Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2023 r.

Sąd (...) w P. (...) II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Zielińska

Protokolant: Anna Krawczyńska

przy udziale oskarżyciela: xxx

po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2023 r.

sprawy B. Z. , s. L., E. z d. K., ur. w dn. 22 sierpnia 1951 r. w K.

obwinionego o to, że:

1. w dniu 09 czerwca 2023 roku ok. godz. 19:45 W P. (...) woj. (...) przy ulicy (...) używał słów nieprzyzwoitych tj. o czyn z art. 141 kw.

2. w dniu 09 czerwca 2023 roku ok. godz. 19:45 W P. (...) woj. (...) przy ulicy (...) zaśmiecał miejsce publiczne tj. o czyn z art. 145 kw.

3. w dniu 09 czerwca 2023 roku ok. godz. 19:45 W P. (...) woj. (...) przy ulicy (...) palił wyroby tytoniowe w miejscu publicznym wbrew przepisom tj. o czyn z art. 13 UOZT.

4. w dniu 23 maja 2023 roku około godziny 16:40 w P. (...), przy ulicy (...) w miejscu publicznym spożywał alkohol tj. o czyn z art. 43 ¹ ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 2A Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

5. w dniu 23 maja 2023 roku około godziny 16:40 w P. (...), przy ulicy (...) w miejscu publicznym używał słów nieprzyzwoitych tj. o czyn z art. 141 kw

1.  obwinionego B. Z. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów wypełniających dyspozycję art. 141 kw, art. 13 UOZT, art.145kw, art. 43 ¹ ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 2A Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi i za to na podstawie art. 141 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu łącznie karę grzywny w wysokości 500,00 (pięćset) złotych,

2.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50,00 (pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 50,00 (pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II W 1144/23

UZASADNIENIE

B. Z. został obwiniony o to, że:

I.  w dniu 09 czerwca 2023 roku ok. godziny 19:45 w P., woj. (...) przy ulicy (...) używał słów nieprzyzwoitych,

tj. o wykroczenie z art. 141 kodeksu wykroczeń

II.  w dniu 09 czerwca 2023 roku ok. godziny 19:45 w P., woj. (...) przy ulicy (...) zaśmiecał miejsce publiczne,

tj. o wykroczenie z art. 145 kodeksu wykroczeń

III.  w dniu 09 czerwca 2023 roku ok. godziny 19:45 w P., woj. (...) przy ulicy (...) palił wyroby tytoniowe w miejscu publicznym wbrew przepisom ustawy,

tj. o wykroczenie z art. 13 ustawa o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych

IV.  w dniu 23 maja 2023 roku około godziny 16:40 w P., przy ulicy (...) w miejscu publicznym spożywał alkohol,

tj. o wykroczenie z art. 43 1 ust.1 w zw. z art. 14 ust.2 A ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

V.  w dniu 23 maja 2023 roku około godziny 16:40 w P., przy ulicy (...) w miejscu publicznym używał słów nieprzyzwoitych,

tj. o wykroczenie z art. 141 kodeksu wykroczeń.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 czerwca 2023 roku około godziny 19:45 w miejscowości P. woj. (...) przy ulicy (...), funkcjonariusze Policji w trakcie obowiązków służbowych przeprowadzili interwencję w związku z ujawnionymi wykroczeniami polegającymi na paleniu wyrobów tytoniowych w miejscu publicznym, używaniem słów nieprzyzwoitych oraz zaśmiecaniem miejsca publicznego. Sprawcą wykroczeń po wylegitymowaniu okazał się być B. Z.. Na wyżej wymienionego został nałożone mandaty karny w wysokości 100 zł za czyn z art. 13 UOZT, 100 zł za czyn z art. 141 kodeksu wykroczeń, oraz 500 zł za wykroczenie stypizowane w art. 145 kodeksu wykroczeń. B. Z. odmówił przyjęcia mandatów twierdząc, że „łodziaki nie będą mu mówić co ma robić”.

/dowód: notatka urzędowa – k. 1 /.

W dniu 23 maja 2023 roku funkcjonariusze Policji pełniąc służbę w patrolu pieszym udali się z polecenia dyżurnego K. w P. na ulicę (...) w P., gdzie według zgłoszenia trzy osoby miały spożywać alkohol w miejscu publicznym. O godzinie 17:00 ujawniono trzech mężczyzn oraz jedną kobietę siedzącą na ławce przy ulicy (...). Po wylegitymowaniu okazali się nimi T. K. (1), Z. Z., G. R. oraz B. Z.. W wyniku interwencji za wykrocznie stypizowane w art. art. 43 1 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 2A ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi T. K. (2) i G. R. zostali ukarani karą grzywny w wysokości 100 zł w drodze mandatu karnego, który przyjęli. Wyżej wymienieni oświadczyli, że spożywali oni wspólnie z obwinionym oraz Z. Z. na ławce wino marki (...) poj. 750 ml, jedno już wypili oraz zaczęli pić drugą butelkę, którą kobieta posiadała przy sobie w torebce. Natomiast obwiniony oraz Z. Z. po pouczeniu ich o prawie do odmowy przyjęcia mandatu karnego skorzystali z tego prawa. Podczas interwencji B. Z. oraz Z. Z. zachowywali się arogancko w stosunku do pełniących służbę funkcjonariuszy.

/dowód: notatka urzędowa - k. 16,17, zeznania świadków - k. 53v,54 /.

Postanowieniem z dnia 09 października 2023 roku Sąd (...) w P. (...) połączył do wspólnego rozpoznania sprawę o sygn.. (...) ze sprawą(...)i prowadził sprawę w dalszym ciągu pod sygnaturą akt II W 1144/23.

/dowód: postanowienie – k. 12/.

B. Z. ma 73 lata. Odmówił podania danych o wykształceniu, zawodzie, źródłach dochodu oraz stosunkach rodzinnych i majątkowych, a także danych o karalności.

/dowód: notatka urzędowa – k. 1,17, dane z systemu PESEL (...)-SAD - k.39-40./

Obwiniony nie stawiał się na wezwania do stawiennictwa do K. (...) w P. T. w celu przesłuchania w charakterze osoby podejrzanej o popełnianie wykroczeń. Ponadto nie złożył wyjaśnień na piśmie w wyznaczonym terminie. Podczas postępowania przed Sądem (...) w P. (...) z uwagi na swoją nieobecność nie składał wyjaśnień.

/dowód: wezwanie – k. 6,8-9 notatka urzędowa – k.7,22/.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatek urzędowych (k. 1,7,16,17,22) oraz zeznań przesłuchanych w charakterze świadków interweniujących funkcjonariuszy Policji (k.53-54).

Wiarygodność dowodów z dokumentów nie budzi żadnych zastrzeżeń. Zostały one sporządzone na potrzeby postępowania w sprawie o wykroczenie, przez organy i instytucje do tego uprawnione, w zakresie ich kompetencji i w sposób przewidziany prawem. Także osobowe źródła dowodowe w postaci zeznań bezpośrednich świadków zdarzenia potwierdziły przebieg wydarzeń utrwalony w dokumentacji procesowej załączonej do akt niniejszej sprawy.

Na podstawie art. 141 k.w. karane jest używanie słów nieprzyzwoitych w miejscu publicznym. Używanie słów nieprzyzwoitych oznacza wypowiadanie ich, wykrzykiwanie, śpiewanie. Musi to nastąpić w miejscu publicznym. Czyn penalizowany przez art. 141 k.w. w postaci używania słów nieprzyzwoitych ma charakter formalny. Przedmiotem ochrony w tym przypadku jest obyczajność publiczna. Co ważne podkreślenia słowami nieprzyzwoitymi są zgodnie z dyrektywami wykładni językowej są wszelkie słowa, które nie są zgodne z panującymi normami obyczajowymi. Za miejsce publiczne będzie uznane każde miejsce dostępne do bliżej nieokreślonego kręgu osób, do którego wstęp nie jest w żaden sposób nielimitowany. Desygnatem miejsca publicznego będzie m.in. place, ulice, dworce kolejowe i autobusowe. Nie ulega wątpliwości, że słowa wypowiedziane przez obwinionego, które były słowami wulgarnymi powszechnie uznawanymi za obelżywe oraz miejsce, gdzie je uzewnętrzniał wyczerpały znamiona wykroczenia z art. 141 k.w.

Wykroczenie określone w art. 13 ust. 2 ustawa o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych, penalizuje palenie wyrobów tytoniowych w miejscach objętych zakazami art. 5 ustawy. Jest to wykroczenie powszechne ponieważ może je popełnić każda osoba fizyczna oraz wykroczeniem formalnym, ponieważ jego popełnienie nie jest uzależnione od wystąpienia jakiegokolwiek skutku.

Wykroczenie z art. 43 (1) ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, stanowi sankcję za naruszenie zakazu określonego w w art. 14,16,17 ustawy. Adresatami norm przepisu jako potencjalni sprawcy, są konsumenci napojów alkoholowych, którzy czynnościowo aktywnie spożywają alkohol w warunkach określonych przepisem.

Analiza zgromadzony w sprawie materiału dowodowego wskazuję, że B. Z. dopuścił się zarzucanych mu wykroczeń. Jak wynika z dokumentacji procesowej z akt sprawy spożywał wraz z innymi osobami w miejscu publicznym tj. na ławce w miejscu publicznym wino marki (...), który bez wątpienia stanowi napój alkoholowy zgodnie z definicją z art. 43(1) ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Fakt spożywania wyżej wymienionego trunku został potwierdzony przez pozostałe osoby, które zostały ukarane karą grzywny w drodze mandatu karnego w trakcie interwencji. Obwiniony naruszył także zakaz palenia wyrobów tytoniowych za co został nałożony na niego mandat karny przez interweniujących funkcjonariuszy Policji, którego natomiast odmówił przyjęcia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności w ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż obwiniony jest sprawcą zarzucanych mu wykroczeń, wyczerpujących dyspozycję art. 141 kodeksu wykroczeń, art. 145 kodeksu wykroczeń, oraz art. 13 ust. 2 ustawa o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych i art. 43 (1) ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi,

Sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, ponieważ nie zachodzi żadna okoliczność wyłączająca winę w rozumieniu Kodeksu wykroczeń. Obwiniony nie dał posłuchu normie prawnej, mimo iż miał taką możliwość.

Oceniając, iż stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny, Sąd wziął pod uwagę rodzaj dóbr naruszonych przez zachowanie obwinionego. Obwiniony kilkakrotnie wykazał się postawą wskazującą na lekceważenie porządku publicznego, pijąc alkohol i paląc wyroby tytoniowe w miejscu publicznym i wbrew zakazowi. Swoim zachowaniem manifestuje on brak szacunku do instytucji państwowych takich jak Policja, używając w ich kierunku słów powszechnie uznanych za obraźliwe. Obwiniony w krótkich odstępach czasu popełnia bezrefleksyjnie kolejne podobne wykroczenia i nie objawia chęci poprawy lub zmiany swojego postepowania. Uważa, że swój wiek tj. 73 lata i doświadczenie życiowe stanowi przyzwolenie do tego typu zachować.

Wymierzając karę grzywny w wysokości 500 złotych, Sąd baczył, aby była ona możliwa do wykonania przez obwinionego, a jednocześnie dotkliwa na tyle, aby zrealizowała cele represyjne i wychowawcze, wysokość wymierzonej grzywny jest adekwatna do możliwości finansowych obwinionego.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na postawie art. 627 kpk w związku z art. 119 kpow i zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50,00 (pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 50,00 (pięćdziesiąt) złotych tytułem opłat.