Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 3 września 2014 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 6212/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 września 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy J. S. prawa do świadczenia przedemerytalnego wskazując, że stosunek pracy nie został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy.

W odwołaniu od tej decyzji, złożonym dnia 17 września 2014 roku, J. S. wniósł o jej zmianę , wskazując, że pracodawca nie przedłużył z nim umowy o pracę, bowiem nie wygrał przetargu na ochronę obiektu położonego w miejscowości (...), który był dotychczasowym jego miejscem pracy.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Wnioskodawca J. S., urodzony (...), złożył w dniu
2 września 2014 roku wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego.

(dowód: wniosek k. 1-3 w aktach ZUS)

W dniu 1 października 2012 roku J. S. zawarł umowę o pracę na okres próbny do 31 grudnia 2012r. z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. w charakterze pracownika ochrony. W dniu 1 stycznia 2013r. strony zawarły kolejną umowę o pracę na czas określony do dnia 31 grudnia 2013r. Wnioskodawca pracował cały czas w miejscowości K. jako pracownik ochrony w pełnym wymiarze czasu pracy. Umowa o pracę uległa rozwiązaniu z upływem czasu, na który była zawarta tj. z dniem 31 grudnia 2013r.

(dowód: umowa o pracę z dnia 1.10.2012r. – k. 5 akt, umowa o pracę z dnia 1.01.2013r. – k. 6 akt świadectwo pracy z dnia 31 grudnia 2013 roku k. 7-8 akt ZUS, zaświadczenie k. 24 akt, pismo z dnia 12 stycznia 2015 roku k. 28 akt)

J. S. od 3 lutego 2014 roku jest zarejestrowany w (...) Urzędzie Pracy w P.. jako bezrobotny. Zasiłek dla bezrobotnych pobierał w okresie od 11 lutego 2014 roku do 10 lutego 2015 roku. W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych.

(dowód: zaświadczenie z dnia 1 września 2014 roku k. 9 akt ZUS)

Na dzień rozwiązania stosunku pracy tj. 31 grudnia 2013 roku J. S. udowodnił 39 lat, 1 miesiąc i 24 dni okresów składkowych i 1 rok, 6 miesięcy i 29 dni okresów nieskładkowych. Łącznie udowodnił staż pracy w wymiarze 40 lat, 8 miesięcy i 23 dni.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 5 września 2014 roku k. 11 w aktach ZUS)

Spółka (...) z siedzibą w P. zajmowała się m.in. ochroną obiektu w miejscowości K.. P. tego obiektu zatrudniała ośmiu pracowników, w tym J. S.. Od maja 2013 roku pracodawca wnioskodawcy po przegranym przetargu, nie zajmował się ochroną tego obiektu. W związku z powyższym w maju 2013r. Spółka (...) z siedzibą w P. wypowiedziała wszystkim zatrudnionym przy ochronie tego obiektu pracownikom umowy o pracę, za wyjątkiem wnioskodawcy.

(dowód: zeznania świadka A. D. protokół rozprawy z dnia 11 grudnia 2014 roku nagranie od minuty 3.40 do minuty 8.05, zeznania świadka A. S. protokół rozprawy z dnia 11 grudnia 2014 roku nagranie od minuty 8.18 do minuty 13.30, zeznania wnioskodawcy – protokół rozprawy z dnia 16 kwietnia 2015r. od minuty 1:46 do minuty 6:19)

W okresie od dnia 26 kwietnia 2013 roku do dnia 24 października 2013 roku J. S. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Po zakończeniu zwolnienia lekarskiego wykorzystywał zaległy urlop wypoczynkowy w łącznym wymiarze 40 dni.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 31 grudnia 2013 roku k. 7-8 akt ZUS, zeznania J. S. protokół rozprawy z dnia 16 kwietnia 2015 roku nagranie od minuty 1.30 do minuty 8.50)

Sąd Okręgowy ocenił i zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku
o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 170 ze zm), zwanej dalej ustawą przedemerytalną, prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn. Art. 2 ust. 3 ww. ustawi stanowi natomiast, że świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1) nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Kwestią niesporną było, że wnioskodawca ukończył 60 lat, legitymuje się okresem uprawniającym do emerytury w wymiarze 40 lat, był zatrudniony u pracodawcy (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy oraz spełnia przesłanki wskazane w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych.

Spornym pozostawało, czy rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia. W tym miejscu wskazać należy, że definicja legalna "przyczyn dotyczących zakładu pracy" została uregulowana w art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. a-d ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415) gdzie wskazano, iż ilekroć jest mowa o przyczynach dotyczących zakładu pracy oznacza to:

a) rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami kodeksu pracy, w przypadku rozwiązania stosunków pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników,

b) rozwiązanie stosunków pracy lub stosunku służbowego z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych,

c) wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w przypadku śmierci pracodawcy lub, gdy odrębne przepisy przewidują wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w wyniku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę i niezaproponowania przez tego pracodawcę nowych warunków pracy i płacy;

d) rozwiązanie stosunku pracy przez pracownika na podstawie art. 55 § 1 ¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) z uwagi na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika.

W przedmiotowej sprawie rozwiązanie stosunku pracy nie nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia. Pracodawca nie wypowiedział skarżącemu umowy o pracę. Umowa o pracę uległa rozwiązaniu z upływem okresu, na który umowa o pracę była zawarta tj. z dniem 31 grudnia 2013r. Wynika to jednoznacznie z treści wystawionego świadectwa pracy z dnia 31 grudnia 2013 roku oraz zaświadczenia pracodawcy z dnia 17 grudnia 2014 roku i 12 stycznia 2015 roku. Ta okoliczność zgodnie z art. 30 § 1 pkt 4 k.p. stanowi samoistną przyczynę rozwiązania stosunku pracy, a wola rozwiązania go w taki sposób została przez strony wyrażona w momencie zawarcia umowy o pracę zawierającej to postanowienia.

Skarżący próbował wykazać, że rzeczywistą przyczyną rozwiązania z nim umowy o pracę była utrata przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. dalszego kontraktu na ochronę budynków w miejscowości K., gdzie do tej pory pracował. Przesłuchani w sprawie świadkowie A. D. i A. S. potwierdzili, iż (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. straciła kontrakt na ochronę obiektu w K. w maju 2013r. i z tej przyczyny zwalniała pracowników. Nie oznacza to jednak, że także skarżący został zwolniony z pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy. W przedmiotowej sprawie pomimo utraty w maju 2013r. kontraktu na zabezpieczenie obiektu, w którym był zatrudniony w charakterze pracownika ochrony skarżący, pracodawca nie rozwiązał z nim umowy o pracę, lecz podjął decyzję o jego dalszym zatrudnieniu aż do zakończenia umowy. Z tych względów nie wypowiedział skarżącemu umowy o pracę. Skarżący pozostawał w zatrudnieniu do upływu terminu, na który zawarł umowę o pracę czyli do 31 grudnia 2013r. Jedyną zatem rzeczywistą przyczyną rozwiązania ze skarżącym umowy o pracę był upływ terminu, na który umowa o pracę była zawarta. Względy organizacyjne dotyczące pracodawcy (utrata kontraktu na ochronę obiektu) legły niewątpliwie u podstaw nie przedłużenia skarżącemu umowy o pracę na kolejny okres, ale nie u podstaw jej rozwiązania. Tymczasem przepis art. 2 ust 1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych uzależnia prawo do świadczenia przedemerytalnego od tego co było przyczyną rozwiązania umowy o pracę, a nie od tego co było przyczyną nie przedłużenia umowy na kolejny okres. Pomimo problemów natury organizacyjnej pracodawca nadal zatrudniał skarżącego, aż do upływu terminu, na który umowa była zawarta. Nie zdecydował się na rozwiązanie ze skarżącym umowy o pracę ze względów organizacyjnych. Pracodawca ma prawo do podejmowania decyzji o sposobie rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem. Nie ma jakichkolwiek podstaw do ograniczenia swobody pracodawcy w tym zakresie. Skoro pomimo problemów natury organizacyjnej pracodawca nie zdecydował się na rozwiązanie ze skarżącym stosunku pracy, lecz na dalsze jego zatrudnianie aż do końca trwania umowy, to nie sposób przyjąć, jak chce skarżący, że przyczyną rozwiązania umowy o pracę były inne względy niż upływ terminu, na który umowa była zawarta. Wyrażona już w umowie o pracę wola skarżącego i pracodawcy rozwiązania stosunku pracy z dniem 31 grudnia 2013r., wyklucza przyjęcie że rozwiązanie umowy z tym dniem nastąpiło z innych przyczyn, w szczególności z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Faktycznie bowiem w dniu 31 grudnia 2013r., czyli z upływem okresu, na który została zawarta umowa o pracę nie istniała inna przyczyna rozwiązania umowy, jak tylko upływ czasu trwania umowy ustalony przez strony. Rozwiązanie stosunku pracy wskutek upływu czasu, na jaki umowa była zawarta nie stanowi rozwiązania z przyczyn dotyczących zakładu pracy, o którym mowa wart 2 ust 1 pkt 5 oświadczeniach przedemerytalnych.

Sąd Okręgowy podziela w tym zakresie podgląd wyrażony z uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 5 lutego 2014 roku (sygn. akt III AUa 939/13), w którym wskazano, że redakcja art. 2 ust.1 ustawy o świadczenia przedemerytalnych wskazuje wyraźnie, że uzależnia on nabycie prawa do świadczenia przedemerytalnego między innymi od tego, co było przyczyną rozwiązania stosunku pracy, a nie od tego, co stanowiło powód niezawarcia nowej umowy. Ponadto użyte w tym przepisie sformułowanie "rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy", przy uwzględnieniu treści art. 32 k.p., przemawia za przyjęciem, iż do rozwiązania stosunku pracy musi dojść albo na skutek jednostronnego oświadczenia woli pracodawcy, albo na skutek porozumienia stron, a nie w następstwie upływu okresu, na który stosunek pracy został zawarty.

Dodatkowo należy podkreślić, iż przepis art. 2 ust.1 ustawy o świadczenia przedemerytalnych jak każda norma prawna z zakresu ubezpieczeń społecznych, musi być wykładany ściśle, co oznacza w zasadzie prymat dyrektyw wykładni językowej w odniesieniu do pozostałych metod wykładni, w tym wykładni systemowej i wykładni historycznej lub celowościowej (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2008 r., I UZP 6/08, OSNAPiUS 2009, nr 9-10, poz. 120 i orzecznictwo tam powołane).

Prawo do świadczenia przedemerytalnego uzależnione jest od łącznego spełnienia warunków wynikających z art. 2 ust 1 pkt 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Nie spełnienie przez skarżącego warunku rozwiązania umowy o pracę z przyczyn dotyczących zakładu pracy wyklucza nabycie przez niego prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawcy jako nieuzasadnione.