Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 810/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 01 lipca 2019 roku w sprawie sygn.akt II K 82/17

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒na korzyść

☐na niekorzyść

☒w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art.438 pkt 1 k.p.k.- obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k.- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k.- rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art.439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

0.12.2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

5

Zarzut naruszenia art. 7 kpk poprzez dowolną, sprzeczną z zasadami prawidłowego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego oceną dowodów w postaci zeznań pokrzywdzonej A. H., zeznań świadków oraz wyjaśnień oskarżonego, prowadzącą do przyjęcia, że oskarżony groźby karalne wobec pokrzywdzonej wypowiadał, w celu zmuszenia jej do kontynuowania związku partnerskiego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2. 

5

Zarzut naruszenia art. 410 kpk, poprzez pominięcie przy analizie i ocenie dowodów sprawozdania z postępowania mediacyjnego, ugody zawartej przed mediatorem oraz treści uzasadnienia postanowienia wydanego przez Sad Rejonowy w Radomsku z dniu 17 lipca 2017 roku w sprawie II Ko 309/17

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3. 

5

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu była znaczna

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

4. 

5

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegający na ustaleniu, że całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wskazuje, że orzeczenie środka karnego w postaci zbliżania się do pokrzywdzonej i kontaktu z nią zapewni wymienionej bezpieczeństwo

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

5. 

5

Zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności i orzeczonego środka karnego w postaci zakazu zbliżania się i kontaktowania z pokrzywdzoną

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

1. 

Obrońca nie ma racji podważając dopuszczenie się przez oskarżonego występku gróźb karalnych wobec pokrzywdzonej A. H. w celu zmuszenia jej do kontynuowania z nim związku partnerskiego. Z protokołu przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej (k.2-3) jasno wynika, iż oskarżony W. K. podczas inkryminowanego zdarzenia użył pod jej adresem jednoznacznie brzmiących słów, mianowicie „że ma dwa wyjścia, albo z nim zostanie albo kula w łeb„. Zeznając w toku rozprawy głównej pokrzywdzona potwierdziła, że oskarżony swoim zachowaniem wywoływał u niej stan strachu, po to aby wymusić na niej kontynuowanie z nim w związku (k. 111). Poza tym z zeznań świadka I. G. wynikało, że do podejmowania działań ze strony oskarżonego wobec pokrzywdzonej dochodziło dlatego, że nie mógł się on pogodzić z tym, że wymieniona nie chce być z nim w związku (k. 17, 112-113). Podobnie relacje świadka M. H. złożone przed sądem wskazują na to, że oskarżony używał pod adresem pokrzywdzonej słów świadczących o tym, że jeżeli z nim nie będzie to stanie się jej krzywda (k.128). Jak się okazuje słowa te pokrzywdzona potraktowała wyjątkowo poważnie, bo zastraszona wypowiedzią oskarżonego podjęła stanowczą decyzję o zakończeniu związku, a wspólne wyjazdy zagraniczne służyły wyłącznie zapewnieniu wypoczynku i opieki małoletnim dzieciom (odpowiedź pokrzywdzonej na apelację k. 222 – 228). W zgodzie ze wskazanymi dowodami pozostaje zatem ustalenie sądu rejonowego, że wypowiedziana przez oskarżonego groźba bezprawna miała na celu zmuszenie A. H. do kontynuowania ich konkubinatu, a w konsekwencji prawidłowa jest również ocena prawnokarna przypisanego wyrokiem zachowania z art. 191§1 kk.

2. 

Kontrola odwoławcza nie ujawniła uchybień sądu skutkujących obrazą art. 410 kpk. Podjecie przez sąd innego rozstrzygnięcia, niż to które wynikało z ugody zawartej przed mediatorem pomiędzy pokrzywdzoną a oskarżonym, nie wynikało z faktu pominięcia przez sąd rzeczonej ugody, a z powodu niezastosowania się oskarżonego do jej warunków, co potwierdza treść protokołu rozprawy z dnia 24 czerwca 2019 roku (k.181). Oskarżony zawierając ugodę przed mediatorem obiecywał pokrzywdzonej poprawę swego zachowania po czym z danego słowa się nie wywiązywał. Nadal nadużywa alkoholu i zachowuje się niepoprawnie wobec jej osoby, urządzając jej awantury. Taki stan rzeczy wskazuje, że oskarżony tak naprawdę nie uzmysławia sobie naganności swojego postępowania i nie wykazuje przy tym żadnej woli do kontynuowania dobrych relacji z pokrzywdzoną, opartych na szacunku. Zapewne pokrzywdzona miała nadzieję, że oskarżony zmieni swoje agresywne usposobienie, uspokoi się i zacznie ją szanować, co jednak nie nastąpiło, wobec czego i ona zdecydowała się odstąpić od ugody rezygnując z wniosku o warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonego.

3. 

Uwzględniając kryteria z art. 115 § 2 kk, w tym okoliczności przedmiotowo – podmiotowe, należy przyjąć, że stopień społecznej szkodliwości czynu był znaczny. Taka ocena wynika głównie stąd, że oskarżony podejmował liczne zachowania wzbudzające u pokrzywdzonej poczucie zagrożenia dając jej do zrozumienia, że nie akceptuje jej odejścia, o czym była mowa w powyższych rozważaniach. Sąd okręgowy nie dostrzegł zatem by zachowania te wynikały ze skomplikowanej relacji podsądnego z pokrzywdzoną wywołanej faktem, że wymieniony pomimo ich kilkuletniego związku nie zamierza uregulować prawnie tejże sytuacji. Zważyć należy, że to nie pokrzywdzona ma problem z tym, że oskarżony chce ją zostawić ale podsądny. To on chcąc zapobiec sytuacji zakończenia przez pokrzywdzoną trwającego między nimi związku, odgrażał się, że jeśli tak uczyni to z nią skończy. Jednocześnie trzeba zauważyć, że artykułował wobec ww. kolejne groźby karalne w kwietniu i listopadzie 2017 roku.

4. 

W realiach niniejszej sprawy, orzeczenie wobec oskarżonego zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 100 metrów oraz zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną było jak najbardziej uzasadnione. Biorąc pod uwagę, że oskarżony był nieustępliwy w kierowaniu gróźb pozbawienia życia pod adresem pokrzywdzonej, które to groźby wywoływały u niej coraz większe obawy ich spełnienia, naturalnym i oczywistym jest, iż trzeba było podjąć efektywne działania, by sytuacje takie nie powtarzały się ani nie nasilały. Zwłaszcza, że oskarżony nadal przejawiał negatywne emocje wobec pokrzywdzonej, mimo przeprowadzonej mediacji i zawarcia ugody.

5. 

Łączna analiza okoliczności sprawy przekonała sąd okręgowy, iż oskarżony zasługuje na karę taką jaka została wymierzona w wyroku sądu rejonowego. Biorąc pod uwagę okoliczność, iż oskarżony nie był jak dotąd formalnie karany sąd rejonowy słusznie warunkowo zawiesił wobec oskarżonego wykonanie orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności na okres próby 3 lat. Bez wątpienia tak orzeczona kara będzie wystarczająca dla osiągnięcia jej celów, a okres próby w orzeczonym wymiarze, kontrolowany przez sprawującego dozór kuratora, pozwoli na zweryfikowanie pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Wniosek

O zmianę wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonego na okres próby 1 roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

O zmianę wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 1 roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Z racji tego, że dwukrotnie stosowana wobec oskarżonego instytucja warunkowego umorzenia postepowania karnego w sprawach II K 293/10 i II K 308/14 Sądu Rejonowego w Radomsku nie spełniła swojej funkcji, kolejne jej zastosowanie względem oskarżonego czyniłoby orzeczenie nadmiernie łagodnym, które w odczuciu społecznym, jak również samego oskarżonego mogłoby zostać uznane za przejaw bezkarności. Innymi słowy – ponowne zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postepowania karnego osiągnęłoby cele odmienne od zakładanych, tj. w jeszcze większym stopniu ugruntowałoby w psychice oskarżonego negatywne postawy i tendencje do łamania przepisów ustawy karnej oraz nierespektowania prawomocnych orzeczeń sądowych.

Orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności w niższym wymiarze pozostawałoby w oczywistej sprzeczności z poczuciem sprawiedliwej odpłaty za przypisany mu czyn. Zważyć wszak należy, iż oskarżony nie po raz pierwszy ma prowadzone postępowanie karne za przestępstwo przeciwko wolności.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy wszystkich zawartych rozstrzygnięć w wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Sąd rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie, rozważył wszystkie okoliczności mające znaczenie przy wydaniu wyroku i wydał na tej podstawie słuszne rozstrzygnięcia.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

0.15.3.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art.439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

0.15.3.2.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięciaz wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

W. K.

W oparciu o 636 kpk w zw. z art. 627 kpk Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem opłaty za drugą instancje (na podstawie art. 8 i art. 2 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych; Dz.U. z 2013r.,poz. 1247 z późn. zm.) oraz kwotę 20 złotych tytułem zwrotu wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym ( na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym z dnia 18 czerwca 2003 roku; Dz.U. z 2013 r. poz. 663).

7.  PODPIS