustalone na podstawie § 9 ust.1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015 poz. 1800);

  - po stronie pozwanego: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3.600,00 zł ustalone na podstawie § 9 ust.1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015 poz. 1804);

  Ponieważ powód A. K. poniósł koszty w wysokości 3.600,00 zł, a powinien je ponieść w kwocie 4.968,00 zł (69% x 7.200,00 zł), to zgodnie z treścią art. 100 k.p.c. powinien zwrócić pozwanemu kwotę 1.363,00 złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu (4.968,00 zł – 3.600,00 złotych).

Mając na uwadze zasadę stosunkowego rozliczenia kosztów oraz przepis art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 623), Sąd orzekł jak w punkcie 5 wyroku, nakazując pobrać na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. od pozwanego kwotę 989.00 zł tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 366,00 złotych tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od uwzględnionej części powództwa.

W punkcie 6 wyroku, Sąd pozostałe nieuiszczone koszty sądowe przejął na rachunek Skarbu Państwa, gdyż powód A. K. jako pracownik był zwolniony od obowiązku ich poniesienia, z mocy art. 96 ust.1 pkt. 4 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 623), a myśl przepisu art. 97 zd. drugie w/w ustawy Sąd pracy w orzeczeniu kończącym postępowanie w instancji rozstrzyga o tych wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113, z tym że obciążenie pracownika tymi wydatkami może nastąpić w wypadkach szczególnie uzasadnionych

Podstawę prawną rozstrzygnięcia punktu 7 wyroku stanowił przepis art. 477 ² § 1 k.p.c. zgodnie, z którym sąd zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.

Z tych wszystkich względów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.