IV Ka 556/23 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2023-10-19

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 556/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 29 maja 2023 roku w sprawie II K 836/22

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

Wnioski

uchylenie

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.









Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.









Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu







Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu







STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut


3.1.

Zarzut obrazy prawa materialnego t. art. 111 § 1 kk poprzez nie ustalenie miejsca popełnienia czynu, a tym samym brak ustalenia, czy sprawca podlega orzecznictwu sądów polskich, co doprowadziło do bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 9 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 8 kpk. Powiązany zarzut naruszenia art 344 a § 1 kpk poprzez brak wstępnej kontroli aktu oskarżenia i zwrotu sprawy prokuratorowi celem ustalenia miejsca popełnienia przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny


Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny


Zarzuty są chybione. Obrońca opiera je na założeniu, że oskarżony w okresie objętym zarzutem prawdopodobnie przebywał na terytorium (...). Jednak bezsporne jest ( wynika to w sposób oczywisty z materiału dowodowego i obrońca tego nie kwestionuje), że dzieci oskarżonego, co do których obciążał oskarżonego obowiązek alimentacyjny, przez cały przypisany w wyroku okres przebywały w (...) ( w miejscowości K.).

Zgodnie z art. 6 § 2 kk czyn zabroniony uważa się za popełniony w miejscu, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić. Przypisane oskarżonemu przestępstwo z art. 209 § 1 a kk jest przestępstwem skutkowym z zaniechania - jego skutkiem jest narażenie pokrzywdzonych na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Ma ono miejsce tam gdzie nastąpił skutek. Skutek ten nastąpił w (...), w miejscowości K., w której w okresie wskazanym w przypisanym przestępstwie mieszkały dzieci oskarżonego narażone na w/w skutek.

Niezależnie od powyższego, nawet przy przestępstwie formalnym z art. 209 § 1 kk, miejscem popełnienia przestępstwa niealimentacji jest miejsce realizacji obowiązku ciążącego na sprawcy, od którego realizacji się uchylił ( por. Kodeks Karny. Komentarz pod red. pof. dr hab. Michał Królikowski, prof. dr hab. Robert Zawłocki. Legais). Miejscem realizacji tego obowiązku było miejsce zamieszkania osób uprawnionych do alimentacji.

Zatem tak czy owak nie budzi wątpliwości, że przestępstwo to zostało popełnione w Polsce, oskarżony jest obywatelem polskim i podlega orzecznictwu sądów polskich. Zatem zarzuty obrońcy są oczywiście bezzasadne.


Wniosek


Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny


Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.


Było to omawiane.


3.2.

Zarzut obrazy prawa materialnego, tj. art. 209 § 1 a kk, poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że pokrzywdzeni zostali narażeni na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny


Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny


Zarzut jest chybiony.

Po pierwsze, stanowi on nieudolną próbę obejścia zakazu z art. 447 § 5 kpk, zgodnie z którym postawą apelacji nie mogą być zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych związane z treścią porozumienia o jakim mowa m. in. w art. 387 kpk. Oskarżony na rozprawie poddał się karze w trybie art. 387 kpk. Ustalenie, że odpowiada za przestępstwo niealimentacji związane z narażeniem pokrzywdzonych na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych kwalifikowane z art. 209 § 1 a kk było objęte porozumieniem. Ustalenie to zawarte jest literalnie w treści opisu czynu przypisanego oskarżonemu ( ponadto wynika z materiału dowodowego, o czym za chwilę, a także z uzasadnienia zaskarżonego wyroku). Nie może być zatem mowy o obrazie prawa materialnego ( art 209 § 1 a kk), skoro ustalono, że na skutek uchylania się przez oskarżonego od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, gdzie łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych, doszło do narażenia osób uprawnionych do alimentów na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Obrońca pod pozorem zarzutu obrazy prawa materialnego próbuje „przemycić" zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych, które w analizowanej sytuacji procesowej nie mogą stanowić podstawy apelacji. Już to powoduje, że ten zarzut jest chybiony.

Po drugie, niezależnie od powyższego, obrońca nie ma racji i nawet gdyby mógł podnieść zarzut błędu w ustaleniach faktycznych w omawianej kwestii, to Sąd Okręgowy by tego zarzutu nie podzielił. Obrońca w uzasadnieniu apelacji eksponuje te wyrwane z kontekstu fragmenty zeznań pokrzywdzonych, z których wynika, że obecnie ich sytuacja materialna pozwala im na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. Jednak wręcz cynicznie pomija, dzięki czemu, a raczej dzięki komu tak się stało. Otóż po pierwsze, pokrzywdzeni korzystają z pomocy dziadków, po drugie, z nadzwyczajnych wysiłków ich matki, która zaharowuje się pracując poza granicami Polski i przesyłając część pieniędzy dwójce dzieci, a po trzecie, korzystają ze wsparcia Funduszu Alimentacyjnego. Zatem to dziadkowie pokrzywdzonych, ich matka i polscy podatnicy utrzymujący Fundusz Alimentacyjny wyręczają oskarżonego i tylko dzięki temu pokrzywdzeni są w stanie zaspokoić podstawowe potrzeby życiowe. Gdyby nie to wsparcie, to narażenie na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych pokrzywdzonych ziściłoby się i pokrzywdzeni takich potrzeb nie mieliby zaspokojonych. Obrońca myli narażenie na skutek z samym skutkiem - oskarżony naraził pokrzywdzonych na ten skutek i już przez to popełnił przestępstwo materialne, bo już samo narażenie jest skutkiem tego przestępstwa w rozumieniu prawa karnego materialnego. Zaś do niezaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych pokrzywdzonych mimo tego realnego narażenia nie doszło dzięki wsparciu innych niż oskarżony członków rodziny i podatników.


Wniosek


O zmianę wyroku poprzez przyjęcie kwalifikacji z art. 209 § 1 kk i wymierzenie kary ograniczenia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny


Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.


Było to omawiane.


OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.



Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności



ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

WYROK

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Było to omówione.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany



Zwięźle o powodach zmiany



Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.



art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia



5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia



5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia



5.3.1.4.1.



art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia



Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania



Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności





Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2


Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych ponieważ zasady słuszności przemawiają za tym, że powinien on przeznaczyć środki finansowe na spłatę zadłużenia alimentacyjnego i na bieżące łożenie alimentów.

PODPIS




Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca


Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie


1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana


Dodano:  ,  Opublikował(a):  Karol Depczyński
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Data wytworzenia informacji: