Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy – w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Zielińska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Joanna Siwek

przy udziale Prokuratora: xxx

po rozpoznaniu w dniu 19.01.2018 r.

sprawy T. S. (1) , syna Z. i A. z domu W., urodzonego (...) w P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 08 lipca 2017 r. około godziny 23.00 w P. przy ul. (...) w mieszkaniu numer (...) dokonał uszkodzenia ciała M. L. w ten sposób, że uderzając go kilkukrotnie pięścią w twarz spowodował jego upadek, a następnie kopnął go w bok ciała w wyniku czego w/w doznał stłuczenia twarzy z zasinieniami okularowymi powiek obu oczu, stłuczenia klatki piersiowej z zasinieniem poniżej łopatki prawej to jest obrażeń skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała trwających nie dłużej niż siedem dni przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej jednego roku pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu (...) w P. T.. za podobne przestępstwo umyślne do sprawy o sygn. akt (...)

tj. o czyn z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk w zw. z art. 60 § 1 kpk a contrario

1.  oskarżonego T. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tą zmianą, że przyjmuje, iż dopuścił się go w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazany za podobne przestępstwo umyślne, czym wyczerpał dyspozycję art. 157 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 157 § 2 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 195 (sto dziewięćdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt VII K 613/17

UZASADNIENIE

Uzasadnienie sporządzone na podstawie art. 424 § 3 kpk.

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył co następuje:

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego przyznającej się do winy złożone w postępowaniu sądowym (k. 57). Korespondują one z zeznaniami pokrzywdzonego i świadka G. P..

W ocenie Sądu za wiarygodny uznać należy także pozostały materiał dowodowy, zgromadzony w sprawie jako nie budzący wątpliwości co do swojej prawdziwości i autentyczności.

W ocenie Sądu oskarżona T. S. swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art.157 § 2 kk. Pomiędzy działaniem oskarżonego, a obrażeniami stwierdzonymi u pokrzywdzonego istnieje związek przyczynowo skutkowy.

Odnośnie kwalifikacji prawnej to w akcie oskarżenia przyjęto, że oskarżony działał w tzw. multirecydywie z art. 64§ 2 kk. Pomimo, ze sąd przyjął kwalifikację w tym zakresie łagodniejszą (z art. 64§ 1 kk) to jednak trzeba przyznać oskarżycielowi rację, że było to właściwe, a decyzja sądu nieprawidłowa. T. S. był bowiem skazany za przestępstwo rozboju wyrokiem Sądu (...) w P. z dnia (...)roku w sprawie (...) i już tam odpowiadał w multirecydywie. Karę pozbawienia wolności odbywał w okresie od dnia 27.11.2013 roku do dnia 8.02.2017 roku.

Czyn z art. 157 § 2 kk jest przestępstwem z użyciem przemocy. Stosownie zaś do treści art. 64 § 2 kk jeżeli sprawca uprzednio skazany w warunkach określonych w § 1, który odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwo zgwałcenia, rozboju, kradzieży z włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Co za tym idzie należało w kwalifikacji prawnej czynu zawrzeć powyższy przepis.

Co się zaś tyczy wymiaru kary to mając na uwadze wcześniejszą wielokrotną karalność za poważne przestępstwa, głównie przeciwko mieniu nie mogła zostać orzeczona inna kara niż kara pozbawienia wolności i to bez warunkowego jej zawieszenia. T. S. wchodził już w konflikt z prawem i stosowana dotychczas resocjalizacja nie przyniosła zmiany jego zachowania. W ocenie Sądu należało uznać, że nie istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna wobec oskarżonego i możliwość odbywania kary w warunkach wolnościowych.

Mając na uwadze jego dotychczasową postawę i karalność wykluczone było skorzystanie z art. 37 a kk o czym zresztą stanowi art. 64§ 2 kk. Co za tym idzie wniosek zawarty w apelacji złożonej wprost nie może ulec uwzględnieniu.

Na korzyść oskarżonego poczytano zaś przyznanie się do winy przed sądem. Dlatego wymierzona została kara krótkoterminowa, która jest należyta odpłatą i odpowiada społecznej szkodliwości czynu i stopniowi zawinienia.

Odnośnie kosztów postępowania to oskarżony został nimi obciążony w całości. Jest osobą młodą, zdrową, sam powiedział przed sądem, że podejmuje zatrudnienie w sortowni paczek, a co za tym idzie nie było podstaw do uznania, ze nie jest w stanie ich ponieść.

Na wydatki złożyły się:

- ryczałt za doręczenie wezwań i pism w postępowaniu przygotowawczym-20 zł i w postępowaniu sądowym -20 zł na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 kpk i §1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18.06.2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym ( Dz. U. z 2003 roku , Nr 108, poz. 1026 );

- opłata za udzielenie informacji z rejestru skazanych w wysokości 30 złotych-, na podstawie art. 618 § 1 pkt 10 kpk i §1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 08 2003 roku w sprawie określenia wysokości opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego ( Dz. U. z 2003 roku , Nr 151, poz. 1468 ).

- wynagrodzenie biegłego z zakresy chirurgii ogólnej w wysokości 125,00zł.

Opłatę w wysokości 60 złotych wymierzono na podstawie art. 627 kpk i Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 roku , Nr 49, poz. 223 z późn. zm.)