Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Jolanta Korkus

Protokolant: stażysta K. P.

w obecności oskarżyciela publicznego przedstawiciela U. S. w P. D. Z.

po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2018 roku,

sprawy Z. M. (1) z domu K. c. A. i S. z domu N. ur. (...) w T.

oskarżonej o to, że:

I. zajmując się na podstawie pełnomocnictwa sprawami gospodarczymi (...) Ś., będącej właścicielem (...)i (...), jako wspólnik odpowiada za to, że wbrew obowiązkom określonym w art. 9 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2016r., poz. 716 j.t. ze zm.), w okresie od dnia 11.11.2016r. do 17.04.2017r., uchylając się od opodatkowania Spółka dwa razy z wykorzystaniem takiej samej sposobności nie złożyła (...) R. deklaracji na podatek od środków transportowych na 2016r. i 2017r., przez co uszczupliła ten podatek na łączną kwotę 4.433,00 zł.

tj o wykroczenie skarbowe określone w art. 54 § 3 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i art. 9 § 3 kks

II. zajmując się na podstawie pełnomocnictwa sprawami gospodarczymi (...) Ś., jako wspólnik odpowiada za to, że wbrew obowiązkowi określonemu w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016r. poz. 2031 j.t. ze zm.), w okresie od dnia 21.03.2016r. do 20.01.2017r., Spółka będąc płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jedenaście razy z wykorzystywaniem takiej samej sposobności nie wpłaciła w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek Urzędu Skarbowego w P., pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za m-ce: od lutego do grudnia 2016r., w łącznej kwocie 13.127,00 zł.

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 77 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i art. 9 § 3 kks

1.  oskarżoną Z. M. (2) uznaje za winną popełnienia czynu opisanego w punkcie I i za to na podstawie art. 54 § 3 kks wymierza jej karę grzywny w wysokości 500 (pięćset) złotych;

2.  oskarżoną Z. M. (2) uznaje za winną popełnienia czynu opisanego w punkcie II i za to na podstawie art. 77 § 2 kks wymierza jej karę grzywny w wysokości 10 (dziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 80 (osiemdziesiąt) złotych;

3.  zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu poniesionych wydatków i kwotę 130,00 (sto trzydzieści) złotych tytułem opłat.

Sygn. akt VII K 86/18

UZASADNIENIE

(...) z siedzibą w miejscowości Ś. jest właścicielem pojazdów transportowych podlegających opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych w 2016 i 2017 r. – (...) marki (...) nr rej. (...) oraz (...)marki (...) nr rej. (...).

Jako podatnik podatku od środków transportowych GRUPA (...) Sp. z o.o. miała obowiązek:

1 składać do dnia 15 lutego właściwemu organowi podatkowemu deklarację na podatek od środków transportowych na dany rok podatkowy , sporządzoną na formularzu wg określonego wzoru , a jeżeli obowiązek powstał po tym dniu - w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku ;

2 odpowiednio skorygować deklarację w razie zaistnienia okoliczności mających wpływ na powstanie lub wygaśnięcie obowiązku podatkowego , lub zmianę miejsca zamieszkania lub siedziby- w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tych okoliczności;

3 wpłacać obliczony w deklaracji podatek od środków transportowych bez wezwania na rachunek budżetu właściwej gminy.

(...) się z tego obowiązku nie wywiązała i nie złożyła deklaracji na podatek od środków transportowych za lata 2016, 2017 ani nie wpłaciła żadnej raty w/w podatku.

Prawomocną decyzją z dnia 18.04.2018 r. w sprawie (...) (...) (...) (...) R. określił wobec GRUPA (...) Sp. z o.o. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych o nr rej. (...) na 2017 r. na kwotę 3800,00 zł.

Prawomocną decyzją z dnia 18.04.2017 r. w sprawie (...) (...) (...) (...) R. określił wobec (...) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych o nr rej. (...) za listopad i grudzień 2016 r. na kwotę 633,00 zł.

( decyzja k. 26, pismo k. 1, decyzja k. 2, wezwanie k. 29)

(...) w latach 2016 , 2017 była płatnikiem podatku dochodowego od wynagrodzeń od osób fizycznych. Za okres od lutego 2016 roku do grudnia 2016 roku (...) nie wpłaciła w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w łącznej kwocie 13127,00 złotych. W toku postępowania należności z tytułu podatku od osób fizycznych zostały w większości uregulowane.

( zawiadomienie k. 5, zestawienie k. 52, deklaracja k. 53 , informacja k. 56)

(...)Spółka (...)ma dwóch wspólników – Z. M. (2) oraz A. M.. Zarząd Spółki jest jednoosobowy. Prezesem Zarządu jest A. M.. Okresie od stycznia 2016 r. do lipca 2016 r. A. M. przebywała na zwolnieniu lekarskim. W dniu (...) urodziła dziecko i następnie przebywała na urlopie macierzyńskim i rodzicielskim do lipca 2017 r. W tym czasie sprawami spółki zajmowała się druga wspólniczka Z. M. (2).

( informacja z KRS k. 8-13, kopie zwolnień lekarskich k. 42-47 , wnioski o urlop k. 48, k. 49 , pełnomocnictwo k. 41)

Z. W. była karana.

( karta karna k. 55)

Oskarżona Z. W. przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów. Wyjaśniła, że spółka nie płaciła podatków z powodu braku pieniędzy, gdyż Urząd Skarbowy zajął konto spółki i nie ma z czego kupić paliwa do samochodu.

(wyjaśnienia oskarżonej k. 36-37)

Sąd nie zaakceptował wyjaśnień oskarżonej uznając je za wyraz przyjętej linii obrony.

Sąd zaakceptował dowody z dokumentów złożonych do akt sprawy. Są to dokumenty autentyczne, zawierające szczegółowe informacje na temat należnych podatków od środków transportowych i dochodowego od osób fizycznych, poprawne pod względem merytorycznym. Żadna ze stron nie kwestionowała ich wartości dowodowej .

Pozostałe dowody podlegają aprobacie sądu jako nie budzące zastrzeżeń.

Z. M. (2) wyczerpała dyspozycję art. 54 §3 kks w zw. z art. 6 §2kks w zw. z art. 9 §3 kks , bowiem zajmując się sprawami gospodarczymi (...) na podstawie pełnomocnictwa prezesa zarządu spółki wbrew obowiązkom określonym w art. 9 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w okresie od dnia 11.11.2016 r. do dnia 17.04.2017 r. uchylając się od opodatkowania dwa razy z wykorzystaniem takiej samej sposobności nie złożyła wójtowi gminy R. deklaracji za podatek od środków transportowych na 2016 r. i 2017 r. przez co uszczupliła ten podatek na łączną kwotę 4433,00 złote. Takie zachowanie oskarżonej było umyślne.

Oskarżona Z. M. (2) wypełniła również znamiona art. 77 §2 kks w zw. z art. 6 §2 kks w zw. z art. 9 §3 kks , ponieważ zajmując się jako wspólnik sprawami spółki GRUPA (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ś. wbrew obowiązkowi określonemu w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w okresie od 21 marca 2016 r. do 20 stycznia 2017 r. jedenaście razy z wykorzystaniem takiej samej sposobności nie wpłaciła w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki na rachunek U. S. w P. pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące od lutego do grudnia 2016 r. w łącznej kwocie 13127,00 złotych.

Przy wymiarze kar za każdy z czynów sąd wziął pod uwagę stopień ich społecznej szkodliwości, a także wartość uszczuplonych należności podatkowych. Jako okoliczność łagodzącą dotyczącą podatku od osób fizycznych poczytał uregulowanie tego podatku w urzędzie skarbowym. Za okoliczność obciążającą uznał uprzednią karalność oskarżonej. Z tych powodów sąd stwierdził , że kara 500,00 złotych grzywny za czyn z art. 54 §3 kks w zw. z art. 6 §2kks w zw. z art. 9 §3 kks oraz kara 10 stawek dziennych po 80 złotych każda za czyn z art. 77 §2 kks w zw. z art. 6 §2 kks w zw. z art. 9 §3 kks są karami dla oskarżonej łagodnymi, ale jednocześnie współmiernymi do stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżoną czynów. Kary w tym wymiarze są dla oskarżonej dolegliwe , a jednocześnie realne do spłacenia. Odpowiadają jej możliwościom zarobkowym.

Z tych wszystkich względów sąd orzekł jak w sentencji wyroku.